چیپس میوه خشک؛ میان وعده سالم و مغذی

 چیپس میوه خشک یکی از بهترین گزینه‌ها برای میان وعده‌های سالم و مغذی است که علاوه بر طعم خوشایند، دارای ارزش غذایی بالایی نیز است. این میان وعده طبیعی، بدون مواد افزودنی مضر، می‌تواند جایگزین مناسبی برای تنقلات ناسالم باشد.

چیپس میوه خشک یک میان وعده سالم، خوشمزه و مغذی است که می‌تواند در رژیم غذایی روزانه جایگاه ویژه‌ای داشته باشد. این محصول با تأمین ویتامین‌ها، مواد معدنی و آنتی اکسیدان‌های لازم، به بهبود سلامت عمومی بدن کمک کرده و جایگزین مناسبی برای تنقلات ناسالم محسوب می‌شود. با انتخاب انواع طبیعی و بدون افزودنی‌های مضر، می‌توان از تمام فواید این خوراکی لذیذ بهره‌مند شد.

این میان وعده‌ها علاوه بر طعم دلپذیر، دارای فواید بسیاری برای سلامت بدن است. این میان وعده جایگزینی عالی برای تنقلات ناسالم بوده و می‌تواند بخشی از یک رژیم غذایی متعادل باشد. در این مقاله به بررسی خواص چیپس میوه خشک و مزایای آن برای سلامتی می‌پردازیم.

۱. حفظ ارزش غذایی میوه‌ها

میوه‌های خشک شده، اگر به روش صحیح و بدون افزودن شکر یا مواد نگهدارنده تهیه شوند، بسیاری از مواد مغذی موجود در میوه‌های تازه را حفظ می‌کنند. فرآیند خشک کردن باعث کاهش میزان آب در میوه شده اما ویتامین‌ها، مواد معدنی و فیبر آنها همچنان باقی می‌مانند.

۲. سرشار از فیبر

فیبر موجود در چیپس میوه خشک به بهبود عملکرد دستگاه گوارش کمک کرده و از مشکلاتی مانند یبوست جلوگیری می‌کند. همچنین فیبر بالا می‌تواند باعث افزایش احساس سیری شده و به کنترل وزن کمک کند.

۳. منبع غنی از ویتامین ها و مواد معدنی

میوه‌های خشک سرشار از ویتامین‌های مهم مانند ویتامین C، ویتامین A و گروه ویتامین‌های B هستند. همچنین مواد معدنی مهمی مانند پتاسیم، منیزیم و آهن در آنها یافت می‌شود که نقش حیاتی در حفظ سلامت بدن دارند.

۴. انرژی زا و مناسب برای ورزشکاران

چیپس میوه خشک یک منبع عالی از کربوهیدرات‌های طبیعی است که می‌تواند به عنوان یک میان وعده انرژی زا برای ورزشکاران و افرادی که فعالیت بدنی زیادی دارند، استفاده شود.

۵. تقویت سیستم ایمنی

آنتی اکسیدان‌های موجود در میوه‌های خشک، مانند پلی فنول‌ها و فلاونوئیدها، به تقویت سیستم ایمنی بدن کمک کرده و خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن را کاهش می‌دهند.

۶. بهبود سلامت قلب

مصرف میوه‌های خشک مانند زردآلو، کشمش و انجیر به دلیل داشتن فیبر بالا و چربی‌های سالم می‌تواند به کاهش کلسترول بد (LDL) و حفظ سلامت قلب کمک کند.

۷. کنترل قند خون

برخی میوه‌های خشک مانند زغال اخته و آلو دارای ترکیباتی هستند که می‌توانند سطح قند خون را تنظیم کنند. البته افراد مبتلا به دیابت باید در مصرف آنها اعتدال را رعایت کنند و از انواع بدون شکر افزوده استفاده کنند.

۸. بهبود سلامت پوست و مو

ویتامین C و آنتی اکسیدان‌های موجود در میوه‌های خشک به افزایش تولید کلاژن کمک کرده و باعث حفظ سلامت و جوانی پوست می‌شوند. همچنین ویتامین A و آهن موجود در این میوه‌ها به تقویت مو و جلوگیری از ریزش آن کمک می‌کند.

۹. جایگزین سالم برای تنقلات ناسالم

چیپس میوه خشک یک گزینه سالم و طبیعی برای جایگزینی با چیپس‌های سرخ کرده و تنقلات مضر محسوب می‌شود. این میان وعده بدون چربی‌های اشباع و افزودنی‌های مضر، انتخابی عالی برای کودکان و بزرگسالان است.

۱۰. افزایش عمر مفید و ماندگاری بالا

بر خلاف میوه‌های تازه که مدت کوتاهی قابل نگهداری هستند، چیپس میوه خشک عمر مفید بیشتری دارد و می‌توان آن را برای مدت طولانی در دمای محیط یا یخچال نگهداری کرد. این ویژگی باعث می‌شود که به راحتی قابل حمل و مناسب برای سفرهای طولانی باشد.

مضرات چیپس میوه خشک

کالری بالا: با حذف آب از میوه، چگالی کالری آن افزایش می‌یابد که می‌تواند باعث افزایش وزن در صورت مصرف بیش از حد شود.

افزودنی‌های مضر: برخی از انواع تجاری چیپس میوه خشک حاوی قند افزوده، مواد نگهدارنده و رنگ‌های مصنوعی هستند که می‌توانند به سلامت بدن آسیب برسانند.

افزایش قند خون: به دلیل غلظت بالای قند طبیعی، مصرف زیاد چیپس میوه خشک ممکن است باعث افزایش سریع قند خون شود، که برای افراد مبتلا به دیابت مضر است.

خطر پوسیدگی دندان: قند طبیعی موجود در میوه‌های خشک به دندان‌ها چسبیده و می‌تواند خطر پوسیدگی دندان را افزایش دهد.

مشکلات گوارشی: برخی افراد ممکن است به دلیل فیبر بالا در میوه‌های خشک دچار نفخ یا مشکلات گوارشی شوند.

نکات مهم هنگام خرید و مصرف چیپس میوه خشک

• از محصولاتی که بدون شکر افزوده، رنگ مصنوعی و مواد نگهدارنده هستند، استفاده کنید.

• میزان مصرف را کنترل کنید، زیرا کالری چیپس میوه خشک نسبت به میوه تازه بیشتر است.

• در صورت امکان، چیپس میوه را در خانه با دستگاه خشک کن یا در فر بدون افزودن شکر و مواد اضافی تهیه کنید.

میوه خشک در برابر میوه تازه

در بیشتر مواقع، بهتر است میوه تازه را به جای میوه خشک انتخاب کنید.

کالری و میزان قند از دلایل مهم برتری میوه تازه هستند، اما مزایای دیگری نیز وجود دارد:

• میوه تازه آبرسانی بیشتری دارد. بیشتر میوه‌ها و انواع توت ها حدود ۸۰ تا ۹۰ درصد وزن خود را از آب تشکیل می‌دهند.

• در فرآیند خشک شدن، هیچ ویتامین، ماده مغذی یا آنتی اکسیدانی از بین نمی‌رود.

• میوه تازه به طور طبیعی کالری و قند کمتری دارد.

• برخی تولیدکنندگان به میوه خشک شکر اضافه می‌کنند.

• بعضی از انواع میوه خشک برای حفظ رنگ با مواد نگهدارنده پردازش می‌شوند.

با این حال، این بدان معنا نیست که باید کاملاً از میوه خشک اجتناب کنید. درست است که قند و کالری بالاتری دارد و باید مراقب میزان مصرف آن باشید، اما خشک کردن میوه باعث می‌شود که ماندگاری آن از چند روز در یخچال به چند ماه در انبار افزایش یابد. این یعنی هر زمان که بخواهید از فواید میوه بهره ببرید، بدون نیاز به خرید روزانه، می‌توانید میوه خشک در دسترس داشته باشید.

علاوه بر این، اگر به یک منبع سریع انرژی نیاز داشته باشید – مثلاً هنگام کوهنوردی سنگین، اسکی، یا دوچرخه سواری طولانی – میوه خشک می‌تواند یک گزینه خوشمزه و قابل حمل برای تأمین انرژی باشد.

نتیجه گیری

چیپس میوه خشک یک میان وعده سالم، خوشمزه و مغذی است که می‌تواند در رژیم غذایی روزانه جایگاه ویژه‌ای داشته باشد. این محصول با تأمین ویتامین‌ها، مواد معدنی و آنتی اکسیدان‌های لازم، به بهبود سلامت عمومی بدن کمک کرده و جایگزین مناسبی برای تنقلات ناسالم محسوب می‌شود. با انتخاب انواع طبیعی و بدون افزودنی‌های مضر، می‌توان از تمام فواید این خوراکی لذیذ بهره مند شد.

