دسته: سبک زندگی
در آستانه مهر؛ بازگشت به کلاس درس، خروج از دنیای مجازی!
با نزدیک شدن به آغاز سال تحصیلی جدید، یکی از دغدغه‌های اصلی خانواده‌ها، بازگرداندن نظم و تعادل به زندگی فرزندانی است که در طول تابستان ساعات زیادی را پای تلویزیون، گوشی و تبلت گذرانده‌اند. والدین باید با مدیریت هوشمندانه، جایگزین‌های سالم و گفت‌وگوهای سازنده، فرزندان خود را برای شروع دوباره مدرسه آماده کنند.
تابستان برای بسیاری از کودکان مترادف با ساعت‌های طولانی پای تلویزیون و گوشی‌های هوشمند بودن؛ بازی‌های آنلاین، کارتن‌های رنگارنگ و شبکه‌های اجتماعی جای حیاط خلوت، دوچرخه‌سواری و حتی بازی‌های ساده گروهی را گرفتند. حالا با نزدیک شدن مهر و شروع دوباره مدارس، بسیاری از والدین با این پرسش روبه‌رو هستند که چگونه می‌توان فرزندانی را که به زندگی مجازی خو گرفته‌اند، دوباره با فضای واقعی مدرسه و یادگیری همراه کرد؟
مریم یمین روانشناس آموزشی در گفت وگو با خبرنگار ایرنازندگی راهکارهایی را برای نجات کودکان از دنیای مجازی ارائه می دهد.
بازگشت تدریجی و تغییر سبک زندگی
مریم یمین می گوید: اعتیاد به رسانه‌های دیجیتال و سرگرمی‌های مجازی، نه تنها زمان ارزشمند کودکان را از بین می‌برد، بلکه بر سلامت روانی، جسمی و اجتماعی آنها نیز تأثیر منفی می‌گذارد. تحقیقات نشان می‌دهد کودکانی که بیش از حد از فضای مجازی استفاده می‌کنند، دچار کاهش تمرکز، افت تحصیلی، کم‌تحرکی و مشکلات ارتباطی می‌شوند. از این رو، والدین باید با مدیریت هوشمندانه، جایگزین‌های سالم و گفت‌وگوهای سازنده، فرزندان خود را برای شروع دوباره مدرسه آماده کنند.
بازگشت به نظم آموزشی نیازمند تغییر تدریجی سبک زندگی و جایگزین‌سازی هوشمندانه است. اما این مسیر ساده نیست، زیرا جذابیت‌های دنیای مجازی حتی برای بزرگسالان هم وسوسه‌کننده است. در چنین شرایطی، نقش والدین نه در ایجاد ممنوعیت‌های سختگیرانه، بلکه در مدیریت، همراهی و الگوسازی پررنگ‌تر از همیشه است.
کودکانی که بیش از حد از فضای مجازی استفاده می‌کنند، دچار کاهش تمرکز، افت تحصیلی، کم‌تحرکی و مشکلات ارتباطی می‌شوند
کودکان امروز به‌جای تحرک، ارتباط با دیگران و نقش‌آفرینی در بازی‌های خیالی، بیشتر مصرف‌کننده محتوا هستند. آنچه نگران‌کننده است، این است که بیشتر فیلم‌ها و کارتون‌هایی که می‌بینند، تولید داخلی نیست و از نظر فرهنگی با زندگی ما همخوانی ندارند. همین موضوع باعث می‌شود کودکان به مرور بی‌انگیزه‌تر و مصرف‌گرا شد و از ریشه‌های فرهنگی خود فاصله بگیرند.
او با اعتقاد بر اینکه نمی‌توان از کودکان انتظار داشت که در مواجهه با این دنیای پرهیجان و رنگارنگ، خودشان به‌تنهایی مدیریت داشته باشند ادامه داد: حتی ما بزرگ‌ترها نیز برای محدود کردن استفاده خودمان از رسانه نیاز به تلاش زیادی داریم، پس طبیعی است که کودک نتواند به خودمراقبتی برسد.
محدودسازی هوشمندانه
این روانشناس یکی از بهترین راه‌ها برای مدیریت استفاده کودکان از رسانه‌ها را ایجاد دسترسی محدود دانست و افزود: بهتر است والدین چند فیلم یا کارتون مناسب را روی فلش یا هارد آماده کنند و به کودک حق انتخاب از بین آن چند تا را بدهند، بجای اینکه او را به دنیای بی‌انتها و بدون کنترل اینترنت بسپارند. در کنار آن باید جایگزین‌هایی مثل زمان خانوادگی، تفریحات حرکتی، دوستی‌های سالم و بازی‌های فکری وجود داشته باشد.
نقش الگوگیری از والدین
او تأکید می‌کند که الگوسازی بسیار پررنگ است؛ وقتی والدین مدام گوشی به دست هستند یا به تلویزیون خیره‌اند، طبیعی است که بچه‌ها هم همان رفتار را تکرار کنند.
تأثیرات منفی فضای مجازی بر یادگیری
یمین هشدار می‌دهد, مصرف بیش از حد رسانه، کودکان را راحت‌طلب می‌کند. آنها می‌خواهند با کمترین تلاش به نتیجه برسند. همچنین ورود همزمان نور، صدا و تصویر به مغز باعث می‌شود کودک برای جذب توجه به این محرک‌های قوی عادت کند و در نتیجه، کلاس درس و صحبت‌های معلم برایش کسل‌کننده شود.
اهمیت رابطه صمیمانه والد و فرزند
به گفته او، راهکار مؤثر دیگر، داشتن رابطه دوستانه با فرزند است، وقتی گفت‌وگو صمیمانه باشد، می‌توان با مشارکت خود کودک برای استفاده از رسانه قوانین مشخص کرد. وقتی فرزند در فرآیند تصمیم‌گیری حضور دارد، اجرای قوانین برایش آسان‌تر می‌شود.
آماده‌سازی برای شروع مدرسه
یمین در پایان توصیه می‌کند که والدین فضای خانه را با حال و هوای مدرسه همراه کنند. قدیم‌ها جلد کردن کتاب‌ها و خرید لوازم‌التحریر یک مراسم خانوادگی بود. والدین می‌توانند همین حس را بازسازی کنند. مثلاً از یک هفته قبل، خاطرات شیرین دوران مدرسه خود را تعریف کنند یا از فرزندشان بخواهند حدس بزند امسال چه تجربیاتی خواهد داشت. این کار باعث می‌شود شور و اشتیاق بازگشت به مدرسه در دل کودک زنده شود.
راهکارهای علمی برای والدین
این روانشناس به والدین راهکارهای علمی زیر را در برابر استفاده بیش از حد فرزندان خود از فضای مجازی پیشنهاد کرد:
کاهش تدریجی استفاده از رسانه‌ها: قطع ناگهانی دسترسی کودکان به گوشی یا تلویزیون معمولاً نتیجه معکوس دارد. والدین بهتر است به‌تدریج زمان استفاده را کم کنند؛ به عنوان مثال اگر کودک روزی ۴–۵ ساعت در تابستان آنلاین بوده، این زمان را به حدود یک ساعت کاهش دهند.
ایجاد نظم خواب و بیداری: وابستگی به فضای مجازی اغلب همراه با بیداری‌های طولانی شبانه است. تنظیم خواب از یک یا دو هفته قبل از شروع مدارس، به کودک کمک می‌کند با انرژی و تمرکز بیشتری به کلاس برگردد.
زمانی که کودک سرگرمی‌های لذت‌بخش در دنیای واقعی پیدا کند، تمایل او به گوشی و تلویزیون کاهش می‌یابد
فعالیت‌های جایگزین جذاب: بازی‌های خانوادگی، ورزش، کلاس‌های هنری یا حتی کتاب‌خوانی می‌توانند جایگزین مناسبی باشند. زمانی که کودک سرگرمی‌های لذت‌بخش در دنیای واقعی پیدا کند، تمایل او به گوشی و تلویزیون کاهش می‌یابد.
مشارکت دادن کودک در تصمیم‌گیری‌ها: والدین به جای اعمال محدودیت‌های یک‌طرفه، بهتر است در جلسات خانوادگی با کودک گفت‌وگو کنند و قوانین مربوط به استفاده از رسانه را با هم وضع کنند.
