بلوغ زودرس دختران با افزایش وزن مرتبط است

محققان به این نتیجه رسیده‌اند که ژن‌ها ممکن است به‌طور غیرمستقیم بر سن دختران با تسریع افزایش وزن در دوران کودکی، که عاملی برای خطر بلوغ زودرس است، تأثیر بگذارد . بر اساس این مطالعه، ژن های دیگری نیز وجود دارند که می توانند به طور مستقیم بر بلوغ تأثیر بگذارند.

طبق یک مطالعه در بریتانیا «بلوغ زودرس منجر به نرخ بالاتر اضافه وزن و چاقی در بزرگسالی می شود.»  خانواده‌ها و پزشکان می‌توانند با پیش‌بینی اینکه چه کسی با خطر بلوغ زودرس مواجه می‌شود، اقداماتی را برای کاهش این خطر انجام دهند، که با افزایش خطر ابتلا به تعدادی از بیماری‌ها در سنین بالاتر از جمله دیابت نوع ۲ و بیماری قلبی مرتبط است. بر اساس این مطالعه، بلوغ دیررس با سلامتی در بزرگسالی و طول عمر بیشتر همراه است.

مطالعه ای شامل ۸۰۰۰۰۰ زن

یک تیم بین المللی به رهبری محققان واحد اپیدمیولوژی در شورای تحقیقات پزشکی در دانشگاه کمبریج DNA در بزرگترین مطالعه در نوع خود تا به امروز،حدود ۸۰۰۰۰۰ زن از اروپا، آمریکای شمالی، چین، ژاپن و کره را مورد مطالعه قرار دادند. محققان به این نتیجه رسیدند که بیش از ۱۰۰ متغیر(تغییرات محدودی در DNA) وجود دارد که بر سنی که برای اولین بار قاعدگی اتفاق می افتد تأثیر می گذارد. در این مطالعه، حدود ۶۰۰ مورد از این انواع برای اولین بار مشاهده شد.

پروفسور جان بری، یکی از نویسندگان این مطالعه و مسئول ارتباطات، گفت: «بسیاری از ژن هایی که ما پیدا کردیم، ابتدا با تسریع افزایش وزن در نوزادان و کودکان خردسال، بر بلوغ اولیه تأثیر می گذارند.» وی افزود: «این می تواند بعدا منجر به مشکلات بالقوه جدی سلامتی شود، زیرا بلوغ زودهنگام منجر به افزایش نرخ اضافه وزن و چاقی در بزرگسالی می شود.»

پروفسور کن اونگ از دانشگاه کمبریج، یکی از محققان شرکت کننده در این مطالعه، گفت که ارتباط با خطرات مربوط به بیماری های جدی در مراحل بعدی زندگی، اهمیت بهداشت عمومی اجتناب از بلوغ زودرس را برجسته می کند. وی افزود: «برای کودکان و خانواده ها، تأثیر مستقیم بلوغ زودرس ممکن است اتخاذ رفتارهای پرخطر از طریق تماس با افراد بزرگتر و تأثیرات منفی بر عملکرد در مدرسه باشد.» او گفت: «پیش بینی مواجهه کودکان خردسالی با خطر بالای بلوغ زودرس ، ممکن است با بهبود سبک زندگی یا به کارگیری برخی دستورالعمل های رفتاری یا پزشکی ساده به کاهش این خطر کمک کند.»

در مورد دختران، بلوغ و چرخه قاعدگی معمولاً بین سنین ۱۰ تا ۱۵ سالگی شروع می شود، اما کارشناسان می گویند که این امر در دهه های اخیر بسیار زودتر شده است. محققان توضیح دادند که کمتر از نیمی از واریانت های ژنتیکی تحت نظارت این مطالعه، یا ۴۵ درصد، بلوغ را به طور غیرمستقیم، از طریق افزایش وزن در اوایل کودکی، تحت تأثیر قرار می دهند. تحقیقات قبلی نشان داده است که یک جزء گیرنده در مغز وجود دارد که وضعیت تغذیه بدن را کنترل می کند و زمان بلوغ و سرعت رشد را در کودکان تنظیم می کند.

کاترین کنتیستو، محقق ارشد این مطالعه گفت: «این اولین بار است که می‌توانیم انواع ژنتیکی نادر را در این مقیاس تجزیه و تحلیل کنیم و ۶ ژن را شناسایی کرده‌ایم که به شدت بر بلوغ تأثیر می‌گذارند».وی گفت: «اگرچه  این ژن‌ها در دختران کشف شده‌اند ، اما اغلب تأثیر یکسانی بر زمان بلوغ در پسران دارند. همچنین مکانیسم‌های جدیدی که ارائه می‌کنیم می‌تواند مبنای مداخلات برای افرادی باشد که در معرض خطر بلوغ زودرس و چاقی زودرس هستند.»

در مطالعه جدید که نتایج آن در مجله Nature Genetics منتشر شد، محققان مجموعه‌ای از نکات ژنتیکی را مشخص کردند که پیش‌بینی می‌کند احتمال بلوغ دختر در سنین بسیار پایین یا بسیار دیررس وجود دارد. نتایج نشان داد که دخترانی که در ۱ درصد از این امتیازات ژنتیکی حضور داشتند، تقریباً ۱۱ برابر بیشتر احتمال دارد که بعد از ۱۵ سالگی خیلی دیر به بلوغ برسند.

از سوی دیگر، دخترانی که در ۱ درصد پایین نمرات ژنتیکی قرار گرفتند، حدود ۱۴ برابر بیشتر احتمال داشت که خیلی زود، قبل از تولد ۱۰ سالگی، به بلوغ برسند. اونگ، محقق و متخصص اطفال، گفت: «در آینده، ممکن است بتوانیم این امکان را فراهم کنیم که از این نقاط ژنتیکی در کلینیک ها برای شناسایی دخترانی که خیلی زود یا خیلی دیر به بلوغ می رسند استفاده کنیم.»

چگونه با ورم صبحگاهی صورت مقابله کنیم؟

ماسک کافئین گردش خون را تحریک می کند، پوست را سفت می کند و تورم را از بین می برد.

تورم صورت ابتدای صبح یک مشکل رایج در ایام تابستان است که عمدتاً به دلیل دیر خوابیدن شب ها و کم خوابی است . چگونه با راه حل های ساده خانگی بر این مشکل غلبه می کنید؟

صورت را با آب یخ غوطه ور کنید

مجله استایل بوک در یک گزارش نوشت: «خانم‌ها می‌توانند با اقدامات ساده مانند فرو بردن صورت در یک کاسه پر از آب یخ برای چند ثانیه، ورم صبحگاهی صورت خود  را مهار کنند چرا که این کار باعث انقباض عروق خونی و کاهش تورم می شود. فرو بردن صورت در یک کاسه پر از آب و یخ برای چند ثانیه باعث انقباض عروق خونی و کاهش تورم می شود.

ماساژ صورت

راه دیگر مهار تورم صبحگاهی صورت غلتک است. به این ترتیبق که صورت را می توان با استفاده از غلتک ساخته شده از یشم یا رز کوارتز ماساژ داد. ماساژ ملایم صورت به تحریک گردش خون و رفع تورم کمک می کند .

ماسک کافئین

ماسک کافئین نیز می تواند راه دیگری برای کم کردن پف صورت باشد. کافئین گردش خون را تحریک می کند و پوست را سفت می کند. علاوه بر این، پدهای چشمی یا کرم حاوی اسید هیالورونیک به رفع تورم و مرطوب کردن پوست کمک می کند . در نظر داشته باشید تورم صبحگاهی صورت با وجود خواب کافی ادامه دارد، که ممکن است نشان دهنده مشکلات سلامتی مانند عدم تحمل لاکتوز، عدم تحمل گلوتامات یا تجمع مایعات در بدن به دلیل مصرف بیش از حد نمک باشد .

فرزندپروری ذاتی است یا اکتسابی؟

رسانه‌های اجتماعی مملو از موضوعات و توصیه‌هایی درباره روش‌های صحیح و مدرن فرزندپروری است، اما – صرف نظر از اینکه چقدر معتبر هستند – اغلب کافی نیستند، چون به گفته کارشناسان، فرزندپروری مهم‌ترین و دشوارترین شغل در جهان است.

بسیاری از افراد بدون آگاهی قبلی از مراقبت از فرزندان و روش های تربیت آنها، مسئولیت پدری یا مادری را بر عهده می گیرند، به غیر از آنچه که والدین خود انجام می دهند، بنابراین فکر می کنند که این کار یک امر غریزی است و می توان به راحتی با آن کنار آمد در حالی که در یک چرخه بی پایان از مشکلات قرار می گیرند.

والدین با دروغگویی کودکان چگونه رفتار می کنند؟

کارشناسان بر این باورند که فرزندپروری موفق یک موهبت ذاتی نیست، بلکه مهارتی است که می توان با ثبت نام در دوره های آموزشی که توصیه می شود در دوران آمادگی برای مرحله فرزندآوری گذرانده شود و بعداً آن را در یک دوره آموزشی پیگیری کنند. روشی که متناسب با مراحل رشد کودک باشد نه در نتیجه بروز مشکلات تربیتی خاصی که کودک با آن مواجه است. کارشناسان آموزش معتقدند که برنامه های فرزندپروری به یک نیاز اصلی در زندگی هر مادر و پدری تبدیل شده است.

روش های معمول فرزندپروری چگونه تغییر کرده است؟

در گزارشی که توسط وب‌سایت آمریکایی «آتلانتیک» منتشر شده است، «فیت هیل» می‌گوید: «هیچ‌کس نمی‌داند چگونه فرزندان را تنها از طریق غریزه بزرگ کند. تا اواسط قرن بیستم روش‌های فرزندپروری تا حدودی شهودی به نظر می‌رسید، زیرا نه فقط در ذهن والدین، بلکه در تصور دیگران نیز بسیاری از افراد با این تصور رشد کرده‌اند. در خانواده های گسترده (با اعضایی همچون مادر بزرگ و پدر بزرگ و عمه و خاله و…) که با هم زندگی می کنند، عمه ها، عموها و مادربزرگ ها ممکن است به تربیت کودک کمک کرده باشند و بسیاری از کودکان بزرگتر نیز برای کمک به بچه های کوچکتر فرصت های زیادی داشتند. .»