تشنج و ایست قلبی از عوارض مصرف نابجای داروی زولپیدم

 سرپرست دفتر نظارت و پایش مصرف فرآورده‌های سلامت سازمان غذا و دارو گفت: مصرف غیرمجاز و تفننی داروی زولپیدم که صرفاً برای درمان کوتاه‌ مدت بی‌خوابی تحت نظر پزشک تجویز می‌شود، در صورت مصرف نادرست، عوارض شدید و حتی تهدیدکننده حیات دارد.

نازیلا یوسفی افزود: در پی گزارش های جهانی از زولپیدم به عنوان یکی از داروهای سوءمصرف‌شده در مهمانی‌ها برای ایجاد فراموشی و انجام اعمال مجرمانه و افزایش آمار مسمومیت‌های ناشی از مصرف نابجای آن، دارای عوارض شدید مانند تشنج و ایست قلبی بوده و حتی منجر به مرگ می‌شود.

وی با بیان اینکه مصرف نادرست این دارو می‌تواند اعتیادآور باشد، گفت: قطع ناگهانی این دارو پس از مصرف مکرر می‌تواند باعث علائم ترک مانند بی‌قراری شدید و تشنج شود.

وی تصریح کرد: مصرف خودسرانه دز بالای زولپیدم ممکن است منجر به کما، تشنج، ایست تنفسی یا حتی مرگ شود و مصرف همزمان این دارو با الکل یا مواد مخدر، خطرات آن را چند برابر خواهد کرد.

یوسفی با اشاره به دیگر عوارض خطرناک زولپیدم، تصریح کرد: افسردگی، افکار خودکشی، توهم و رفتارهای پرخاشگرانه، رفتارهای غیرعادی مانند راه رفتن در خواب، رانندگی ناخودآگاه، خشونت و از دست دادن حافظه از سایر موارد گزارش شده از این دارو درپی استفاده خودسرانه است.

سرپرست دفتر نظارت و پایش مصرف فرآورده‌های سلامت سازمان غذا و دارو با تاکید بر ضرورت مصرف این دارو صرفاً با تجویز پزشک گفت: این دارو باید تنها برای درمان کوتاه‌مدت بی‌خوابی مصرف شود و در صورت استفاده نادرست می‌تواند عوارض خطرناک و جبران‌ناپذیری داشته باشد، از مصرف زولپیدم بدون نسخه پزشک جداً خودداری کنید و هرگز آن را با دیگران به اشتراک نگذارید.

وی توصیه کرد: در صورت مصرف زولپیدم تحت نظر پزشک، باید حتماً پزشک معالج را از مشکلات کبدی یا کلیوی، سابقه مشکلات سلامت روان، از جمله افسردگی یا افکار خودکشی، مشکلات ریوی یا تنفسی، میاستنی گراویس، آپنه خواب، بارداری یا شیردهی مطلع کنید، زیرا در این موارد یا در صورت تداخل با سایر داروها، ممکن است پزشک داروی دیگری را جایگزین کند.

یوسفی خاطرنشان کرد: در صورت بروز علائم واکنش آلرژیک جدی مانند مشکلات تنفسی، تپش قلب، تب، تورم غدد لنفاوی، تورم صورت، لب‌ها، دهان، زبان یا گلو، مشکل در بلع، خارش، بثورات پوستی، تهوع، سرگیجه، احساس سبکی سر، یا غش، بلافاصله مصرف دارو را متوقف و با پزشک خود مشورت کند.

افزایش ابتلا به کبد چرب در ایرانیان/ ۶۰ درصد مردم اضافه وزن دارند

عضو انجمن پزشکان متخصص داخلی ایران گفت: بیماری کبد چرب ارتباط نزدیکی با چاقی و کم تحرکی دارد.

سید محمود اسحاق حسینی، دبیر علمی سی و پنجمین کنگره سالانه انجمن پزشکان متخصص داخلی ایران با بیان اینکه شایعترین بیماری قرن، دیابت و چاقی است، افزود: حدود ۶۰ درصد افراد جامعه با درجات مختلف افزایش وزن و دیابت رو‌به‌رو هستند.

وی در تشریح بیماری‌های غیرواگیر و اینکه بیماری‌های گوارشی و اسهال شیوع بیشتری پیدا کرده است، گفت: سرطان بعد از بیماری‌های قلب و عروق و تصادفات رانندگی، شایعترین عامل مرگ و میر‌ها است و در مردان بعد از سرطان پروستات، سرطان دستگاه گوارش معده، مری و کولون بیشترین آمار ابتلا را به خود اختصاص می‌دهد.

دبیر علمی سی و پنجمین کنگره سالانه انجمن پزشکان متخصص داخلی ایران تصریح کرد: در بانوان بعد از سرطان سینه، سرطان‌های دستگاه گوارش شایع و مرگبار است.

این پزشک تغذیه نادرست را عامل ابتلا به سرطان معده دانست و افزود: افرادی که علائمی مانند ورم معده دارند و باید درمان شوند و پولیپ‌های معده و روده باید به موقع تشخیص داده و برداشته شوند.

این فوق تخصص گوارش و کبد گفت: عامل مهم دیگر ابتلا به سرطان مصرف غذا‌های شور، فست فود‌ها و دخانیات است و امروزه مصرف سیگار در بین برخی دختران جوان رواج پیدا کرده است.

اسحاق حسینی تصریح کرد: کم تحرکی، زندگی ماشینی و غذا‌های سرشار از چربی موجب گسترش ابتلا به انواع بیماری‌ها می‌شود و امیدوارم با هوش مصنوعی و شناخت دقیق ژن‌ها و ژن‌تراپی، سرطان را ریشه کن کنیم.

وی اضافه کرد: با ژن‌تراپی، حتی دارو‌های پادزیست و آنتی‌بیوتیک نیز کنار می‌روند و کل طبابت متحول خواهد شد ولی تا آن موقع باید تحرک کافی داشته باشیم، ورزش کنیم، غذای سالم بخوریم و از سیگار و الکل دور شویم.

داروی جدید فشار خون از راه رسید

تحقیقی جدید نشان می دهد یک داروی احتمالی جدید می تواند فشار خون را ظرف چند روز ۱۵ نقطه کاهش دهد.

به گفته محققان دانشگاه سن دیگو کالیفرنیا، این دارو که لروندواستات ( lorundrostat) نام دارد می‌تواند فشار خون بالای مقاوم به درمان یا کنترل نشده را برطرف کند. پژوهشگران طی آزمایش‌ها متوجه شدند شرکت کنندگانی که این دارو را دریافت کردند به طور میانگین شاهد ۱۵ نقطه کاهش فشارخون سیستولیک (عددبالا در قرائی فشار خون) بودند. حال آنکه فشار خون سیستولیک دریافت کنندگان هفت نقطه کاهش یافته بود.

در آزمایش مذکور ۲۸۵ نفر شرکت کردند. فشار خون بالا یکی از دلایل اصلی بیماری قلبی و مرگ و میرهای مرتبط با آن در سراسر جهان است اما فشار خون بالا به طور معمول هیچ نشانه یا علائمی ندارد.

مطالعات پیشین نشان داده بود هورمون آلدسترون نقش مهمی در تنظیم فشار خون بدن انسان دارد و هنگامیکه دچار اختلال می‌شود به فشار خون بالا دامن می‌زند.

مایکل ویلکینسون مولف تحقیق می‌گوید: ما به طور خاص روشی نوین برای برطرف کردن عدم توازن آلدسترون را به کار گرفتیم.

تمام شرکت کنندگان طی ۱۲ هفته داروی استاندارد ضد فشارخون بالا را دریافت کردند و علاوه بر آن ۱۹۰ فرد مقدار مشخصی از لوروندروستات برای توقف تولید آلدسترون دریافت کردند. ۹۵ شرکت کننده دیگر نیز پلاسیبو مصرف کردند.

تمام شرکت کنندگان در سه هفته نخست آزمایش و قبل از دریافت داروی مورد نظر یا پلاسیبو، داروهای استاندارد برای کنترل فشار خون را مصرف کردند. همین امر به محققان اجازه داد تا تاثیرگذاری دارو را به دقت متوجه شوند.

پژوهشگران متوجه شدند در مقایسه با پلاسیبو، درمان مذکور فشار خون سیستولیک شرکت کنندگان را کاهش داد.

چرا همیشه احساس سرما می کنم؟

 آیا فقط شما از سرما می‌لرزید، در حالی که دیگران مشکلی ندارند؟ اگر این حس سرما به دمای محیط ربطی ندارد و مدام آزارتان می‌دهد، احتمالاً نشانه‌ای از یک مشکل سلامتی پنهان است. در حالی که گاهی اوقات احساس سرما طبیعی است، اما تکرار و شدت آن می‌تواند جدی باشد.

