ماه: اردیبهشت ۱۴۰۴
وام ودیعه مسکن به مجردها هم تعلق گرفت
در حالی که هزینه‌های اجاره مسکن به معضلی بزرگ برای مستأجران تبدیل شده، دولت با هدف کاهش فشارهای اقتصادی و کنترل بازار مسکن، اقدام به اجرای طرح وام ودیعه مسکن کرده است. در این طرح، مردان بالای ۴۵ سال و زنان بالای ۳۵ سال می‌توانند در این طرح شرکت کنند.
دولت ثبت‌نام وام ودیعهٔ مسکن را با سقف ۲۷۵ میلیون تومان در تهران و ۱۴۰ میلیون در سایر شهرها درحالی آغاز کرده است که اولویت با زوج‌های جوان، خانوارهای پرجمعیت و مددجویان نهادهای حمایتی است.
همچنین برای افرادی که تحت پوشش نهادهای حمایتی همچون کمیتهٔ امداد و بنیاد شهید هستند تسهیلات قرض‌الحسنهٔ ۴۰۰ میلیون تومانی با بازپرداخت ۱۰ ساله در نظر گرفته شده است.
در مورد افراد مجرد، طبق دستورالعمل‌ها، مردان بالای ۴۵ سال و زنان بالای ۳۵ سال می‌توانند در این طرح شرکت کنند
توسعه زیرساخت‌های صنایع‌دستی با محوریت اشتغال بانوان
معاون صنایع‌دستی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی هرمزگان و معاون اداره کل تجاری‌سازی و بازاریابی وزارت میراث‌فرهنگی، در راستای توسعه زیرساخت‌های صنایع‌دستی از بازارچه‌های سنتی و فروشگاه‌های صنایع‌دستی استان بازدید کردند.
ساناز رمجی، معاون صنایع‌دستی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی هرمزگان، از بازدید میدانی خود به‌همراه پروانه حیدری، معاون اداره کل تجاری‌سازی و بازاریابی وزارت میراث‌فرهنگی، از بازارچه‌های سنتی و فروشگاه‌های صنایع‌دستی استان خبر داد.
معاون صنایع‌دستی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی هرمزگان گفت: این بازدیدها با هدف ارزیابی ظرفیت‌های زیرساخت‌های صنایع‌دستی در سطح استان و حمایت از توسعه اشتغال محلی انجام شد.
او در ادامه افزود: در جریان این سفر، بازارچه صنایع‌دستی جزیره هرمز نیز مورد بازدید قرار گرفت که این بازارچه یکی از ظرفیت‌های مهم جزیره برای عرضه محصولات صنایع‌دستی بومی است.
معاون صنایع‌دستی هرمزگان عنوان کرد: پس از بازدید میدانی، جلسه‌ای با حضور شهردار و اعضای شورای شهر هرمز برگزار شد که در آن به بررسی وضعیت فعلی بازارچه، چالش‌ها و ضرورت تأمین اعتبار برای تکمیل آن پرداخته شد.
او افزود: مهم‌ترین موضوع مطرح‌شده در جلسه، همکاری متقابل بین شهرداری و اداره‌کل میراث‌فرهنگی برای حفظ و ارتقای کاربری بازارچه به‌عنوان فضای دائمی عرضه صنایع‌دستی بود.
رمجی با تأکید بر نقش این بازارچه در توانمندسازی اقتصادی زنان جزیره اظهار داشت: یکی از اهداف اصلی ما ایجاد اشتغال پایدار برای بانوان بومی است و بازارچه صنایع‌دستی هرمز می‌تواند با ایجاد بستری مناسب، این نقش را به‌خوبی ایفا کند.
معاون صنایع‌دستی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی هرمزگان اظهار کرد: بر همین اساس، مقرر شد شهرداری هرمز در امور نگهداری و فراهم‌سازی زیرساخت‌های ضروری بازارچه صنایع‌دستی، به ویژه زیر ساخت‌های بهداشتی، با اداره‌کل میراث‌فرهنگی استان همکاری کند.