در زمانی که بسیاری از والدین در تلاش هستند تا بدانند چگونه خود را به درستی تربیت کنند، روش‌هایی که مردم قبلاً از طریق آن‌ها تربیت فرزند را یاد می‌گرفتند تغییرات عمده‌ای کرده است و یافتن جایگزین‌هایی برای پر کردن شکاف‌های بین نسلی و تربیت این نسل دشوار شده است. در عصر مدرن، بسیاری از آنها لزوم شرکت در دوره های «والدگری» را به راحتی نمی پذیرند مگر زمانی که با مشکلات و چالش هایی روبرو شوند که تا قبل از این به آنها فکر نکرده باشند.

کودک در حال رشد و وضعیت دائما در حال تغییر

استاد آموزش والدین دانشگاه ایالتی اورگان «شاونا تومینی» می‌گوید زمانی که او به کودکان خردسال آموزش می‌داد، رشد کودک را مطالعه می‌کرد و قبل از مادر شدن به برگزاری چند دوره‌ه تربیتی کمک کرده بود. با وجود این همه تجربه، او هنوز لحظاتی را در خود می بینید که بعد از بچه دار شدنش عمیقا احساس درماندگی می کند. او می گوید که مهم نیست چند کتاب خوانده‌اید. فرزندپروری فرآیندی پویا و اغلب وابسته به تجربیات فردی است که دوره ها و کلاس‌ها نمی‌توانند آن‌ها را پوشش دهند، اما می‌توانند با والدین در این فرایند کمک کنند. خانواده ها همچنین می توانند به جای جستجو و صرف زمان برای مشاوره آنلاین، تجربیات خود را با یکدیگر تبادل کنند.

آیا دوره های «والدگری» از الزامات ازدواج است؟

الجزیره نوشت: «برنامه های فرزندپروری از دهه 1960 میلادی گسترش یافته است و با توسعه اجتماعی در حال وقوع در جهان، این برنامه ها در زمان کنونی جایگاه مهم تری پیدا کرده اند. مشاور خانواده و مددکار اجتماعی «حمسا یونس» معتقد است که برنامه های والدگری به یک نیاز اساسی در زندگی هر مادر و پدری تبدیل شده است، او در مصاحبه خود با الجزیره نت اضافه کرد: «من معتقدم که گذراندن این دوره ها برای همه آنها که در شرف ازدواج هم هستند، یک نیاز اساسی است.»

دوره های والدگری – که قبل از زایمان برگزار می‌شود – مداخله‌ای زودهنگام است که جنبه پیشگیرانه را در روند تربیت خانوادگی و اجتماعی تقویت می‌کند و در مراحل مختلف زندگی به روند پیشگیری از مشکلات رفتاری، اجتماعی و روان‌شناختی که ممکن است والدین با فرزندانشان با آن‌ها مواجه شوند کمک زیادی می‌کند. به گفته یونس، آموزش والدگری علاوه بر حمایت و درمان به موقع، نتایج مثبت شناختی، رفتاری و روانی را در کودکان و نوجوانان افزایش می دهد.

این مشاور خانواده اضافه می‌کند که «مطالعات بسیاری نشان می‌دهد که هر چه سبک فرزندپروری به طور مثبت رشد کند، سطح مشکلات عاطفی، اجتماعی و رفتاری در کودکان کم‌تر می‌شود و بنابراین ما پایه‌های نوجوانی مثبت‌تری را در آینده نوجوان خواهیم ساخت.»

مهارت های فرزندپروری موثر چیست؟

فقدان مهارت‌های فرزندپروری مؤثر مانعی واقعی بر سر راه رشد و تکامل سالم کودک است که مهم‌ترین دلیل آن تمرکز والدین بر رفتار منفی کودک است که رفتار منفی کودک را تقویت می‌کند. رفتار مثبت در جهت خاموش کردن تدریجی این رفتارها تلاش می‌کند. یونس خاطرنشان می کند: «محیط خانوادگی سرشار از محبت و پذیرش و اشتیاق به تربیت کودک و ارائه مهارت های فردی، زندگی، اجتماعی و روانی، محیطی مناسب برای تربیت کودکی با سطح بالایی از سلامت روانی و مهارت های اجتماعی است. توسعه سریع روابط اجتماعی و باز بودن مسائل فرهنگی آن هم به صورت غیرقانونی حال حاضر در جوامع، منبع اصلی بسیاری از چالش‌های پیش روی والدین در برخورد با فرزندانشان اعم از کودک یا نوجوان تلقی می‌شود. اینجاست که اهمیت برنامه‌های والدگری که به والدین امکان تربیت مؤثر را می‌دهد، مشهود می شود. مهارت‌هایی که به آنها کمک می‌کند این چالش‌ها را با انعطاف‌پذیری زیاد مدیریت کنند.

این سوال باقی می ماند: «والدین چه زمانی باید به روانشناس یا مشاور آموزشی مراجعه کنند؟ میزان نیاز به شرکت در دوره های والدگری چقدر است؟»

پاسخ: «مطمئناً نیاز هر خانواده به این برنامه های پیشگیرانه و درمانی بسته به محیطی که کودکان در آن رشد می کنند متفاوت است. علاوه بر این باید سطوح مختلف هر خانواده، از نظر آموزش، فرهنگ، سطح مالی و نوع مشکلاتی که والدین با فرزندان خود با آن روبرو هستند را نیز در نظر داشت.نیاز به مراکز خانواده که والدین را آموزش می دهد و مهارت‌های فرزندپروری مثبت به آنها یاد می‌دهد، ضروری و حیاتی است و نمی‌توان آن‌ها را چه در سطح مشاوره پیشگیرانه و چه در سطح مشاوره درمانی برای ایجاد این مراکز و ارائه برنامه های مورد نیاز و متخصصان مسئول آن دست کم گرفت.»

یونیسف خواستار تجدیدنظر در مورد مادری و پدری است

در یک موضوع مرتبط، والدین به زمانی برای گذراندن با فرزندان خود نیاز دارند ، اما بسیاری از آنها به خدماتی که مهارت های فرزندپروری و والدگری را به آن واسطه بیاموزند یا از سلامت روان خود مراقبت کنند، دسترسی ندارند. بسیاری از خانواده ها چاره ای جز کار کردن در ساعت های طولانی برای حمایت از فرزندان و خانواده خود ندارند. از این رو، صندوق کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) بر این باور است که اکنون بیش از هر زمان دیگری نیاز داریم تا حمایتی را که از والدین ارائه می کنیم بازبینی کنیم تا آنها زمان، منابع و خدماتی را داشته باشند که بهترین شروع و بهترین زندگی را برای کودکان داشته باشند.

یونیسف در بیانیه‌ای که در وب‌سایت رسمی خود منتشر کرده است، از دولت‌ها، شرکت‌ها و جوامع محلی می‌خواهد تا بر اساس پیشنهادات زیر، در گسترش دامنه برنامه‌های فرزندپروری و سیاست‌های دوستدار خانواده، به ویژه در سال‌های اول زندگی کودک، سرمایه‌گذاری کنند:

سیاست‌های دوستدار خانواده: از جمله مرخصی با حقوق والدین ، زیرا روابط مثبت والدین و فرزند در سال‌های اولیه برای ارتقای رشد مغز و رفاه و سلامت روان کودکان در طول زندگی حیاتی است.

دوره های فرزندپروری: گروه های حمایتی جامعه می توانند به والدین حمایت لازم را برای یادگیری مهارت ها، دریافت توصیه های عملی و راهنمایی در مورد فرزندپروری و حمایت از رفاه و سلامت روانی آنها ارائه دهند.

آیا ازدواج می‌تواند مشکلات رفتاری را درمان کند؟

خیلی‌ها به امید تغییر رفتارهای منفی خود یا شریک زندگی‌شان وارد زندگی مشترک می‌شوند، اما آیا ازدواج واقعاً می‌تواند معجزه‌ای برای حل مشکلات رفتاری باشد؟ تجربه‌ها و واقعیت‌ها نشان می‌دهند که تغییرات پایدار نیازمند چیزی فراتر از عشق و تعهد است.

ازدواج همواره به‌عنوان یکی از مهم‌ترین تصمیمات زندگی انسان‌ها مطرح بوده است. بااین‌حال، برخی افراد به‌اشتباه بر این باورند که ازدواج می‌تواند مشکلات اخلاقی و رفتاری یک فرد را به طور معجزه‌آسا حل کند. تجربه‌ها نشان می‌دهد که چنین تصوری نه‌تنها نادرست است، بلکه می‌تواند به مشکلات و چالش‌های بیشتری در زندگی مشترک منجر شود. در ادامه به روایتی  از تجربه فردی می‌پردازیم که با وجود مشکلات رفتاری تصمیم به ازدواج گرفت، به امید آنکه ازدواج بتواند او را تغییر دهد.

آشنایی و شروع ازدواج

نازنین و آرش در دوران دانشگاه با یکدیگر آشنا شدند. آرش مردی باهوش و جذاب بود، اما گاهی اوقات رفتارهای عجیب و غیرمعمول از خود نشان می‌داد. او امیدوار بود در کنار نازنین بتواند بر مشکلات خود غلبه کند و زندگی شادی داشته باشد. نازنین نیز رفتارهای آرش را به‌عنوان مشکلاتی موقتی نادیده گرفت و با این امید که ازدواج و عشق بتواند مشکلات او را حل کند، با آرش ازدواج کرد.

 بروز مشکلات

در سال‌های ابتدایی ازدواج، نازنین متوجه شد که رفتارهای عجیب آرش فراتر از حد انتظار است. او گاهی اوقات واقعیت را از تخیل تشخیص نمی‌داد، صداهایی می‌شنید که وجود نداشتند و باورهای غلط و غیرواقعی داشت. نازنین با کمک مشاوره هایی که می‌رفت متوجه شد که این مشکلات نشانه‌هایی از اختلال سایکوتیک هستند. بااین‌حال، او همچنان امیدوار بود که با صبوری و عشق می‌تواند به آرش کمک کند.