بازآموزی مهارت‌های تحصیلی: مرور درس‌های سال قبل، حل چند تمرین ساده یا حتی نوشتن یک متن کوتاه، ذهن کودک را دوباره با فضای یادگیری هماهنگ می‌کند.
الگوبرداری از والدین: اگر والدین خود دائم مشغول تلفن همراه باشند، طبیعی است که کودک نیز چنین الگویی را تکرار کند. کاهش استفاده والدین، بهترین آموزش غیرمستقیم است.
سخن پایانی
گزارش‌ها و دیدگاه کارشناسان نشان می‌دهد که مقابله با وابستگی کودکان به رسانه، تنها با محدودسازی هوشمندانه، ایجاد جایگزین‌های جذاب، الگوسازی والدین و گفت‌وگوی صمیمانه امکان‌پذیر است. اگر والدین این مسیر را از همین روزهای باقی‌مانده تا آغاز مدارس آغاز کنند، نه‌تنها فرزندانشان با انرژی و انگیزه بیشتری وارد کلاس می‌شوند، بلکه پایه‌ای محکم برای مدیریت رسانه در تمام طول سال تحصیلی شکل می‌گیرد.
راهنمای نجات از فرسودگی شغلی؛ همین حالا بخوانید!
خستگی از کار بیشتر از آنچه فکر می‌کنید جدی است؛ راه‌های شناخت و پیشگیری از فرسودگی شغلی را در این گزارش بخوانید.
در دنیای امروز، کار بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی انسان‌هاست و اغلب معیاری برای ارزش و موفقیت فردی محسوب می‌شود. اما وقتی فشارها، مسئولیت‌ها و انتظارات کاری از حد معمول فراتر رود، کاری که قرار بود رشد و پیشرفت بیاورد، می‌تواند به منبعی از خستگی و کاهش انگیزه تبدیل شود. این وضعیت در روانشناسی به «فرسودگی شغلی» یا Burnout شناخته می‌شود؛ حالتی که انرژی ذهنی و جسمی را تحلیل می‌برد و سلامت روان و عملکرد حرفه‌ای را تهدید می‌کند.
فرسودگی شغلی (Burnout) یک سندرم است که در نتیجه استرس مزمن در محیط کار ایجاد می‌شود و به طور فزاینده‌ای شناخته شده است. این پدیده توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO) به عنوان یک “پدیده شغلی” تعریف شده است که به طور خاص به موقعیت‌های شغلی مرتبط است و نباید به عنوان یک وضعیت پزشکی طبقه‌بندی شود. فرسودگی شغلی با احساس خستگی شدید، بدبینی یا احساس جدایی از شغل و کاهش کارایی در شغل مشخص می‌شود.
فرسودگی شغلی معمولاً به‌صورت تدریجی شکل می‌گیرد. ساعات طولانی کار، حجم بالای مسئولیت‌ها و فقدان فرصت برای بازسازی انرژی، هر یک می‌توانند فشار ایجاد کنند، اما ترکیب آنها با کمبود حمایت اجتماعی و فقدان کنترل بر محیط کار، شدت فرسودگی را افزایش می‌دهد. در چنین شرایطی، فرد ممکن است به تدریج انگیزه و علاقه خود به کار را از دست بدهد و احساس کند تلاش‌هایش کم‌اثر یا بی‌معنا شده است.
چطور بفهمیم کار دارد ما را فرسوده می‌کند؟
فرسودگی شغلی معمولاً با تغییرات ذهنی آغاز می‌شود. کار دیگر منبع انگیزه و رشد نیست و به جای آن احساس بی‌معنایی و خستگی مداوم غالب می‌شود. ذهن توانایی تمرکز و تصمیم‌گیری را از دست می‌دهد و کوچک‌ترین فشارها، واکنش‌های شدید روانی ایجاد می‌کنند. به تدریج، کاهش علاقه به فعالیت‌های روزمره و بی‌حوصلگی در برابر مسئولیت‌ها باعث می‌شود فرد انگیزه‌ای برای پیشرفت نداشته باشد.
سردردهای مداوم، دردهای عضلانی، مشکلات خواب و اختلالات گوارشی اغلب انعکاسی از استرس مزمن و خستگی ذهنی هستند
این فشار روانی، اثر خود را بر جسم نیز نشان می‌دهد. سردردهای مداوم، دردهای عضلانی، مشکلات خواب و اختلالات گوارشی اغلب انعکاسی از استرس مزمن و خستگی ذهنی هستند. بدن در واقع با این نشانه‌ها فریاد می‌زند که انرژی کافی برای مقابله با فشارها ندارد و نیاز به بازسازی فوری دارد. حتی روابط اجتماعی فرد تحت تأثیر قرار می‌گیرد و ممکن است تمایل کمتری به تعامل با همکاران یا دوستان پیدا کند، زیرا تمام انرژی صرف مدیریت فشارهای کاری می‌شود.
به طور خلاصه، فرسودگی شغلی زمانی رخ می‌دهد که انرژی مصرفی در کار از توان بازسازی ذهن و بدن بیشتر شود. در این شرایط، هر تلاش اضافی نه تنها بهره‌وری را افزایش نمی‌دهد بلکه خستگی و کاهش کارایی را تشدید می‌کند.
تشخیص زمان استراحت؛ وقتی بدن فریاد می‌زند
تشخیص زمان مناسب برای استراحت، بخش حیاتی پیشگیری از فرسودگی کامل است. وقتی احساس خستگی مداوم و کاهش تمرکز همراه با افت انگیزه و علائم جسمانی نمایان می‌شود، اینها نشانه‌هایی هستند که بدن نیاز به توقف دارد. استراحت مؤثر، تنها به معنای فاصله گرفتن از محیط کار نیست؛ بلکه باید شامل بازسازی ذهن و جسم، ایجاد فاصله از فشارهای مداوم و اختصاص زمان برای فعالیت‌هایی باشد که انرژی می‌دهند و ذهن را آرام می‌کنند.
بازسازی انرژی می‌تواند شامل آرام‌سازی ذهن، انجام تمرین‌های سبک بدنی، تمرین‌های ذهن‌آگاهی، خواب کافی و تنظیم مرزهای روشن بین کار و زندگی باشد. هدف این است که فرد نه تنها به سطح اولیه انرژی بازگردد، بلکه آمادگی بیشتری برای مواجهه با فشارهای آینده پیدا کند.
راهکارهای پیشگیری و مدیریت فرسودگی شغلی
فرسودگی شغلی قابل پیشگیری است، به شرطی که از ابتدا مدیریت شود. ایجاد تعادل میان کار و زندگی، تنظیم اولویت‌ها و تمرکز بر فعالیت‌هایی که ارزش بیشتری دارند، به فرد کمک می‌کند تا انرژی خود را هوشمندانه مصرف کند. یادگیری مهارت‌های مدیریت استرس و تکنیک‌های آرام‌سازی ذهنی، امکان بازسازی روانی را افزایش می‌دهد. همچنین ایجاد شبکه‌های حمایت اجتماعی و داشتن ارتباط مؤثر با مدیران و همکاران، فشار روانی را کاهش می‌دهد و احساس کنترل و امنیت را در محیط کار افزایش می‌دهد.
ایجاد تعادل میان کار و زندگی، تنظیم اولویت‌ها و تمرکز بر فعالیت‌هایی که ارزش بیشتری دارند، به فرد کمک می‌کند تا انرژی خود را هوشمندانه مصرف کند
توجه به جسم نیز بخش جدایی‌ناپذیر پیشگیری است. ورزش منظم، تغذیه سالم و خواب کافی، توانایی بدن را برای مقابله با فشارهای مزمن بالا می‌برد و مقاومت روانی را تقویت می‌کند.
فرسودگی شغلی یک تهدید واقعی و پیوسته برای سلامت روان و جسم است که می‌تواند کیفیت زندگی و عملکرد حرفه‌ای را کاهش دهد. شناسایی نشانه‌ها، تشخیص زمان مناسب برای استراحت و رعایت تعادل میان کار و زندگی، ابزارهایی حیاتی برای پیشگیری از فرسودگی هستند.