احساس سرما در فصل زمستان، واکنشی طبیعی و سازگارانه از سوی بدن در برابر کاهش دماست. بدن برای حفظ دمای داخلی ثابت، انرژی بیشتری صرف می‌کند و این می‌تواند منجر به احساس سرما شود. با این حال، اگر در دمای معمولی و شرایطی که دیگران احساس سرما نمی‌کنند، شما به طور مداوم احساس سرما می‌کنید، این حس می‌تواند نشانه‌ای از وجود مشکلات زمینه‌ای در سلامتی شما باشد. نادیده گرفتن این علامت می‌تواند عواقب جدی‌تری به همراه داشته باشد، چرا که بدن در حال ارسال پیامی برای شماست.

این نوع احساس سرمای مزمن و غیرطبیعی، نباید به سادگی نادیده گرفته شود. عوامل متعددی می‌توانند در ایجاد این حس نقش داشته باشند. از کم‌خونی و مشکلات تیروئید گرفته تا اختلالات گردش خون و حتی کمبود برخی ویتامین‌ها و مواد معدنی، همگی می‌توانند باعث شوند که بدن شما به طور مداوم احساس سرما کند. شناسایی علت اصلی این مشکل، قدم اول در جهت درمان و بهبود کیفیت زندگی شماست.

در این میان، توجه به سایر علائم و نشانه‌هایی که همراه با احساس سرما تجربه می‌کنید، اهمیت زیادی دارد. خستگی، ضعف، رنگ‌پریدگی پوست، بی‌حسی یا سوزن سوزن شدن در اندام‌ها، تغییرات در وزن و اشتها، ریزش مو و خشکی پوست، همگی می‌توانند سرنخ‌هایی ارزشمند برای تشخیص مشکل اصلی باشند. در این مطلب، به بررسی چند دلیل رایج و مهم می‌پردازیم که توضیح می‌دهند چرا احساس سرمای بیش از حد ممکن است همواره بخشی از وجود شما باشد.

چرا همیشه احساس سرما می کنم؟

۱. اختلالات گردش خون و خون‌رسانی ضعیف

یکی از دلایل اصلی احساس سرما، اختلالات گردش خون است. اگر جریان خون در بدن به درستی جریان پیدا نکند، ممکن است افراد احساس سرما کنند. این مشکل می‌تواند به دلایلی مانند بیماری‌های قلبی، فشار خون پایین یا حتی نشستن در وضعیت ثابت برای مدت طولانی ایجاد شود. در این حالت، خون به خوبی به اندام‌ها و قسمت‌های مختلف بدن نمی‌رسد و افراد احساس سرما در دست‌ها، پاها و حتی بدن خود دارند.

۲. کم‌خونی و سطح پایین هموگلوبین

کم‌خونی یکی دیگر از عوامل رایج در احساس سرماست. در این وضعیت، سطح هموگلوبین در خون پایین است و بدن به اندازه کافی قادر به حمل اکسیژن به بافت‌ها و اعضای مختلف نیست. این کمبود اکسیژن می‌تواند باعث احساس سردی و بی‌حالی در افراد شود. اگر به طور مداوم احساس سرما می‌کنید و علائم دیگری مثل خستگی شدید یا رنگ پریدگی دارید، ممکن است به کم‌خونی مبتلا باشید و بهتر است با پزشک مشورت کنید.

۳. اختلالات غده تیروئید (هایپوتیروئیدیسم)

غده تیروئید نقش مهمی در تنظیم دمای بدن و متابولیسم دارد. زمانی که غده تیروئید به درستی عمل نمی‌کند و مقدار هورمون تیروئید کاهش می‌یابد، می‌تواند باعث هایپوتیروئیدیسم (کم‌کاری تیروئید) شود. یکی از علائم شایع این بیماری، احساس سرما به طور مداوم است. اگر علاوه بر احساس سرما، علائمی مانند خشکی پوست، خستگی، افزایش وزن یا ضعف عضلانی را تجربه می‌کنید، ممکن است دچار اختلالات تیروئید شده باشید و نیاز به بررسی پزشکی داشته باشید.

۴. کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی

کمبود برخی از ویتامین‌ها و مواد معدنی مانند ویتامین D، آهن و منیزیم می‌تواند موجب احساس سرما شود. این مواد مغذی نقش مهمی در سلامت عمومی بدن و عملکرد صحیح سیستم ایمنی دارند. به‌ویژه، کمبود ویتامین D در فصل‌های سرد یا در افرادی که مدت زیادی در محیط‌های بسته و کم‌نور هستند، شایع است و می‌تواند باعث سردی و ضعف عمومی شود. مصرف مکمل‌ها یا اصلاح رژیم غذایی با مواد غذایی غنی از این ویتامین‌ها و مواد معدنی می‌تواند کمک‌کننده باشد.

۵. استرس و اضطراب

استرس و اضطراب نیز می‌توانند یکی از دلایل احساس سرما باشند. در مواقع استرس، بدن هورمون‌های خاصی ترشح می‌کند که می‌تواند دمای بدن را کاهش دهد و در نتیجه احساس سرما ایجاد کند. همچنین، استرس مزمن می‌تواند تأثیرات منفی بر سیستم عصبی و گردش خون داشته باشد، که در نهایت منجر به احساس سردی در بدن می‌شود. مدیریت استرس از طریق تکنیک‌های آرام‌سازی، یوگا یا مدیتیشن می‌تواند به کاهش این احساس کمک کند.

۶. افزایش حساسیت به سرما (سندرم رینود)

سندرم رینود یک اختلال عروقی است که در آن عروق کوچک به طور غیرطبیعی به سرما یا استرس واکنش نشان می‌دهند و باعث محدود شدن جریان خون به دست‌ها و پاها می‌شود. این واکنش می‌تواند منجر به احساس سردی شدید در این نواحی شود. این مشکل در برخی افراد می‌تواند به طور مزمن رخ دهد و نیاز به درمان‌های خاص داشته باشد.

۷. سایر عوامل فیزیکی و محیطی

در برخی مواقع، احساس سرما می‌تواند ناشی از عوامل محیطی باشد. به عنوان مثال، در معرض باد سرد یا تغییرات دمایی ناگهانی قرار گرفتن می‌تواند باعث سرما خوردن و احساس سردی در بدن شود. همچنین، بیماری‌هایی مانند آنفولانزا یا سرماخوردگی می‌توانند علائمی مشابه سرما را ایجاد کنند.

راهکارهای مقابله با احساس سرما

اگر شما هم همیشه احساس سرما می‌کنید، می‌توانید با رعایت نکات زیر به بهبود وضعیت خود کمک کنید:

پوشیدن لباس‌های گرم: استفاده از لایه‌های مختلف لباس به ویژه در فصول سرد می‌تواند به حفظ دمای بدن کمک کند.

ورزش منظم: فعالیت بدنی باعث بهبود گردش خون و افزایش دمای بدن می‌شود. حداقل روزانه ۳۰ دقیقه پیاده‌روی یا ورزش‌های سبک انجام دهید.

اصلاح رژیم غذایی: مصرف مواد غذایی غنی از آهن، ویتامین D و سایر مواد معدنی می‌تواند به رفع مشکل سرما کمک کند. غذاهای حاوی سبزیجات برگ‌سبز، گوشت قرمز، ماهی چرب و محصولات لبنی را در رژیم غذایی خود بگنجانید.

استراحت و خواب کافی: خواب کافی و استراحت به بدن کمک می‌کند تا دمای طبیعی خود را حفظ کند و به شما انرژی بدهد.

مدیریت استرس: استفاده از تکنیک‌های آرام‌سازی مانند تنفس عمیق یا یوگا می‌تواند در کاهش استرس و جلوگیری از احساس سرما موثر باشد.

احساس سرما می‌تواند به دلایل مختلفی در بدن ایجاد شود، از مشکلات پزشکی مانند کم‌خونی و اختلالات تیروئید گرفته تا عوامل محیطی یا استرس. برای شناسایی علت دقیق آن و یافتن راهکارهای مناسب، مهم است که به تغییرات دیگر در بدن خود توجه کنید و در صورت نیاز به پزشک مراجعهکنید. رعایت نکات ساده‌ای مانند پوشیدن لباس‌های گرم، ورزش منظم و اصلاح رژیم غذایی می‌تواند در کاهش این احساس کمک‌کننده باشد.

منبع: healthline

مادران باردار خودسرانه مکمل مصرف نکنند

استاد تمام گروه مامایی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز بر ضرورت مشورت مادران باردار با پزشک یا متخصص تغذیه برای دریافت برنامه غذایی و مکمل‌های مناسب تاکید کرد و در مورد مصرف خودسرانه هرگونه مکمل هشدار داد.