تلاش برای درمان: چالش‌های مداوم

نازنین با حمایت و تشویق، آرش را به روانپزشک و روان‌شناس ترغیب کرد. آرش گاهی به درمان و مصرف دارو تن می‌داد، اما در بسیاری از مواقع از همکاری خودداری می‌کرد. نازنین سعی ‌می‌کرد محیط خانه را آرام نگه دارد، اما وضعیت آرش نوسانات زیادی داشت و این نوسانات باعث ایجاد استرس و فشار روانی فراوان بر نازنین می‌شد.

افزایش تنش‌ها: واقعیت‌های سخت

با گذشت زمان، نازنین دریافت که تلاش‌هایش کافی نیستند و آرش به‌تنهایی نمی‌تواند تغییر کند. نوسانات شدید در رفتار آرش باعث بروز تنش‌های زیادی در زندگی مشترکشان شد. نازنین احساس کرد که در چرخه‌ای بی‌پایان از امید و ناامیدی گرفتار شده است. او به این نتیجه رسید که آرش باید خود بخواهد که بهبود یابد و تا زمانی که او تمایل به درمان نداشته باشد، هیچ‌چیز نمی‌تواند وضعیت را بهبود بخشد.

پذیرش واقعیت: تصمیم دشوار

نازنین پس از سال‌ها تلاش و تحمل، به این نتیجه رسید که نمی‌تواند زندگی خود را وقف تغییر کسی کند که خود به تغییر اعتقادی ندارد. او تصمیم به جدایی گرفت تا بتواند به‌سلامت روانی و زندگی خود توجه بیشتری کند. نازنین فهمید که ازدواج به‌تنهایی نمی‌تواند مشکلات جدی روانی را حل کند و تغییرات واقعی نیازمند اراده و تعهد فردی است.

ازدواج درمانگاه مشکلات جدی روانی نیست

تجربه نازنین و رضا و امثال او که به امید تغییر خود یا طرف مقابلشان ازدواج می‌کنند، نشان می‌دهد که ازدواج نمی‌تواند درمانگاه مشکلات جدی روانی باشد. اگرچه حمایت و عشق همسر می‌تواند به بهبود شرایط کمک کند، اما تغییرات واقعی باید از درون فرد ناشی شود. ازدواج باید بر پایه‌های محبت، احترام متقابل و مسئولیت‌پذیری بنا شود و نه بر اساس امید به تغییر معجزه‌آسای رفتارهای منفی.

خیال باطلِ بهبود مشکلات رفتاری بعد از ازدواج

برای داشتن یک زندگی مشترک موفق، باید قبل از ازدواج به‌دقت به مشکلات روانی و رفتاری خود و فرد مقابل توجه کرد و از تصمیمات عجولانه که بر اساس امید به تغییر است، پرهیز نمود. دکتر مصطفی تبریزی، مشاور پیش از ازدواج در این باره می‌گوید: «کسانی که تصور می‌کنند بعد از ازدواج خیلی از بیماری‌های روان‌شناختی آنها از جمله‌های اسکیزوفرنی، وسواس و افسردگی بهبود پیدا می‌کند، این خیال باطلی است؛ چون همه این مشکلات یک مسئله درمانی است و به بیرون و فرد دوم هیچ ارتباطی ندارد.

او افزود: «خلق افراد مثل درون‌گرایی صرف نیز با ازدواج تغییر نمی‌کند و به برون‌گرایی تبدیل نخواهد شد. البته همه افراد درصدی از درون‌گرایی و برون‌گرایی را دارند و این طبیعی است؛ اما کسانی که در دو سر طیف قرار دارند، یعنی فوق‌العاده درون‌گرا یا فوق‌العاده برون‌گرا هستند، با ازدواج تغییر نخواهند کرد.

این مشاور پیش از ازدواج تأکید می‌کند: «برخی نیز تصور می‌کنند که بعد از ازدواج همسرشان باید زخم‌های دوران کودکی آنها را ترمیم کند، این هم فکر اشتباهی است. همسر، پرستار و پزشک نیست که وظیفه درمان داشته باشد.

ازدواج به‌خودی‌خود باعث بلوغ فکری و تغییر افراد می‌شود؟

تبریزی در پاسخ به این سؤال می‌گوید: تغییراتی که با ازدواج ایجاد می‌شود، تغییرات روبنایی است. آن تغییرات در ساختار شخصیت افراد ثابت است. شخصیت به معنای ویژگی‌های نسبتاً پایدار است؛ لذا ویژگی‌های کوچکی با ازدواج تغییر می‌کند؛ البته ممکن است باور افراد نیز بعد از ازدواج تغییر کند که این مسئله فقط به ازدواج مربوط نمی‌شود؛ ما در تعامل با دیگران از جمله همسرمان ممکن است باورهایمان دچار تغییرات درست یا غلطی شود.

هیچ فردی صددرصد از شخصیت سالم برخوردار نیست

به گفته تبریزی، هیچ فردی صددرصد از شخصیت سالمی برخوردار نیست این واقعیتی است که در زندگی مشترک و ازدواج اهمیت ویژه‌ای دارد؛ اما برخی افراد مشکلات بیمارگونه‌ای دارند و دچار اختلال سایکوتیک هستند، این افراد تا زمانی که درمان نشده‌اند نباید ازدواج کنند؛ چون در صورت ازدواج طرف مقابل این افراد هم آسیب می‌بیند و این ازدواج در نهایت منجر به دعوا یا طلاق خواهد شد.

او افزود: «طبیعتاً همه افرا ضعف‌هایی دارند؛ لذا اگر در مشاوره‌های ازدواج به زوج آگاهی داده شود که هر فردی شخصیت منحصربه‌فردی همراه با ضعف و قوت دارد و هیچ فرد کاملی وجود ندارد، مسیر درستی برای ازدواج افراد فراهم خواهد شد.

این مشاور پیش از ازدواج با تأکید بر پذیرش نقاط قوت و ضعف طرف مقابل بیان می‌کند: ما در ازدواج باید ضعف و قوت افراد را بپذیریم و با مجموع قوت و ضعف او را قبول کنیم؛ در این صورت مشکلی در ازدواج پیش نخواهد آمد؛ اما برخی عوامل به‌تنهایی می‌توانند در ازدواج منجر به مشکل شود مثل بیماری وسواس یا تضاد در عقاید دینی.

ازدواج هم مثل رانندگی به گواهینامه نیاز دارد

تبریزی با بیان اینکه ازدواج هم مثل رانندگی به گواهینامه نیاز دارد، می‌گوید: «توصیه من به جوانان این است که قبل از ازدواج عوامل مؤثر بر ازدواج و شیوه‌های حل تعارضات را آموزش ببینند و مثل یک فرد متبحر وارد زندگی مشترک شوند.

او در پایان تأکید می‌کند: «ازدواج یک تصمیم مهم و سرنوشت‌ساز است که نباید باعجله و بدون تفکر گرفته شود. قبل از ازدواج باید به طور کامل در مورد آن فکر کنید و از آمادگی خودتان برای این تعهد بزرگ مطمئن شوید.

خانه‌هایی برای تربیت نسلی درونگرا

بازی موجب افزایش خلاقیت کودکان می‌شود و تأثیر بسزایی بر هوش هیجانی و عاطفی و حتی منطقی آنان دارد. اما معماری آپارتمانی، امکان چنین رشدی را از کودکان می‌گیرد.

این روزها که از پس حقوق بخور و نمیر بسیاری از کارمندها که زن و شوهر شاغلند و برای هر اقدام هزینه سازی باید کلی برنامه ریزی کنند تا بتوانند این مرحله را نیز بگذرانند. حالا تصور را ببریم سمت انتخاب محل سکونت و اجاره یا خرید خانه. در این شرایط اقتصادی باید چه کنند؟ «خبرگزاری فارس» گزارشی از این موضوع داشته که می‌خوانیم.

“بچه، بشین!”، «به اون دست نزن، جیزه»، «اون طرف نرو، خطرناکه»، «نپر، همسایه‌ها شاکی میشن» همهٔ ما این عبارات را شنیده یا گفته‌ایم. عباراتی که نتیجه‌ای جز پرخاش، لجبازی یا سرخوردگی کودک ندارد.در این گزارش به ریشه‌شناسی و بررسی عواقب این مسائل می‌پردازیم. مهندس «حسین کریمی» پژوهشگر، طراح و مدرس معماری و شهرسازی ایرانی اسلامی در این باره برایمان می‌گوید.

معماری وارداتی مانع خلاقیت کودک

با ورود معماری وارداتی و غربی مثل آپارتمان‌های کوچک‌مقیاس شاهد افزایش پرخاش و کاهش فعالیت کودکان، و در پی آن عدم‌ رشد روحی و فیزیکی و عدم‌ رشد خلاقیت آنان بوده‌ایم. حتی بخشی از میل کودکان به بازی‌های مجازی به علت نبود فضای بازی است.در این گزارش به برخی تأثیرات مخرب این نوع معماری بر کودکان می‌پردازیم. در قسمت‌های بعدی نحوهٔ تأثیر «هنردرمانی معماری» (آرت‌تراپی) را شرح می‌دهیم تا با ذکر برخی مصادیق و راهکارهای کارآمد، اندکی از اثرات مخرب معماری‌های وارداتی بر کودکان بکاهیم.

معماری آپارتمانی مانع رشد کودک می‌شود

در اسلام توصیهٔ اکید بر بازی کودکان شده است. امام صادق علیه‌السلام می‌فرمایند «بگذار فرزندت تا هفت سال به بازی بپردازد، در هفت سال دوم به او ادب بیاموز و در هفت سال سوم مراقب او باش.»حضرت محمد (ص) نیز وجود حالات هیجانی و جوشش در طفل خردسال را نشانهٔ مثبتی دانسته و فرموده‌اند «شیطنت و ستیزه‌جویی کودک نشان‌دهندهٔ افزایش عقل و اندیشهٔ او در بزرگسالی است.»واقعیتی که امروزه پزشکان و روانشناسان هم آن را تأیید می‌کنند؛ آنها می‌گویند بازی موجب افزایش خلاقیت کودکان می‌شود و تأثیر بسزایی بر هوش هیجانی و عاطفی و حتی منطقی کودکان دارد.کریمی با این مقدمه می‌گوید: «دانشمندان معتقدند ۹۰درصد مغز انسان تا ۶سالگی رشد می‌کند. این امر اهمیت و ضرورت فراهم کردن بستر فیزیکی رشد و تعالی کودکان را نشان می‌دهد. مغز به طور باورنکردنی، در سال اول ۲ برابر می‌شود. تا ۳سالگی تا حدود ۸۰ درصد اندازهٔ مغز بزرگسالان و تا ۶سالگی تا ۹۰ درصد رشد می‌کند. اما معماری وارداتی خصوصاً آپارتمان‌های کوچک‌مقیاس بستر مناسبی برای رشد کودکان نیست.»