مراقبت از انرژی ذهن و جسم، نه یک امتیاز لوکس، بلکه یک ضرورت حرفه‌ای است. با رعایت این اصول، می‌توان از خستگی مزمن جلوگیری کرد و زندگی کاری و شخصی را با انگیزه، انرژی و کیفیت بالاتر ادامه داد.
کدام شیر برای شما بهتر است؟
تا همین چند دهه پیش، انتخاب شیر در سوپرمارکت‌ها بسیار ساده بود: شیر پرچرب، کم‌چرب یا بدون چربی. اما این روزها، قفسه‌های لبنیات مملو از انواع و اقسام شیرها شده‌اند؛ شیرهای حیوانی، گیاهی، دانه‌ای و حتی شیرهای طعم‌دار با رنگ‌ها و بسته‌بندی‌های جذاب. این تنوع گسترده، انتخاب شیر مناسب را به یک چالش تبدیل کرده است.
شیر، یکی از مهمترین مواد غذایی برای سلامتی بوده و سرشار از کلسیم، پروتئین، ویتامین‌ها و … است که آن را به منبع غنی از مواد مغذی تبدیل کرده است. اما کدام شیر، بیشترین فایده رو برای شما دارد و با توجه به تنوع بالای انواع شیر کدامیک را باید انتخاب کنید .آیا باید به سراغ شیر گاو سنتی برویم؟ یا شیرهای گیاهی جایگزین‌های بهتری هستند؟
شیر گاو: کلاسیک و مغذی، اما با احتیاط!
شیر گاو، به عنوان یک منبع سنتی و غنی از کلسیم، ویتامین D و پتاسیم، همچنان جایگاه مهمی در سبد غذایی بسیاری از خانواده‌ها دارد. این مواد مغذی برای سلامت استخوان‌ها، عملکرد عضلات و سیستم عصبی ضروری هستند. اما شیر گاو نیز انواع مختلفی دارد که هر کدام ویژگی‌های خاص خود را دارند:
شیر بدون چربی؛با حذف خامه از شیر کامل تهیه می‌شود و حاوی کمترین میزان کالری و چربی است. این نوع شیر، انتخابی ایده‌آل برای افرادی است که به دنبال کاهش وزن هستند یا می‌خواهند مصرف چربی خود را محدود کنند. شیر بدون چربی، همچنین برای کودکانی که نیاز به کاهش مصرف نوشابه و آبمیوه دارند، گزینه مناسبی است.
شیر ۱٪ و ۲٪؛ این نوع شیرها، در واقع حد وسط شیر کامل و شیر بدون چربی هستند. تمام انواع شیر گاو (بدون چربی، ۱٪، ۲٪، کامل) دارای مقادیر یکسانی از پروتئین، کلسیم و ویتامین‌ها هستند. تفاوت اصلی در میزان کالری و چربی آن‌هاست. شیر ۱٪ حاوی کالری و چربی کمتری نسبت به شیر ۲٪ دارد. این نوع شیرها، می‌توانند به تدریج برای عادت کردن به طعم شیر بدون چربی مورد استفاده قرار گیرند.
شیر کامل ؛ شیر کامل، حاوی حدود ۳.۵٪ چربی شیر است و نزدیک‌ترین حالت به شیر خام است. این نوع شیر، برای نوزادان ۱ تا ۲ سال (به دلیل نیاز مغز در حال رشد به چربی بیشتر) و بزرگسالانی که نیاز به مصرف کالری بیشتری دارند، مناسب است. مصرف شیر کامل برای سایر افراد نیز مشکلی ندارد، اما توصیه می‌شود در مصرف آن اعتدال رعایت شود و به میزان چربی اشباع دریافتی از سایر منابع غذایی نیز توجه شود.
شیرهای طعم‌دار: خوشمزه، اما مراقب قند باشید!
شیرهای طعم‌دار، مانند شیر شکلاتی، وانیلی و توت‌فرنگی، از محبوبیت ویژه‌ای در بین کودکان برخوردارند. شیر شکلاتی، به دلیل نسبت ایده‌آل کربوهیدرات به پروتئین، می‌تواند یک نوشیدنی مناسب برای ریکاوری عضلات بعد از تمرین باشد. با این حال، باید به این نکته توجه داشت که شیرهای طعم‌دار معمولاً حاوی شکر اضافه شده هستند و مصرف بیش از حد آنها می‌تواند منجر به افزایش وزن و سایر مشکلات سلامتی شود.
شیرهای بدون لاکتوز و جایگزین‌ها: برای کسانی که نمی‌توانند لاکتوز را تحمل کنند.
افرادی که به لاکتوز یعنی قند موجود در شیر حساسیت دارند، ممکن است پس از مصرف لبنیات دچار نفخ، گاز و اسهال شوند. شیر بدون لاکتوز، با حذف لاکتوز، این مشکلات را برطرف می‌کند. این نوع شیر، به دلیل تجزیه لاکتوز به قندهای ساده‌تر، طعم کمی شیرین‌تری نسبت به شیر معمولی دارد.
علاوه بر شیر بدون لاکتوز، انواع مختلفی از شیرهای گیاهی و دانه ای نیز به عنوان جایگزین شیر گاو در دسترس هستند:
شیر بز: شیر بز، حاوی پروتئین بیشتری نسبت به شیر گاو است و از نظر کلسیم نیز غنی است. با این حال، میزان چربی اشباع در شیر بز بیشتر از شیر کامل گاو است. مطالعات نشان داده‌اند که شیر بز، مزیت تغذیه‌ای خاصی نسبت به شیر گاو ندارد و احتمال ایجاد حساسیت به آن مشابه شیر گاو است.
شیر سویا: شیر سویا، از سویای خیس خورده تهیه می‌شود و یک منبع مغذی و قوی از پروتئین گیاهی است. این نوع شیر، برای وگان‌ها، افراد با عدم تحمل لاکتوز یا حساسیت به لبنیات، گزینه مناسبی است. توصیه می‌شود از شیر سویایی استفاده کنید که با کلسیم و ویتامین D غنی شده باشد.
شیر بادام: شیر بادام، از بادام آسیاب شده و آب تصفیه شده تهیه می‌شود. این نوع شیر، کم کالری و سرشار از کلسیم است. با این حال، فواید شیر بادام به اندازه مصرف خود بادام خام نیست. شیر بادام، انتخابی خوب برای افراد دارای رژیم کم قند، افراد با حساسیت به لبنیات یا سویا و وگان‌ها است.
شیر برنج: شیر برنج، جایگزینی برای شیر سویا است که به راحتی هضم می‌شود و فاقد آجیل و گلوتن است. این نوع شیر، برای افرادی که حساسیت‌های غذایی متعدد دارند، توصیه می‌شود. شیر برنج، پروتئین کمی دارد و به طور طبیعی کربوهیدرات بالایی دارد.
شیر بادام هندی: شیر بادام هندی، طعم شیرین و خامه‌ای دارد و برای تهیه سوپ‌ها، سس‌ها و چاشنی‌های خامه‌ای غیرلبنی بسیار مناسب است. بافت این نوع شیر شبیه به شیر کامل است، اما کالری کمتری نسبت به شیر بدون چربی دارد.
شیر ماکادمیا: شیر ماکادمیا، گزینه دیگری برای گیاهخواران است و مقادیر قابل توجهی کلسیم را تامین می‌کند. این نوع شیر، برای کسانی که به دنبال اجتناب از لبنیات، سویا و گلوتن هستند، انتخاب مناسبی است.
شیر نارگیل: شیر نارگیل، در دو نوع کنسرو شده و “نوشیدنی شیر نارگیل” در دسترس است. شیر نارگیل کنسرو شده، چربی بالایی دارد و برای تهیه سوپ‌ها، پودینگ‌ها و بستنی‌های گیاهی مناسب است. “نوشیدنی شیر نارگیل”، کم کالری‌تر است و می‌تواند به عنوان جایگزین شیر در نوشیدنی‌ها و غلات مورد استفاده قرار گیرد.