دکتر عابدی با تاکید بر اهمیت تغذیه مادران باردار، گفت: دوران بارداری به سه دوره مجزا (سه ماهه اول تا پایان ماه چهارم، سه ماهه دوم تا پایان هفته بیست و هشتم و سه ماهه سوم از هفته بیست و هشتم تا پایان هفته چهل و هفتم) تقسیم می‌شود که در هر یک از این مراحل، مصرف متعادل تمامی گروه‌های غذایی شامل پروتئین، کربوهیدرات و درشت مغذی‌ها به صورت روزانه برای سلامت مادر و جنین ضروری است.

وی افزود: اگرچه سنجش دقیق میزان مورد نیاز مواد معدنی و ویتامین‌ها دشوار است، اما اطمینان از دریافت کافی آن‌ها با داشتن یک رژیم غذایی متنوع و سرشار از سبزیجات و غلات کامل امکان‌پذیر است.

عابدی در خصوص میزان کالری موردنیاز در طول بارداری، تصریح کرد: در سه ماهه اول بارداری، نیازی به افزایش کالری دریافتی نسبت به دوران پیش از بارداری نیست. اما در سه ماهه دوم و سوم، توصیه می‌شود روزانه حدود ۳۰۰ تا ۳۵۰ کیلوکالری به رژیم غذایی مادر افزوده شود.

عضو هیات‌علمی دانشگاه علوم پزشکی اهواز پیرامون راهنمای مصرف گروه‌های غذایی و مکمل‌ها، توصیه کرد: برای مادران با وزن مناسب، مصرف روزانه حدود ۳ واحد پروتئین، به ویژه از منابع حیوانی، توصیه می‌شود. هر واحد معادل یک تکه گوشت خورشتی یا یک ران کوچک مرغ است. حبوبات و سایر منابع گیاهی نیز می‌تواند بخشی از نیاز پروتئینی را تامین کنند.

وی با بیان اینکه مصرف روزانه ۷ تا ۱۱ واحد کربوهیدرات برای مادران باردار ضروری است، افزود: ۷ واحد برای مادران دارای اضافه وزن و ۱۱ واحد برای مادران با وزن عادی توصیه می‌شود؛ یک واحد کربوهیدرات معادل یک کف دست نان سنگک یا بربری، یا نصف لیوان برنج یا ماکارونی پخته شده است.

عابدی در خصوص حذف کامل چربی از رژیم غذایی مادر باردار، گفت: حذف کامل چربی از تغذیه مادر باردار هرگز توصیه نمی‌شود، مصرف متعادل روغن‌های سالم به ویژه روغن زیتون و کنجد مفید است.

استاد تمام گروه مامایی دانشگاه علوم پزشکی اهواز در مورد اهمیت مصرف مکمل آهن و اسید فولیک (ویتامین B۹)، بیان کرد: مصرف روزانه قرص آهن از پایان سه ماهه اول بارداری برای تمامی مادران باردار ایرانی الزامی است. مصرف روزانه یک عدد قرص یک میلی گرمی از ابتدای بارداری توصیه می‌شود. در صورت سابقه نقص لوله عصبی در بارداری‌های قبلی نیز دوز مصرف با نظر پزشک افزایش می‌یابد.

بنابر اعلام وزارت بهداشت، عابدی مصرف مولتی‌ویتامین و قرص ویتامین D را برای مادران باردار حائز اهمیت برشمرد و گفت: استفاده از مولتی ‌ویتامین‌های مخصوص دوران بارداری که در مراکز بهداشتی نیز توزیع می‌شود، به تامین طیف وسیعی از ویتامین‌ها و مواد معدنی کمک می‌کند. همچنین مصرف روزانه ۱۰۰۰ واحد ویتامین D۳ یا D۲ طبق پروتکل وزارت بهداشت توصیه می‌شود.

وی ادامه داد: اندازه‌گیری سطح ویتامین D در ابتدای بارداری و تنظیم دُز مصرف بر اساس نتایج آزمایش (به عنوان مثال ۲۰۰۰ واحد در صورت سطح زیر ۳۰ نانوگرم) برای مادران باردار ضروری است؛ البته در صورت داشتن رژیم غذایی متنوع، معمولا نیازی به مکمل جداگانه کلسیم و سایر مواد معدنی نیست، زیرا مولتی‌ویتامین‌ها حاوی مقادیری از آن‌ها هستند.

این استاد تمام گروه مامایی در پایان گفت: مصرف مکمل امگا ۳ برای مادرانی که به میزان کافی از منابع غذایی آن (مانند روغن زیتون و گردو) استفاده نمی‌کنند، توصیه می‌شود؛ چون به دلیل احتمال آلودگی به جیوه، مصرف زیاد ماهی‌های دریایی در دوران بارداری محدود می‌شود و ماهی‌های پرورشی نیز لزوما منبع غنی امگا ۳ نیستند.

هشدار درباره مصرف بی رویه‌ی ویتامین D

یک پزشک عمومی در انگلیس از کسانی که قصد مصرف ویتامین D را دارند خواسته است تا قبل از استفاده از این مکمل با آزمایش خون، سطح آن را در بدن خود بررسی کنند زیرا مصرف بیش از حد این ویتامین ممکن است منجر به آسیب قلبی و کلیوی شود.

دکتر «آصف احمد» در ویدئویی گفت افراد بسیار زیادی را دیده است که دز بسیار بالای ویتامین D را مصرف می‌کنند که می‌تواند باعث ریتم غیرطبیعی قلب، نارسایی کلیه و درد استخوان شود.

در حال حاضر تخمین زده می‌شود که از هر شش بزرگسال در انگلیس یک نفر به اندازه کافی ویتامین D دریافت نمی‌کند در حالی که به گفته دکتر احمد، برخی افراد بیش از حد ویتامین D مصرف می‌کنند.

این ویتامین که همچنین به عنوان «ویتامین آفتاب» شناخته می‌شود، منبع اصلی آن قرار گرفتن در معرض نور خورشید و همچنین غذاهایی مانند ماهی و زرده تخم مرغ است.

دستورالعمل‌های NHS (خدمات ملی بهداشت انگلیس) مصرف مکمل ویتامین D را در طول ماه‌های زمستان، زمانی که آفتاب کمتری وجود دارد پیشنهاد می‌کند، اما دکتر احمد گفت مصرف بیش از حد این ویتامین می‌تواند خطرناک باشد.

دکتر احمد توضیح داد: مصرف طولانی مدت ویتامین D در دزهای بالا در واقع بسیار خطرناک است، زیرا می‌تواند باعث هیپرکلسمی شود. در این وضعیت، کلسیم اضافی وارد جریان خون می‌شود و خطر بیماری قلبی و کلیوی را افزایش می‌دهد.

این پزشک توضیح داد که ویتامین D محلول در چربی است و به راحتی از بدن دفع نمی‌شود.

به گزارش دیلی میل، این پزشک عمومی توضیح داد: بسیاری از مواقع وقتی دز بالایی از ویتامین‌ها را مصرف می‌کنید، آنقدرها هم خطرناک نیست زیرا در آب محلول هستند و بدنتان به راحتی آنها را دفع می‌کند.

اما در مورد ویتامین‌های محلول در چربی مانند ویتامین D اینگونه نیست و نمی‌توانیم از شر ویتامین‌های اضافی خلاص شویم، بنابراین در بدن تجمع می‌یابند.

این وضعیت می‌تواند استخوان‌ها را ضعیف کند و به کلیه‌ها و قلب آسیب برساند.

بهترین ویتامین‌ها برای سلامت پا در سالمندان

 با افزایش سن، حفظ قدرت پاها برای تحرک و سلامتی ضروری می‌شود. ویتامین برای پاهای قوی نقشی کلیدی در این زمینه ایفا می‌کند. در این مقاله به بررسی ویتامین‌هایی می‌پردازیم که به تقویت عضلات و استخوان‌های پا کمک می‌کنند. این اطلاعات به شما کمک می‌کند تا با انتخاب درست، پاهایی قوی‌تر داشته باشید.

آیا می‌توانید بدون استفاده از دست‌هایتان از روی صندلی بلند شوید؟ آیا می‌توانید یک پله را بالا بروید بدون اینکه نفس‌تان بند بیاید یا احساس عدم تعادل کنید؟ اگر قبل از پاسخ دادن تردید کردید، شما در حال تجربه نشانه‌های اولیه ضعف پاها مرتبط با کمبود مواد مغذی هستید، شرایطی که میلیون‌ها بزرگسال بالای ۵۰ سال را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

 ۸ ماده مغذی خاص را شناسایی شده است که به طور مستقیم بر قدرت و تحرک پاها تأثیر می‌گذارند. این‌ها ویتامین‌های عمومی نیستند، بلکه ترکیبات هدفمندی هستند که هر کدام جنبه متفاوتی از سلامت پاها را پوشش می‌دهند. یکی از آن‌ها با بهینه‌سازی سیگنال‌های عصبی از گرفتگی جلوگیری می‌کند. دیگری بافت عضلانی را در سطح سلولی بازسازی می‌کند. این‌ها با هم یک سیستم کامل برای بازگرداندن قدرت پاها در هر سنی تشکیل می‌دهند.