پوکی استخوان در کمین کودکان آپارتمانی

کریمی با اشاره به آسیب‌های معماری وارداتی می‌گوید: «کودکان آپارتمانی در وهلهٔ اول به کم‌تحرکی و سپس افزایش وزن مبتلا می‌شوند. به‌دلیل دریافت ناکافی نور آفتاب دچار کمبود ویتامین D و پوکی استخوان می‌شوند. کم‌کم کبد آنها چرب می‌شود و میزان کلسترل و چربی خون‌شان بالا می‌رود. بیماری‌های قلبی و عروقی حتی در سنین خردسالی گریبان‌شان را می‌گیرد. آنها در آپارتمان از بازی هیجانی محروم هستند و اگر بخواهند برخلاف قواعد آپارتمان‌نشینی قدمی بردارند و بازی کنند، با مخالفت و ملامت جدی همسایگان روبه‌رو خواهند شد.»

معماری نامناسب خانه و خشم کودکان

آپارتمان‌های کوچک با جلوگیری از تخلیهٔ هیجانات کودکان، این هیجانات را به عصبانیت و بیش‌فعالی تبدیل می‌کنند. در برخی مطالعات دانشگاه‌های اروپایی حتی به ناامیدی کودکان در بزرگسالی نیز اشاره شده است.کودکان آپارتمانی همیشه متهم به پرخاشگری بوده‌اند. درحالی‌که کودکان فطرتاً شاد و بازیگوش هستند و این بازیگوشی باعث فزونی عقل آنان خواهد شد. به اعتقاد کریمی «جلوگیری از بازیگوشی کودکان درواقع جلوگیری از رشد طبیعی و فطری آنان خواهد بود. پس متهم ردیف‌ اول خشم کودکان، بزرگسالان هستند که با بی‌تدبیری و انتخاب ناصحیح معماری و خانه‌هایشان، بستر نامناسبی برای رشد کودکان انتخاب کرده‌اند.

کودکان آپارتمانی، نسل درونگرا

جلوگیری از بازی کودکان در آپارتمان‌های قوطی‌کبریتی در واقع موجب تخلیه نشدن هیجانات کودکان، رشد نکردن هوش هیجانی و عاطفی و منطقی، رشد نکردن قوهٔ تخیل، رشد نکردن مهارت و قدرت فیزیکی و چاقی آنان شده است.کریمی با بیان این موضوع می‌گوید: «کودکان پرورش‌یافته در آپارتمان‌های کوچک به‌دلیل فعالیت فیزیکی کم، بیشتر به سمت درونگرا، حساس و زودرنج شدن و کاهش تناژ صدا می‌روند. برخلاف کودکان شهری، کودکان روستانشین به‌دلیل داشتن فضای بازی طبیعی، بسیار پویا، فعال، پرقوت و سرشار از انرژی هستند. تخلیهٔ انرژی کودکان در روستا موجب خواب و خوراک بهتر آنان نیز می‌شود.

تبلیغات، عامل تمایل روستاییان به آپارتمان‌نشینی

کریمی متهمان این خطری که آیندهٔ کشور را تهدید می‌کند، معماران و شهرسازان غربگرا، مسئولان وزارت راه و شهرسازی و در نهایت مردم می‌داند. اما به اعتقاد او «مردمی که به اجبار آپارتمان‌های کوچک را انتخاب می‌کنند با افرادی که به‌دلیل غرب‌زدگی، عاشق آپارتمان می‌شوند، فرق دارند.»این پژوهشگر معماری ایرانی اسلامی با اشاره به اینکه امروز در روستاها هم با اینکه کمبود زمین نداریم، شاهد آپارتمان‌نشینی هستیم می‌گوید «یکی از دلایل گرایش روستانشینان به آپارتمان‌نشینی و فرهنگ غربی صداوسیما است. مثلاً در فیلم‌ها همیشه صاحبان زندگی‌های شاد، زیبا و لاکچری ساکن ساختمان‌های غربی با نمای رومی و… هستند. اما برای نمایش زندگی ضعیف و سطح فرهنگی پایین، از لوکیشن خانه‌های قدیمی ایرانی استفاده می‌شود. این شرطی‌سازی در ذهن مردم تأثیر بسزایی دارد.»با توجه به نکات گفته‌شده باز هم می‌توان به طراحی اسلامی در همین آپارتمان‌هایی که مانع رشد صحیح کودکان هستند، پرداخت. نکاتی وجود دارد که می‌توان بخشی از آنها را در هر خانه‌ای و با هر ظرفیتی ایجاد کرد.

زایمان در آب؛ آری یا خیر؟

تحقیقات نشان می دهد استفاده از استخر آب در حین زایمان برای بارداری های کم خطر به اندازه زایمان خارج از آب ایمن است.

یکی از مهم ترین دغدغه های مادران باردار نوع زایمان است. از طبیعی و سزارین بودن انتخاب آنها که بگذریم، خود انتخاب زایمان طبیعی به همین جا ختم نمی شود. مدتی است که در تمام کشورهای دنیا زایمان طبیعی را به نوع خاصی با اسم زایمان در آب  هم انجام می دهند. این زایمان که در راستای کم شدن درد و عوارض زایمان برای مادر و نوزاد طراحی شده و اجرا می شود، اخیرا در برخی از مشاهدات و یا حتی مقالات علمی در جایگاه اشکال قرار گرفته است و برای احتمال خطرات آن در مقایسه با زایمان خارج از آب مورد مطالعه دانشمندان و پزشکان زیادی قرار گرفته است. شاید یکی از دلایلی که این موضوع مورد مطالعه قرار می گیرد این باشد که در کشورهای پیشرفته اولویت پیشنهادی پزشک به فرد، زایمان طبیعی است. این در حالی است که در کشور ما انتخاب زایمان به روش سزارین به سادگی مورد پذیرش پزشکان قرار می گیرد و بر همین اساس هم آمار زایمان سزارین در ایران بیشتر از زایمان طبیعی است.

در آخرین مطالعات علمی نشان داده شده است که زایمان در حمام آب خطر عوارض را برای نوزاد یا مادرش افزایش نمی دهد. محققان دانشگاه کاردیف تعداد ۷۳۲۲۹ از حاملگی های کم خطر را ارزیابی کردند که در آن از استخر آب در طول زایمان در ۲۶ سازمان NHS (National Health Service) در انگلستان و ولز بین سال های ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۲ استفاده شده است. این تجزیه و تحلیل میزان آسیب شدید زنانی را که زایمان کردند، در کنار تعداد نوزادانی که به آنتی بیوتیک یا کمک تنفسی در بخش نوزادان نیاز داشتند و تعداد نوزادانی که در حین تولد فوت کرده بودند، بررسی کرده است که طی آن محققان نتیجه گرفتند که خطرات برای نوزادان و مادران آنها در زایمان در آب بیشتر از زایمان های خارج از آب نیست.

شکم دردهایی که در بارداری باید جدی گرفته شود

گاردین در گزارش خود نوشت: “جولیا سندرز، پروفسور مامایی بالینی در دانشگاه کاردیف که سرگروه تیم پژوهش بود، گفت: «این تحقیق نشان داد زایمان در آب جایگزین مطمئنی برای زایمان در خارج از آب است.» او گفت: «در انگلستان حدود ۶۰۰۰۰ زن در سال از استخر زایمان یا حمام برای تسکین درد هنگام زایمان استفاده می‌کنند، اما برخی از ماماها و پزشکان نگران بودند که زایمان در آب خطرات بیشتری را به همراه داشته باشد.”

گزارش‌هایی وجود دارد مبنی بر اینکه نوزادان ممکن است پس از زایمان در آب به شدت بیمار شوند یا حتی بمیرند و مادران احتمال دارد که خونریزی شدید داشته باشند. ما در این پژوهش می‌خواستیم مشخص کنیم که آیا زایمان در آب با ماماهای NHS به اندازه زایمان خارج از آب برای زنان و نوزادانشان که در معرض خطر کم هستند، ایمن است یا خیر”.

پیتر بروکلهورست، استاد بازنشسته بهداشت زنان در واحد کارآزمایی‌های بالینی بیرمنگام، گفت: «با توجه به اینکه ۱۰ درصد از زنان از غوطه‌ور شدن در آب را به عنوان تسکین درد هنگام زایمان استفاده می‌کنند، نتایج این مطالعه تاثیرات خوبی برای هزاران زن در سال خواهد داشت. در انگلستان و بسیاری از کشورهای دیگر در سرتاسر جهان، زایمان در آب یک روش معمول است.

پروفسور کریس گیل، متخصص نوزادان مشاور در بنیاد Chelsea and Westminster NHS Trust در لندن، می گوید: «بسیاری از متخصصان اطفال و نوزادان نگران هستند که زایمان در آب ممکن باشد خطرات بیشتری برای نوزادان به همراه داشته باشد، اما این مطالعه شواهد قانع کننده ای پیدا کرد که برای زنان دارای بارداری بدون عارضه اینطور نیست.»

ساده و آسان صورتگر مغز کودکان خود باشید

راههای بسیاری وجود دارد که والدین می‌توانند به کمک آن‌ها، تعاملاتی با کیفیت بالاتری با فرزندان داشته باشند. گنجانده شدن ایده‌های ساده وجالب در برنامه روزانه والدین از بدو تولد تأثیر زیادی بر یادگیری و رشد مغز کودکان دارد. این یک راه عالی برای لذت بردن و در عین حال ایجاد پیوندی قوی‌تر در ایجاد ارتباط با فرزندان است.

