دسته: آشپزی
کنافه با شربت زعفرانی داغ
پاییز و نسیم خنک عصرگاهی، بهترین بهانه برای خلق لحظاتی گرم است. کنافه با رشتههای طلاییاش و قلب پنیر کشدار، دقیقاً همان خوراکی رؤیایی برای شیرین کردن این روزهای نارنجی است. ترکیب هنرمندانهی کره، زعفران و شربت معطر، ضیافتی گرم و دلچسب را به ارمغان میآورد که طعم اصیل روزهای سرد و خاطرهانگیز پاییزی شما را تکمیل میکند.
کنافه یا «کونفه»، یکی از معروفترین دسرهای اصیل ترکیه است که در دورهمیها و عصرانههای خاص جایگاه ویژهای دارد. خمیر رشتهای نازک، کرهی تازه و شربت شیرین پایههای اصلی این دسر لذیذ را تشکیل میدهند و در کنار لایههای کشدار پنیر لبنه و مغزهای خردشده، طعمی منحصربهفرد و بهیادماندنی خلق میکنند.
این دسر خوشنما در سراسر خاورمیانه و بخشهایی از اروپا نیز محبوب است. در نابلس و فلسطین، کنافه را در شربت شکر غوطهور کرده و به صورت قطعات کوچک سرو میکنند، در حالیکه در بالکان سبک متفاوتی دارد و معمولاً به شکل رولپیچ تهیه میشود. تفاوت در شیوهی طبخ و مواد جانبی، تنوع و جذابیت این خوراک سنتی را دوچندان کرده است.
کنافه در کنار دسرهایی مانند کرامبل سیب، تارت میوه، پودینگ زردآلو و اشترودل سیب، جزو پرطرفدارترین انتخابها برای عصرانه یا سفرههای مهمانی است. با کمی حوصله و رعایت چند نکته ساده، میتوانید این دسر خوشعطر و شیرین را در خانه آماده کنید و لحظاتی گرم و دلچسب را با طعم ناب ترکیه تجربه کنید.
مواد لازم برای تهیه کنافه
۱- رشته ترکی کادایف ۳۰۰ گرم
۲- پنیر خامهای ۲۰۰ گرم
۳- خامه صبحانه ۲۰۰ گرم
۴- کره ۱۵۰ گرم
۵- پنیر پیتزا و پودر پسته به میزان لازم
مواد لازم برای تهیه شربت کنافه
۱- آب پنج پیمانه
۲- شکر دو پیمانه
۳- زعفران دم کرده غلیظ یک چهارم پیمانه
۴- دارچین، عرق بهارنارنج یا گلاب به میزان لازم
طرز تهیه
راز خوشطعمی کنافه در شربت زعفرانی غلیظ و خوشعطر آن نهفته است؛ شربتی که عطر بهارنارنج و دارچینش، هوش از سر میبرد و لایههای کرهای رشته کنافه را به شاهکاری شیرین و دلچسب تبدیل میکند. برای داشتن شربتی بینقص و خوشرنگ، مراحل زیر را با دقت و عشق دنبال کنید:
۱- جوشاندن پایه شربت: ابتدا پنج پیمانه آب را درون قابلمهای نسبتا بزرگ بریزید و روی حرارت زیاد قرار دهید تا شروع به جوشیدن کند. حبابهای جوش، نوید آغاز شهدی ناب و دلپذیر را میدهند.
۲- افزودن شکر و خلق شهدی درخشان: پس از جوش آمدن آب، شکر را بهآرامی و مرحلهبهمرحله اضافه کنید تا کاملاً در آب حل شود. همزدن مداوم سبب میشود شربت شفاف و یکدست شود. این مخلوط کمکم غلیظ و براق میگردد و رنگی طلایی به خود میگیرد.
۳- جان بخشیدن با زعفران و عطرهای دلانگیز: حالا یک قاشق پودر زعفران دمکرده را بیفزایید تا رنگ و رایحه ایرانی در شربت ترکیهای شما جریان پیدا کند. اجازه دهید حدود نیم ساعت روی حرارت ملایم بجوشد تا عطر و غلظت آن به حد مطلوب برسد.
۴- آخرین لمسهای معطر و دلچسب: در پایان، چند قطره عرق بهارنارنج و اندکی دارچین به شربت اضافه کنید. این ترکیب گرم و آرامشبخش، طعم منحصربهفردی به دسر شما میبخشد و کنافه را از یک خوراکی ساده به اثری هنری بدل میکند.
حالا شربت شفاف، خوشعطر و طلایی شما آماده است! این شهد را هنگام سرو، روی کنافه داغ و کشدار بریزید تا بهزیبایی جذب لایهها شود و دسر شما بافتی نرم، شیرین و وسوسهانگیز پیدا کند.
زمان آن رسیده است که وارد دنیای جادویی کنافه شوید؛ جایی که رشتههای طلایی کادایف با کرهی گرم، زعفران و پنیر آبدار، در فر ذوب میشوند و عطری خیالانگیز فضا را پر میکند. برای خلق این اثر، با آرامش و دقت مراحل زیر را دنبال کنید:
۱- آمادهسازی رشتهها؛ پایهی طلایی خوشمزه: رشتههای کادایف را با دست باز کنید تا از هم جدا شوند و سپس کمی خردشان کنید تا بافتی لطیفتر پیدا کنند. کره را با روش بنماری (گرمکردن غیر مستقیم روی بخار آب) ذوب کرده و بر روی رشتهها بریزید تا کاملاً آغشته شوند. حالا دو قاشق زعفران دمکرده اضافه کنید تا رنگ و رایحهای دلانگیز در آنها جاری شود. این ترکیب، پایهی اصلی کنافهی درخشان شما را میسازد.
۲- ساخت لایههای میان؛ قلب پنیری کنافه: قالب مورد نظرتان را با کره چرب کنید تا هیچ بخشی از دسر به کف قالب نچسبد. نیمی از رشتهها را در کف قالب پخش کرده و با کمک پشت لیوان یا کف دست به آرامی فشرده کنید تا منسجم و یکدست شوند.
در ظرفی جداگانه، خامه و پنیر (ترجیحاً پنیر لبنه یا خامهای) را با هم مخلوط کنید تا بافتی کرمی و نرم بهدست آید. این ترکیب را روی لایه نخست رشتهها بریزید و با یک قاشق بهآرامی پخش کنید. سپس لایهای از پنیر پیتزا روی آن اضافه کنید تا هنگام پخت، کشدار و جذاب شود. حالا باقی رشتهها را روی سطح پنیری بریزید و دوباره با فشار ملایم منسجمشان کنید تا قالب، دو لایهی طلایی و پنیری کامل به خود بگیرد.
۳- پخت و افزودن شربت؛ لحظهی طلایی شکوه : فر را با دمای ۱۶۰ درجهی سانتیگراد گرم کنید و قالب را در طبقهی وسط قرار دهید. حدود نیم ساعت زمان دهید تا کنافه به آرامی بپزد و رنگ طلایی دلانگیزی پیدا کند. در آخرین دقایق پخت، شعلهی بالایی فر را روشن کنید تا روی دسر خوشبرشت و کاراملی شود. وقتی کنافه را بیرون آوردید، بیدرنگ شربت سرد و خوشعطر را روی سطح آن بریزید — تا رشتهها شهد را جذب کنند و دسر به اوج لطافت برسد.
۴- تزئین و لذت نهایی: حالا دسر پنیری ترکی شما آمادهی سرو است! سطح آن را با پودر پسته، خلال بادام یا کمی نارگیل خشک تزیین کنید. هنگامی که چنگال را درون کنافه فرو میبرید و رشتههای طلایی با پنیر کشدار همراه میشوند، طعم شیرینی و عطر زعفران، حس ناب ترکستان را در خانهی شما زنده میکند.
نکات طلایی برای تهیه و لذت بردن از کنافه
کنافه، تنها یک دسر نیست؛ لحظهای گرم و شیرین است که باید با عشق و در زمان مناسب از آن لذت برد. برای اینکه نتیجهی کارتان بینقص و همانند نسخهی اصیل ترکیهای باشد، این نکات را با دقت رعایت کنید:
۱- تازه و گرم سرو کنید؛ راز کشسانی و لطافت دسر
بهترین لحظهی خوردن کنافه دقیقاً وقتیست که تازه از فر بیرون آمده و پنیر میانش هنوز نرم و کشدار است. اگر سرد شود، بافت و عطر لطیفش را از دست میدهد و آن شادابی دلبر شیرینی ناپدید میشود. پس بلافاصله پس از افزودن شربت، سرو کنید تا طعم واقعی کنافه را بچشید.
۲- انتخاب چربی مناسب؛ بازی عطر و سلیقه
اگر از بوی کرهی ذوبشده لذت نمیبرید، میتوانید از روغن نیمهجامد یا کره گیاهی استفاده کنید. این جایگزین، همچنان طعم غنی و لطیفی به رشتهها میبخشد اما بوی کره را کاهش میدهد و با ذائقهی ملایمتر سازگار است.
۳- انتخاب پنیر؛ راز کشش و خامهگونگی دسر
برای خلق بهترین بافت و طعم، از پنیر ماسکارپونه تازه بهره بگیرید. این پنیر خامهای، غلظت مناسب و مزهای لطیف دارد که لایهی میانی کنافه را به تکهای از بهشت تبدیل میکند. ترکیب آن با خامه، نرمی و کشسانی ایدهآلی به دسر شما میدهد.
۴- نگهداری و سرو خلاقانه
اگر قصد دارید کنافه را برای بعد نگه دارید، آن را در ظروف دردار و کاملاً بستهبندیشده در فریزر بگذارید. البته این دسر برای نوشجان همان لحظه ساخته شده، اما به مدت کوتاهی قابل نگهداری است.
برای سرو، معمولاً کنافه را همراه با یکی دو اسکوپ بستنی وانیلی سرد یا چای سیاه ساده و معطر میل میکنند — ترکیبی رویایی از گرما و خنکای متضاد که کام را سرشار از لذت میکند.
آب قلم؛ اکسیر طبیعی سلامتی و جوانی
مادربزرگها همیشه میدانستند چه چیز بدن را جان تازه میدهد؛ یک کاسه آب قلم داغ! حالا علم نیز تایید کرده که این نوشیدنی سنتی، سرشار از مواد مغذی و جوانکننده است. آب قلم همان اکسیر طبیعی است که بدن را از درون ترمیم میکند و انرژی، شادابی و آرامش را به زندگی برمیگرداند.
در دنیای پرسرعت و پر استرس امروز، بسیاری از ما به دنبال راههایی هستیم تا با کمترین هزینه و سادهترین روشها، انرژی و سلامت بدنمان را حفظ کنیم. یکی از نوشیدنیهای سنتی و در عین حال شگفتانگیز که دوباره جای خود را در آشپزخانههای مدرن پیدا کرده، آب قلم است. عصارهای طلایی که از پخت آرام و طولانی قلم و استخوانهای حیواناتی مانند گوساله، گوسفند یا شتر به دست میآید و قرنهاست در طب سنتی و رژیمهای درمانی جایگاه ویژهای دارد.