شیر دانه کنف: شیر دانه کنف، غلیظ‌تر و خامه‌ای‌تر از شیر سویا است و طعم دانه‌دار کمتری دارد. این نوع شیر، سرشار از چربی‌های امگا ۳ و امگا ۶ است و برای افرادی که حساسیت‌های غذایی متعدد دارند، گزینه مناسبی است.
شیر دانه کتان: شیر دانه کتان، از روغن کتان فشرده سرد مخلوط با آب تصفیه شده تهیه می‌شود. این نوع شیر، حاوی اسیدهای چرب امگا ۳ مفید برای قلب است و برای کسانی که به دنبال شیر بدون لبنیات، بدون طعم سویا یا آجیل هستند، مناسب است.
نکات کلیدی در انتخاب شیر مناسب
به برچسب تغذیه‌ای توجه کنید؛ قبل از خرید شیر، برچسب تغذیه‌ای آن را به دقت بررسی کنید و به میزان کالری، چربی، پروتئین، کلسیم، ویتامین‌ها و مواد معدنی موجود در آن توجه کنید.
به حساسیت‌های غذایی خود توجه کنید؛ اگر به هر نوع ماده غذایی حساسیت دارید، شیر مناسب را با دقت انتخاب کنید.
هدف خود را مشخص کنید؛ هدف شما از مصرف شیر چیست؟ آیا به دنبال کاهش وزن هستید؟ یا می‌خواهید پروتئین بیشتری دریافت کنید؟ انتخاب شیر مناسب، به هدف شما بستگی دارد.
طعم را در نظر بگیرید؛ شیرها طعم‌های متفاوتی دارند. قبل از خرید، کمی از شیر را تست کنید و شیری را انتخاب کنید که از طعم آن لذت ببرید.
به غنی‌سازی توجه کنید؛ بسیاری از شیرهای گیاهی، با ویتامین‌ها و مواد معدنی ضروری مانند کلسیم و ویتامین D غنی شده‌اند. در هنگام خرید، به این نکته توجه کنید.
با توجه به این راهنمای جامع و با در نظر گرفتن نیازها و سلیقه خود، می‌توانید شیر مناسب را انتخاب کرده و از فواید بی‌شمار آن برای سلامتی خود بهره‌مند شوید. به یاد داشته باشید که تنوع در رژیم غذایی، رمز سلامتی و شادابی است. از امتحان کردن انواع مختلف شیر نترسید و بهترین گزینه را برای خود پیدا کنید.
راز سلامتی مو، در بشقاب غذای شما
آیا می‌دانستید زیبایی و سلامت موهای شما از آشپزخانه شروع می‌شود؟ بله، درست شنیدید! «راز سلامتی مو در بشقاب غذای شما» پنهان است. با تغذیه درست و اصولی، می‌توانید به موهای خود جانی دوباره ببخشید و با ریزش مو خداحافظی کنید.
ریزش مو مشکلی است که امروزه افراد زیادی در سراسر جهان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. شاید در نگاه اول، موضوعی ساده یا صرفاً یک دغدغه زیبایی به نظر برسد، اما واقعیت این است که مو برای بسیاری از ما چیزی فراتر از یک عنصر ظاهری است. سلامت مو رابطه مستقیمی با اعتماد به نفس، سلامت روانی و حتی احساس تعلق اجتماعی دارد به همین خاطر وقتی روند ریزش مو آغاز می‌شود، افراد به سرعت به دنبال دلیل و درمان آن می‌گردند.
در گذشته عوامل ژنتیکی و هورمونی مهمترین عامل ریزش مو شناخته می شد، اما تحقیقات جدید نشان می دهد؛ تغذیه و سبک زندگی روزمره نقشی به همان اندازه مهم و گاهی حتی تعیین‌کننده در سلامت موها دارند. بر اساس گزارش منتشره در سایت مدیکال نت؛ مصرف بالای نوشیدنی‌های شیرین می‌تواند احتمال ریزش مو را به شکل قابل توجهی افزایش دهد.
علت نقش تغذیه بر سلامت مو
مو یک بافت زنده است که رشد آن از طریق فولیکول‌ها صورت می‌گیرد. فولیکول‌ها به مواد مغذی، اکسیژن و هورمون‌ها برای ادامه فعالیت نیاز دارند. اگر بدن در دریافت مواد مغذی کلیدی مانند پروتئین، آهن، ویتامین D یا دیگر ریزمغذی‌ها دچار کمبود شود، این کمبود به سرعت در کیفیت موها نمایان خواهد شد. موها شکننده می‌شوند، رشدشان کند شده و در نهایت ریزش آن آغاز می‌شود.
دانشمندان معتقدند همان‌طور که سوءتغذیه باعث ریزش گسترده مو می شود، انتخاب‌های کوچک غذایی روزانه نیز روی سلامت مو تأثیر دارد. بنابراین اینکه در طول هفته چه می‌خوریم و چه می‌نوشیم، می‌تواند تفاوت بزرگی در میزان ریزش مو ایجاد کند.
مرور یک تحقیق بزرگ
در یک بررسی سیستماتیک، که در مجموع، بیش از ۶۱ هزار نفر در آن شرکت کرده بودند. یافته‌ها نشان داد که، کمبود ویتامین های زیر بر روی ریزش مو تاثیر مستقیمی دارد:
ویتامین D: سطح پایین این ویتامین به‌طور مستقیم با ریزش بیشتر مو، به‌ویژه آلوپسی (ریزش موی خودایمنی) و آلوپسی آندروژنتیک (طاسی الگوی مردانه و زنانه) مرتبط است.
نوشیدنی‌های شیرین: مردانی که بیش از سه و نیم لیتر نوشیدنی شیرین در هفته مصرف می‌کردند، به شکل قابل توجهی بیشتر دچار ریزش مو شده بودند.
آهن: کمبود آهن به کاهش رشد مو منجر می‌شود، در حالی که مکمل آهن به بهبود وضعیت کمک می‌کند.
پروتئین: مردانی که رژیم غذایی بسیار کم‌پروتئین داشتند، در عرض فقط دو هفته شاهد تغییرات منفی در ضخامت و رنگدانه‌های مو بودند.
نقش نوشیدنی‌های شیرین بر ریزش مو
یکی از یافته‌های جالب این پژوهش، اثر نوشیدنی‌های شیرین بر ریزش مو بود. نوشابه‌ها، آبمیوه‌های صنعتی و نوشیدنی‌های انرژی‌زا پر از قندهای ساده هستند. این قندها علاوه بر افزایش خطر دیابت و چاقی، به‌طور غیرمستقیم بر روی ریزش موها اثر می‌گذارند. افزایش قند خون و التهاب ناشی از آن می‌تواند جریان خون رسانی به فولیکول‌ها را مختل کند. همین امر سبب می‌شود فولیکول‌ها ضعیف شده و بر روند ریزش مو سرعت بخشد.
جالب است بدانید در مطالعه‌ای که روی بیش از هزار مرد جوان چینی انجام شد، مشخص شد کسانی که مصرف نوشیدنی‌های شیرینشان از سه و نیم لیتر در هفته بیشتر بود، چند برابر بیش از سایرین دچار ریزش مو شده بودند.
تاثیر الکل بر ریزش مو
الکل یکی دیگر از متهمان اصلی در این زمینه است. مصرف الکل نه تنها احتمال ریزش مو را افزایش می‌دهد، بلکه با سفید شدن زودهنگام موها نیز ارتباط دارد. دلیلش ساده است: الکل جذب مواد مغذی در بدن را مختل می‌کند و همین امر، بدن را با کمبودهایی مواجه می‌سازد که نتیجه‌اش در فولیکول‌های مو نمایان می‌شود.
مواد غذایی مفید برای مو
این پژوهش فقط بر روی عوامل منفی که بر روی ریزش مو تاثیر دارد تمرکز ندارد بلکه به مواد غذایی مفید بر رشد و پر پشتی مو نیز می پردازد. این مواد عبارتند از
چای سبز: مکمل‌های حاوی چای سبز در چند آزمایش بالینی با کاهش ریزش مو همراه بودند.