شما هر بار که با فرزندتان تعامل ایجاد می‌کنید و کارهای شگفت‌انگیز و جالبی انجام می‌دهید. آیا می‌دانستید که این لحظات، نحوه رشد مغز کودک شما را شکل می‌دهد؟ مغزسازی زمانی اتفاق می افتد که شما و فرزند کوچکتان با یکدیگر در تعامل باشید. این در مورد گرفتن سرنخ از آنها و واکنش به کاری است که انجام می دهند. شما می توانید آن را مانند یک بازی تنیس در نظر بگیرید. رفت و برگشت بین شما و کودکتان. ما قصد داریم در این مطلب نکات سرگرم‌کننده و آسانی را به شما ارائه دهیم تا به شما کمک کند نگاه کردن، گفتن، آواز خواندن و بازی‌های بیشتری را در برنامه روزانه خود با نوزاد یا کودک نوپا خود بگنجانید.

راهکارهایی ساده برای ساخت مغز کودک

 ۱۰۰۰ روز اول زندگی کودک زمان بسیار مهمی برای رشد و سلامت او بوده و تأثیر طولانی مدتی بر سلامت و یادگیری او دارد. این لحظات مشترک با کودک یا کودک نوپا، ذهن در حال رشد او را پرورش داده و به کودک کمک می‌کند تا مهارت‌های کلیدی مانند؛ تمرکز، خودکنترلی و حل مسئله را ایجاد کنند. چه وقت حمام باشد، چه وقت خواب یا در حال شستن دست، شما می‌توانید با استفاده از صداهای احمقانه، آواز خواندن و بسیاری ایده‌های ساده، مغز او را از بدو تولد بسازید. این یک راه عالی برای لذت بردن است و در عین حال پیوند شما را قوی‌تر می‌کند.

این نکات برای ساختن مغز را امتحان کنید:

ساده‌های احمقانه

هنگام حمام کردن احمق شوید. به فرزندانتان بگویید بیا دستانت را بشویم اما بعد پاهای خود را بشورید سپس بگویید اوه اینها پاهای من است پس دستهای تو کو؟ همانطور که بزرگتر میشوند با استفاده از همین روش سایر قسمتهای بدن مانند دست، مچ پا و دست،  سر و … را به او بیاموزید.

از نظر علمی: کودک شما از تمرکز خود برای گوش کردن به کلمات استفاده می‌کند و از آنچه قبلا میدانسته برای انجام بازی احمقانه با شما استفاده می‌کند. آنها همچنین تفکر انعطاف پذیر در مورد تضادها و همچنین یادگیری کلمات جدید و معنای آنها را به روشنی سرگرم کننده تمرین می‌کنند.

قافیه‌های آرام بخش

زمانی که فرزندتان به شما توجه ندارد، سعی کنید کلمات خود را به صورت قافیه دار و آهنگین بخوانید. قافیه ها و آهنگ‌های مختلف را امتحان کنید تا آهنگ‌های مورد علاقه او را بیابید.

از نظر علمی: صداهای آهنگین سبب جلب توجه بیشتر کودک می‌شود و یک رابطه قابل اعتماد را ایجاد می‌کند. با این روش شما میتوانید راههایی را به او آموزش دهید تا با استرس کنار آمده و در عین حال عشق به زبان آموزی را در او ایجاد کنید.

آهنگ خواندن

 کارهایی وجود دارد که ما هر روز انجام می دهیم. همان آهنگ ها را در آن لحظات بخوانید تا توضیح دهید که با فرزندتان چه می‌کنید. به عنوان مثال هر روز زمان غذا خوردن، دست شستن، حمام کردن و… یک شعر بخصوص بخوانید.

از نظر علمی: بچه ها اهنگ ها را دوست دارند. آواز خواندن در مورد لحظات مشترک روزانه، روال زندگی را به کودک آموزش می‌دهد. همچنین به کودک شما کمک میکند تا این لحظات و کلمات جدید را به هم متصل کند. آنها عاشق یادگیری زبان از صدای آواز شما هستند.

فقط من و تو

در یک لحظه آرام، رو در رو نزدیک بنشیند یا دراز بکشید و چند ثانیه سکوت کنید و آن‌ها را تماشا کنید. آیا آنها به شما نگاه می‌کنند؟ اگر صحبت می‌کنند یا لبخند می‌زنند برای شما کافی است، چون گاهی شما می‌توانید بدون هیچ کلمه‌ای چیزهای زیادی بهم بگویید.

از نظر علمی: ایجاد یک رابطه ایمن و قابل اعتماد، پایه ای را برای کودک شما ایجاد میکند تا در هنگام یادگیری و رشد، احساس حمایت کند. وقتی برای تماشای فرزند خود وقت بگذارید و با سبک ارتباطی او آشنا شوید، ارتباط خود را عمیقتر می‌کنید.

خیره شدن چشم

چند دقیقه وقت بگذارید و به چشمان فرزند خود نگاه کنید. همانطور که آنها به عقب نگاه می‌کنند لبخند بزنید و با آنها صحبت کنید. کاری که آنها انجام می‌دهند را انجام دهید. اگر آنها پلک می‌زنند شما هم پلک بزنید. اگر به چپ نگاه می‌کنند شما هم به چپ نگاه کنید. بگذارید آنها نیز چشمان شما را ببینند و از حفظ ارتباط چشمی لذت ببرند.

از نظر علمی: فرزندان وقتی به شما نگاه می‌کنند و شما پاسخ می‌دهید، او در حال ایجاد ارتباط جدید در مغز خود است. کودکان از طریق روابط محبت آمیز به بهترین شکل یاد میگیرند. وقتی به یکدیگر نگاه می‌کنید و به یکدیگر واکنش نشان می‌دهید، پیوندی که دارید قویتر می شود.

در آغوش گرفتن و داستان گفتن

کودک شما عاشق در آغوش گرفتن و شنیدن صدای شما است. در حین به اشتراک گذاشتن داستان یا آهنگ با آنها نزدیک شوید و در آغوششان بگیرد. از صدایی آرام و تسکین دهنده استفاده کنید تا به آنها کمک کنید سریع بخوابند. این میتواند به یک روال شبانه تبدیل شود که به آنها اجازه میدهد بدانند زمان خواب فرا رسیده است.

از نظر علمی: ایجاد یک رابطه قابل اعتماد، همراه با احساس نزدیکی و امنیت، محیط را برای یادگیری ایجاد می‌کند. پشت سر هم صحبت کنید و کلمات و صداها را در داستان ها و آهنگها با آنها به اشتراک بگذارید. وقتی این کار را انجام می‌دهید، به آنها کمک می‌کنید تا یادگیرنده‌های مادام العمری شوند.

با وجود اینکه راههای بالا نکته های کلیدی برای رشد مغز در سه سال اول زندگی کودک هستند اما توجه به زمان استراحت کودک از اهمیت بالایی برخوردار است. مغز کودک در زمان استراحت نکاتی که آموخته را سازمان دهی کرده و آماده برای سازمان دهی نکات جدید می‍‌شود.

با این کارها صد سال عمر کن

چه چیزی لازم است تا ۱۰۰ سال یا بیشتر از آن عمر کنیم؟ شاید پاسخ این پرسش در داشتن درک بهتر از فرایندهای سوخت و ساز در بدن ۱۰۰ ساله‌ها نهفته باشد.

اگرچه طول عمر خوب – که می‌توان آن را به صورت زنده ماندن در سال‌های پس از ۸۵ سالگی تعریف کرد – نتیجه ترکیبی از عوامل ازجمله ژنتیک و سبک زندگی است، محققان دریافته‌اند که در خون افراد صدساله در مقایسه با کسانی که به مرز ۱۰۰ سال نرسیده‌اند سطوح پایین‌تری از گلوکز، اسید اوریک و کراتینین وجود دارد.

به علاوه، این تفاوت‌ها در نشانگرهای زیستی خون از ۶۵ سالگی، یعنی ۳۵ سال قبل از رسیدن به ۱۰۰ سالگی، مشاهده شده است. شونسوکه موراتا، محقق مؤسسه کارولینسکا، می‌گوید: این که چرا برخی افراد به ۱۰۰سالگی می‌رسند و برخی نمی‌رسند، ربط چندانی به شانس نمی‌تواند داشته باشد چون تفاوت در نشانگرهای زیستی موجود در خون بین افراد صدساله و غیر صدساله می‌تواند در مدت زمانی طولانی قبل از مرگ آنها قابل مشاهده باشد.

تجزیه و تحلیل خون صدساله‌ها

برای این مطالعه، از داده‌های مربوط به ۴۴۶۳۶ بیمار که بین سال‌های ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۶ آزمایش‌های معمول و سرپایی بالینی را انجام داده بودند استفاده شد؛ بخشی از این بیماران در خطر مرگ قرار داشتند. از این تعداد، ۱۲۲۴ نفر به ۱۰۰ سالگی رسیدند که از نظر آماری مشابه تعداد افرادی است که در استکهلم به طور کلی در همان بازه زمانی به این سن رسیده‌اند.

محققان با بررسی ۱۲ نشانگر زیستی مرتبط با التهاب و عملکرد کبد، کلیه و متابولیسم، کم خونی و سوء تغذیه دریافتند که افراد صدساله در مقایسه با افرادی که عمر طولانی نداشتند، سطوح گلوکز، اسید اوریک و کراتینین کمتری در خونشان داشتند؛ البته تفاوت چندان زیاد هم نبود.

در واقع، کسانی که تا ۱۰۰ سال عمر کردند، به طور کلی میزان نسبتاً یکنواختی از نشانگرهای زیستی را در خونشان داشتند – به این معنی که به ندرت مقادیری در پایین یا بالای محدوده‌های سالم داشتند. به گفته کارشناسان، این مطالعه نیازمند ملاحظات بیشتر و بررسی ترکیبی نشانگرهای زیستی با یکدیگر و سایر عوامل است و می‌تواند کلیدی برای کارهایی باشد که عموم افراد می‌توانند برای طول عمر بیشتر انجام دهند.

متخصصان غدد بر این باورند که وجود مقادیر کمتر اسید اوریک، کراتینین و گلوکز در خون نشان دهنده سبک زندگی سالم‌تر افراد است. پایین بودن سطح کراتینین در بدن نشان دهنده عملکرد خوب کلیه‌ها، پایین بودن گلوکز (قند خون) نشان دهنده سوخت و ساز بهتر بدن و پایین بودن اسید اوریک نشان دهنده رژیم غذایی سالم و بدون الکل است.