ویتامین های مهم برای داشتن پاهای قوی

۱. ویتامین D: مولکول تحرک 

آیا تا به حال متوجه شده‌اید که بسیاری از افراد مسن برای بلند شدن از صندلی با مشکل مواجه‌اند؟ چیزی که اکثر مردم نمی‌دانند این است که این فقط نتیجه “پیری” نیست. در واقع، تا ۶۰ درصد از بزرگسالان مسن با سطوح ناکافی ویتامین D زندگی می‌کنند، بدون اینکه بدانند این کمبود تحرک آن‌ها را به خطر می‌اندازد.

 کمبود ویتامین D مستقیماً عضلات پاهایتان را ضعیف می‌کند، بدون توجه به اینکه چقدر ورزش می‌کنید. این یک چرخه خطرناک ایجاد می‌کند، هرچه پاهایتان ضعیف‌تر می‌شوند، راه رفتن سخت‌تر می‌شود، یعنی کمتر حرکت می‌کنید، که باعث کاهش بیشتر قرار گرفتن در معرض آفتاب و قدرت عضلانی می‌شود. این یک تله تحرک است که بسیاری از افراد مسن در آن گرفتار می‌شوند. 

شواهد قانع‌کننده است، تحقیقات انجمن سالمندان آمریکا نشان می‌دهد که افراد مسنی که مکمل ویتامین D مصرف می‌کنند، ۲۳ درصد کمتر از کسانی که مصرف نمی‌کنند، در معرض افتادن قرار دارند. برای بهترین نتیجه، روزانه ۸۰۰ تا ۲۰۰۰ واحد بین‌المللی (IU) را هدف قرار دهید، با این نکته که ویتامین D۳ بسیار مؤثرتر از D۲ است.

۱۵ تا ۲۰ دقیقه قرار گرفتن در معرض نور خورشید در میانه روز، مصرف منظم ماهی‌های چرب مثل سالمون و ماکرل و استفاده از مکمل باکیفیت همراه با وعده غذایی حاوی چربی‌های سالم برای جذب حداکثری.

۲. منیزیم: استاد آرامش عضلانی 

در حالی که ویتامین D عضلات شما را تقویت می‌کند، یک ماده معدنی حیاتی دیگر وجود دارد که بدن شما به شدت به آن نیاز دارد و اکثر مردم آن را نادیده می‌گیرند. آن گرفتگی‌های دردناک پا که شما را نیمه‌شب از خواب بیدار می‌کنند؟ این‌ها اتفاقات تصادفی یا نشانه‌های اجتناب‌ناپذیر پیری نیستند، بلکه سیگنال‌های هشدار بدن شما هستند که نشان‌دهنده کمبود جدی منیزیم‌اند.

منیزیم به عنوان “معدن آرامش” طبیعی بدن شما عمل می‌کند. وقتی سطح آن بیش از حد پایین می‌آید، عضلات شما به معنای واقعی کلمه نمی‌توانند پس از انقباض به درستی شل شوند. این یک عدم تعادل بیوشیمیایی خطرناک ایجاد می‌کند که در آن عضلات در حالت نیمه‌منقبض باقی می‌مانند، سفت و مستعد گرفتگی‌های ناگهانی و دردناک می‌شوند که ممکن است شما را به فریاد زدن وادار کند. این مشکل با افزایش سن تشدید می‌شود، زمانی که توانایی ما برای جذب این ماده مغذی حیاتی به طور طبیعی کاهش می‌یابد.

آنچه منیزیم را ضروری می‌کند، نقش آن در تنظیم عملکرد عضلانی و سیگنال‌دهی عصبی است. این ماده مانند دروازه‌بانی برای کلسیم عمل می‌کند که انقباض عضلانی را تحریک می‌کند. بدون منیزیم کافی، کلسیم به سلول‌های عضلانی شما هجوم می‌آورد و آن‌ها را دائماً در حالت تنش نگه می‌دارد. فراتر از پیشگیری از گرفتگی، تحقیقات نشان می‌دهد که منیزیم به طور چشمگیری گردش خون به عضلات پا را بهبود می‌بخشد و اطمینان می‌دهد که آن‌ها اکسیژن و مواد مغذی مورد نیاز برای عملکرد صحیح را دریافت می‌کنند.

برای بهترین نتیجه، روزانه ۳۲۰ تا ۴۲۰ میلی‌گرم را از سه منبع قدرتمند هدف قرار دهید: سبزیجات برگ‌دار تیره مثل اسفناج، دانه‌های کدو تنبل غنی از منیزیم، و بله، حتی یک تکه کوچک شکلات تلخ.

۳. ویتامین B۱۲: محافظ اعصاب

سبزیجات برگ‌دار تیره و غذاهای غنی از منیزیم که تازه بحث کردیم، نقش حیاتی در آرامش عضلانی دارند، اما در مورد اعصابی که این عضلات را کنترل می‌کنند چه می‌توان گفت؟ آیا متوجه سوزن‌سوزن شدن، بی‌حسی یا ضعف غیرقابل توضیح در پاهایتان شده‌اید که گاهی می‌آید و می‌رود؟ پزشک شما ممکن است آن را آرتروز بنامد، اما تا ۴۳ درصد از افراد مسن در واقع از کمبود ویتامین B۱۲ رنج می‌برند که سیگنال‌های بین مغز و پاهایشان را مختل می‌کند.

اینجا چیزی است که اتفاق می‌افتد B۱۲ برای حفظ غلاف میلین، پوشش محافظ اطراف اعصاب، ضروری است. وقتی سطح B۱۲ کاهش می‌یابد، این پوشش تخریب می‌شود و باعث می‌شود سیگنال‌های عصبی مختل یا کاملاً ضعیف شوند. مثل این است که سیم‌های برق فرسوده‌ای داشته باشید که قدرت ناپیوسته‌ای به عضلات پاهایتان می‌فرستند.

پس از ۵۰ سالگی، بدن شما به تدریج توانایی جذب B۱۲ از غذا را از دست می‌دهد. این به این دلیل است که تولید اسید معده با افزایش سن به طور طبیعی کاهش می‌یابد و استخراج B۱۲ کافی را، مهم نیست چقدر غذاهای غنی از B۱۲ مصرف کنید، تقریباً غیرممکن می‌کند.

عواقب آن جدی است، بدون سیگنال‌دهی عصبی مناسب، عضلات شما اکسیژن و مواد مغذی مورد نیاز برای قوی ماندن را دریافت نمی‌کنند. این منجر به خستگی، عدم تعادل و دشواری در راه رفتن می‌شود. ناامیدکننده‌ترین بخش؟ آزمایش‌های خون استاندارد اغلب کمبود B۱۲ را تا زمانی که آسیب قابل‌توجهی رخ نداده باشد، تشخیص نمی‌دهند.

برای حداکثر محافظت، مکمل‌های متیل‌کوبالامین، قطره‌های زیرزبانی که هضم را دور می‌زنند، یا تزریق B۱۲ را در صورتی که سطح آن به شدت پایین باشد، انتخاب کنید. آن‌ها را با صبحانه مصرف کنید تا جذب بهینه شود. بسیاری از افراد مسن که مصرف B۱۲ خود را افزایش می‌دهند، گزارش می‌دهند که ظرف چند هفته احساس می‌کنند یک دهه از تحرک خود را بازیافته‌اند.

بهترین ویتامین‌ها برای سلامت پا در سالمندان

۴. کلاژن: بازسازنده بافت

در حالی که B۱۲ به بازسازی سیگنال‌های عصبی کمک می‌کند، یک جزء حیاتی دیگر وجود دارد که به معنای واقعی کلمه پاهایتان را کنار هم نگه می‌دارد. آیا تا به حال متوجه شده‌اید که خم شدن برای بستن بند کفش‌هایتان با هر سال که می‌گذرد سخت‌تر می‌شود؟ برای میلیون‌ها فرد مسن، این فقط به انعطاف‌پذیری مربوط نیست، بلکه به این دلیل است که چارچوب ساختاری مفاصل شما به طور خاموش در حال تخریب است.

پس از ۵۰ سالگی، تولید کلاژن بدن شما به شدت کاهش می‌یابد. این فقط یک روند مکمل دیگر نیست، کلاژن ۳۰ درصد از کل پروتئین بدن شما را تشکیل می‌دهد و داربست ضروری برای همه چیز، از غضروف زانو گرفته تا تاندون‌های ساق پایتان را شکل می‌دهد. با کاهش تولید، مفاصل شما به معنای واقعی کلمه بالشتک خود را از دست می‌دهند و استخوان با هر قدم به استخوان ساییده می‌شود.

