شعر هفته – خانه

گاه می اندیشم‌ که چرا خانه ما سقف نداشت

            سقف این خانه شبی تاریک و

                                     یک شب از نور و غزل جاری بود

دختر همسايه .. چشم در چهره مهتاب بدنبال چه میگشت، بگو!

دخترک موهایش رنگ شب بود، پر از تنهائی

گاه شعری می‌گفت

        گاه شعری می‌خواند

                و چه رندانه غزل را سر هر کوچه به عابر می‌داد

داد می‌زد: مردم‌ .. بشتابید که امروز هوا بارانی است

           و پرستو سبدی یاس به هر مرد و زنی خواهد داد

                   پرستو زیباست

                         قلب دارد چه سپید

                                     فکر دارد چه بلند

او هم عاشق خواهد شد، چه قشنگ!

     گاه می اندیشم که اگر خانه ما سقف نداشت،

             لااقل جذبه آرامی داشت که پرستو را عاشق می‌کرد.