بر این اساس، پژوهشگران می‌گویند: «سطوح پایین این سه نشانگر زیستی در افراد صد ساله نشان می‌دهد در پیش گرفتن رفتارهای سالم مانند فعالیت داشتن و کاهش مصرف گوشت، شکر و الکل ممکن است منجر به طول عمر بیشتر شود.

محققان، به عنوان اولین راه برای داشتن زندگی با کیفیت بهتر و کمیت بیشتر به انجام غربالگری‌های بهداشتی برای شناسایی بیماری‌های رایج مانند فشار خون بالا، دیابت، چاقی، چربی خون و غیره اشاره می‌کنند.»

پژوهشگران می‌گویند: «باید مردم را تشویق کرد تا همیشه به فعالیت ادامه دهند. نیازی به ورزش شدید نیست، بلکه فقط هر نوع فعالیتی که جریان خون را تسهیل کند، ماهیچه‌ها را فعال نگاه دارد، سوخت و ساز را بالا ببرد و رباط‌ها و مفاصل را انعطاف‌پذیر نگه دارد، به کاهش آسیب کمک می‌کند.»

محققان تاکید می‌کنند: «با وجود مطالعات متنوعی که درباره این موضوع وجود دارد، از اهمیت معاینات عمومی مانند آزمایش‌های کلی مربوط به اندازه گیری قند، چربی، فشار خون و معاینات عمومی برای شناسایی سایر بیماری‌های رایج نباید غافل شد.»

برایان ماسترویانی در هلث نوشت: «در مطالعه‌ای که در نشریه جِروساینس منتشر شده، این موضوع مورد بررسی قرار گرفته است.» که سازمان بازنشستگی کشور آن را ترجمه کرده است.

مصرف این داروها در گرما خطرناک است

برخی از داروهای ضد افسردگی، قرص های فشار خون و سایر داروها شما را مستعد ابتلا به بیماری های مرتبط با گرما می کنند.

مصرف برخی داروها از جمله داروهایی که برای درمان بیماری‌های روانی، فشار خون بالا و آلرژی‌ها استفاده می‌شوند، می‌تواند هیدراته ماندن (وجود میزان مناسبی آب در بدن) یا خنک کردن موثر بدن را در زمانی که هوا گرم است دشوارتر کند. در اینجا چگونگی ایمن ماندن در برابر گرما را شرح داده‌ایم. در تازه‌ترین گزارش «نیویورک تایمز» آمده که مصرف برخی از داروها خطر کمبود آب در بدن و در نهایت از حال رفتن و غش کردن را در پی دارد.

چه داروهایی در گرما خطر دارند

“دیورتیک ها” که پزشکان برای مدیریت نارسایی قلبی، بیماری کلیوی یا فشار خون بالا تجویز می کنند، باعث تکرر ادرار می‌شود و این امر موجب کاهش مایعات در بدن می‌شود. آلیسون هیل، مدیر اجرای عمل و امور حرفه ای در انجمن داروسازان آمریکا، گفت: ” این داروها می توانند باعث کم آبی بدن یا عدم تعادل الکترولیت هایی مانند پتاسیم یا نمک شوند که تنظیم دمای بدن را سخت تر می کند.”

این موضوع می تواند به ویژه در گرمای شدید خطرناک باشد چون منجر به کم آبی بدن می شود. کارشناسان می گویند برای افرادی که از «دیورتیک»  ها استفاده می‌کنند که به آنها قرص های آب نیز گفته می شود، تامین آب و الکترولیت ها و توجه به نشانه های کم آبی و گرمازدگی باید بسیار مهم تر باشد.

داروهای فشار خون

دکتر مایکل ردلنر، مدیر پزشکی بخش اورژانس در Mount Sinai West گفت: «مهارکننده‌های آنزیم، تبدیل‌کننده آنژیوتانسین یا مهارکننده‌های ACE که معمولاً برای درمان فشار خون بالا تجویز می‌شوند، می‌توانند خطر غش کردن و افتادن را به‌ویژه در گرمای شدید افزایش دهند. خطرناکتر اینکه این داروها دریافت حس تشنگی را پنهان می‌کنند و در نهایت تشخیص اینکه چه زمانی نیاز به نوشیدن آب بیشتری دارید را دشوارتر.

مسدودکننده‌های بتا، نوع دیگری از داروهای فشار خون هم خطر غش کردن را افزایش می‌دهد و عرق کردن را سخت‌تر می‌کند، که در نتیجه آن خنک نگه داشتن بدن را دشوارتر می‌کند.

دکتر ردلنر گفت که داروهای فشار خون معروف به «مسدود کننده های کانال کلسیم» می توانند باعث عدم تعادل الکترولیت در بدن شوند و تنظیم دمای بدن را دشوار می کنند.

داروهای ضد روان‌پریشی

دکتر ردلنر گفت که برخی از داروهای ضد روان پریشی مانند هالوپریدول، اولانزاپین و ریسپریدون نیز بر قدرت تعریق تأثیر می گذارند . او گفت: «در هنگام مصرف این داروها، دمای بدن با احتمال بیشتری گرم می شود.»

برخی از داروهای ضد افسردگی می توانند با ایجاد تکرر ادرار تعریق را افزایش داده و تشنگی را سرکوب کنند و در نهایت در طول موج گرما خطر مواجهه با کم آبی را برای فرد ایجاد کند.

داروهای تیروئید

داروهای جایگزین هورمون تیروئید نیز می توانند دمای بدن را افزایش دهند و یا تنظیم دما را مختل کنند و باعث تعریق بیش از حد افراد شوند. دکتر ماهش پولواراپو، مدیر پزشکی اورژانس گفت: «محرک‌هایی مانند آمفتامین‌ها و سایر داروهایی که برای درمان اختلال کمبود توجه و بیش فعالی نیز استفاده می‌شوند، ممکن است با تعامل با سیستم عصبی مرکزی و مغز برای افزایش دمای بدن ، خطر ابتلا به بیماری‌های مرتبط با گرما را افزایش دهند.

دکتر پولواراپو افزود: «برخی از آنتی هیستامین های بدون نسخه مانند دیفن هیدرامین (بنادریل)، پرومتازین و داکسیلامین (یونیسوم) نیز باعث می شوند کمتر عرق کنید و می توانند تنظیم دما را مختل کنند.»

مصرف این داروها در گرما خطرناک است

در برابر گرما ایمن بمانیم

اگر به دلیل داروهایی که مصرف می کنید در معرض خطر ابتلا به گرمازدگی هستید، اقدامات پیشگیرانه وجود دارد که می توانید برای محافظت خود انجام دهید.

اول، علائم بیماری مرتبط با گرما را بشناسید: «علائم گرمازدگی شامل تعریق شدید، پوست سرد، رنگ پریده یا لطیف؛ سردرد؛ حالت تهوع؛ یا استفراغ می‌تواند مربوط به این مسئله باشد. افرادی که درگیر علائم بیماری های مرتبط با گرما هستند، ممکن است گرفتگی عضلات را تجربه کنند و احساس سرگیجه یا خستگی را نیز داشته باشند.

مصرف این داروها در گرما خطرناک است

در موارد جدی تر، گرمای بیش از حد می تواند منجر به گرمازدگی حاد شود. این عارضه زمانی اتفاق می افتد که دمای بدن به ۳۹.۵ درجه سانتی گراد یا بالاتر می رسد. به گفته مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری: «اگر دچار گرمازدگی شده اید، پوست شما ممکن است متفاوت به نظر برسد. ممکن است قرمز، گرم، خشک یا مرطوب باشد. ممکن است گرمازدگی باعث سرگیجه یا سردرد مداوم هم بشود و حتی ممکن است منجر به از دست دادن هوشیاری فرد شود. دکتر پولواراپو گفت: «اگر شما یا شخصی که می شناسید این علائم را از خود بروز داد، فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی اورژانسی باشید.» دکتر ردلنر گفت: «در صورت امکان، در محیطی با تهویه مطبوع بمانید.»

آب فراوان بنوشید

دکتر هیل می‌گوید که اگر بیرون از منزل یا محیط خنک بودن برای شما اجتناب ناپذیر است، باید آب فراوان بنوشید و تا حد امکان در سایه بمانید. شما همچنین باید سعی کنید الکترولیت های بدن خود را تجدید کنید. این کار را می توانید با نوشیدنی های ورزشی، نوشیدنی های حاوی الکترولیت، میوه ها و سبزیجات برگ دار انجام دهید. دکتر هیل توصیه کرد: «اگر در خارج از منزل هستید – یا در داخل خانه بدون تهویه هوا – در طول موج گرما، هر ۱۵ تا ۲۰ دقیقه یکبار یک لیوان آب بنوشید.»

دکتر پولواراپو گفت: «همچنین می‌توانید با پوشیدن لباس‌های گشاد با رنگ‌های روشن‌تر که نور خورشید را منعکس می‌کند و کمتر گرما را به خود جذب می‌کند، از جذب گرما به بدن خود جلوگیری کنید. اگر می توانید، سعی کنید صرف وقت خود بیرون از خانه را به صبح زود یا اواخر روز که خنک ترین قسمت های روز هستند، موکول کنید.»

تجربه کمردرد در ۸۰ درصد افراد / کدام کمردردها باید جراحی شوند؟

مدیر کلینیک طب پیشگیری و ارتقاء سلامت سازمان جهاد دانشگاهی علوم‌پزشکی تهران درباره انواع کمردرد، مشکلات عضلانی_اسکلتی و باورهای غلط در این زمینه به تشریح توضیح داد.

 دکتر حسین یاری در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه بیماری‌های عضلانی_اسکلتی از اهمیت فراوانی برخوردار هستند، اظهار کرد: ابتلا به هر بیماری با یک میزانی از ناخوشی، ناتوانی و یا متاسفانه، مرگ همراه است. به این تعداد «روزهای از دست رفته زندگی» به دلیل ناخوشی، ناتوانی و یا مرگ ناشی از بیماری «بار بیماری» گفته می‌شود؛ به طور مثال، زمانی که به یک عفونت ویروسی تنفسی مبتلا می‌شویم ۲ تا ۳ روز از زندگی خود را از دست می‌دهیم. یا بیماری هایی مثل دیابت و سرطان سبب می‌شود ماه‌ها و حتی سال های زیادی از عمر ما از دست برود. نکته مهم و حائز اهمیت در ارتباط با اختلالات عضلانی_اسکلتی این است که بیماری‌های از این دست از عومل اصلی «از دست دادن روزهای زندگی» برای انسان‌ها هستند.