پروانه حیدری، معاون اداره کل تجاری‌سازی و بازاریابی وزارت میراث‌فرهنگی با اشاره به اهمیت تثبیت جایگاه بازارچه صنایع‌دستی جزیره هرمز گفت: این فضا باید به‌عنوان بازارچه دائمی با ساختار منظم و امکانات اولیه مورد بهره‌برداری قرار گیرد تا هنرمندان صنایع‌دستی جزیره بتوانند محصولات خود را در فضایی درخور، به گردشگران عرضه کنند.
او خاطرنشان کرد: بازدید از این بازارچه‌های صنایع دستی در راستای سیاست‌های کلان وزارت میراث‌فرهنگی برای تقویت شبکه توزیع و بازاریابی صنایع‌دستی در استان‌ها، به‌ویژه در مناطق کمتر برخوردار انجام شده و امید است با پیگیری‌های صورت‌گرفته، روند توسعه زیرساخت‌ها سرعت بیشتری بگیرد.
لزوم توسعه زنجیره ارزش در صنایع‌دستی هرمزگان
معاون صنایع‌دستی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی هرمزگان به همراه معاون اداره‌کل تجاری‌سازی و بازاریابی وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی از ظرفیت‌های صنایع‌دستی شهرستان‌های میناب و بندرعباس بازدید کردند.
در جریان این بازدید، پروانه حیدری معاون تجاری‌سازی و بازاریابی وزارت میراث‌فرهنگی، با اشاره به اهمیت پیوند میان تولید و بازار، بر توسعه زنجیره ارزش در حوزه صنایع‌دستی تأکید کرد.
او گفت: برای رسیدن به اقتصاد پایدار در صنایع‌دستی، باید از تولید صرف عبور کنیم و حلقه‌های تولید، پشتیبانی، فروش و بازاریابی را در قالب زنجیره‌ای منسجم تقویت کنیم.
حیدری تشکیل تعاونی‌های تخصصی و طرح‌های پشتیبان را یکی از راهکارهای مؤثر دانست و افزود: پشتیبان‌ها می‌توانند با ایفای نقش واسط میان هنرمند و بازار، مسیر فروش را تسهیل و کیفیت محصولات را ارتقا دهند.
معاون اداره کل تجاری‌سازی و بازاریابی وزارت میراث‌فرهنگی حضور زنجیره‌های تولید در نمایشگاه‌های ملی را یکی از عوامل موفقیت این بخش خواند و گفت: نمایشگاه‌ها فقط محل فروش نیستند، بلکه باید به فرصتی برای ارتباط مؤثر و معرفی ظرفیت‌های بومی تبدیل شوند.
او در پایان خاطرنشان کرد: هرمزگان با برخورداری از ظرفیت‌های منحصربه‌فرد در صنایع‌دستی، می‌تواند الگویی برای پیاده‌سازی زنجیره‌های ارزش باشد؛ موضوعی که هم به حفظ فرهنگ بومی کمک می‌کند و هم زمینه‌ساز رونق اقتصادی برای جوامع محلی خواهد بود
بانوان ایرانی برای شرکت در اتحادیه تجاری زنان بریکس معرفی شدند
معاون رئیس جمهور در امور زنان و خانواده با اشاره به معرفی نمایندگان ایران برای شرکت در اتحادیه تجاری زنان بریکس، گفت: بریکس فرصتی برای فعالیت‌های جدید تجاری بانوان ایرانی است.
زهرا بهروزآذر در جریان نشست دیپلماسی اقتصادی و فرصت‌های مشارکت اقتصادی زنان که در محل کتابخانه ملی برگزار شد، اظهار کرد: معاونت ریاست جمهوری در امور زنان و خانواده به دنبال تسهیلگری بود تا نمایندگانی شایسته برای شرکت در اتحادیه تجاری زنان بریکس انتخاب شوند و افزایش فرصت‌های تجاری برای زنان را فراهم کنند.
وی افزود: از یک مجموعه تخصصی دعوت کردیم تا با کمک افراد متخصص، نمایندگانی شایسته از بین زنان فعال و کارآفرین برای بریکس انتخاب کنیم.