اما چرا آب قلم اینقدر محبوب شده و بسیاری آن را «طلای مایع» مینامند؟ پاسخ در ترکیب بینظیر مواد مغذی آن نهفته است.
راز درون استخوانها
وقتی قلم و استخوانها برای چندین ساعت با حرارت ملایم پخته میشوند، پروتئینها، کلاژن، ژلاتین و املاح معدنی ارزشمند آنها در آب آزاد میشود. نتیجه، مایعی غلیظ و مقوی است که سرشار از کلسیم، منیزیم، فسفر، پتاسیم و سدیم است، عناصری که تعادل بدن را حفظ کرده و به عملکرد درست عضلات و اعصاب کمک میکنند.
علاوه بر آن، کلاژن و ژلاتین دو ترکیب کلیدی موجود در آب قلم هستند که به بازسازی بافتهای بدن، بهویژه در استخوانها، مفاصل، پوست و دستگاه گوارش کمک میکنند. در واقع میتوان گفت در هر قاشق آب قلم، ترکیبی از مکملهای طبیعی و مفید برای تمام بدن نهفته است.
مفاصل انعطافپذیر و استخوانهای قویتر
با افزایش سن، تولید کلاژن در بدن کاهش مییابد و همین امر باعث درد مفاصل، خشکی و ضعف غضروفها میشود. مصرف منظم آب قلم میتواند این روند را تا حدی جبران کند. ژلاتین و گلیسین موجود در آن به بازسازی بافتهای غضروفی و کاهش التهاب در مفاصل کمک میکنند.
ورزشکاران، سالمندان و حتی کسانی که ساعات زیادی پشت میز مینشینند، با نوشیدن روزانه یک لیوان آب قلم میتوانند از درد و سفتی مفاصل پیشگیری کنند. در بسیاری از رژیمهای ورزشی یا برنامههای توانبخشی، آب قلم به عنوان یک مکمل طبیعی و بیضرر برای سلامت عضلانی توصیه میشود.
تأثیر آب قلم بر پوست و مو
یکی از جذابترین فواید آب قلم، تأثیر آن بر شادابی پوست و سلامت موها است. کلاژن موجود در این نوشیدنی باعث بهبود خاصیت ارتجاعی پوست، کاهش چینوچروکها و افزایش درخشندگی طبیعی آن میشود. در حقیقت، مصرف مداوم آب قلم میتواند همان کاری را انجام دهد که بسیاری از کرمها و سرمهای گرانقیمت وعده میدهند.
ویتامینها و آمینواسیدهای موجود در این عصاره، جریان خون پوست سر را بهبود داده و رشد مو را تحریک میکنند. از این رو بسیاری از متخصصان تغذیه توصیه میکنند به جای مکملهای مصنوعی، از این منبع طبیعی کلاژن استفاده شود.
گوارشی سالمتر با کمک ژلاتین
اگر از نفخ، سوءهاضمه یا مشکلات گوارشی رنج میبرید، آب قلم میتواند دوست وفادار دستگاه گوارش شما باشد. ژلاتین موجود در آن خاصیت ترمیمکنندگی برای دیواره روده دارد و به بازسازی سلولهای مخاطی کمک میکند.
این ویژگی بهویژه برای افرادی که به مشکلاتی مانند سندرم روده تحریکپذیر یا التهاب روده دچار هستند، بسیار ارزشمند است. در طب سنتی نیز، آب قلم را برای تقویت معده و رفع ضعف عمومی بدن تجویز میکردند. علاوه بر این، چون آب قلم بسیار سبک و زودهضم است، برای روزهایی که احساس بیاشتهایی یا ضعف دارید، گزینهای عالی محسوب میشود.
انرژیبخش و ضدخستگی
یکی از مزیتهای کمتر شناختهشده آب قلم، توانایی آن در تأمین سریع انرژی و رفع خستگی است. املاح و الکترولیتهای طبیعی موجود در آن مانند پتاسیم و سدیم، تعادل مایعات بدن را حفظ میکنند و از کمآبی بهویژه پس از ورزش یا فعالیتهای سنگین جلوگیری میکنند.
برخلاف نوشیدنیهای انرژیزای صنعتی که قند و افزودنیهای زیادی دارند، آب قلم بدون کالری اضافی و کاملا طبیعی است. به همین دلیل، بسیاری از افراد آن را به عنوان یک نوشیدنی «ریکاوری» پس از ورزش یا حتی برای رفع خستگی روزانه استفاده میکنند.
محافظ سیستم ایمنی بدن
بدن ما برای مقابله با ویروسها و باکتریها نیاز به سیستم ایمنی قوی دارد. آب قلم با تامین مواد مغذی متنوع مانند آمینواسیدها، منیزیم، زینک و آهن، نقش حمایتی مهمی در تقویت سیستم دفاعی بدن دارد.
در فصل سرما، مصرف روزانه یک لیوان آب قلم گرم میتواند بدن را از درون گرم کند و مقاومت در برابر سرماخوردگی و عفونتهای فصلی را افزایش دهد. شاید به همین دلیل است که بسیاری از مادران و مادربزرگها در گذشته، هنگام بیماری، همیشه یک کاسه سوپ قلم یا عصاره استخوان برای خانواده آماده میکردند.
همراهی ایدهآل برای رژیمهای غذایی
در سالهای اخیر، رژیمهای کمکربوهیدرات، پالئو و کتوژنیک محبوبیت زیادی پیدا کردهاند. آب قلم با ترکیب پروتئین، چربی طبیعی و بدون قند، کاملاً با این رژیمها سازگار است.
این نوشیدنی حس سیری طولانی ایجاد میکند و از افت ناگهانی انرژی جلوگیری میکند. به همین دلیل، کسانی که در حال کاهش وزن هستند یا روزهداری متناوب انجام میدهند، میتوانند آب قلم را به عنوان یک وعده سبک و مغذی در برنامه خود بگنجانند.
چگونه آب قلم درست کنیم؟
تهیه آب قلم در خانه بسیار ساده است، فقط کمی حوصله میخواهد. برای شروع کافی است چند عدد قلم گوساله یا گوسفند را با کمی سرکه سیب (برای آزاد شدن املاح از استخوانها) و سبزیجات معطر مثل پیاز، کرفس و هویج در قابلمه بریزید.
مقداری آب اضافه کرده و اجازه دهید حداقل ۶ تا ۱۲ ساعت با حرارت ملایم بجوشد. هرچه زمان پخت بیشتر باشد، عصاره غلیظتر و مغذیتر میشود. پس از صاف کردن، میتوانید آن را در یخچال نگهداری کرده و هر روز یک لیوان از آن را به صورت ساده یا همراه با کمی لیمو، زردچوبه یا زنجبیل برای طعمی دلچسبتر بنوشید.
نکاتی برای مصرف بهتر
میزان مناسب مصرف: یک لیوان (حدود ۲۵۰ میلیلیتر) در روز برای بهرهمندی از خواص آن کافی است.
زمان مصرف: بهترین زمان صبح ناشتا یا عصر هنگام خستگی است.
ترکیب با رژیم غذایی: میتوانید آن را به عنوان پایه سوپ، خوراک یا حتی سس استفاده کنید.
افراد خاص: زنان باردار، سالمندان و ورزشکاران بیشترین بهره را از آن میبرند.
طلای مایع سلامت
آب قلم شاید یکی از سادهترین خوراکیهایی باشد که میتوان در خانه تهیه کرد، اما تاثیر آن بر سلامت بدن شگفتانگیز است. از تقویت مفاصل و استخوانها گرفته تا زیبایی پوست، کمک به هضم غذا، افزایش انرژی و تقویت ایمنی، همه در یک فنجان از این عصاره طبیعی نهفته است.
در دنیایی که پر از مکملهای صنعتی و قرصهای رنگارنگ است، گاهی کافی است به گذشته نگاهی بیندازیم تا ببینیم راز سلامتی در چیزهای ساده و طبیعی نهفته است. آب قلم، یادگار خرد گذشتگان، همان نوشیدنی گرم و مقوی است که میتواند بخشی از روتین سلامت و سبک زندگی ما بعنوان یک انتخاب طبیعی برای بدن، ذهن و روح سالمتر باشد.
مربای خانگی بالنگ؛ تقویتکننده سیستم ایمنی
بالنگ و مربای آن، فراتر از یک خوراکی ساده، تجربهای طبیعی از سلامت و آرامش در سبک زندگی ایرانی است، طعمی شیرین و عطری دلنشین که سنت و زندگی مدرن را به هم پیوند میدهد.
در دنیای مدرن امروز، زندگی پرشتاب، غذاهای صنعتی و کمبود زمان باعث شده تا بسیاری از افراد به دنبال بازگشت به خوراکیهای طبیعی و سالم باشند. بالنگ، میوهای خوشرنگ و خوشعطر از خانواده مرکبات، یکی از همین عناصر ارزشمند است که میتواند بخشی از سبک زندگی سالم و آرامبخش باشد. نام دیگر آن «اتروج» یا «بالنگ ابراهیمی» است و بیشتر به دلیل پوست ضخیم و رایحه نافذش شناخته میشود.
این میوه نه تنها خوراکی خوشطعم است، بلکه بهعنوان عنصری طبیعی برای تقویت سیستم ایمنی، پاکسازی بدن و ایجاد آرامش در محیط خانه شناخته میشود. بازگشت به مصرف مواد غذایی طبیعی مانند بالنگ، پیوندی میان سنت و زندگی مدرن ایجاد میکند و میتواند سلامت جسم و ذهن را بهبود دهد.
ارزش غذایی و خواص درمانی بالنگ
بالنگ یک نیروگاه سلامتی است که سرشار از ویتامین C، آنتیاکسیدانها و فیبر میباشد. پوست ضخیم آن حاوی روغنهای فرّار با خواص ضدالتهابی است که به تقویت سیستم ایمنی بدن، کاهش عفونتهای تنفسی و بهبود عملکرد گوارشی کمک میکند. مصرف منظم بالنگ، چه به صورت دمنوش و چه مربا، میتواند انرژی بدن را افزایش داده و به دلیل داشتن ترکیبات آرامبخش، استرس را کاهش دهد و نقش مهمی در حفظ سلامت عمومی ایفا کند.
بالنگ و سلامت دستگاه گوارش
این میوه تأثیر چشمگیری بر سلامت دستگاه گوارش دارد؛ فیبر موجود در آن به کاهش یبوست و بهبود منظم بودن حرکات روده کمک میکند. همچنین، ترکیبات تلخ طبیعی پوست بالنگ به هضم غذا کمک کرده و نفخ را برطرف میسازد. از این رو، مصرف بالنگ پس از وعدههای غذایی به حفظ حس سبکی و جلوگیری از سنگینی معده، مطابق با توصیههای طب سنتی، کمک میکند.