آنچه کلاژن را منحصربه‌فرد می‌کند، نحوه هدف‌گذاری جنبه‌های مختلف تحرک است. کلاژن نوع I و III عضلات و تاندون‌ها را تقویت می‌کند، که برای جلوگیری از احساس لرزش هنگام ایستادن ضروری است. در همین حال، کلاژن نوع II به طور خاص بالشتک مفاصل زانو و لگن شما را بازسازی می‌کند و امکان حرکت روان و بدون درد را فراهم می‌کند.

آزمایش‌های بالینی اکنون تأیید می‌کنند که مکمل کلاژن مناسب می‌تواند به طور قابل‌توجهی عملکرد مفاصل و تحرک را در افراد مسن بهبود بخشد.

مؤثرترین استراتژی ترکیب سه روش است: نوشیدن آبگوشت استخوان خانگی (که حاوی همه انواع کلاژن است)، مصرف پپتیدهای کلاژن هیدرولیز شده با ویتامین C (که جذب را افزایش می‌دهد) و خوردن منظم غذاهای غنی از کلاژن مثل پوست مرغ و ماهی چرب.

۵. امگا-۳: مبارز التهاب 

در حالی که آموختیم کلاژن چگونه پایه ساختاری برای پاها و مفاصل ما فراهم می‌کند، دشمنی نامرئی وجود دارد که همین حالا در حال تخریب این پایه است. حتی وقتی در حال تقویت پاهایتان هستید، التهاب مزمن می‌تواند به طور خاموش پیشرفت شما را از بین ببرد و باعث سفتی و ضعف مداوم شود که بسیاری به اشتباه آن را صرفاً به “پیری” نسبت می‌دهند.

مشکل در بشقاب شام شماست. رژیم غذایی استاندارد آمریکایی طوفان التهابی کاملی ایجاد می‌کند، پر از اسیدهای چرب امگا-۶ که التهاب را ترویج می‌دهند و به شدت فاقد امگا-۳‌هایی که با آن مبارزه می‌کنند. این عدم تعادل بدن شما را در حالت التهاب مزمن خفیف نگه می‌دارد و به تدریج بافت عضلانی را روز به روز تخریب می‌کند.

اسیدهای چرب امگا-۳، به‌ویژه EPA و DHA، به‌عنوان عوامل ضدالتهابی طبیعی عمل می‌کنند. آن‌ها نشانگرهای التهابی خاصی مانند IL-۶ و TNF-alpha را که در غیر این صورت بافت عضلانی شما را تخریب می‌کنند، هدف قرار داده و کاهش می‌دهند. تحقیقات قانع‌کننده است – مطالعات نشان می‌دهند که مکمل امگا-۳ می‌تواند درد عضلانی را تا یک‌سوم کاهش دهد و زمان ریکاوری را به طور قابل‌توجهی تسریع کند، که به‌ویژه برای افراد مسن حیاتی است.

برای حداکثر فایده، روزانه ۱۰۰۰ تا ۲۰۰۰ میلی‌گرم از EPA و DHA ترکیبی را هدف قرار دهید. سه منبع مؤثر عبارتند از: ماهی‌های چرب صیدشده در طبیعت مانند سالمون و ساردین که ۲-۳ بار در هفته مصرف شوند؛ مکمل‌های مبتنی بر جلبک برای کسانی که از محصولات حیوانی اجتناب می‌کنند؛ یا مکمل‌های روغن ماهی باکیفیت با افزودن ویتامین E، که جذب را افزایش داده و از اکسیداسیون جلوگیری می‌کند.

بهترین ویتامین‌ها برای سلامت پا در سالمندان

۶. زینک (روی): ماده معدنی نگهدارنده عضلات

آن امگا-۳‌ها مبارزان قدرتمندی علیه التهاب هستند، اما فقط بخشی از معما را تشکیل می‌دهند. حتی با تغذیه کامل، بسیاری از افراد مسن با مانعی پنهان روبه‌رو هستند که به طور خاموش قدرتشان را می‌رباید. تا ۳۰ درصد از بزرگسالان مسن از کمبود زینک رنج می‌برند که حفظ قدرت پاها را عملاً غیرممکن می‌کند، بدون توجه به اینکه چقدر پروتئین مصرف می‌کنند یا چقدر ورزش می‌کنند.

وقتی سطح زینک کاهش می‌یابد، توانایی بدن شما برای ساخت بافت عضلانی جدید اساساً متوقف می‌شود. زینک را مانند سرپرست یک کارگاه ساختمانی در نظر بگیرید، بدون آن، تمام بلوک‌های ساختمانی پروتئین بلااستفاده می‌مانند و عضلات شما به تدریج تحلیل می‌روند. این توضیح می‌دهد که چرا برخی افراد مسن رژیم غذایی بی‌نقصی دارند اما همچنان هر سال پاهایشان ضعیف‌تر می‌شود.

تأثیر آن شگفت‌انگیز است. تحقیقات نشان می‌دهد افراد مسنی که کمبود زینک دارند، تا ۴۰ درصد قدرت عضلانی کمتری نسبت به کسانی که سطوح بهینه دارند، دارند. این تفاوت چشمگیر به این دلیل رخ می‌دهد که زینک نقش حیاتی در تولید تستوسترون و هورمون رشد (که برای حفظ عضلات در مردان و زنان بالای ۵۰ سال ضروری است) ایفا می‌کند.

برای حفظ پاهای قوی، روزانه ۱۵ تا ۳۰ میلی‌گرم زینک را هدف قرار دهید. قوی‌ترین منابع غذایی شامل صدف (که بیش از هر غذای دیگری در هر وعده زینک دارد)، گوشت گاو علف‌خوار، و دانه‌های کدو تنبل است. هنگام استفاده از مکمل، به دنبال زینک پیکولینات یا زینک سیترات باشید که جذب بهتری نسبت به سایر اشکال دارند. همیشه زینک را با مس مصرف کنید، زیرا این مواد معدنی به طور هم‌افزا در بدن کار می‌کنند و از عدم تعادل‌های مضر جلوگیری می‌کنند.

۷. ویتامین K۲: هدایت‌کننده کلسیم

در حالی که مکمل زینک برای قدرت عضلانی حیاتی است، یک ماده مغذی دیگر وجود دارد که نقش مهم اما اغلب نادیده گرفته‌شده‌ای در حفظ تحرک پاهایتان ایفا می‌کند. آیا تا به حال فکر کرده‌اید چرا برخی افراد سال‌ها با دقت مکمل کلسیم مصرف می‌کنند اما همچنان از شکستگی استخوان رنج می‌برند؟ قطعه گمشده این پازل، ویتامین K۲ است.

اکثر مکمل‌های کلسیم با خطری پنهان همراه هستند. بدون مقدار کافی ویتامین K۲، کلسیمی که مصرف می‌کنید لزوماً به استخوان‌هایتان که به آن نیاز دارند نمی‌رسد. در عوض، ممکن است در شریان‌ها، مفاصل و سایر بافت‌های نرم رسوب کند. این یک پارادوکس خطرناک ایجاد می‌کند، استخوان‌ها ضعیف می‌شوند در حالی که شریان‌ها سفت می‌شوند.

علم پشت این موضوع شگفت‌انگیز است. ویتامین K۲ پروتئین‌های خاصی در بدن شما، به‌ویژه استئوکلسین و پروتئین ماتریکس Gla را فعال می‌کند. این پروتئین‌ها را مانند مدیران ترافیک در نظر بگیرید، آن‌ها اطمینان می‌دهند که کلسیم به استخوان‌های شما منتقل شود و از رسوب آن در جاهایی که نباید باشد جلوگیری می‌کنند. ویتامین D جذب کلسیم را افزایش می‌دهد، در حالی که منیزیم به تبدیل ویتامین D به شکل فعال آن کمک می‌کند و تضمین می‌کند که کلسیم به درستی استفاده شود. این مکانیسم برای حفظ تراکم استخوان و جلوگیری از سفتی که بسیاری صرفاً به “پیری” نسبت می‌دهند، ضروری است.

تحقیقات قانع‌کننده است، یک مطالعه برجسته نشان داد که مکمل ویتامین K۲ خطر شکستگی را در زنان یائسه تا ۸۰ درصد کاهش می‌دهد بسیاری از افراد مسن که مصرف K۲ خود را افزایش می‌دهند گزارش می‌دهند که پاهایشان سبک‌تر شده، ثباتشان بهبود یافته و درد کمتری به‌ویژه در زانوها و کمر احساس می‌کنند.

برای بهترین نتیجه، روزانه ۱۰۰ تا ۲۰۰ میکروگرم ویتامین K۲ را هدف قرار دهید. به‌ویژه به دنبال شکل MK-۷ باشید که در بدن شما مدت بیشتری فعال می‌ماند نسبت به نوع MK-۴. بهترین منابع طبیعی شامل ناتو (محصول تخمیرشده سویا)، کره پرورش‌یافته با علف، و پنیرهای کهنه مانند گودا است.