برگ خرمالو: در این آزمایش، عصاره برگ‌های خرمالو موجب افزایش ضخامت تارهای مو می شود.
سویا و سبزیجات خانواده کلم: هرچند نتایج قطعی نبود، اما مصرف بیشتر این مواد غذایی با کاهش ریزش مو ارتباط دارد.
کمپلکس‌های پروتئینی و مکمل‌های خاص: برخی ترکیبات مانند غشای پوسته تخم‌مرغ یا مکمل‌های دریایی، بهبود تراکم یا براقیت مو را نشان دادند، هرچند دانشمندان نسبت به احتمال سوگیری در این نتایج هشدار داده اند.
اهمیت سبک زندگی
سلامت مو تنها به نوع غذاها بستگی ندارد، بلکه سبک زندگی کلی هم بر روی آن نقش دارند. کم‌خوابی، استرس مزمن، مصرف دخانیات و بی‌تحرکی همگی می‌توانند شرایط را بدتر کنند. برای همین، متخصصان توصیه می‌کنند علاوه بر اصلاح رژیم غذایی، مدیریت استرس و خواب کافی را هم باید جدی بگیریم.
نتیجه گیری
ریزش مو فقط یک مشکل زیبایی نیست. بسیاری از افراد پس از شروع ریزش مو، دچار کاهش اعتماد به نفس و مشکلات روحی می‌شوند. حتی در مواردی، افسردگی و اضطراب هم گزارش شده است. بنابراین وقتی یک عامل ساده مثل تغذیه می‌تواند این روند را کند یا متوقف کند، توجه به آن اهمیت دوچندانی پیدا می‌کند.
این بررسی بزرگ نشان می‌دهد که برای داشتن موهای سالم، تنها نباید به ژنتیک تکیه کرد. تغذیه روزانه، انتخاب نوشیدنی‌ها، مصرف یا پرهیز از مکمل‌ها و حتی سبک زندگی، همه با هم در این مسیر نقش دارند.
بنابراین برای مراقبت بهتر از موهایتان:
سطح ویتامین D و آهن بدن را در حد مطلوب نگه دارید.
مصرف نوشیدنی‌های شیرین و الکل را به حداقل برسانید.
پروتئین کافی دریافت کنید.
سبزیجات متنوع، سویا و منابع گیاهی را در رژیم خود بگنجانید.
استرس و کم‌خوابی را مدیریت کنید. تا موهایی زیبا، براق و پرپشت داشته باشید.
مدرسه پس از تعطیلات تابستانی؛ چگونه آماده شویم؟
بوی ماه مهر و بازگشایی مدارس، هرچند یادآور خاطرات شیرین است، اما برای بسیاری از خانواده‌ها با دغدغه بازگشت به نظم و روال عادی همراه است؛ به‌ویژه زمانی که صحبت از برنامه‌ی خواب و بیداری کودکان و نوجوانان به میان می‌آید.
تعطیلات تابستانی، با تمام لذت‌ها و استراحت‌هایش، اغلب موجب برهم خوردن ساعت بیولوژیک بدن و ایجاد عاداتی نامنظم در خواب می‌شود. حال که مدارس حضوری از راه می‌رسند و نیاز به تمرکز و انرژی مضاعف برای یادگیری احساس می‌شود، تنظیم خواب کودکان و آماده‌سازی روانی آنها برای ورود به محیط مدرسه، امری حیاتی است.
این گزارش، نه تنها به شما کمک می‌کند تا با روش‌هایی علمی و کاربردی، خواب فرزندانتان را پیش از شروع سال تحصیلی جدید تنظیم کنید، بلکه با افزودن توصیه‌های خلاقانه، به شما یاری می‌رساند تا این گذار را به تجربه‌ای دلنشین و پرانرژی برای کل خانواده تبدیل کنید. بیایید با هم، کلیدهای طلایی ورود موفقیت‌آمیز به سال تحصیلی را کشف کنیم!
قانون “قدم به قدم”؛ تنظیم تدریجی ساعت خواب با قانون ۲۰ دقیقه
برای جلوگیری از شوک ناگهانی به بدن کودک، بهتر است این فرآیند را از حدود ۱۰ روز قبل از بازگشایی مدارس آغاز کنید. قانون “۲۰ دقیقه” یک راهکار عالی است: هر شب، ساعت خواب کودک را ۲۰ دقیقه زودتر تنظیم کنید. به عنوان مثال، اگر فرزندتان معمولاً ساعت ۱۱ شب می‌خوابد، شب‌های اول او را ساعت ۱۰:۴۰ دقیقه به رختخواب ببرید. در ۴ تا ۶ شب بعدی، این روند را ادامه دهید تا ساعت خواب به ۱۰:۲۰ دقیقه برسد. سپس دوباره ۲۰ دقیقه دیگر جلو بکشید و این چرخه را تا رسیدن به ساعت خواب ایده‌آل (مثلاً ۱۰ شب) ادامه دهید. این روش به بدن فرصت می‌دهد تا به آرامی خود را با برنامه جدید تطبیق دهد.
تغذیه هوشمندانه؛ سوخت‌رسانی سالم برای خوابی عمیق
در دوران تعطیلات، تمایل به مصرف فست‌فودها و غذاهای سنگین افزایش می‌یابد. اما این نوع غذاها می‌توانند کیفیت خواب را تحت تاثیر قرار دهند. در روزهای پایانی تعطیلات، تمرکز خود را بر روی وعده‌ها و میان‌وعده‌های سالم، سبک و کم‌کالری بگذارید. غذاهایی غنی از پروتئین‌های بدون چربی، کربوهیدرات‌های پیچیده و سبزیجات تازه، به هضم بهتر و آرامش سیستم عصبی کمک کرده و در نتیجه، خوابی راحت‌تر و عمیق‌تر را برای کودکان به ارمغان می‌آورند. از مصرف کافئین و شکر زیاد در ساعات پایانی روز اکیداً خودداری کنید.
فعالیت بدنی منظم؛ نیروی محرکه خوابی آرام
ورزش و فعالیت بدنی منظم در طول روز، نقش بسزایی در بهبود کیفیت خواب دارد. فعالیت‌های فیزیکی، به‌ویژه در ساعات بعدازظهر، به تخلیه انرژی اضافی بدن کمک کرده و باعث می‌شوند کودکان با خستگی مطبوعی که برای خواب لازم است، به رختخواب بروند. با این حال، توصیه می‌شود که فعالیت‌های شدید و هیجان‌انگیز را به ساعات پایانی روز موکول نکنید. در عوض، فعالیت‌های آرام‌بخش مانند پیاده‌روی سبک، یوگای کودکان یا حتی بازی‌های فکری آرام را در نظر بگیرید تا ذهن کودک نیز برای استراحت آماده شود.
محدودیت صفحات نمایش؛ ایجاد حریم آرامش برای ذهن
نور آبی ساطع شده از نمایشگرهای الکترونیکی (تلویزیون، لپ‌تاپ، تبلت و گوشی‌های هوشمند) می‌تواند تولید ملاتونین، هورمون خواب، را مختل کند. بنابراین، ضروری است که حداقل دو ساعت قبل از زمان خواب تعیین شده، استفاده از این دستگاه‌ها را کاملاً محدود کنید. به جای آن، زمان را به فعالیت‌های آرام‌بخش دیگری مانند کتاب خواندن، گوش دادن به موسیقی آرام، نقاشی یا صحبت‌های خانوادگی اختصاص دهید تا ذهن کودک از تحریکات بصری و ذهنی دور شده و برای خوابیدن آماده شود.
آماده‌سازی لوازم مدرسه؛ کاهش استرس و ایجاد اشتیاق
تهیه و خرید یونیفرم، کوله‌پشتی، کیف و لوازم‌التحریر از کارهایی است که نباید به روزهای آخر موکول شود. با انجام این امور از قبل، از بروز استرس‌های ناگهانی و فشارهای دقیقه نودی جلوگیری می‌کنید. علاوه بر این، می‌توانید با درگیر کردن کودکان در این فرآیند، مانند تهیه یک لیست خرید مشترک یا انتخاب لوازم مورد علاقه، حس مسئولیت‌پذیری و اشتیاق آنها را برای شروع سال تحصیلی جدید افزایش دهید. این آمادگی، به آنها احساس کنترل و آمادگی می‌دهد.