خواص آرامبخش و ضداضطراب بالنگ
رایحهی بالنگ آرامشدهنده و ضداسترس است. ترکیبات معطر آن مانند لیمونن و سیترال به کاهش اضطراب و بهبود خواب کمک میکنند. استفاده از پوست خشکشدهی بالنگ در کیسههای پارچهای یا افزودن آن به چای و دمنوش، فضایی خوشبو و آرام ایجاد میکند.
بالنگ، راز زیبایی و کنترل وزن
بالنگ سرشار از آنتیاکسیدان و ویتامین است و به درخشندگی پوست، کاهش التهاب و کندی روند پیری کمک میکند. فیبر بالای آن باعث احساس سیری و کمک به کنترل وزن میشود. مصرف تازه یا در دمنوش و سالاد مفید است، اما مربای آن را باید با اعتدال خورد.
بالنگ در فرهنگ غذایی ایرانی
این میوهی خوشعطر بخشی از سنت آشپزی ایرانی است؛ از مربا و شربت گرفته تا تزئین غذا و دمنوش. بالنگ با ترکیب طعم دلپذیر و خواص درمانی، میان سنتهای قدیمی و سبک زندگی سالم امروزی پیوندی زیبا برقرار کرده است.
طرز تهیه مربای بالنگ
پخت مربای بالنگ تنها یک دستور آشپزی ساده نیست؛ بلکه تجربهای آرامبخش و آمیخته با سنتهای قدیمی ایرانی است؛ تجربهای که از لحظه انتخاب میوه آغاز میشود. برای شروع، انتخاب بالنگ تازه و سالم اهمیت زیادی دارد، بالنگ باید پوست ضخیم، سطح براق و رایحهای قوی داشته باشد تا عطر آن در تمام مراحل پخت حفظ شود. پس از شستوشوی کامل، مرحله اصلی یعنی آمادهسازی پوست بالنگ آغاز میشود. برشها میتوانند در اندازههای مختلف باشد. برخی آن را به شکل خلالهای باریک ترجیح میدهند، زیرا پس از پخت حالت شیشهای و زیبایی پیدا میکند، در حالی که برخی برشهای مکعبی و ضخیمتر را انتخاب میکنند تا بافت مربا قویتر و گوشتیتر باشد.
مرحله بعدی، گرفتن تلخی بالنگ است که یکی از مهمترین بخشهای تهیه مرباست و نیازمند دقت و حوصله است. خلالها در چند مرحله داخل آب میجوشند و هر بار، آب تلخ آن دور ریخته میشود. این فرآیند ممکن است دو تا چهار بار تکرار شود و میزان آن بستگی به سلیقه و نوع میوه دارد. در فرهنگ سنتی آشپزی، این مرحله نمادی از تبدیل مواد خام به خوراکی لطیف و خوشطعم است، یعنی صبر و دقتی که در نهایت نتیجهای دلنشین به همراه خواهد داشت. پس از اینکه تلخی میوه گرفته شد، مرحله تهیه شربت آغاز میشود.
مربای خانگی بالنگ؛ تقویتکننده سیستم ایمنی
مخلوطی از شکر و آب را میجوشانند تا کمکم قوام بیابد. برخی افراد برای ایجاد رنگ قهوهای ملایم، شکر را ابتدا کمی کاراملی میکنند و سپس آب را اضافه میکنند. این روش باعث میشود مربا رنگی کهربایی و بسیار جذاب پیدا کند.
وقتی شیره آماده شد، خلالهای بالنگ که حالا بافتی نرم و لطیف دارند، به شربت اضافه میشوند. این مرحله ازنظر بسیاری از آشپزهای قدیمی، روح مربا محسوب میشود. آرامآرام که میوهها در شربت میجوشند، شیره درون بافت بالنگ نفوذ میکند و مربا لعابدار و شیشهای میشود. در همین زمان میتوان با افزودن کمی زعفران، گلاب یا چند دانه هل، رایحه و رنگ مربا را ارتقا داد. زعفران علاوهبر رنگ طلایی زیبا، عطری ویژه به مربا میدهد و آن را به یک خوراکی لوکس و خوشعطر تبدیل میکند. گلاب نیز حس صفای سفرههای سنتی ایرانی را زنده میکند و مربا را لطیفتر میسازد.
در مرحله پایانی، هنگامی که مربا به قوام مطلوب رسید، چند قطره آبلیمو یا کمی جوهرلیمو به محتویات اضافه میشود تا از شکرکزدن جلوگیری شود و شفافیت مربا حفظ شود. سپس شعله خاموش شده و مربا باید مدتی در همان ظرف بماند تا کاملاً خنک شود و شربت به عمق بافت میوه نفوذ کند. بعد از سرد شدن، مربا در شیشههای کاملاً خشک و تمیز ریخته میشود. نتیجه این فرآیند، مربایی سالم، خوشرنگ، معطر و فاقد مواد نگهدارنده است که علاوهبر ارزش غذایی، حس صمیمیت، گذشتهگرایی و آرامش را نیز در سبک زندگی ایرانی زنده نگه میدارد.
آش شِنگ لرستان؛ غذایی سرشار از ویتامین
آش شنگ غذایی بومی منطقه لرستان که بوسیله گیاهی کوهی با برگهای سبز و طعم ملایم با همین نام تهیه میشود، غذایی پر از ویتامین بوده که دارای خاصیتهای درمانی است.
آش شنگ لرستان که بوسیله این گیاه تهیه میشود یک غذای سنتی و خوشمزه این منطقه است. این آش با استفاده از گیاه شنگ (نوعی گیاه وحشی کوهی با طعم ملایم و کمی ترش) تهیه میشود که در بهار در مناطق کوهستانی لرستان یافت میشود. آش شنگ معمولاً با حبوبات، سبزیجات و گاهی گوشت یا بدون گوشت درست میشود و طعمی منحصربهفرد دارد.
فراموش نکنید اگر شنگ تازه در دسترس نباشد، میتوانید از سبزیهای مشابه مانند تره یا اسفناج استفاده کنید، ولی شنگ اصالت این آش است.
مواد مورد نیاز
شنگ تازه: ۵۰۰ گرم تمیز، شسته و خردشده (یا اسفناج/تره به عنوان جایگزین)
لوبیا چیتی: ۱۰۰ گرم (از شب قبل خیس کنید
نخود: ۱۰۰ گرم (از شب قبل خیس کنید)
عدس: ۵۰ گرم (اختیاری، برای غلظت بیشتر)
پیاز: ۲ عدد متوسط برای پیاز داغ
سیر: ۴ تا ۵ حبه برای سیر داغ
نعنا خشک: ۲ قاشق غذاخوری برای نعنا دا
کشک یا دوغ ترش: ۱ تا ۲ لیوان برای طعمدهی و رقیق کردن
زردچوبه، نمک و فلفل: به میزان لازم (حدود ۱ قاشق چایخوری زردچوبه)
روغن: به میزان لازم (برای سرخ کردن)
گوشت (اختیاری): ۲۰۰ گرم (گوشت گوسفندی یا مرغ، برای نسخه غیرگیاهی)
قرهقروت (اختیاری): ۱ تا ۲ قاشق (برای طعم ترش اضافی، خاص لرستان)
مواد اولیه برای تهیه آش شنگ برای ۴ تا ۶ نفر بودت و مدت زمان تهیه آش حدود ۱.۵ ساعت (به علاوه خیساندن حبوبات از شب قبل) است.
طرز تهیه
آمادهسازی حبوبات
لوبیا چیتی و نخود را از شب قبل خیس کنید. سپس آنها را در قابلمهای با ۸ تا۱۰ لیوان آب بپزید تا نرم شوند (۴۵ تا۶۰ دقیقه یا ۲۰ تا ۳۰ دقیقه با زودپز). عدس را در ۱۰ دقیقه آخر اضافه کنید تا نرم شود.
آمادهسازی شن
شنگ تازه را خوب بشویید (ریشهها و برگهای زرد را جدا کنید) و ریز خرد کنید. اگر شنگ ندارید، اسفناج یا تره را جایگزین کنید. شنگ را به حبوبات پخته اضافه کنید و ۲۰ تا۳۰ دقیقه روی حرارت ملایم بپزید تا نرم شود و عطرش آزاد شود.
اضافه کردن ادویهها
زردچوبه، نمک و فلفل را اضافه کنید. اگر از گوشت استفاده میکنید، گوشت پخته و ریشریششده (گوسفندی یا مرغ) را در این مرحله به آن بیافزایید.
رقیق کردن آش
کشک یا دوغ ترش را کمکم اضافه کنید و هم بزنید تا آش به غلظت مناسب برسد (کمی غلیظتر از سوپ). اگر قرهقروت دارید، برای طعم ترش لری، ۱ تا ۲ قاشق اضافه کنید. سپس ۵ تا۱۰ دقیقه دیگر روی حرارت ملایم بپزید.
تهیه داغها
پیاز داغ: پیازهای نگینی خردشده را در روغن سرخ کنید تا طلایی شوند.
سیر داغ: سیر رندهشده را تفت دهید تا عطرش بلند شود.
نعنا داغ: نعنا خشک را در روغن داغ بریزید و سریع هم بزنید تا نسوزد.
سرو کردن
آش را در کاسه بکشید و با پیاز داغ، سیر داغ و نعنا داغ تزیین کنید. میتوانید با نان سنگک یا نان محلی لرستان سرو کنید.
خواص سبزی شنگ
گیاهی وحشی و کوهی است که در مناطق کوهستانی ایران، بهویژه لرستان، در فصل بهار میروید. این گیاه با برگهای سبز و طعم ملایم (کمی ترش یا تلخ) در آشهای محلی مثل آش شنگ و حتی بهصورت خام در سالاد و غذاهای سنتی استفاده میشود.
شنگ به دلیل ترکیبات مغذی و دارویی آن، خواص متعددی دارد که در ادامه بهطور خلاصه آورده شده است
ارزش غذایی و ترکیبات
ویتامینها: سرشار از ویتامین C (تقویت سیستم ایمنی)، ویتامین A (سلامت چشم و پوست) و ویتامینهای گروه B.
مواد معدنی: حاوی آهن (پیشگیری از کمخونی)، کلسیم (استحکام استخوان)، پتاسیم و منیزیم.
آنتیاکسیدانها: دارای فلاونوئیدها و ترکیبات فنولی که با رادیکالهای آزاد مبارزه میکنند.
فیبر: برای بهبود هضم و سلامت روده مفید است.
خواص درمانی
تقویت سیستم ایمنی: ویتامین C و آنتیاکسیدانهای شنگ به پیشگیری از سرماخوردگی و تقویت بدن در برابر عفونتها کمک میکنند.
سلامت گوارش: فیبر موجود در شنگ به بهبود عملکرد روده، رفع یبوست و سمزدایی بدن کمک میکند.