این متخصص خاطرنشان کرد: یافته‌های آخرین پژوهش های معتبر حاکی از «بار» قابل توجه بیماری‌های عضلانی-اسکلتی برای زندگی انسان‌ها در دنیای مدرن است؛ به نحوی که «کمردرد»، «آرتروز» و «گردن‌درد» جزو ۱۰ عاملی هستند که سبب «بیشترین روزهای از دست رفته در زندگی» می‌شوند.

۸۰ درصد  انسان‌ها کمردرد را تجربه می‌کنند

وی با بیان اینکه  به هر دردی که در ناحیه حدفاصل آخرین دنده تا پایین لگن احساس شود، «کمردرد» گفته می شود، گفت: ۸۰ درصد از انسان‌ها کمردرد را حداقل یکبار در طول حیات خود تجربه می‌کنند. مبتلاشدن به کمردرد، یک پدیده رایج است و پیشگیری از این اختلال بسیار اهمیت دارد. اگرچه بیماری‌هایی مانند سرطان که موجب مرگ ناگهانی می‌شوند، حائز اهمیت هستند اما اختلالات عضلانی_اسکلتی هم می‌توانند افراد را یک عمر زمین‌گیر و ناتوان کنند و به نظر می‌رسد که اهمیت این بیماری‌ها در میان بیماری‌های غیرواگیر مغفول واقع شده است.

یاری با بیان اینکه کمردرد علت‌های متعددی دارد، اظهار کرد: منشاء کمردرد می‌تواند به دلیل عوامل مختلف از علل کم‌اهمیت‌تر مانند «آسیب به عضلات کمر» و «آسیب به مفاصل کمر» تا موارد جدی‌تر مانند «آسیب جسم مهره»، «آسیب به دیسک بین مهره‌ای» و «آسیب به سیستم عصبی یعنی ریشه های عصبی و نخاع» باشد. بنابراین عللی که منجر به کمردرد می‌شود به پنج دسته تقسیم‌ می‌شود.

وی «آسیب عضلات» را از جمله شایع‌ترین علل کمردرد برشمرد و افزود: نقطه ماشه‌ای، اسپاسم و کشیدگی از جمله آسیب‌هایی هستند که می توانند در عضلات اطراف ستون فقرات کمری و باسن باعث ایجاد درد شوند. اختلال و آسیب در مفاصل، مانند مفاصل جانبی ستون فقرات (مفاصل فاسِت)، مفصل هیپ و مفصل ساکروایلیاک می‌تواند یکی دیگر از علل شایع و البته کمتر شناخته شده کمردرد باشد.

بروز آرتروز در ۶۰ درصد افراد بالای ۶۰ سال

این متخصص طب فیزیکی ادامه داد: افزایش سن سبب تحلیل جسمانی می‌شود؛ به طور مثال، در حدود ۶۰ درصد از افراد بالای ۶۰ سال ، شواهد ساییدگی (آرتروز) در گرافی مفاصل‌شان دیده می‌شود. منظور از ساییدگی و آرتروز این است که غضروف مفصل تحلیل می‌رود و حرکت روان دو استخوان در کنار هم دچار اختلال می‌شود. مفاصل ستون فقرات کمری هم مستعد آرتروز است و بنابراین یکی از علل شایع کمردرد، خصوصا در افراد مسن‌تر، ساییدگی (آرتروز) است.

بروز کمرددرد با منشاءهای مختلف

مدیر کلینیک طب پیشگیری و ارتقاء سلامت سازمان جهاد دانشگاهی علوم‌پزشکی تهران درباره منشاء سوم کمردرد توضیح داد: «آسیب دیسک‌های بین‌مهره‌ای» هم می‌تواند منشاء کمردرد باشد. دیسک‌های بین‌مهره‌ای ممکن است دچار طیف متنوعی از آسیب‌ها اعم از «ملتهب شدن»، «از دست دادن آب»، «بیرون‌زدگی و فتق» و «پارگی» شوند که در نتیجه آن ممکن است کمردرد بروز پیدا کند.

یاری با بیان اینکه «جسم مهره‌ها» منشاء چهارم ابتلا به کمردرد به حساب می‌آیند، خاطرنشان کرد: این امکان وجود دارد که جسم استخوانی مهره‌ها روی هم لیز بخورند یا «دنبالچه» جابجا شود که سبب ایجاد درد می‌شود.

وی ادامه داد: آسیب در «سیستم عصبی» نیز به عنوان منشاء پنجم کمردرد شناخته می‌شود. این احتمال وجود دارد که دیسک بیرون زده یا زائده‌های استخوانی ناشی از آرتروز و … روی نخاع یا ریشه‌های عصبی فشار بیاورند و این آسیب سیستم عصبی باعث ایجاد درد در کمر و پاها گردد. به دردی که علت آن فشار روی ریشه‌های عصبی باشد که از کمر وارد پاها می شوند اصطلاحا «درد سیاتیک» گفته می‌شود.

بی‌تحرکی؛ عارضه درددهای عضلانی_استخوانی

وی با بیان اینکه افرادی که دردهای عضلانی_استخوانی را تجربه می‌کنند به «بی‌تحرکی» تمایل دارند، افزود: بیمار به دلیل دردی که تحمل می‌کند به بی‌تحرکی تمایل دارد. استراحت طولانی و بی‌تحرکی سبب بروز برخی از مشکلات مانند ترک موقت شغلی می‌شود که زمینه‌ساز بروز اختلالات روانی می‌شود. میان اختلالات روان مانند اضطراب و افسردگی و بیماری‌های عضلانی_اسکلتی ارتباط تنگاتنگ دوسویه وجود دارد. همچنین افرادی که دچار آسیب‌های عضلانی_اسکلتی می‌شوند، به دلیل استراحت بیش از حد ممکن است دچار مشکلات گوارشی مانند یبوست شوند و همچنین سیستم عضلانی آسیب دیده نیز دچار تحلیل بیشتر می‌شود.

مدیر کلینیک طب پیشگیری و ارتقاء سلامت سازمان جهاد دانشگاهی علوم‌پزشکی تهران با بیان اینکه کمردرد در افراد به اشکال متفاوت بروز می‌کند، اظهار کرد: این احتمال وجود دارد افرادی که مبتلا به کمردرد می‌شوند، درد را در نواحی مختلف مانند درد در کمر، درد در پا، درد در ران و درد در ساق پا تجربه کنند. برخی افراد نیز همراه با کمردرد، مواردی مانند خواب‌رفتن، بی‌حسی، گزگز کردن و سوزن‌سوزن شدن انگشتان پا یا اندام را تجربه می‌کنند.

وی ادامه داد: برخی از افراد اظهار می‌کنند که میزان کمردرد آنها با خم‌ شدن افزایش می‌یابد؛ در حالی است که برخی نشستن را موجب افزایش کمردرد خود می‌دانند. برخی برای نحوه خوابیدن نیز با مشکل روبرو می‌شوند و اینطور بیان می‌کنند که توانایی «دمر» یا «طاق‌باز» خوابیدن را ندارند. مجموع این علامت ها و نشانه‌های همراه آن سرنخ‌هایی هستند که می‌توانند به پزشک در تشخیص منشاء کمردرد راهنمایی بسیار کنند. علاوه بر این علائم و نشانه ها در شرح حال، انجام معاینات بالینی تکمیلی، در عمده موارد پزشک را از انجام اقدامات پاراکلینیک اضافه‌تر همچون رادیولوژی و ام آر آی بی‌نیاز می کند.

نیاز به جراحی در کمتر از ۱۰ درصد کمردردها

کدام کمردردها باید جراحی شوند؟

یاری درباره روش‌های درمانی کمردرد گفت: طبق به‌روزترین مطالعات علمی، کمتر از ۱۰ درصد کمردردها نیاز به اقدام فوری جراحی دارند و در سایر موارد درمان غیرجراحی اولویت دارد. وجود «علامت‌های خطر» در فرد مبتلا به کمردرد نشان‌دهنده شرایطی اورژانسی است که انجام جراحی را گریزناپذیر می‌کند. اگر افراد به همراه کمردرد خود، «بی‌حسی در ناحیه تناسلی» را تجربه می‌کنند باید نسبت به عمل جراحی اورژانسی اقدام کنند. همچنین اگر دچار «احتباس یا بی اختیاری ادراری» شده‌اند، می‌بایست نسبت به عمل جراحی اقدام کنند.

وی درباره سومین عامل که سبب ضروری کردن عمل جراحی می‌شود، گفت: اگر افرادی که مبتلا به کمردرد هستند دچار «ضعف حرکتی پیشرونده» شدند باید نسبت به عمل جراحی اورژانسی اقدام کنند. منظور از ضعف حرکتی این است که فرد مبتلا به کمردرد به تدریج در حین بیماری توانایی حرکت روی پنجه یا پاشنه پا را از دست بدهد یا قادر به بالا آوردن شست پای خود نباشند که در این صورت باید نسبت به عمل جراحی فوری اقدام کند. 

مدیر کلینیک طب پیشگیری و ارتقاء سلامت سازمان جهاد دانشگاهی علوم‌پزشکی تهران ادامه داد: بنابراین اگر افراد به همراه کمردرد با موارد احتباس یا بی اختیاری ادراری، بی‌حسی در ناحیه تناسلی و ضعف حرکتی پیشرونده مواجه باشند، جراحی فوری توصیه می‌شود. در غیر این صورت انجام عمل جراحی هیچ فوریتی نداشته و درمان های غیرجراحی توصیه می‌شود.