بهترین ویتامین‌ها برای سلامت پا در سالمندان

۸. سلنیوم: محافظ سلولی

فراتر از هدایت صحیح کلسیم به استخوان‌ها، تهدید نامرئی دیگری وجود دارد که پاهایتان را ضعیف می‌کند و اکثر پزشکان هرگز به آن اشاره نمی‌کنند. سلول‌های عضلانی شما روزانه با هزاران حمله اکسیداتیو مواجه می‌شوند (مشابه زنگ‌زدگی که به تدریج فلز را ضعیف می‌کند) اما یک ماده معدنی می‌تواند تفاوت بین کاهش تحرک و حفظ قدرت تا دهه ۹۰ زندگی‌تان باشد.

این تخریب سلولی زمانی رخ می‌دهد که رادیکال‌های آزاد (مولکول‌های ناپایداری که در طی متابولیسم طبیعی تولید می‌شوند) به غشای سلول‌های عضلانی شما حمله می‌کنند. بدون محافظت مناسب، این حملات پیری عضلات پاهایتان را تسریع می‌کنند و منجر به ضعف و عدم ثبات می‌شوند. اینجا جایی است که سلنیوم به کمک می‌آید.

آنچه بسیاری نمی‌دانند این است که سلنیوم همچنین نقش حیاتی در عملکرد تیروئید ایفا می‌کند. تیروئید شما متابولیسم و تولید انرژی در سراسر بدن، از جمله عضلات پاهایتان را تنظیم می‌کند. وقتی سطح سلنیوم پایین باشد، تیروئید نمی‌تواند به‌طور مؤثر هورمون‌ها را به شکل فعالشان تبدیل کند و عضلات شما کم‌قدرت و کند می‌مانند.

خبر خوب؟ شما به مقدار شگفت‌انگیز کمی سلنیوم برای دیدن فواید قابل‌توجه نیاز دارید. روزانه ۱۰۰ تا ۲۰۰ میکروگرم را هدف قرار دهید، که می‌توانید تنها از دو عدد آجیل برزیلی ( قوی‌ترین منبع طبیعی سلنیوم) به دست آورید. برای حداکثر محافظت، سلنیوم را با ویتامین E جفت کنید، زیرا این مواد مغذی به‌صورت هم‌افزا برای محافظت از سلول‌های شما در برابر آسیب اکسیداتیو کار می‌کنند.

سوالات متداول درباره ویتامین برای پاهای قوی

۱. چقدر طول می‌کشد تا تاثیر ویتامین‌ها روی قدرت پاها مشخص شود؟

کاهش گرفتگی و افزایش انرژی ممکن است در دو هفته دیده شود، اما بهبود قابل‌توجه قدرت معمولاً در یک ماه رخ می‌دهد.

۲. آیا می‌توانم همه این ویتامین‌ها را از غذا دریافت کنم؟

بله، غذاهایی مثل ماهی چرب، دانه کدو تنبل، صدف، ناتو و آجیل برزیلی منابع خوبی هستند، اما مکمل‌ها می‌توانند کمبودها را جبران کنند.

۳. آیا مصرف این ویتامین‌ها عوارض جانبی دارد؟

در دوزهای توصیه‌شده معمولاً ایمن هستند، اما مصرف بیش از حد ممکن است مشکلاتی ایجاد کند. همیشه با پزشک مشورت کنید.

۴. چگونه این ویتامین‌ها را به رژیم روزانه‌ اضافه کنیم؟

یک پروتکل ساده شامل روغن کبد ماهی (ویتامین D))، مخمر تغذیه‌ای B۱۲) و دانه کدو تنبل (منیزیم) است.

۵. چرا پاهایم با وجود ورزش همچنان ضعیف هستند؟

کمبود مواد مغذی مثل زینک یا B۱۲ ممکن است مانع ساخت عضله یا عملکرد عصبی مناسب شود.

۶. آیا این ویتامین‌ها برای افراد زیر ۵۰ سال هم مفیدند؟

بله، هر کسی که ضعف پا یا گرفتگی دارد می‌تواند از این مواد مغذی بهره ببرد، اما دوزها ممکن است متفاوت باشد.

جمع بندی

این هشت ماده مغذی (ویتامین D، منیزیم، B۱۲، کلاژن، امگا-۳، زینک، K۲ و سلنیوم) به‌صورت هم‌افزا پاهایتان را تقویت می‌کنند: از ساخت عضله و جلوگیری از گرفتگی تا بازسازی بافت و محافظت سلولی. با تمرکز بر این مواد، بسیاری از سالمندان در عرض دو هفته گرفتگی کمتر و انرژی بیشتری را تجربه می‌کنند و در یک ماه قدرتشان بهبود می‌یابد. کافی است روزانه روغن کبد ماهی برای D ، مخمر تغذیه‌ای برای B۱۲ و دانه کدو تنبل (برای منیزیم) مصرف کنید. ضعف پا نشانه کمبود مواد مغذی است، نه پیری؛ با این ویتامین‌ها می‌توانید قدرت و تحرک را بازگردانید.

راهکارهایی برای مقابله با پرخوری عصبی

همه ما لحظاتی را تجربه کرده ‌ایم که در اوج استرس یا احساسات منفی بی ‌اختیار به سراغ غذا می رویم؛ بدون این که واقعاً گرسنه باشیم. این رفتار که پرخوری عصبی یا پرخوری هیجانی نامیده می شود، به یکی از چالش ‌های رایج زندگی مدرن تبدیل شده است.

استرس ‌های روزمره، فشارهای کاری و عاطفی یا حتی بی‌ حوصلگی، همه و همه می ‌توانند ما را به سمت پرخوری سوق دهند. این شیوه خوردن اگر به عادت تبدیل شود، به مشکلات جدی جسمی و روحی منجر خواهد شد. اما خبر خوب این است که با شناخت این رفتار و استفاده از راهکارهای مناسب، می ‌توانیم کنترل بیشتری بر رفتارهای غذایی خود داشته باشیم و به جای پرخوری عصبی، از روش‌ های سالم ‌تر برای مقابله با احساسات منفی خود استفاده کنیم.

پرخوری عصبی چیست؟

پرخوری عصبی به حالتی اطلاق می‌ شود که فرد به دلیل استرس، اضطراب، خشم یا دیگر احساسات منفی به خوردن روی می ‌آورد. این رفتار در طولانی مدت می ‌تواند منجر به بروز مشکلات جسمی (مانند اضافه وزن و بیماری‌ های مرتبط با آن) و همچنین مشکلات روانی (نظیر احساس گناه و افسردگی) شود. برای مقابله با این نوع اختلال نیاز است مجموعه ای از روش ها همچون راهکارهای روانشناختی، تغییرات سبک زندگی و حمایت محیطی را دنبال کرد.

از مهم ترین راهکارها برای مقابله با پرخوری عصبی می توان به این موارد اشاره کرد:

نقش موثر شناسایی محرک ‌ها در پرخوری عصبی

اولین قدم برای مقابله با پرخوری عصبی، شناسایی محرک‌ ها و عوامل ایجادکننده این رفتار است. هر فرد ممکن است محرک ‌های متفاوتی داشته باشد؛ برای مثال، بسیاری از افراد زمانی که دچار استرس می ‌شوند، به غذا پناه می ‌برند. گاهی اوقات عصبانیت، غم، تنهایی یا بی ‌حوصلگی نیز می ‌تواند فرد را به خوردن هیجانی سوق دهد. همچنین برخی از افراد در موقعیت‌ های اجتماعی یا در زمان تنهایی به خوردن بیش از حد روی می ‌آورند. برای شناسایی این محرک ‌ها، نوشتن عادات غذایی به صورت روزمره می ‌تواند بسیار مفید باشد. فرد می ‌تواند یادداشت کند که در چه زمان‌ هایی و به چه دلایلی به غذا خوردن روی آورده است. این کار به فرد کمک می ‌کند تا الگوهای رفتاری خود را بهتر بشناسد.

یادداشت کردن روزانه نقش موثری در اصلاح عادات غذایی دارد.

تقویت مهارت ‌های مدیریت استرس

استرس یکی از عمده ‌ترین علل پرخوری عصبی محسوب می شود. بنابراین مدیریت استرس نقش مهمی در کنترل این رفتار دارد. تمرین‌ های آرام ‌سازی مانند مدیتیشن، یوگا، تنفس عمیق و تمرینات ذهن ‌آگاهی    (Mindfulness)  می‌ توانند به کاهش سطح استرس و در نتیجه کنترل پرخوری عصبی کمک کنند. مدیتیشن ذهن ‌آگاهی به فرد این امکان را می دهد تا بهتر به احساسات و نیازهای واقعی بدن خود گوش دهد و به جای واکنش سریع به محرک ‌ها، آن ها را بررسی کند. ورزش منظم یکی از بهترین روش ها برای کاهش استرس است. فعالیت‌ های ورزشی به ترشح اندورفین ‌ها (هورمون ‌های شادی ‌بخش) کمک می ‌کنند. این امر نقش چشمگیری در بهبود روحیه و کاهش استرس دارد.