پیشگیری از کمخونی: آهن و اسید فولیک موجود در شنگ برای تولید گلبولهای قرمز خون مفید است.
سلامت قلب: پتاسیم شنگ به تنظیم فشارخون و کاهش خطر بیماریهای قلبی کمک میکند. – خواص ضدالتهابی: ترکیبات آنتیاکسیدانی شنگ میتوانند التهابات بدن (مثل آرتریت) را کاهش دهند.
سلامت پوست و مو: ویتامین A و آنتیاکسیدانها به ترمیم پوست، کاهش چینوچروک و تقویت مو کمک میکنند. – سمزدایی کبد: شنگ به دلیل خاصیت دیورتیک (ادرارآور) به دفع سموم از کبد و کلیه کمک میکند.
تقویت استخوانها: کلسیم و منیزیم موجود در شنگ برای سلامت استخوانها و پیشگیری از پوکی استخوان مفید است.
کاربردهای سنتی در لرستان
در طب سنتی لرستان، شنگ برای درمان مشکلات گوارشی، کاهش تب و تسکین دردهای مفصلی استفاده میشود.
گاهی بهصورت دمکرده یا جوشانده برای رفع مشکلات تنفسی و سرماخوردگی مصرف میشود.
شنگ خام در سالاد (مثل سالاد محلی با دوغ) برای تقویت عمومی بدن خورده میشود.
موارد احتیاط
حساسیت: برخی افراد ممکن است به شنگ حساسیت داشته باشند؛ در مصرف اول مقدار کمی تست کنید.
جمعآوری: شنگ وحشی باید از مناطق تمیز و غیرآلوده جمعآوری شود تا از مسمومیت جلوگیری شود.
مصرف بیش از حد: به دلیل فیبر بالا، مصرف زیاد ممکن است باعث نفخ یا مشکلات گوارشی شود.
زنان باردار: بهتر است با مشورت پزشک مصرف کنند، چون اطلاعات کافی درباره اثرات آن در بارداری وجود ندارد.
بورانی لبو؛ طعم قرمز زمستانهای ایرانی
بورانی لبو، پیشغذایی ساده اما پر از زندگی، با رنگ قرمز جذاب و طعم شیرین طبیعیاش، گرمای زمستانهای ایرانی را به سفرهها میآورد و لحظاتی پر از آرامش و نوستالژی خلق میکند.
بورانی لبو یکی از غذاهای سنتی و محبوب ایرانی است که بهویژه در فصل زمستان طرفداران زیادی دارد. این پیشغذا با ترکیب لبوی پخته یا آبپز و ماست تازه تهیه میشود و به دلیل طعم ملایم و رنگ جذاب قرمز خود، هم در مهمانیها و مراسمها و هم بهعنوان یک میانوعده سالم مورد استفاده قرار میگیرد.
لبو یا چغندر قرمز نه تنها به دلیل طعم شیرین و طبیعی خود، بلکه به دلیل ارزش غذایی بالا و فواید سلامتی مانند تقویت سیستم ایمنی، بهبود عملکرد قلب و عروق، کنترل فشار خون و کمک به سمزدایی بدن، از دیرباز در رژیم غذایی ایرانیان جایگاه ویژهای داشته است.
بورانی لبو نمونهای از پیشغذاهای ایرانی است که با سادگی مواد اولیه، سرعت آمادهسازی و زیبایی بصری، هم در خانه و هم در مجالس رسمی جایگاه ویژهای دارد. ترکیب رنگ و طعم، تجربهای خوشایند برای همه سنین ایجاد میکند و به دلیل ارزش غذایی بالا، غذایی مناسب برای تمام افراد خانواده محسوب میشود.
مواد اولیه برای پخت بورانی لبو
برای تهیه بورانی لبو، مواد اولیه ساده و در دسترس هستند:
لبوی تازه: ۳ تا ۴ عدد متوسط
ماست پرچرب یا چکیده: ۲ تا ۳ پیمانه
سیر: ۱ تا ۲ حبه (اختیاری)
نمک: به میزان لازم
روغن زیتون یا کره آبشده: برای تزئین
گردو خرد شده: ۲ تا ۳ قاشق غذاخوری (اختیاری)
نعناع خشک یا سبزیجات معطر: برای تزئین
نکات انتخاب مواد
لبوی تازه: باید سفت و بدون ترک باشد تا پس از پخت له نشود و رنگ طبیعی خود را حفظ کند.
ماست: ماست پرچرب باعث خوشمزگی بیشتر بورانی میشود، اما میتوان از ماست کمچرب یا ماست یونانی استفاده کرد.
سیر: بسته به ذائقه، میتوان سیر را کم یا زیاد استفاده کرد و حتی به جای سیر خام، از سیر پخته یا کبابی استفاده نمود.
تزیینات: استفاده از گردو، سبزیجات معطر یا کمی فلفل سیاه، ظاهر و طعم بورانی را ارتقا میدهد و برای مهمانیها جذاب است.
مراحل تهیه بورانی لبو
۱. آمادهسازی لبو
لبوها را شسته و با پوست در قابلمهای مناسب قرار میدهیم. مقداری آب اضافه کرده و به مدت ۴۵ تا ۶۰ دقیقه روی حرارت ملایم میپزیم تا نرم شوند. حرارت ملایم و درب بسته باعث حفظ رنگ طبیعی و ارزش غذایی لبو میشود. پس از پخت، لبوها را از آب خارج کرده و اجازه میدهیم تا خنک شوند.
۲. پوستگیری و خرد کردن
پس از خنک شدن، پوست لبوها را جدا کرده و آنها را به صورت مکعبی یا رنده درشت خرد میکنیم. اندازه خرد کردن لبو تاثیر زیادی بر ظاهر بورانی دارد؛ خرد کردن بیش از حد باعث له شدن لبو و از بین رفتن بافت جذاب غذا میشود.
۳. آمادهسازی ماست
در یک کاسه مناسب، ماست را با کمی نمک و در صورت تمایل سیر رنده شده مخلوط میکنیم. ترکیب ماست و سیر باید کاملاً یکدست شود تا طعم سیر به صورت یکنواخت در بورانی پخش شود.
۴. ترکیب مواد
لبو خرد شده را به ماست اضافه کرده و با قاشق به آرامی مخلوط میکنیم تا ظاهر زیبای بورانی حفظ گردد. در این مرحله میتوان کمی روغن زیتون یا کره آبشده برای خوشمزگی اضافه کرد.
۵. تزئین و سرو
بورانی آماده شده را در ظرف سرو ریخته و با گردو خرد شده، نعناع خشک و کمی فلفل سیاه تزئین میکنیم. بورانی لبو معمولاً سرد سرو میشود و بهترین طعم را زمانی دارد که حدود ۳۰ دقیقه در یخچال خنک شده باشد.
نکات حرفهای در تهیه بورانی لبو
از لبوی با کیفیت و تازه استفاده کنید.
زمان پخت را کنترل کنید تا لبو نرم شود ولی له نشود.
اگر طعم سیر زیاد است، آن را کم یا پخته استفاده کنید.
برای تزئین، میتوان از گردو، سبزیجات معطر و حتی کمی فلفل سیاه استفاده کرد.
بورانی را حداکثر یک روز در یخچال نگهداری کنید تا طعم و تازگی آن حفظ شود.
برای جلوه بهتر، میتوان لایههای لبو و ماست را به صورت لایهای در ظرف شیشهای قرار داد تا رنگها جذابتر دیده شوند.
اضافه کردن کمی آب لیمو تازه یا کمی آب نارنج میتواند طعم بورانی را تازهتر و دلچسبتر کند.
فواید و ارزش غذایی
بورانی لبو علاوه بر طعم لذیذ، دارای ارزش غذایی بالایی است:
لبو: سرشار از ویتامین C، آهن، پتاسیم، آنتیاکسیدانها و فیبر است که به تقویت سیستم ایمنی، کاهش التهاب و سلامت قلب و عروق کمک میکند. لبو همچنین دارای بتائین است که به کاهش کلسترول و محافظت از کبد کمک میکند.
ماست: منبع غنی از پروتئین و پروبیوتیکهاست که به هضم بهتر و سلامت دستگاه گوارش کمک میکند. پروبیوتیکها نقش مهمی در افزایش جمعیت باکتریهای مفید روده و تقویت سیستم ایمنی دارند.
ترکیب این دو ماده غذایی، یک پیشغذای سالم و مغذی ایجاد میکند که علاوه بر طعم خوشمزه، برای بدن نیز مفید است و یک گزینه عالی برای رژیم غذایی سالم محسوب میشود.
روشهای سرو و خلاقیت
سرو در ظرفهای شیشهای کوچک برای مهمانیها جذاب است و زیبایی رنگ قرمز لبو بیشتر دیده میشود.
اضافه کردن کمی آب لبو یا آب نارنج تازه، رنگ و طعم طبیعی و شیرین آن را افزایش میدهد.
استفاده از سبزیجات تازه یا خشک مانند نعناع، شوید، پونه یا ترخون باعث طعم متفاوت و جذابتر میشود.
اضافه کردن کمی پنیر فتا یا گردو خرد شده ارزش غذایی و زیبایی ظاهری بورانی را بیشتر میکند.
میتوان بورانی لبو را روی نان تازه یا بیسکوییت شور سرو کرد تا به عنوان یک میانوعده متفاوت و خوشمزه استفاده شود.
بورانی لبو نمونهای غذای سنتی ایرانی
بورانی لبو نمونهای از سنتهای غذایی ایرانی است که با مواد ساده و در دسترس، طعمی لذیذ و ظاهری جذاب ارائه میدهد. این پیشغذا نه تنها برای سرو در مهمانیها و مجالس مناسب است، بلکه یک میانوعده سالم و مغذی برای خانواده محسوب میشود. رعایت نکات مهم در انتخاب و پخت لبو، ترکیب مناسب با ماست و تزئین حرفهای، بورانی لبو را به یک غذای خوشمزه و چشمنواز تبدیل میکند.
فواید سلامتی این غذا، از جمله تقویت سیستم ایمنی، بهبود سلامت قلب و عروق، کمک به هضم و سمزدایی بدن، آن را به گزینهای ایدهآل برای حفظ رژیم غذایی سالم و متعادل تبدیل میکند. با کمی خلاقیت در تزئین و ترکیب مواد، بورانی لبو میتواند به یک پیشغذای مجلسی و خاص برای مهمانیها نیز تبدیل شود و تجربهای خوشمزه و سالم برای همه اعضای خانواده ایجاد کند.
شیرینی نازک پسته به روش قنادیهای قزوین
شیرینی نازک پستهای یک نوع شیرینی اصیل قزوینی است که برای اعیاد مختلف تهیه میشود. یکی از مهمترین ویژگیهای این شیرینی، کم شیرین بودن آن است که آن را تبدیل به یک شیرینی محبوب کرده است.