معاون رئیس جمهور در امور زنان و خانواده افزود: نمایندگان ایران در بریکس حس دیگرخواهی و عشق و مهر به کشور خواهند داشت و سخاوتمندانه همه فرصت‌ها را به اطلاع همگان می‌رسانند و فرصت‌های جدید برای زنان خلق خواهد شد.
بهروز آذر تأکید کرد: نمایندگان شرکت در اتحادیه تجاری زنان بریکس مسئولیت سنگینی دارند و امیدوارم نمایندگان ایران بسیار موفق باشند.
بر اساس این گزارش، این نشست با هدف معرفی فرصت‌های اقتصادی عضویت ایران در سازمان‌های بین‌المللی، تبیین نقش زنان در توسعه دیپلماسی اقتصادی و تجارت بین‌الملل و شناسایی چالش‌های پیش روی زنان فعال در حوزه اقتصاد بین‌المللی و ارائه راهکارها همچنین ایجاد شبکه ارتباطی بین نهادهای دولتی بخش خصوصی و فعالان زن اقتصادی برگزار شد.
در ادامه این نشست، پنج بانوی ایرانی به عنوان نمایندگان کشور برای شرکت در اتحادیه تجاری زنان بریکس معرفی شدند و این نشست ۲۵ و ۲۶ اردیبهشت در قالب شرکت‌های دانش بنیان در برزیل برگزار می‌شود.
اتحادیه تجاری زنان بریکس در پنج کارگروه «خلاقیت و گردشگری»، «توسعه و نوآوری»، «اقتصاد فراگیر»، «بهداشت و درمان» و «امنیت غذایی و محیط زیست» فعالیت دارد.
اجلاس سران کشورهای عضو بریکس ششم و هفتم ژوئیه (۱۵ و ۱۶ تیر۱۴۰۴) در ریودوژانیرو برگزار می‌شود.
سرنوشت لایحه حمایت از زنان به کجا رسید؟
معاون رئیس جمهور در امور زنان و خانواده با اشاره به حذف برخی بندهای پیشنهادی لایحه حمایت از زنان، گفت: با توجه به تغییرات ایجاد شده در این لایحه به نتیجه رسیدیم که دیگر اثر بخشی لازم را ندارد از این رو در دولت تصمیم گرفته شد که به سمت استرداد برویم.
زهرا بهروزآذر اظهار کرد: به محض تشکیل دولت چهاردهم، برخی لوایح که پیش از این به مجلس فرستاده شده بود، دوباره در دستور کار قرار گرفت.
وی با بیان اینکه لایحه «حفظ کرامت و حمایت از زنان در برابر خشونت» یکی از این لوایح است افزود: مذاکرات زیادی انجام شد که حتماً این لایحه هر چه زودتر در دستور کار قرار گیرد و تعیین تکلیف شود.
به گفته بهروز آذر، این لایحه قضایی بود و انتظار می رفت طبق روال در کمیسیون حقوقی قضایی بررسی شود، اما شنیدیم که به کمیسیون اجتماعی ارجاع شده است، بعد از اینکه در این کمیسیون مورد بررسی قرار گرفت دوباره به کمیسیون زنان و خانواده ارسال شد.
وی با بیان اینکه این لایحه یک روحی داشت مبنی بر این که خشونت در یک لحظه اتفاق نمی‌افتد، گفت: خشونت یک نقطه شروع دارد و یک مسیری را طی می کند تا به مرحله بروز برسد، شاید بتوان گفت چهار مرحله دارد که آخرین آن مرحله ای است که می بینیم، باور داریم در پیشگیری از خشونت باید هر چهار مرحله دیده شود.
معاون رئیس جمهور اظهار کرد: برای مثال یکی از موارد مطرح شده در لایحه این بود که چرا برخی افراد دچار خشونت می‌شوند؟ یکی از دلایل این است که افراد مهارت‌های گفت و گو، کنترل خشم و حل تعارض را ندارند، سوال اینجاست که این مهارت ها در چه سنی باید آموخته شود که قطعا در سنین کودکی و نوجوانی یعنی قبل از اینکه شاکله وجودی فرد شکل بگیرد ، باید به این موضوعات پرداخته شود.