برنامه‌ریزی فعالیت‌های لذت‌بخش پس از مدرسه؛ ایجاد انگیزه برای بازگشت
برای اینکه بازگشت به روال مدرسه، تلخ و خشن به نظر نرسد، برنامه‌ریزی فعالیت‌های فوق‌برنامه و جذاب برای هفته اول بازگشایی مدارس، بسیار مؤثر است. این فعالیت‌ها می‌توانند شامل رفتن به پارک، دوچرخه‌سواری، سینما، یا هر سرگرمی دیگری باشد که فرزندتان از آن لذت می‌برد. این اقدامات، بازگشت به مدرسه را با تجربه‌های مثبت همراه کرده و انگیزه و اشتیاق کودک را برای حضور در محیط آموزشی افزایش می‌دهد.
همراهی والدین؛ خودآگاهی و هماهنگی کل خانواده
تنظیم برنامه خواب و آمادگی برای سال تحصیلی جدید، تنها مسئولیت کودکان نیست؛ والدین نیز باید خود را با این تغییر آماده کنند. تغییر در روال زندگی روزمره، برنامه‌های کاری و حتی عادات خواب والدین، بر روحیه و رفتار کودکان تأثیرگذار است. با هماهنگ کردن برنامه‌های خانوادگی و همراهی فعالانه در این دوران گذار، به فرزندانتان نشان می‌دهید که این تغییر، یک چالش خانوادگی است که با هم آن را مدیریت می‌کنید.
چند توصیه مهم برای آمادگی جامع و شاد در آستانه سال تحصیلی:
در کنار تنظیم خواب، آمادگی روانی و ذهنی نقش مهمی در شروع موفقیت‌آمیز سال تحصیلی دارد. این توصیه‌ها به شما کمک می‌کنند تا این دوره را با انرژی و اشتیاق بیشتری پشت سر بگذارید:
مرور سریع دروس سال گذشته و مرور اهداف سال جدید:
چند روز قبل از شروع مدارس، نگاهی گذرا به مفاهیم اصلی دروس سال گذشته داشته باشید. این کار به بازیابی حافظه و آمادگی ذهن برای مطالب جدید کمک می‌کند. همزمان، با فرزندتان در مورد اهداف تحصیلی‌اش برای سال جدید صحبت کنید. این اهداف می‌توانند شامل یادگیری یک مهارت جدید، بهبود درسی خاص، یا مشارکت فعال‌تر در فعالیت‌های کلاسی باشند. تعیین اهداف روشن، به کودکان انگیزه و جهت می‌دهد.
ایجاد فضایی الهام‌بخش برای مطالعه در خانه:
فضای مطالعه کودکان باید آرام، منظم و تا حد امکان دور از عوامل حواس‌پرتی باشد. اگر امکان دارد، گوشه‌ای از خانه را به “ایستگاه مطالعه” اختصاص دهید. این فضا می‌تواند شامل یک میز و صندلی مناسب، نور کافی، و قفسه‌ای برای کتاب‌ها و لوازم‌التحریر باشد. حتی یک تابلوی کوچک برای یادداشت‌برداری یا برنامه‌ریزی هفتگی نیز می‌تواند مفید باشد. این کار به کودک حس مالکیت و جدیت نسبت به تحصیل می‌دهد.
تقویت مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی:
سال تحصیلی فرصتی عالی برای یادگیری و تمرین مهارت‌های اجتماعی است. قبل از شروع مدرسه، در مورد اهمیت دوستیابی، همکاری با همکلاسی‌ها، و نحوه برخورد با چالش‌های ارتباطی با فرزندتان صحبت کنید. تشویق او به یادآوری تجربیات مثبت اجتماعی گذشته و برنامه‌ریزی برای ایجاد ارتباطات جدید، می‌تواند اضطراب او را کاهش داده و اعتماد به نفسش را افزایش دهد.
آموزش مدیریت زمان و مسئولیت‌پذیری:
با شروع سال تحصیلی، مدیریت زمان برای انجام تکالیف، مطالعه، فعالیت‌های فوق‌برنامه و استراحت، اهمیت ویژه‌ای پیدا می‌کند. می‌توانید با کمک یک تقویم یا برنامه‌ریز، به فرزندتان کمک کنید تا یک برنامه زمانی ساده برای خود تنظیم کند. همچنین، واگذاری مسئولیت‌های کوچک و مرتبط با مدرسه (مانند مرتب کردن کیف، آماده کردن وسایل صبحانه) به او، حس استقلال و مسئولیت‌پذیری را در او تقویت می‌کند.
برگزاری “جشن شروع مدرسه” خانوادگی:
برای ایجاد حس هیجان و مثبت‌اندیشی نسبت به مدرسه، می‌توانید یک “جشن کوچک شروع مدرسه” در خانواده برگزار کنید. این جشن می‌تواند شامل پختن یک کیک یا شیرینی مورد علاقه، خواندن شعر یا داستان در مورد مدرسه، یا حتی یک بازی گروهی سرگرم‌کننده باشد. هدف این است که بازگشت به مدرسه را با شادی و خاطره‌ای خوش همراه کنیم و نشان دهیم که این یک گام هیجان‌انگیز به سوی رشد و یادگیری است.
با اجرای این توصیه‌ها، می‌توانید اطمینان حاصل کنید که فرزندتان با آمادگی کامل جسمی، ذهنی و روانی، سال تحصیلی جدید را آغاز خواهد کرد و این دوره را با موفقیت و شادکامی سپری خواهد نمود.
آیا حذف صبحانه واقعاً عامل چاقی است؟
از کودکی شنیده‌ایم که «صبحانه مهمترین وعده غذایی است» و حذف آن به معنای چاقی حتمی. اما آیا این باور ریشه‌ای علمی دارد یا تنها میراثی از توصیه‌های قدیمی است؟ در دنیای پرمشغله امروز که بسیاری از ما فرصت صبحانه خوردن نداریم، این سوال بیش از پیش اهمیت پیدا می‌کند: آیا واقعاً صبحانه نخوردن، راه میانبر چاقی است؟
صبحانه، وعده‌ای که سال‌هاست از آن به عنوان «مهمترین وعده غذایی روز» یاد می‌شود، همیشه مورد توجه متخصصان تغذیه بوده است. از کودکی به ما گفته‌اند که «صبحانه را حتما بخور، وگرنه چاق می‌شوی»؛ جمله‌ای که شاید بسیاری از ما بارها از والدین و معلمان شنیده‌ایم. اما آیا واقعاً این توصیه ساده و رایج علمی است یا تنها یک باور فرهنگی و قدیمی است؟
با افزایش سبک زندگی‌های پرمشغله، بسیاری از افراد صبح‌ها وقت کافی برای خوردن صبحانه ندارند و ترجیح می‌دهند این وعده را حذف کنند یا به نوشیدن یک قهوه اکتفا کنند. از سوی دیگر، برخی مطالعات نشان می‌دهند افرادی که صبحانه را حذف می‌کنند، در طول روز بیشتر گرسنه می‌شوند و به سمت میان‌وعده‌های پرکالری می‌روند، که ممکن است باعث اضافه وزن شود.
این پرسش که «آیا صبحانه‌نخوردن باعث چاقی می‌شود؟» فراتر از یک سؤال تغذیه‌ای ساده است؛ این موضوع با سبک زندگی، انتخاب‌های روزانه، متابولیسم بدن و حتی سلامت روانی افراد ارتباط دارد. در این گزارش، قصد داریم با نگاهی دقیق به تحقیقات علمی و مکانیسم‌های فیزیولوژیک، پرده از حقیقت پشت این باور برداریم و روشن کنیم که آیا حذف صبحانه واقعاً دشمن کاهش وزن است یا اینکه عوامل دیگری نقش پررنگ‌تری دارند.