شیرینی نازک پستهای یک نوع شیرینی اصیل قزوینی است که برای اعیاد مختلف تهیه میشود. یکی از مهمترین ویژگیهای این شیرینی، کم شیرین بودن آن است که آن را تبدیل به یک شیرینی محبوب کرده است. شیرینی نازک قزوینی را با مغزهای مختلف میتوان تهیه کرد اما مرسومترین نوع آن تهیه این شیرینی با مغز پسته است. در این مقاله به آموزش طرز تهیه شیرینی نازک قزوینی به همراه نکات مهم طبخ آن خواهیم پرداخت و به سوالات مهم در زمینه تهیه این سوغات قدیمی قزوینی پاسخ خواهیم داد.
مواد لازم برای تهیه خمیر شیرینی نان نازک قزوین
آرد قنادی: ۶۰۰ گرم
تخم مرغ: ۲ عدد
ماست (شیرین): ۱۵۰ گرم
شیر: ۶۰ میلیلیتر
خمیر مایه: ۱ قاشق چایخوری
خامه صبحانه: ۲ قاشق غذاخوری
روغن جامد یا کره: ۴۵۰ گرم
پودر وانیلنوک قاشق چایخوری
نمک: نوک قاشق چایخوری
بیکینگ پودر: ۲ قاشق چایخوری
شکر: ۱۰۰ گرم
مواد لازم برای تهیه مواد میانی شیرینی نان نازک قزوین
جوز هندی رنده شده: ۱ عدد
پودر هل: ۱ قاشق چایخوری
مغز پسته (پودر شده): ۱۰۰ گرم
مواد لازم برای تهیه رومال شیرینی نان نازک قزوین
تخم مرغ: ۱ عدد
زعفران (دم کرده غلیظ): به مقدار دلخواه
کنجد، خلال پسته و خلال بادام: برای تزیین شیرینی نازک قزوینی
طرز تهیه
شیرینی نازک قزوینی را با یک دستور پخت دقیق میتوان به راحتی مثل قنادی در خانه تهیه کرد و برای مهمانیها، مجالس و اعیاد مختلف در کنار چای یا شربت آن را سرو کرد.
مرحله اول: مخمر و مواد اولیه شیرینی را آماده کنید
در اولین مرحله از طرز تهیه شیرینی نازک قزوینی، شیر ولرم را در ظرف مناسب بریزید و به آن شکر و خمیر مایه را اضافه کنید و ۱۰ تا پانزده دقیقه زمان بدهید تا خمیر مایه عمل کند. تخم مرغ و ماست را هم از یخچال بیرون بیاورید تا هم دمای محیط شوند.
مرحله دوم: آرد را با نمک و بیکینگ پودر ترکیب و الک کنید
در ادامه طرز تهیه شیرینی نازک قزوینی، آرد قنادی را در یک ظرف مناسب بریزید و سپس به آن نمک و بیکینگ پودر را اضافه و آنها را با هم ترکیب کنید. ترکیب به دست آمده را الک کنید تا هم تکههای درشت آن باقی بماند و هم ذرات آرد از هم جدا شود. الک کردن مرحله مهمی در تهیه انواع کیک و شیرینی است و باعث میشود آرد در هیچ مرحلهای از طبخ گلوله گلوله نشود.
مرحله سوم: کره را آب کنید و با همزن هم بزنید
مقدار لازم از کره را به روش بن ماری ذوب کنید. در روش بن ماری لازم است یک ظرف گود با سایز مناسب انتخاب کنید و آن را روی بخاری آب کتری در حال جوش قرار دهید. حرارت را کم کنید و کره را در ظرفی که روی کتری قرار دادید بریزید و زمان بدهید تا کره به تدریج با بخار آب کتری ذوب شود
در این مرحله از طرز تهیه شیرینی نون نازک قزوین، کرهای را که به روش بن ماری ذوب کردید باید هم بزنید. با استفاده از همزن برقی و با سرعت بالا کره را تا جایی هم بزنید که رنگ آن به حالت کرمی تغییر کند.
مرحله چهارم: آرد الک شده را به کره اضافه کنید
در ادامه طرز تهیه شیرینی نازک قزوینی، سه قاشق از آردی که به همراه نمک و بیکینگ پودر الک کردید را به کره همزده اضافه کنید. کره و آرد را هم بزنید تا به یک ترکیب یکدست برسید.
مرحله پنجم: تخم مرغ را اضافه کنید
تخم مرغها را جدا جدا در یک ظرف بشکنید و بعد از اطمینان از سالم بودن آنها یکی یکی به ترکیب آرد و کره اضافه کنید. با هر بار اضافه کردن تخم مرغ، سه قاشق آرد الک شده را نیز اضافه کنید و به خوبی هم بزنید تا مواد یکدست شود و بعد به سراغ اضافه کردن تخم مرغ بعدی بروید.
مرحله ششم: ماست، خامه و وانیل را اضافه کنید
در این مرحله باید ماست و خامه را مطابق با روشی که تخم مرغ را اضافه کردید به مایه شیرینی اضافه کنید؛ یعنی مقداری از ماست را با سه قاشق آرد الک شده اضافه کنید و هم بزنید و این عمل را تا تمام شدن ماست و خامه تکرار کنید. این روش باعث میشود تا خمیر شیرینی سفتتر و یکدستتری داشته باشید. در انتها و بعد از یکدست شدن خمیر، وانیل را نیز اضافه کنید.
مرحله هفتم: خمیر شیرینی نازک قزوینی را ورز دهید
بعد از اضافه کردن تمام مواد به آرد، اگر باز هم مقداری از آرد باقی ماند آن را به همراه خمیر مایه به عمل آمده به خمیر اضافه کنید و شروع به ورز دادن خمیر بکنید. ورز دادن خمیر مرحله مهم در تهیه خمیر انواع شیرینی و نان است. خمیر را باید تا جایی ورز دهید که یکدست شود و به دست نچسبد.
مرحله هشتم: خمیر شیرینی نازک پسته را استراحت دهید
وقتی که از ورز دادن کامل و مناسب خمیر مطمئن شدید، در ادامه طرز تهیه شیرینی نازک پستهای قزوین روی ظرفی که خمیر را در آن قرار دادید با پلاستیک بپوشانید و سپس برای یک تا دو ساعت در دمای محیط قرار دهید تا استراحت کند.
مرحله نهم: مواد میانی شیرینی نازک پستهای را آماده کنید
تا خمیر استراحت کند فرصت کافی برای درست کردن مواد میانی شیرینی نازک پسته قزوین دارید. درست کردن مواد میانی شیرینی زمان زیادی نمیبرد؛ فقط کافی است پودر پسته، پودر هل و جوز هندی را در یک ظرف بریزید و به خوبی با هم مخلوط کنید.
مرحله دهم: شیرینی نازک قزوینی را بپیچید
روی یک سطح صاف کمی آرد بپاشید و خمیری را که استراحت کرده است به صورت چند چانه، گرد کنید و سپس با وردنه روی سطح صاف آنها را پهن کنید. خمیر را تا جایی که میتوانید به صورت نازک باز کنید.
خمیر را به شکل مستطیل باز کنید. قطر خمیر شیرینی باید حداکثر ۳ میلیمتر باشد. سپس با مواد میانی شیرینی، روی کل خمیر از یک سر تا سر دیگر پر کنید و سپس خمیر را به همراه مواد میانی آن به صورت رول ببندید. بعد از آنکه رول شیرینی آماده شد آن را با یک چاقوی تیز به اندازه دلخواه برش دهید. این کار را تا تمام شدن تمام خمیر ادامه دهید
مرحله یازدهم: رومال شیرینی نان نازک قزوین را آماده کنید
برای این که شیرینی نازک پستهای قزوینی شما خوش رنگتر باشد باید به وسیله زرده تخم مرغ و زعفران برای آن مایه رومال آماده کنید. تخم مرغ را با چنگال حسابی هم بزنید تا از حالت لختگی دربیاید. زعفران غلیظ دم کرده را به تخم مرغ زده شده اضافه کنید و با یک فرچه به زیر و روی رولهای شیرینی از همه طرف بمالید.
مرحله دوازدهم: رولهای شیرینی نازک قزوینی را در فر قرار دهید
فر را به مدت ۱۰ دقیقه با دمای ۱۸۰ درجه سانتیگراد روشن کنید تا گرم شود. روی سینی فر یک کاغذ روغنی پهن کنید و رولهای شیرینی نازک پستهای را با فاصله روی آن بچینید و سپس سینی را در فر قرار دهید. پخت شیرینی نازک قزوینی در فر حدود ده تا پانزده دقیقه زمان میبرد.
مرحله آخر: شیرینی نازک قزوینی را سرو کنید
شیرینی نازک قزوینی که در فر پخت آن را در ظرفی مناسب سرو کنید و با خلال پسته (طرز تهیه خلال پسته) یا خلال بادام و کنجد آن را تزیین کنید. این شیرینی لذیذ و کم شیرین قزوینی را با چای یا شربت برای پذیرایی از مهمانان سرو کنید.
نکات مهم در طبخ شیرینی نازک خوشمزه و مخصوص پستهای به سبک قزوینی
پودر پسته را هم میتوانید به صورت آماده خریداری کنید و هم در خانه به وسیله آسیاب کردن مغز پسته تازه و سالم تهیه کنید.
خامه را میتوانید از مواد اولیه شیرینی نازک قزوینی حذف کنید.
در هر مرحله از هم زدن خمیر شیرینی باید از دور تند همزن برقی استفاده کنید. استفاده از همزن دستی و یا چنگال کار را سخت میکند اما اگر از این وسایل استفاده میکنید حتما با سرعت بالا کار هم زدن را انجام دهید.
حتما مواد خمیر شیرینی نازک را به تدریج اضافه کنید و با یکدیگر مخلوط کنید.
برای آنکه مواد میانی شیرینی به خوبی روی خمیر بچسبد کمی با دست آن را روی خمیر فشار دهید.
گرم کردن فر قبل از پخت شیرینی در کیفیت نهایی آن تاثیر ویژه میگذارد.
حتما حواستان باشد که تخم مرغ و ماست قبل از استفاده در خمیر شیرینی نازک پستهای به دمای محیط رسیده باشد.
برای مواد میانی شیرینی میتوانید از پودر گردو یا پودر بادام نیز استفاده کنید.
برای آنکه بدانید مخمر به عمل آمده یا نه، کافی است بعد از ده دقیقه نگاهی به آن بیندازید. اگر اطراف مایع شروع به حباب زدن کرده باشد یعنی مخمر به عمل آمده و آماده استفاده است.
اگر به هر دلیلی امکان ورز دادن خمیر شیرینی را ندارید، آن را به دفعات متوالی به میز یا یک سطح سفت و صاف بکوبید.
قطر خمیرهای شیرینی نازک پسته باید خیلی نازک و حداکثر ۳ میلیمتر قطر باشند.
برای لوله کردن خمیر، حتما از گوشه خمیر شروع کنید تا مواد میانی از آن خارج نشوند. خمیر را طوری لوله کنید که درز خمیر در زیر قرار بگیرد.