وی افزود: با این رویکرد، بندی در شرح وظایف آموزش و پرورش پیشنهاد شد مبنی بر اینکه بالا بردن این مهارت ها جزو اولویت های آموزش و پرورش قرار گیرد و این موارد را به کودکان آموزش دهند، اما متاسفانه این ماده در لایحه به طور کامل حذف شد.
بهروز آذر با اشاره به اقدامات ۱۳ ساله کارشناسان دولت و قوه قضاییه روی این لایحه و ارسال آن به مجلس گفت: یکی از موضوعات دیگر که در لایحه داشتیم این بود که وقتی زنی در معرض خشونت قرار می‌گیرد و به مرکز درمان مراجعه می‌کند، بسیاری اوقات به دلیل انواع ترس‌هایی که دارد، اعلام نمی‌کند که در معرض خشونت است و شاید همان موقع مددکار بتواند این را تشخیص بدهد و به او کمک کند، کما اینکه در مورد انواع کودک‌آزاری‌ها این نوع پروتکل‌ها را داریم و بدون اینکه بسیاری از شهروندان بدانند، اجرا می‌شود اما پزشک به علت رعایت مسائل اخلاقی، این موارد را کنترل می‌کند.
وی افزود: درخواست دولت این بود که وزارت بهداشت در زمینه نحوه مواجه با فردی که خشونت دیده و فردی که می خواهد گزارش آنرا تهیه کند آموزش های لازم را ببیند که این بند هم به طور کامل از لایحه حذف شد و به جای آن بند دیگری که مربوط به دستورالعمل پوشش پرسنل بیمارستان بود اضافه شد، که البته این بند حتماً بند درستی بود، اما آیا جای آن در قانون حمایت از زنان در برابر خشونت است یا در قانون دیگری باید مطرح شود؟
معاون رئیس جمهور تاکید کرد: بسیاری از مواد حذف شده از این جنس هستند و موادی که اضافه شده ممکن است مناسب باشند، اما جای آنها در این قانون نیست و اثربخشی را برای موضوعی که دولت دغدغه آن را دارد، کاهش می دهد.
بهروز آذر اظهار کرد: یکی از موضوعات ما این بود که با سه نوع موضوع از جمله خشونت، سوءرفتار و ناهنجاری مواجه هستیم، خشونت مانند مواردی که زنان مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرند و یا مواردی که فرد دچار انواع آسیب‌های جسمی می‌شود که حتی منجر به دیه خواهد شد.
وی درباره سوء رفتار توضیح داد: سوء رفتار شامل عدم اجرای وظایف و تکالیفی است که از نظر شرعی و اخلاقی مرد در مقابل زن در محیط خانه دارد و حقوق قانونی و انسانی او محسوب می شود که یک زن باید از آن برخوردار باشد، برای مثال اگر زن بخواهد پدر و مادرش را ملاقات کند و یا به زیارت برود و همسرش اجازه ندهد، سوء رفتار است و باید با آن مقابله شود.
وی تأکید کرد: نوع سوم بحث انواع ناهنجاری‌ها است که شامل الزام همسر به تمکین نامشروع یا خلاف عرف یا اکراه زن به اعمالی که از آن رضایت ندارد؛ می شود، همه این موارد در متن لایحه اصلی دیده شده بود و هدف این بود که بتوانیم این موارد را از طریق تصویب قانون کاهش دهیم و پیشگیری اثربخشی داشته باشیم.
معاون رئیس جمهور در امور زنان و خانواده با تاکید بر اینکه درباره عنوان لایحه مناقشه ای نداشتیم، خاطر نشان کرد: در واقع هدف ما کاهش این رفتارها است که البته در جامعه ما حداقلی هستند، اما برای جامعه ایران اسلامی حتی یک مورد آن هم زیاد است.