تحقیقات علمی چه می‌گویند؟
مطالعات متعددی در دهه‌های اخیر تلاش کرده‌اند رابطه بین مصرف صبحانه و وزن بدن را بررسی کنند. برخی پژوهش‌ها نشان داده‌اند که افرادی که صبحانه می‌خورند، در مقایسه با کسانی که صبحانه را حذف می‌کنند، شاخص توده بدنی (BMI) پایین‌تری دارند و وزن سالم‌تری دارند. این یافته‌ها باعث شده بسیاری از رسانه‌ها و کارشناسان تغذیه توصیه کنند که صبحانه را حذف نکنید.
با این حال، بررسی دقیق‌تر این تحقیقات نکات مهمی را روشن می‌کند:
کیفیت و محتوای صبحانه: تنها خوردن هر نوع صبحانه کافی نیست. صبحانه‌ای که سرشار از پروتئین، فیبر و غلات کامل باشد، اثر مثبت بیشتری روی کنترل اشتها و وزن دارد. صبحانه‌های پرقند یا فرآوری‌شده ممکن است تأثیر منفی داشته باشند.
سبک زندگی و عادات غذایی کلی: افرادی که صبحانه می‌خورند، معمولاً سبک زندگی سالم‌تری دارند؛ مانند فعالیت بدنی منظم، مصرف کمتر میان‌وعده‌های ناسالم و خواب کافی. بنابراین، خود صبحانه‌خوردن ممکن است تنها یکی از عوامل مرتبط با وزن سالم باشد و نه عامل مستقیم.
تفاوت فردی: بدن هر فرد واکنش متفاوتی به حذف صبحانه دارد. برخی افراد با نخوردن صبحانه، در طول روز کمتر کالری مصرف می‌کنند و وزنشان کنترل می‌شود، اما برخی دیگر، بعد از حذف صبحانه، میل به مصرف میان‌وعده‌های پرکالری پیدا می‌کنند.
مکانیزم‌های فیزیولوژیک
یکی از دلایلی که اغلب مطرح می‌شود این است که نخوردن صبحانه باعث کاهش متابولیسم بدن می‌شود و در نتیجه بدن کالری بیشتری ذخیره می‌کند. اما تحقیقات نشان می‌دهد که این اثر چندان قوی نیست و مکانیسم اضافه وزن ناشی از نخوردن صبحانه، بیشتر به افزایش مصرف غذاهای پرکالری در وعده‌های بعدی مرتبط است، نه کاهش سوخت و ساز
صبحانه و کنترل اشتها
یک اثر مثبت صبحانه، کنترل اشتها در طول روز است. مصرف صبحانه پروتئینی و غنی از فیبر می‌تواند باعث شود فرد احساس سیری بیشتری داشته باشد و میل به خوردن غذاهای ناسالم کاهش یابد. از سوی دیگر، حذف صبحانه ممکن است باعث پرخوری در ناهار یا عصرانه شود.
به طور کلی، می‌توان گفت:
– صبحانه‌نخوردن به طور مستقیم باعث چاقی نمی‌شود، اما ممکن است به صورت غیرمستقیم با افزایش مصرف کالری در طول روز و تغییر عادات غذایی، به اضافه وزن منجر شود.
– کیفیت صبحانه اهمیت بیشتری از خود وعده دارد. مصرف پروتئین، فیبر و غلات کامل تأثیر مثبتی روی وزن و سلامت دارد
– عوامل سبک زندگی، ورزش و خواب، نقش تعیین‌کننده‌ای دارند و صبحانه تنها یک قطعه از پازل سبک زندگی سالم است.
توصیه عملی
برای کسانی که می‌خواهند وزن خود را کنترل کنند، چند نکته عملی وجود دارد:
– اگر صبحانه می‌خورید، تلاش کنید سالم باشد: غلات کامل، تخم‌مرغ، لبنیات کم‌چرب، میوه و سبزیجات.
– اگر صبحانه نمی‌خورید، مطمئن شوید که وعده‌های بعدی را متعادل مصرف می‌کنید و از پرخوری جلوگیری کنید.
– به جای تمرکز صرف روی خوردن یا نخوردن صبحانه، سبک زندگی سالم شامل فعالیت بدنی منظم، خواب کافی و کنترل استرس را اولویت دهید.
استفاده نادرست از کوله‌پشتی، عامل قوز، دردهای عضلانی و افت عملکرد تحصیلی
هشدار یک فیزیوتراپیست:
دکترای تخصصی فیزیوتراپی در آستانه شروع فصل مدارس درباره خطرات استفاده از کوله‌پشتی نامناسب هشدار داد و گفت: سلامت سیستم حرکتی و بدنی در سن رشد، عاملی مهم برای آینده موفق فرزندان است.
دکتر زهرا کوثریان، دکترای تخصصی فیزیوتراپی با تأکید بر نقش سلامت جسمی در موفقیت تحصیلی، اظهار کرد: با توجه به اینکه دانش‌آموزان زمان زیادی از روز را در مدرسه سپری می‌کنند، باید شرایطی فراهم شود تا مشکلات اسکلتی _ عضلانی آنها به حداقل برسد.
وی به «سندروم کوله‌پشتی» به عنوان یکی از شایع‌ترین مشکلات در میان دانش‌آموزان اشاره کرد و افزود: والدین هنگام خرید کوله‌پشتی مدرسه بیشتر به ظاهر آن توجه می‌کنند و اغلب به معیارهای استاندارد و ارگونومیک کوله‌پشتی توجه چندانی نمی‌شود.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز با اشاره به عوارض استفاده از کوله‌پشتی‌های غیراستاندارد، گفت: عدم توزیع صحیح وزن بر روی شانه‌ها تعادل بدن را بر هم می‌زند و زمینه بروز بدشکلی‌های اسکلتی را فراهم می‌کند. این وضعیت نه‌تنها می‌تواند منجر به قوز کردن و جلو آمدن غیرطبیعی سر شود، بلکه دردهای اسکلتی ـ عضلانی متعددی را به دنبال دارد و در نهایت تمرکز و توجه دانش‌آموز در کلاس درس را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد.
این دکترای فیزیوتراپی خاطرنشان کرد: قوز کردن مداوم، قفسه سینه را تحت فشار قرار می‌دهد و بر عملکرد قلب و ریه تأثیر می‌گذارد. مطالعات نشان داده‌اند که این وضعیت می‌تواند منجر به تغییر ضربان قلب و فشار خون شود. همچنین، کاهش حجم ریه‌ها و اکسیژن‌رسانی نامناسب، موجب بروز خستگی زودهنگام، اختلال یادگیری و کاهش تمرکز در دانش‌آموز می‌شود.
دکتر کوثریان در بیان معیارهای انتخاب کوله‌پشتی مناسب، توضیح داد: وزن کوله‌پشتی پر شده نباید بیشتر از ۱۰ یا حداکثر ۱۵ درصد وزن دانش‌آموز باشد. والدین باید دائماً کوله‌پشتی را کنترل کرده و وسایل غیرضروری را از آن خارج کنند و اندازه آن باید از بالای کمر و نهایتاً تا روی لگن قرار گیرد.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز تأکید کرد: خرید کوله‌پشتی بزرگ به امید استفاده در سال‌های آینده، صرفا به معنای صرفه‌جویی در هزینه نیست، بلکه بهای سنگینی برای سلامت کودکان خواهد بود و آغازگر بیماری‌های اسکلتی ـ عضلانی است.
وی در ادامه، درباره ویژگی‌های کوله‌پشتی مناسب توضیح داد: بهترین انتخاب، کوله‌پشتی‌های دو بند است که امکان توزیع متوازن وزن بر روی هر دو شانه را فراهم می‌کند. استفاده از کوله‌های تک‌بند یا مدل‌های چمدانی به هیچ عنوان توصیه نمی‌شود، چراکه این نوع کوله‌ها فشار نامتقارنی بر یک سمت بدن، دست یا کمر وارد کرده و زمینه‌ساز مشکلات اسکلتی می‌شوند.
دکتر کوثریان اظهار کرد: کوله‌پشتی استاندارد باید مجهز به بند کمری و پدهای نرم در زیر بندها باشد تا فشار به‌طور یکنواخت توزیع شده و از بروز آسیب جلوگیری شود.