فوت و فنهای خوشمزه شدن شیرینی نازک پسته قزوینی
چرا باید آرد کیک و شیرینی را حتما الک کرد؟
آرد را باید دو تا سه بار الک کنید. الک کردن آرد مرحله مهمی در درست کردن خمیر است. این کار باعث میشود تا ذرات آرد از هم جدا شوند و در نهایت بافت شیرینی تردتر خواهد شد.
شیرینی نازک را تا چه مدت میتوان نگه داشت؟
اگر شرایط نگهداری شیرینی نازک خوب باشد حدود سه هفته میتوانید آن را نگه دارید. شیرینیها را باید داخل یک ظرف دربدار چیده و در جایی خشک و خنک نگهداری کنید.
چرا شیرینی نازک قزوینی خشک میشود؟
شیرینی نازک پستهای اگر در معرض هوای آزاد قرار بگیرد خشک میشود. این شیرینی را حتما در ظرف دربدار نگه دارید و مراقب باشید درب ظرف باز نماند.
پلو عربی؛ غذایی لذیذ با طعم ادویههای متنوع
پلو عربی یکی از غذاهای خوشمزه مناطق عربی است که با ادویههای متنوع و لایهبندی مناسب مواد بهترین انتخاب برای جشنها، مراسم و آیینهای سنتی محسوب میشود.
یکی از لذت بخشترین تفریحات در دنیا خوردن غذا و یا نوشیدن انواع آشامیدنیهاست. غذاهایی با طعمها و نامهای مختلف که شما را برای خوردن آنها بر سر ذوق میآورد. از جمله غذاهای متنوع، انواع خوراکهای عربی است که معمولا ما آنها را با منابع پروتئینی و یا طعمهای تند میشناسیم.
غذاهای عربی از جمله غذاهای سالم و مقوی در دنیا هستند که به دلیل عطر، بو و طعم شهرتی جهانی در دارند و جایگاه خوبی در بین ملل مختلف پیدا کردهاند. این نوع غذاها که دارای دستور پختی آسان هستند معمولا اشتراکات فراوانی با ذائقه ما ایرانیها دارند. از جمله این غذاها پلو عربی است که جزو غذاهای خوشمزه و مجلسی محسوب شده و دارای ظاهری چشمنواز است. ما در این مطلب نحوه پخت این نوع غذا را برای شما خواهیم گفت.
اقلام مورد نیاز برای تهیه پلو عربی
برنج: ۴ پیمانه
گوشت: ۵۰۰ گرم
گوجه فرنگی رنده شده: ۳ عدد
بادمجان: ۲ عدد
سیبزمینی: ۲ عدد
پیاز سرخ شده: ۴ عدد
ادویه گرام ماسالا، نمک، فلفل سیاه، زردچوبه، هل، دارچین: به مقدار لازم
سیر و زنجبیل: ۱ قاشق غذاخوری
نخود پخته شده: به مقدار لازم
روغن: به مقدار لازم
پلو عربی؛ غذایی لذیذ با طعم ادویههای متنوع
طرز تهیه
بخش اول
درون یک قابلمه روغن ریخته و بر روی شعله گاز قرار دهید تا داغ شود. سپس دو عدد از پیازها را نگینی خرد کرده و به همراه ادویه گرام ماسالا درون قابلمه تفت دهید تا رنگ پیازها طلایی شود. در ادامه گوشت را با نمک، فلفل سیاه، زردچوبه، زنجبیل کوبیده شده و سیر به مواد داخل قابلمه اضافه کرده و سرخ کنید. آنقدر این کار را ادامه دهید تا بوی مواد داخل ظرف آزاد شود. سپس آب جوشیده شده به همراه گوجه فرنگی رنده شده را به این ترکیب بیافزایید. برای نرم شدن بهتر گوشت میتوانید آن را پیش از تفت دادن با ماست کمی مزهدار کنید.
بخش دوم
حالا سیب زمینی و بادمجان را به صورت حلقه خرد کرده و آن درون ظرف جداگانه و در داخل روغن داغ سرخ کنید. پس از این کار، سیب زمینی و بادمجان را درون ظرفی دیگر ریخته و دو پیاز باقی مانده را پس از خردکردن به صورت حلقهای، سرخ کنید.
بخش سوم
در ادامه قابلمه دیگری را انتخاب کرده و پس از قرار دادن کاغذی روغنی بر روی کف آن، گوشتهای پخته شده در ظرف دیگر را به این ظرف منتقل کنید. سپس سیب زمینی را در کنارههای گوشت چیده و بقیه آن را بر روی گوشت بریزید. همچنین بادمجانها سرخ شده را نیز به همراه نخود پخته شده و پیاز سرخ شده به این مواد اضافه کنید. تلاش کنید مواد را لایه به لایه ریخته تا با ترکیب طعمها، غذا مزه بهتری پیدا کند.
بخش چهارم
حالا برنج را که پیش از این خیس کرده بودید را آبکشی کرده و با ادویه ماسالا، هل، نمک، پودر دارچین، زردچوبه و فلفل سیاه به ظرف محتوای گوشت اضافه کنید. سپس قابلمه را بر روی شعله گاز و با حرارت کم قرار داده تا برنج به آرامی دم بکشد.
بخش پنجم
پس از پختن برنج آن را در ظرف مناسب پذیرایی ریخته و آن را با گشنیز تازه تزئین کنید. این اقدام باعث تقویت طعم غذا میشود. حالا غذا آماده است و میتوانید آن را سرو کنید.
نکات مهم برای تهیه پلو عربی
رعایت جزئیات در این غذا داری اهمیت فراوان است. رعایت این نکات باعث میشود به غذا رنگ و عطر خاص بخشیده و دست پخت شما در مقابل دیگران مورد توجه قرار گیرد.
آماده کردن نخود
نخود پایه طعم پلو عربی محسوب شده و انتخاب با کیفیت آن در نقش زیادی در بهتر شدن غذای شما دارد. به یاد داشته باشید که نخود باید نیم پز بوده تا در موقع دم کشیدن برنج مضمحل و له نشود. اگر احساس میکنید که ممکن است نوع نخود از جنس دیرپز باشد آن را از قبل خیس کرده تا هنگام پخت غذا دچار مشکل نشوید. پیشنهاد میکنیم در صورت نداشتن زمان مناسب از کنسرو آن بهره ببرید.
تلفیق گوشت با ادویهها
در هنگام تهیه پلو عربی بهتر است از گوشت گوسفندی استفاده کرده و آن را بر اساس ذائقه خود با ادویههای مناسب سرخ کنید. به یاد داشته باشید به کارگیری ادویههایی همانند سیر و زنجبیل له شده، به غذای شما طعم متفاوتی میبخشد. فراموش نکنید گوشت را به اندازه مناسب سرخ کرده و بعد آن را با آب کمی بچوشانید تا آبدار بماند.
بهره گیری از سبزیجات
سبزیجات در هر خوراکی باعث عطرآگین شدن غذای شما خواهد شد. در این میان سرخ کردن بادمجان و سیب زمینی پیش از پخت برنج و نیز اضافه کردن لوبیاسبز، نخودفرنگی و پیاز حلقه شده به لایههای پلو عربی میتواند به حفظ مزه غذای شما کمک کرده و طعم خوبی به آن بدهد.
پختن برنج
مهمترین و کلیدی ترین مرحله پخت برنج و دم کردن آن است. به یاد داشته باشید همانند تمامی غذاهای عربی، برنج باید به آرامی و بر روی شعله کم دم بکشد تا عطر محتوای داخل ظرف، جذب برنج شود. اگر توانستید کمی آب گوشت به آن اضافه کنید تا بافت آن علاوه بر نرمی، یکدست نیز شود.
جایگزین کردن ترکیبات
در صورتی که بخواهید میتوانید از به جای گوشت از مرغ در تهیه پلو عربی استفاده کنید. تغییر از گوشت قرمز به گوشت سفید باعث ایجاد تنوع خواهد شد. حتی شما میتوانید با استفاده از فقط نخود و سبزیجات پلو عربی را کاملا به یک غذای گیاهی تبدیل کنید.
تزئین غذا
بهترین تزئین برای پلو عربی استفاده از سبزیجات تازه همچون گشنیز است. در کنار آن میتوانید از کشمش و خلال بادام نیز استفاده کنید. این اقدام شما باعث میشود ظاهر غذا برای مهمانان حرفهای جلوه کند.
رعایت جزئیات
هنگام پخت غذا تلاش کنید تمامی موارد را با دقت انجام دهید. رعایت ترتیب در این غذا باعث حفظ عطر این غذا و در نهایت خوش طعم شدن آن میشود. فراموش نکنید پوشاندن کامل ظرف محتوای غذا مانع تبخیر سریع آب آن شده و پخت بهتر برنج میشود.
ترشی بادمجان؛ چاشنی پاییزی خوشرنگ با خواص شگفتانگیز
با شروع پاییز، تهیه ترشیهای خانگی بار دیگر رونق میگیرد. در میان انواع ترشیها، ترشی بادمجان جایگاه ویژهای دارد؛ ترکیبی ساده و خوشمزه که علاوه بر رنگ و طعم جذاب، سرشار از خواص تغذیهای همچون کاهش کلسترول، تقویت سیستم ایمنی و کمک به هضم غذاست.
با شروع روزهای خنک پاییزی، سفره ایرانی رنگ و بوی تازهای میگیرد. یکی از عادتهای قدیمی و دلچسب خانوادهها در این فصل، تهیه انواع ترشی خانگی است؛ ترکیبهایی رنگارنگ از سبزیجات و میوههای فصل که نه تنها مزهای ترش و خوشایند به غذاها میدهند، بلکه خواص تغذیهای فراوانی هم دارند. در میان ترشیهای متنوع، ترشی بادمجان جایگاهی ویژه دارد؛ چرا که هم تهیه آن ساده است، هم ظاهر جذابی دارد و هم به واسطه خواص درمانی بادمجان و دیگر مواد بهکار رفته در آن، یک خوراکی ارزشمند به شمار میرود.
چرا ترشی بادمجان؟
بادمجان یکی از سبزیجات پرمصرف در ایران است و در بسیاری از غذاهای سنتی مانند کشک بادمجان، خورش بادمجان یا دلمه استفاده میشود. اما وقتی پای ترشی به میان میآید، طعمی متفاوت و خاص به خود میگیرد. در واقع، ترشی بادمجان را میتوان نوعی چاشنی پرطرفدار دانست که سفره پاییزی و زمستانی بدون آن چندان کامل به نظر نمیرسد.
از نظر تغذیهای هم، بادمجان سرشار از فیبر، ویتامینها و آنتیاکسیدانهاست و ترکیب آن با سیر، سبزیجات معطر و سرکه، یک ترکیب خوشمزه و در عین حال سالم ایجاد میکند.