تمرینات ورزشی یکی از بهترین روش های مقابله با اختلالات خوردن به شمار می آیند.

تنظیم خواب و استراحت کافی

خواب ناکافی و خستگی می ‌تواند میزان استرس را افزایش دهد و کنترل خوردن را دشوارتر کند. مطالعات نشان داده است که کمبود خواب می ‌تواند بر هورمون ‌های تنظیم ‌کننده اشتها (گرلین و لپتین) تأثیر بگذارد و موجب افزایش میل به خوردن شود. بنابراین، تنظیم خواب کافی (حدود ۷-۸ ساعت در شبانه ‌روز) یکی از راهکارهای مهم در کاهش پرخوری عصبی است.

تنظیم ساعت خواب برای کاهش پرخوری

کنترل پرخوری عصبی با تنظیم برنامه غذایی سالم

داشتن یک برنامه غذایی منظم و متعادل می ‌تواند از پرخوری عصبی پیشگیری کند. برای تنظیم این برنامه غذایی می ‌توان به موارد زیر توجه کرد:

مصرف مواد غذایی سالم و مغذی: خوردن مواد غذایی که سرشار از فیبر، پروتئین و چربی ‌های سالم هستند، به افزایش احساس سیری و کاهش میل به خوردن ناگهانی کمک می کنند. سبزیجات، میوه‌ ها، غلات کامل، پروتئین‌ های گیاهی و حیوانی از جمله این مواد غذایی به شمار می آیند.

پرهیز از غذاهای فرآوری ‌شده و قندی: این غذاها اغلب باعث افزایش سریع قند خون و سپس افت ناگهانی آن می ‌شوند. این وضعیت می ‌تواند میل به خوردن‌ های هیجانی را افزایش دهد.

خوردن وعده‌ های غذایی منظم: خوردن وعده‌ های منظم و میان ‌وعده‌ های سالم می ‌تواند از گرسنگی ناگهانی جلوگیری کند. اگر بدن در طول روز به طور مرتب تغذیه شود، احتمال پرخوری کاهش می یابد.

ایجاد راهکارهای جایگزین برای مقابله با احساسات منفی

یکی از مشکلات اصلی پرخوری عصبی، ناتوانی در مواجهه صحیح با احساسات منفی است. برای مقابله با این مشکل، باید راهکارهای جایگزینی برای مدیریت این احساسات پیدا کرد. برخی از این راهکارها عبارتند از:

صحبت با یک دوست یا مشاور: زمانی که فرد احساس ناراحتی یا اضطراب می ‌کند، بهتر است به جای غذا خوردن با یک فرد قابل اعتماد صحبت کند و احساسات خود را با او در میان بگذارد.

انجام فعالیت ‌های لذت ‌بخش: شرکت در فعالیت ‌های خلاقانه یا سرگرم ‌کننده مانند نقاشی، موسیقی، پیاده‌ روی یا هر فعالیت دیگری که باعث لذت و کاهش استرس شود، می ‌تواند به جلوگیری از خوردن هیجانی کمک کند.

نوشتن احساسات: نوشتن درباره احساسات و تجربیات منفی به فرد کمک می‌ کند تا با آن ها روبرو شود و به جای پناه بردن به غذا، به شیوه‌ ای سالم ‌تر احساسات منفی را مدیریت نماید.

تمرین مهارت ‌های ذهن ‌آگاهی در خوردن

یکی از روش ‌های مؤثر در کنترل پرخوری عصبی، تغذیه آگاهانه یا ذهن‌آگاهی در خوردن است. در این روش، فرد به جای خوردن سریع و بدون توجه به غذا، به فرآیند خوردن خود توجه بیشتری می ‌کند. در این روش باید سعی شود غذا به آرامی و با لذت خورده شود و هر لقمه به طور کامل جویده شود. همچنین لازم است به سیگنال‌ های گرسنگی و سیری بدن گوش داده شود و زمانی که فرد احساس سیری کرد، بلافاصله خوردن را متوقف کند. در آخر این که باید از خوردن در حال انجام فعالیت ‌های دیگر مانند تماشای تلویزیون، کار کردن یا استفاده از تلفن همراه پرهیز شود تا تمرکز بر روی فرآیند خوردن افزایش یابد.

درخواست کمک حرفه ‌ای برای مقابله با پرخوری عصبی

اگر پرخوری عصبی شدید یا مزمن باشد و فرد نتواند با راهکارهای ساده آن را کنترل کند، مراجعه به یک متخصص تغذیه یا روانشناس می‌ تواند بسیار کمک‌ کننده باشد. این افراد می‌ توانند از تکنیک‌ های روان ‌درمانی مانند درمان شناختی – رفتاری (CBT) یا دیگر روش‌ های مشاوره ‌ای استفاده کنند. به این ترتیب، فرد می تواند با مشکلات عاطفی و روانی خود به طور مؤثرتری روبرو شود و الگوهای رفتاری ناسالم خود را تغییر دهد.

اجتناب از محرک ‌های غذایی

در بسیاری از موارد، دیدن یا در دسترس بودن غذاهای ناسالم می ‌تواند عامل مهمی برای پرخوری عصبی باشد. یکی از راهکارهای مؤثر، پرهیز از نگهداری غذاهای ناسالم در خانه است. در عوض می‌ توان خوراکی ‌های سالم و مفید را جایگزین کرد. همچنین، بهتر است از خرید مواد غذایی در شرایطی که فرد احساسات منفی یا استرس دارد، خودداری شود.

پرخوری عصبی یک چالش جدی است که می ‌تواند به سلامتی جسمی و روانی فرد آسیب برساند. اما با استفاده از راهکارهای مختلف، توجه به نیازهای عاطفی و انتخاب روش ‌های سالم برای مقابله با احساسات منفی می ‌توان از این نوع رفتار پیشگیری کرد.

هشت درصد کودکان ایرانی مبتلا به آسم هستند/ دود دخانیات آسم را تشدید می کند

عضو انجمن بیماری‌های ریوی ایران با بیان اینکه هشت درصد کودکان و ۶ درصد افراد بزرگسال در کشور مبتلا به آسم هستند، گفت: دود ناشی از مصرف دخانیات از جمله سیگار و قلیان در منزل ، ابتلا به آسم را تشدید می کند.

محمد رضا مسجدی در همایش یک روزه آخرین یافته تشخیص و درمان آسم که در مرکز همایش‌های رایزن فرهنگی برگزار شد، اظهار کرد: آسم به عنوان یکی از مهم تربن ببماری های دنبا محسوب می شود، بطوریکه اکنون ۸۰ درصد از مرگ و میر در دنیا مربوط به بیماری های غیر واگیر از جمله آسم است.

وی افزود: بیماری های تنفسی ، قلبی، سرطان ها و دیابت بر اثر استعمال دخانیات، کم تحرکی و آلودگی هوا تشدید می یابند و افراد مبتلا به آسم دچار تنگی نفس و سرفه بوده و باید فرد مبتلا در معرض دود، آلودگی و استعمال دخانیات فرار نگیرد و اگر این بیماران نکات بهداشتی را رعایت کنند به همراه استفاده از اسپره می توانند زندگی طبیعی داشته باشند.

علی جواد موسوی استاد دانشگاه علوم پزشکی ایران و فوق تخصص آسم نیز در این همایش گفت: آسم بیماری جدی بوده و ۲۵۰ میلیون نفر در دنیا مبتلا کرده و هر سال ۴۵۰ هزار نفر نیز به تعداد مبتلایان افزوده می شوند.

وی با بیان اینکه سالانه چهار میلیون نفر بر اثر آسم فوت می کنند، اظهار کرد: این بیماری شایع علاوه بر ژنتیکی بودن، عوامل دیگری محیطی مانند آلودگی هوا داخل منزل ناشی از مصرف دخانیات باعث ابتلا به آسم می شود.

جواد موسوی تصریح کرد: کودکانی که در منزل والدین آنها مصرف سیگار، قلیان و مواد مخدر دارند، احتمال ابتلا به آسم در آنها زیاد است.

وی با بیان اینکه وجود میکرو نایلون‌ها نیز باعث آسم می شود، توضیح داد: اصطحکاک لاستیک ماشین و آسفالت منجر به آزاد شدن میکرو نایلون‌ها شده و وارد ریه می شوند که برای سلامتی خطرناک هستند.

وی ادامه داد: داروهای جدیدی که وارد بازار شده نقش زیادی در بهبود اسم دارند و اکنون درمان بیماری ساده تر شده آگاهی مردم بالاتر رفته که می تواند در کاهش مرگ و میرهای ناشی از این بیماری موثر باشد.