موفقیت درمان غیرجراحی کمرددرد منوط به ۲ شرط

وی با بیان اینکه موفقیت در درمان غیرجراحی کمردرد منوط به ۲ شرط است، افزود: یکی از شروطی که برای درمان  غیرجراحی کمردرد وجود دارد این است که شخص بیمار باید به صورت «فعالانه» در روند درمان خود مشارک داشته باشد و نقش خود را در پروسه درمان به خوبی ایفا کند. شرط دوم برای درمان غیرجراحی این است که فرد، پروسه درمان غیرجراحی خود را به صورت «پله پله» جلو ببرد و در یک مرحله متوقف نشود. منظور از مشارت فعالانه بیمار این است که خود فرد باید جهت درمان خود اقداماتی از قبیل کاهش وزن، تغییر سبک زندگی، انجام تمرینات روزانه و … را به عنون بخشی از پروسه درمان بر عهده بگیرد. منظور از درمان پله پله هم این است که پزشک معمولا در وهله نخست درمان خود را با تجویز دارو و تمرین درمانی آغاز می کند. در گام دوم درمان فیزیوتراپی، لیزردرمانی و … هم بکار گرفته می‌شود و در گام آخر درمان‌های غیرجراحی به سراغ مداخلاتی همچون تزریق اوزون، تزریق اپیدورال و … می رویم. در کمتر از ۱۰ درصد بیماران علی رغم طی کردن این سه مرحله طی مدت ۲-۳ ماه درد و ناتوانی بهبود پیدا نمی‌کند و این افراد هم کاندید جراحی ستون فقرات هستند.

باورهای غلط در کمر درد

انقضای «استراحت مطلق» در درمان کمردرد

مدیر کلینیک طب پیشگیری و ارتقاء سلامت سازمان جهاد دانشگاهی علوم‌پزشکی تهران با اشاره به اینکه درمان کمردرد با باورهای غلط نیز همراه است، گفت: یکی از این باورهای غلط در زمینه استراحت کردن حین کمردرد است . حدود ۳۰ سال است پژوهشگران کشورهای توسعه یافته تاکید می‌کنند دوران «استراحت مطلق» در کمردرد سپری شده است. علم روز حدود ۳۰ سال است که به این نتیجه رسیده است فردی که مبتلا به کمردرد هستند نباید برای طولانی‌مدت استراحت کند. علی رغم این شواهد علمی متقن، هنوز هم افرادی هستند که به فرد مبتلا به کمردرد توصیه می کنند که روزها در بستر استراحت مطلق داشته باشد.!

وی ادامه داد: استراحت مطلق به هنگام کمردرد اثر سوء بسیاری دارد؛ استراحت مطلق سبب افزایش اضطراب و افسردگی و اختلال سیستم گوارش می‌شود. همچنین استراحت مطلق باعث افزایش ترس از تحرک در بیمار می‌شود و اجتناب از فعالیت را در وی افزایش می‌دهد. توصیه منابع علمی معتبر بر این است که اگر فرد به کمردرد شدید مبتلا شده باشد، ۲ تا ۳ روز استراحت داشته باشد و نه استراحت مطلق و پس از سپری کردن دوران استراحت، فرد باید با مدنظر قرار دادن رعایت نکاتی از نظر تغییر سبک زندگی، هرچه زودتر به زندگی روزمره خود بازگردد.

مدیر کلینیک طب پیشگیری و ارتقاء سلامت سازمان جهاد دانشگاهی علوم‌پزشکی تهران ادامه داد: منظور از تغییر سبک زندگی رعایت نکاتی مانند نحوه درست خوابیدن، بلندنکردن جسم سنگین، اجتناب از نشستن طولانی، ارگونومی درست موقع نشستن و … است که باید در برنامه روزمره افراد مبتلا به کمردرد لحاظ شود.

استفاده از کمربند همیشه اثرگذار نیست

وی افزود: استفاده از وسایل ارتوپدی کمکی یکی دیگر از باورهای غلطی است که در مورد کمردرد وجود دارد. بسیاری از مردم تصور می‌کنند به هنگام بروز کمردرد باید از کمربند استفاده کنند. بررسی‌های علمی بیانگر این است که استفاده از کمربند در موارد شدید کمردرد برای مدت‌کوتاه می‌تواند کمک‌کننده باشد؛ اما استفاده طولانی مدت از کمربند توصیه نمی شود. اگر فردی مبتلا به کمردرد برای مدت طولانی از کمربند استفاده کند، این احتمال وجود دارد که با آثار سویی روبرو شود. تحلیل رفتن و تضعیف بافت عضلانی، یکی از عارضه‌های استفاده از کمربند برای مدت‌زمان طولانی به حساب می‌آید. همچنین بیمار از نظر روانی به کمربند وابسته می‌شود و تصور می کند که باید همیشه کمربند داشته باشد تا درد به سراغش نیاید.

یاری با بیان اینکه تشخیص کمردرد از اهمیت فراوانی برخوردار است، اظهار کرد: خوشبختانه دیدگاه مردم در ارتباط با تشخیص کمردرد نسبت به گذشته تغییر کرده است. پرسش‌های «آیا برای تشخیص کمردرد حتما نیاز به MRI است؟» و «مواردی که در MRI دیده می‌شود منشا درد است؟» را مطرح می‌کنم؛ در پاسخ به این پرسش‌ها باید گفت که MRI نمی‌تواند به تنهایی ملاک تشخیص درد باشد.

این متخصص ادامه داد: همانطور که گفتم پنج منشاء سبب بروز کمردرد می‌شوند. در بسیاری موارد این منشاءهای درد فاقد نشانه مشخص در MRI  هستند؛ به طور مثال اگر اسپاسم عضلانی یا «نقاط ماشه‌ای» علت بروز کمردرد باشند در MRI یافته خاصی دیده نمی‌شود. بنابراین می‌توان گفت که تمام منشاءهای کمردرد در تست‌های MRI نشان داده نمی‌شود. علت کمردرد در بسیاری از موارد فقط توسط معاینه پزشکی توسط متخصص کاربلد تشخیص داده می‌شود.

وی ادامه داد: نکته مهم دیگر در ارتباط با تصویربرداری MRI  این است که بسیاری از تغییراتی که در MRI نشان داده می‌شود به دلیل شرایط سنی است و ارتباطی با کمردرد بیمار ندارد و لزوما منشاء درد به حساب نمی آید. سن بر وضعیت جسمانی از جمله وضعیت اجزای ستون فقرات اثرگذار است؛ به نحوی که اگر در گروهی از افراد بالای ۵۰ سال که هیچگونه کمردردی ندارند تست MRI انجام شود، در بالای ۵۰% افراد ممکن است تغییرات دیسک از جمله خشکی، سیاه شدن، التهاب و بیرون زدگی دیده شود. پس بسیاری از تغییراتی که در MRI بروز می‌کند به دلیل شرایط سنی است. پس این احتمال وجود دارد که فرد دارای MRI سالم باشد اما درد شدید تحمل کند و همچنین این احتمال وجود دارد که فرد درد خفیف عضلانی داشته باشد، اما تست MRI بیانگر بیرون زدگی دیسک باشد. پس نکته مهم این است که پزشک و بیمار نباید صرفا بر یافته‌های ام آر آی تکیه کنند و این روش تصویربرداری هیچ زمان جایگزین دستان توانمند پزشک در معاینه بالینی نیست.

همبستگی «یکجا نشینی» با کمردرد

یاری درباره تاثیر سبک زندگی بر بروز کمردرد اظهار کرد: «سبک زندگی یکجانشین» همبستگی فراوانی با کمردرد دارد. هرچقدر میزان تحرک در زندگی روزمره بیشتر باشد احتمال بروز کمردرد کاهش می‌یابد. بلندکردن اجسام سنگین به صورت غیراصولی، ننوشیدن آب به میزان کافی و استرس و اضطراب در زندگی شخصی و شغلی و اضافه وزن هم با کمردرد ارتباط دارد.

کمردرد مزمن چیست و چه کسانی در معرض آن قرار دارند؟

وی ادامه داد: برخی از افراد سال ها از درد کمر رنج می برند. این افراد مبتلا به کمردرد مزمن هستند؛ کمردرد مزمن یعنی کمردردی که برای مدت زمانی بیش از سه ماه ادامه پیدا می کند. در حدود ۲۰ درصد افراد مبتلا به کمردرد، این درد مزمن می شود. سوال اینجاست که «چه عاملی باعث کهنه شدن درد در یک فرد می شود؟» بسیاری از افرادی که دارای کمردرد کهنه هستند، بیرون زدگی شدید دیسک بین مهره ای ندارند؛ بلکه برخی عوامل که «پرچم‌های زرد» خوانده می‌شوند در کهنه شدن دردهای فرد نقش دارد. فردی که اساسا شخصیت فاجعه‌سازی دارد یعنی مشکلات را بسیار بزرگ قلمداد می‌کند، یا توانایی مواجهه و تطابق با مشکلات را ندارد، یا نارضایتی‌هایی از زندگی شخصی و شغلی خود دارد، در معرض مزمن شدن کمردرد قرار دارند. بنابرین نقش عوامل روحی-روانی در مزمن شدن کمردرد بسیار زیاد است.

یاری در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره اقدامات کلینیک ارتقای سلامت سازمان جهاددانشگاهی علوم پزشکی تهران گفت: این کلینیک با  همکاری سفارت ژاپن تجهیز شده است و تمام اقدامات تشخیصی، درمانی و پیشگیری مرتبط با اختلالات عضلانی-اسکلتی این مرکز ارائه می‌شود. این کلینیک مجهز به یک سیستم تشخیصی بسیار مدرن است که وضعیت قامتی ستون  فقرات، کف پا و ترکیب بدنی بیمار را مورد آنالیز قرار می‌دهد و دید مناسبی در اختیار پزشک قرار می‌دهد که رویکرد تشخیصی جامع‌تری داشته باشد.

وی ادامه داد: تجهیزاتی مانند نوار عصب عضله، نوار مغز، نوار قلب و سونوگرافی عضلانی-‌اسکلتی موجود در این کلینیک می تواند در تشخیص بهتر به یاری پزشک آید. علاوه بر امر تشخیص پزشکان این مرکز می توانند از به‌روزترین تجهیزات همچون لیزرپرتوان، تکارتراپی، بیوفیدبک،PRP  و ازون‌تراپی جهت درمان و توانبخشی اختلالات عضلانی اسکلتی بیماران خود بهره ببرند. علاوه بر این تجهیزات، تیم حرفه‌ای این کلینیک مشتمل بر پزشک، فیزیوتراپیست، کارشناس ارتوپدی فنی و مربی تمرین درمانی آماده ارائه جدیدترین متدهای درمانی به مراجعین در کلینیک طب پیشگیری و ارتقای سلامت جهاد دانشگاهی هستند.