ترشی بادمجان در فرهنگ غذایی ایرانی
ترشیها در ایران فقط یک چاشنی نیستند؛ بلکه بخشی از فرهنگ غذایی و مهمانیهای خانوادگی به شمار میروند. در بسیاری از شهرها، دستور تهیه ترشی بادمجان کمی متفاوت است. برای مثال در شمال ایران، ترشی بادمجان را با رب انار و سبزیهای محلی درست میکنند، در حالی که در شهرهای مرکزی بیشتر از سیر و فلفل استفاده میشود.
این تنوع باعث شده ترشی بادمجان نه تنها یک غذای خانگی، بلکه یک بخش مهم از تنوع فرهنگی ایرانیها در آشپزی باشد.
مراحل تهیه ترشی بادمجان
تهیه ترشی بادمجان چند مرحله ساده اما مهم دارد. رعایت این مراحل باعث میشود ترشی خوشطعم، سالم و ماندگار باشد.
مواد لازم
بادمجان کوچک یا قلمی: ۱ کیلو
سیر: یک بوته متوسط
فلفل سبز یا قرمز تند: ۳ تا ۵ عدد (دلخواه)
سبزیجات معطر (نعنا، ترخون، مرزه، ریحان خشک یا تازه): حدود یک پیمانه خرد شده
نمک: ۲ قاشق غذاخوری
سرکه: به مقدار لازم (ترجیحاً سرکه انگور یا سیب)
لبو پخته: یک عدد متوسط (برای رنگ زیبا، اختیاری)
ادویه: زردچوبه، فلفل سیاه و گلپر به میزان لازم
روش تهیه
آمادهسازی بادمجانها: بادمجانها را خوب بشویید. اگر کوچک و قلمی هستند، میتوانید آنها را کامل استفاده کنید؛ در غیر این صورت بهتر است به دو نیم تقسیم شوند. سپس بادمجانها را در کمی آب و نمک بپزید تا نیمپز شوند.
تهیه مخلوط سبزیجات: سیر، فلفل و سبزیجات معطر را ریز خرد کنید. اگر از لبو استفاده میکنید، آن را هم مکعبی خرد کنید.
پر کردن بادمجانها: اگر بادمجانها کوچک و توخالی شدند، میتوانید آنها را با مخلوط سبزیجات پر کنید. این روش، ترشی را خوشمزهتر و مجلسیتر میکند.
چیدن در ظرف: بادمجانها را در یک ظرف شیشهای تمیز و خشک بچینید. بین هر لایه بادمجان، کمی از مخلوط سبزیجات و ادویه اضافه کنید.
افزودن سرکه: در نهایت روی همه مواد را با سرکه پر کنید تا چیزی بیرون نماند.
زمان استراحت: ظرف را در جای خنک و تاریک قرار دهید. معمولاً بعد از ۱۰ تا ۱۵ روز ترشی بادمجان آماده مصرف است.
نکات مهم در تهیه ترشی بادمجان
انتخاب بادمجان: بادمجانهای کوچک و قلمی برای ترشی بهترین گزینه هستند.
خشک کردن مواد: پیش از ریختن مواد داخل ظرف، مطمئن شوید که سبزیجات و بادمجانها کاملاً خشک شدهاند تا ترشی کپک نزند.
ظروف شیشهای: همیشه از ظرف شیشهای تمیز و خشک استفاده کنید، چرا که فلز یا پلاستیک میتواند طعم ترشی را تغییر دهد.
ادویهها: گلپر و زردچوبه از ادویههایی هستند که طعم ترشی بادمجان را خاص میکنند.
زمان ماندگاری: ترشی بادمجان هر چه بیشتر بماند، طعمش بهتر و جاافتادهتر میشود.
ترشی بادمجان؛ چاشنی پاییزی خوشرنگ با خواص شگفتانگیز
خواص ترشی بادمجان
۱. بادمجان: دشمن کلسترول
بادمجان سرشار از فیبر و آنتیاکسیدانهایی مانند ناسونین است. این ترکیبات به کاهش کلسترول خون و سلامت قلب کمک میکنند. مصرف متعادل بادمجان در قالب ترشی میتواند برای افرادی که نگران چربی خون هستند، گزینهای مناسب باشد.
۲. سیر: تقویتکننده ایمن
سیر یکی از اصلیترین مواد در ترشی بادمجان است. خواص ضدباکتری، ضدویروس و ضدقارچ سیر بر کسی پوشیده نیست. مصرف سیر به بهبود سیستم ایمنی، کاهش فشار خون و حتی پیشگیری از سرماخوردگیهای فصلی کمک میکند.
۳. سبزیجات معطر: کمک به هضم
وجود نعنا، ترخون و مرزه در ترشی، نه تنها عطر خوشایندی ایجاد میکند، بلکه به هضم بهتر غذا کمک میکند. این سبزیجات خاصیت ضدنفخ دارند و دستگاه گوارش را آرام میسازند.
۴. سرکه: تنظیم قند خون
سرکه طبیعی یکی از اجزای جدانشدنی ترشی است. تحقیقات نشان دادهاند که مصرف سرکه میتواند به کنترل قند خون، بهبود هضم و افزایش احساس سیری کمک کند. البته مصرف زیاد آن ممکن است برای افراد دارای مشکلات معده مناسب نباشد.
۵. فلفل تند: افزایش متابولیسم
افزودن کمی فلفل تند به ترشی بادمجان علاوه بر طعم، میتواند سوختوساز بدن را افزایش دهد و به کاهش وزن کمک کند.
توصیههای تغذیهای
متخصصان تغذیه معتقدند مصرف ترشیها در کنار غذاهای سنگین مانند خورشها یا برنج، به هضم بهتر کمک میکند. با این حال، به دلیل وجود نمک و سرکه، زیادهروی در مصرف آن برای افراد مبتلا به فشار خون بالا یا مشکلات گوارشی توصیه نمیشود.
اگر میخواهید از خواص ترشی بادمجان بهرهمند شوید بدون اینکه آسیبی به بدن وارد شود، بهتر است در مصرف آن اعتدال داشته باشید و در تهیه آن از سرکه طبیعی و سبزیجات تازه استفاده کنید. همچنین نمک کمتری به ترشی بیفزایید.
حرف آخر
ترشی بادمجان یک خوراکی خوشمزه، سالم و خاطرهانگیز برای خانوادههای ایرانی است. تهیه آن آسان است و میتوان با کمی خلاقیت، دستورهای مختلفی امتحان کرد. علاوه بر طعم بینظیر، خواصی چون کاهش کلسترول، تقویت ایمنی و بهبود هضم نیز از مهمترین دلایل محبوبیت این ترشی به شمار میرود.
با شروع پاییز و سرد شدن هوا، جای خالی یک شیشه ترشی بادمجان خانگی در سفرهها بهخوبی احساس میشود. چه در کنار خوراکهای سنتی مانند قرمهسبزی و آبگوشت و چه همراه با غذاهای سادهای مثل نیمرو و کتلت، این ترشی خوشرنگ و لعاب همواره اشتها را دوچندان میکند.
دلمه سیب زمینی شکمپر، هنری در دل سادگی
دلمه سیبزمینی، غذایی محبوب و پرطرفدار، تجربهای دلپذیر با ارزش غذایی بالاست. این غذا به دلیل انعطافپذیری در پخت (قابلمه یا فر)، گزینهای عالی برای دوستداران سیبزمینی است. سیبزمینی که به هر دو شکل سرخشده و آبپز دوستداشتنی است، در قالب دلمه نیز طعمی آشنا و بافتی جذاب ارائه میدهد.
شاید در نگاه اول، دستور پخت دلمه سیبزمینی ساده به نظر برسد، اما دستیابی به طعم و بافتی بینقص، نیازمند ریزهکاریها و فوتوفنهایی است که هر آشپزی را به چالش میکشد.
فلسفه دلمه بر پایه “شکمپر” بودن بنا شده است. از دلمه برگ مو گرفته تا دلمه فلفل، همگی دارای یک وجه اشتراک هستند: مواد میانی که با دقت درون پوششی از سبزیجات یا برگها جای میگیرند و طعمی شگفتانگیز ایجاد میکنند. دلمه سیبزمینی نیز از این قاعده مستثنی نیست؛ در این دستور، سیبزمینیها نقش ظرفی طبیعی را ایفا میکنند که با مواد دلمه پر شده و به اوج لذت میرسند.
این غذای دلنشین، با سیبزمینیهای طلایی و مغزی پر از مواد معطر، نه تنها یک وعده غذایی کامل است، بلکه میتواند زینتبخش هر سفرهای باشد. آمادهاید تا گام به گام، رازهای تهیه یک دلمه سیبزمینی بینظیر را کشف کنیم؟
مواد لازم
سیبزمینی: ۸ عدد با اندازه متوسط و یکدست (بهتر است از سیبزمینیهای بیضیشکل یا کمی دراز استفاده کنید که راحتتر گود میشوند و شکل خود را حفظ میکنند.)
گوشت چرخکرده: ۳۰۰ گرم (بهتر است ترکیبی از گوشت گوسفند و گوساله باشد تا هم چربی و هم طعم مطلوبتری داشته باشد.)
پیاز: ۱ عدد بزرگ (برای عطر و طعم پایه مایه دلمه)
سیر: ۱ حبه درشت (ریز خرد شده یا پوره شده، برای افزودن عمق به طعم مایه گوشتی)
نمک و فلفل سیاه: به مقدار لازم (بر اساس ذائقه شما)
فلفل دلمهای: ۱ عدد (بهتر است از فلفل دلمهای رنگی استفاده کنید تا به زیبایی و ارزش غذایی دلمه بیفزاید.)
قارچ: ۱۰ عدد متوسط (تازه و اسلایس شده، برای افزودن بافت و طعم دلپذیر)
گوجهفرنگی: ۲ عدد متوسط (مکعبی ریز خرد شده، برای طعم ترش و شیرین و لطافت مایه)
پنیر پیتزا (موزارلا): به مقدار کافی (رنده شده، برای لایهای طلایی و کشدار روی دلمهها)
مواد لازم برای تهیه سس گوجه (برای پخت دلمهها در فر):
آب: ۲ پیمانه (یا آب مرغ/گوشت برای طعم غنیتر)
رب گوجهفرنگی: ۲ قاشق غذاخوری پر (برای رنگ و طعم سس)
نمک و فلفل: به مقدار کافی (برای تنظیم طعم سس)
اختیاری: کمی پودر سیر یا پودر پیاز برای عطر بیشتر سس.
طرز تهیه :
ابتدا سیبزمینیها را به دقت پوست بگیرید.
با استفاده از یک قاشق کوچک (مانند قاشق چایخوری) یا ابزار مخصوص گود کردن سیبزمینی، مغز سیبزمینیها را به آرامی و با احتیاط خارج کنید تا دیوارهها و کف سیبزمینی سالم و به اندازه کافی ضخیم باقی بماند و در حین پخت پاره نشود. (میتوانید قسمتهای خارج شده را برای تهیه پوره سیبزمینی یا کوکو استفاده کنید.)