بر اساس گزارش سایت وبدا، این دکترای فیزیوتراپی در پایان تأکید کرد: سلامت سیستم حرکتی، زیربنای یک زندگی موفق در آینده است و والدین باید با دقت در انتخاب تجهیزات آموزشی فرزندان، از بروز مشکلات جدی در بزرگسالی پیشگیری کنند.
هشدار نسبت به ماده براق‌کننده و محکم‌کننده در کاشت ناخن و لاک ژل
کارشناس اداره کل فرآورده‌های آرایشی و بهداشتی سازمان غذا و دارو، با اعلام ممنوعیت استفاده از ماده TPO گفت: این ماده برای براق و محکم کردن ناخن‌ها استفاده می‌شود، اما مصرف آن می‌تواند سلامت کاربران و تکنسین‌های سالن‌های زیبایی را به خطر اندازد.
دکتر کیانا روحی افزود: مطالعات علمی نشان داده است که این ماده در حیوانات می‌تواند مشکلاتی برای تولیدمثل ایجاد کند و احتمال تأثیر منفی بر فرآیند باروری وجود دارد.
وی ادامه داد: به همین دلیل، استفاده از TPO در محصولات آرایشی و بهداشتی، از جمله کاشت ناخن و لاک ژل، برای مصرف‌کنندگان ایمن نیست و خطرات بالقوه جدی دارد.
کارشناس اداره کل فرآورده‌های آرایشی و بهداشتی اشاره کرد که اتحادیه اروپا با استناد به همین شواهد، استفاده از این ماده در محصولات کاشت ناخن و لاک ژل را ممنوع کرده است.
روحی افزود: اداره کل فرآورده‌های آرایشی و بهداشتی موضوع را به معاونت‌های غذا و دارو اطلاع‌رسانی کرده و واحدهای تولیدی موظف به اصلاح فرمولاسیون و استفاده از مواد ایمن هستند.
بنابر اعلام سازمان غذا و دارو، وی توصیه کرد: تا زمان اصلاح فرمولاسیون، بانوان در صورت امکان از مصرف این محصولات خودداری کنند.
پایبندی به اصول تغذیه‌ای ضامن سلامت بیمار بعد از اسلیو معده
متخصص تغذیه عنوان کرد:
یک متخصص تغذیه با بیان اینکه جراحی اسلیو معده تنها با تیغ جراح موفق نمی‌شود، تأکید کرد: مشاوره و پایبندی به اصول تغذیه‌ای قبل و بعد از عمل، ضامن سلامت بیمار و کاهش عوارض است.
امین شریفی – متخصص تغذیه و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی همدان در خصوص شرایط عمل اسلیو معده گفت: بیمار باید پیش از عمل از نظر تغذیه‌ای در شرایط خوبی باشد. ضعف بدن می‌تواند خطر ابتلا به عوارض پس از جراحی را افزایش دهد.
وی عنوان کرد: افراد با شاخص توده بدنی بالاتر از ۴۰ یا کسانی که بارها رژیم غذایی ناموفق داشته‌اند، کاندیدای اصلی این عمل محسوب می‌شوند، بیماران دیابتی با BMI کمتر از ۴۰ نیز در صورت نیاز به کنترل وزن و بیماری، می‌توانند تحت عمل قرار گیرند.
متخصص تغذیه و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی همدان مهمترین عارضه عمل اسلیو را نشتی و عفونت محل جراحی عنوان کرد و افزود: این خطر در هفته اول بیشتر است، اما احتمال ادامه آن تا چند ماه وجود دارد.
شریفی درباره مراحل تغذیه بعد از عمل توضیح داد: در سه روز نخست فقط مصرف مقادیر کم آب مجاز است. سپس آبمیوه طبیعی و بعد مایعات صاف‌شده وارد برنامه غذایی می‌شوند. هر وعده باید کوچک باشد؛ حدود ۵۰ تا ۶۰ گرم در شش وعده روزانه. آب باید بین وعده‌ها مصرف شود، نه همراه غذا. از هفته هشتم به بعد، غذاهای جامد به تدریج به رژیم بازمی‌گردند اما باید کاملاً جویده شوند.
بنابر اعلام وزارت بهداشت، وی با تأکید بر اهمیت دریافت پروتئین گفت: کمبود پروتئین باعث تحلیل عضلات و سوءتغذیه می‌شود. بنابراین کاهش حجم غذا باید بیشتر از طریق چربی و کربوهیدرات‌ها صورت گیرد.
این متخصص افزود: بیماران باید روزانه مولتی‌ویتامین مصرف کنند و ورزش منظم داشته باشند تا از تحلیل عضلانی پیشگیری شود.
به گفته شریفی، با برداشته شدن حدود ۸۰ درصد حجم معده، پرخوری از بین می‌رود؛ اما عادت به ریزه‌خواری می‌تواند باعث بازگشت بخشی از وزن شود، موضوعی که تنها با مشاوره مداوم تغذیه قابل کنترل است.
عادتی که سلامتی نوزادان را تهدید می کند
یک تحقیق پزشکی تازه نشان داده که بوسیدن نوزادان می‌تواند بیماری‌های ناخواسته خطرناکی مانند «ویروس سین‌سیشیال تنفسی» (آراس وی) را به آنها منتقل کند.
این ویروس در بزرگسالان اغلب علائمی خفیف مانند سرماخوردگی و آبریزش بینی به همراه دارد، اما برای نوزادان، به‌ویژه در ماه‌های نخست زندگی، می‌تواند به تهدیدی جدی تبدیل شود.
پزشکان مدت‌ها براین باور بودند که تنها نوزادان نارس یا کودکانی با بیماری‌ها و مشکلات زمینه‌ای ممکن است علائم حاد ویروس «آراس وی» را تجریه کنند، اما یک پژوهش تازه این تصور را زیر سؤال برده است.
پژوهشی گسترده در سوئد روی بیش از ۲.۳ میلیون کودک متولد شده بین سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۲۲ نشان داد که حتی نوزادان سالم و متولدشده در موعد طبیعی می توانند بر اثر ویروس «آر اس وی» به‌شدت بیمار شوند و به بستری طولانی مدت یا مراقبت‌های ویژه احتیاج پیدا کنند.
حدود ۱.۷ درصد کودکان در این پژوهش به «آراس وی» مبتلا شدند و ۱۲ درصد از آنها (بیش از ۴۶۰۰ کودک) علائم شدید تجربه کردند.
میانگین سنی نوزادانی که به بخش مراقبت‌های ویژه منتقل شدند، کمتر از دو ماه بود و بیشترشان هیچ بیماری زمینه‌ای نداشتند.
به گزارش یورونیوز، عوامل مرتبط با خطر بالای ابتلا به این ویروس شامل تولد در زمستان، داشتن خواهر یا برادر کوچک‌تر از سه سال و وزن پایین هنگام تولد بودند؛ به‌طور مثال نوزادان کم‌وزن چهار برابر بیشتر در معرض خطر قرار داشتند.
دکتر «ساموئل ردین»، پزشک کودکان در استکهلم و از نویسندگان پژوهش، تأکید کرد که هرچند تاکنون بیشتر اقدامات پیشگیرانه بر کودکان دارای بیماری‌های زمینه‌ای متمرکز بوده‌اند، اما این مطالعه نشان می‌دهد که حتی نوزادان سالم هم باید در گروه‌های پرخطر قرار بگیرند، به‌ویژه اکنون که داروهای پیشگیرانه مؤثرتری در دسترس هستند.
پزشکان توصیه می‌کنند برای محافظت از نوزادان باید برخی عادات ساده را رعایت کرد: اگر بیمار هستید از نزدیکی به کودک پرهیز کنید و هنگام ابراز محبت از بوسیدن اطراف دهان یا بینی نوزاد خودداری نمایید، چرا که علاوه بر «آراس وی»، ویروس‌های دیگری مانند هرپس می‌توانند بیماری‌های بسیار خطرناکی در نوزادان ایجاد کنند. بهترین راه، بوسیدن پشت سر یا بازی با پاهای کوچک نوزاد است تا بدون به خطر انداختن سلامت او، محبت و صمیمیت ابراز شود.