در یک تابه مناسب، مقداری روغن مایع را روی حرارت متوسط داغ کنید.
سیبزمینیهای گود شده را به آرامی در روغن داغ قرار دهید و از هر دو طرف به خوبی سرخ کنید تا کمی طلایی و نیمپز شوند. این کار باعث میشود سیبزمینیها در طول پخت شکل خود را بهتر حفظ کرده و طعم دلپذیرتری پیدا کنند. سپس آنها را از روغن خارج کرده و روی دستمال کاغذی قرار دهید تا روغن اضافیشان گرفته شود.
تهیه مایه گوشتی (قلب دلمه):
پیاز را به صورت نگینی بسیار ریز خرد کنید.
در همان تابهای که سیبزمینیها را سرخ کردید (پس از خارج کردن روغن اضافی در صورت نیاز)، پیاز خرد شده را اضافه کرده و روی حرارت ملایم تفت دهید تا سبک و شفاف شود. مراقب باشید پیاز نسوزد و فقط نرم شود.
سیر پوره شده (یا ریز خرد شده) را به پیاز اضافه کرده و حدود یک دقیقه دیگر تفت دهید تا عطر سیر آزاد شود
گوشت چرخکرده را به مخلوط پیاز و سیر اضافه کنید. با قاشق چوبی گوشت را از هم باز کنید و به تفت دادن ادامه دهید تا رنگ گوشت کاملاً تغییر کرده و قهوهای شود. در این مرحله نمک و فلفل سیاه را نیز اضافه کنید و خوب مخلوط کنید.
افزودن سبزیجات و تکمیل مایه دلمه:
قارچهای اسلایس شده و فلفل دلمهای نگینی خرد شده را به مایه گوشتی اضافه کنید. حرارت را کمی زیاد کنید و به تفت دادن ادامه دهید تا آب قارچها کاملاً کشیده شود و سبزیجات نرم شوند.
در نهایت، گوجهفرنگیهای مکعبی ریز خرد شده را به مواد اضافه کنید. مخلوط را چند دقیقه دیگر تفت دهید تا گوجهفرنگیها نیز نرم شده و آب اضافی آنها کشیده شود. طعمها به خوبی با هم ترکیب شوند. مایه دلمه شما آماده است.
پر کردن و چیدن دلمهها:
سیبزمینیهای نیمپز و خنکشده را با دقت و به کمک یک قاشق کوچک، از مایه گوشتی آماده شده پر کنید. مطمئن شوید که مواد را به خوبی فشرده کنید تا در طول پخت از سیبزمینی خارج نشوند.
کف یک ظرف مناسب فر (پیرکس یا سرامیکی) را به آرامی چرب کنید.
سیبزمینیهای پر شده را با دقت و به صورت منظم داخل ظرف بچینید.
روی هر دلمه، مقداری پنیر پیتزای رنده شده بریزید. مقدار پنیر به سلیقه شما بستگی دارد، اما یک لایه سخاوتمندانه جلوه و طعم بینظیری به دلمه میدهد.
تهیه و اضافه کردن سس:
در یک قابلمه کوچک، آب (یا آب مرغ/گوشت) را به همراه رب گوجهفرنگی، نمک و فلفل مخلوط کنید.
مخلوط را روی حرارت قرار دهید و اجازه دهید چند دقیقه بجوشد تا رب کاملاً در آب حل شده و سس کمی غلیظ شود و طعم خامی رب گرفته شود.
سس آماده شده را به آرامی روی سیبزمینیهای چیده شده در ظرف فر بریزید. سس باید تا حدود نیمی از ارتفاع سیبزمینیها را بپوشاند.
پخت نهایی در فر:
فر را از قبل با دمای ۱۸۰ درجه سانتیگراد (۳۵۰ درجه فارنهایت) گرم کنید.
ظرف دلمهها را با فویل آلومینیومی بپوشانید تا سیبزمینیها در حین پخت خشک نشوند و مغز پخت شوند.
ظرف را به مدت ۳۰ دقیقه در فر از پیش گرم شده قرار دهید تا سیبزمینیها کاملاً نرم شده و بپزند و طعمها به خورد هم بروند.
پس از ۳۰ دقیقه، فویل را بردارید و اجازه دهید دلمهها حدود ۱۵-۲۰ دقیقه دیگر در فر بمانند (یا تا زمانی که پنیر روی آنها طلایی و حبابدار شود).
دلمه سیبزمینی شما آماده سرو است. این غذا را میتوانید به تنهایی یا با نان تازه و سبزیجات سرو کنید.
کوکوی هفت پیکر تبریزی
یکی از غذاهایی که در میان شهروندان تبریزی بسیار محبوب است، کوکوی هفت پیکر تبریزی است. این کوکو را معمولا در دورهمیها تهیه کرده و بعنوان پیش غذا استفاده میکنند.
کوکوها از جمله غذاهایی هستند که تهیه آن ساده است و تمام سنین از خوردن آن لذت میبرند. معمولا پختن این نوع غذاها برای بانوان شاغلی که وقت کمتری دارند و سریع آماده میشود، حائز اهمیت است. یکی از انواع کوکوها که قصد داریم در مورد آن برای شما بگوییم، کوکوی هفت پیکر تبریزی است.
این کوکو که اصالتا به شهر تبریز و مردمان آن باز میگردد و معمولا در دورهمیها بعنوان پیش غذا استفاده میشود، با نامهای دیگری از جمله «کوکوی هفت پیکر»، «کوکوی هفت لشکر»، «کوکوی هفت رنگ» یا «کوکوی سلطنتی» نیز شناخته میشود. لازم به ذکر است دلیل وجود عدد هفت در این غذا نیز استفاده از هفت ماده اصلی برای تهیه آن است.
مواد مورد نیاز
بادمجان قلمی: ۳ عدد
کدو سبز: ۲ عدد متوسط
لوبیا سبز: ۱۵۰ گرم
سیب زمینی: ۴ عدد متوسط
هویج: ۱ عدد متوسط
پیاز: ۱ عدد
گوشت چرخ کرده: ۱۵۰ گرم
تخم مرغ: ۶ عدد
آرد نخودچی: به مقدار لازم
نمک و دارچین: به مقدار لازم
پودر گل محمدی و فلفل سیاه: به مقدار لازم
مغز گردو (خرد شده): به مقدار لازم
فلفل دلمه و قارچ (اختیاری): به مقدار لازم
روغن سرخ کردنی: به مقدار کافی
ترشی، خیارشور و نان: برای سرو
زرشک، خلال پسته و خلال بادام: برای تزیین کوکوی
طرز تهیه
بخش اول
ابتدا هویچ را شسته و پوست آن را بگیرید. سپس آن را در قابلمه ریخته و به همراه آب بر روی شعله گاز بگذارید تا به آرامی بپزد. پس از این کار آن را نگینی خرد کرده و آماده نگهدارید.
بخش دوم
در ادامه به سراغ لوبیا سبز که از قبل پاک کردهاید رفته و آن شسته و به صورت نگینی خرد کنید. لوبیا سبزها رو هم مانند هویچها، در قابلمهای ریخته و اجازه دهید بر روی حرارت بپزد. پس از یک ربع ساعت لوبیاها را خارج کرده و آبکشی نمایید.
بخش سوم
همزمان با پختن لوبیا سبزها، سبزیجات دیگر از جمله سیب زمینی، کدوسبز، بادمجان، قارچ و فلفل دلمهای را شسته و پس از گرفتن پوست آنها، به صورت مجزا خرد کرده و در ظروف جداگانه بگذارید.
بخش چهارم
در ادامه مقداری روغن را در ماهیتابه با شعله متوسط داغ کرده و لوبیاسبزها را که از قبل پخته بودید، درون آن ریخته و برای چند دقیقه تفت دهید. در پایان لوبیاسبزهای تفت داده شده را از ماهیتابه خارج کنید.
بخش پنجم
سپس تمامی سبزیجات باقی مانده از جمله بادمجان، کدو، سیب زمینی را به همین روش به صورت جداگانه سرخ کرده و از ماهیتابه خارج کنید و آنها را به کناری بگذارید.
بخش ششم
در این بخش پیاز را پوست گرفته و با استفاده از رنده درشت، آن را رنده کنید. پس از آن پیازها را تفت داده تا طلایی شود. در ادامه گوشت چرخکرده را به پیازها اضافه کنید. گوشت چرخکرده را به همراه پیازها هم بزنید تا با هم ترکیب شود. آنقدر تفت دهید تا گوشت تغییر رنگ داده و کمی سفید شود.
بخش هفتم
در ادامه قارچ و فلفل دلمه را به این ترکیب اضافه کرده و تفت دهید. سپس این ترکیب را از ماهیتابه خارج کرده در ظرف دیگری بریزید.
بخش هشتم
سپس لوبیا سبز، کدو سبز، هویچ، بادمجان و سیب زمینی را که از قبل خرد کرده و آماده کردهاید را همراه با آرد نخودچی به ترکیب این ظرف اضافه کنید.
بخش نهم
در این بخش تخم مرغ ها را در ظرف دیگری شکسته و پودر گل محمدی، دارچین، به همراه نمک و فلفل سیاه به آن اضافه کنید. این ترکیب را آنقدر بهم بزنید تا تخم مرغها به خوبی با ادویهها ترکیب شود.
بخش دهم
در ادامه مایع تخم مرغ ترکیب شده با ادویهها به همراه گردوی خرد شده را در ظرف سبزیجات ریخته و آن را مخلوط کنید.
بخش یازدهم
حالا ماهیتابه را به همراه مقداری روغن بر روی شعله متوسط قرار داده تا داغ شود. مایع آماده شده را درون ماهیتابه ریخته و درب آن را ببندید. پس از ۵ دقیقه حرارت آن را کاهش دهید. هنگامی که کوکو سرخ شد، روی دیگر آن را نیز برگردانید تا به خوبی سرخ شود.
بخش دوازدهم
پس آماده شدن کوکو، آن را برش زده و در ظرف مخصوص تکههای برش زده را قرار دهید. حالا این کوکوها را میتوان با خلال پسته و زرشک تزئین کرده و همراه با خیارشور و نان میل کنید.
نکات مهم در تهیه کوکوی هفت پیکر
برای انسجام کوکو، سبزیجات را به شکل یکسان و نگینی خرد کرده و به صورت یکسان در مایع کوکو توزیع شود.
در صورت نداشتن آرد نخودچی، میتوانید برای وا نرفتن کوکو از آرد سیب زمینی استفاده کنید.
در صورتی که تعداد تخم مرغها در مایع کافی نیست، میتوانید تخم مرغ دیگری به آن اضافه کنید.
گوشت چرخکرده مرغ جایگزینی مناسبی برای گوشت قرمز است.
حتی الامکان برای طعم بهتر از روغن کمتری استفاده کنید.