وی ادامه داد: به اعضای حاضر در کمیسیون زنان و خانواده در مجلس اعلام کردیم که اگر درباره استفاده از کلمه خشونت حساسیت دارید نام یا تعبیر دیگری به کار ببرید که این موضوعات را در بر بگیرد، حتی پیشنهاد دادیم از واژه سوء رفتار یا ظلم استفاده کنند، اما متنی که در نهایت آماده شد این بود که نه تنها واژه خشونت حذف شد، بلکه بخش عمده ای از موادی که صریحا به پیشگیری از این موضوعات منجر می شد نیز حذف و با موارد دیگر جایگزین شد.
بهروزآذر تاکید کرد: در نهایت، در متن پیشنهادی هیچ کدام از این موارد در نظر گرفته نشده بود و دیدیم دیگر اثربخشی لازم را ندارد بنابراین در دولت تصمیم گرفته شد که به سمت استرداد لایحه برویم.
پیامک‌های حجاب به دختران از کجا ارسال می‌شود
معاون رئیس جمهور در خصوص ارسال پیامک های حجاب به دختران افزود: در حال حاضر می خواهیم بدانیم دقیقاً کدام نهاد پیام ها را ارسال می کند، هنوز پاسخی نداریم.
وی افزود: دنبال این هستیم که مشخص شود مبدا این پیامک‌ها کجاست و با چه هدفی ارسال می‌شود و ذیل کدام قانون است، چون هنوز این اطلاعات دقیق جمع‌آوری نشده، نمی‌توانم گزارش دهم. اما در جلسات مختلفی که در این ۹ ماه شرکت کردم، تقریباً می‌توانم به جرأت بگویم که در هیچ‌کدام از نهادهای مسئول نگاهی وجود ندارد که بخواهد کرامت زنان را حفظ نکند یا دنبال ایجاد تنش یا دو قطبی‌سازی باشد.
بهروز آذر تأکید کرد: تقریباً همه مسئولان و دغدغه مندان این حوزه به رعایت این ملاک ها و لزوم فرهنگ سازی تاکید دارند اما راجع به این که برای حل این مساله چه راهکاری باید اتخاذ شود و چقدر ایجابی یا سلبی باشد و نظر مردم چطور تامین شود که همه شهروندان از این قانون احساس رضایت داشته باشند، اختلاف نظرهایی وجود دارد.
معاون رئیس جمهور گفت: در شرایط حاضر بیش از هر چیز به وحدت نیاز داریم و لازم است مردم ایران همه کنار هم باشند، همدیگر را دوست داشته باشند و بتوانیم از ظرفیت همه مردم استفاده کنیم.
رصد آسیب ها و برنامه رفع آن به عهده سازمان اجتماعی است
بهروز آذر در پاسخ به سوالی درباره برنامه های دولت در مورد کاهش آسیب های اجتماعی اظهار کرد: موضوع آسیب‌های اجتماعی و کاهش آن برای دولت اهمیت ویژه دارد. در ساختار دولت، سازمان امور اجتماعی کشور را داریم که موظف است آسیب‌ها را مدام رصد کند و برای هر کدام برنامه داشته باشد.
وی افزود: در معاونت زنان نیز ناظر فعالیت‌های آنها هستیم تا اگر موضوعاتی نیاز به تهیه برنامه داشته باشد را در اولویت قرار دهیم.
خطر سرطان ناشی از اجاق‌گاز برای کودکان تقریباً ۲ برابر بزرگسالان است
نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که اجاق‌گاز روشن در خانه ممکن است مواد شیمیایی سمی سرطان‌زا منتشر کند و این خطر کودکان را ۲ برابر بیشتر از بزرگسالان تهدید می‌کند.
ساینس‌آلرت در گزارش امروز خود به تشریح نتایج طرح پژوهشی محققان به سرپرستی تیمی از دانشگاه استنفورد پرداخته است که میزان انتشار بنزن از اجاق‌گازها را در ۸۷ خانه اندازه‌گیری کرده‌اند.
بر اساس این گزارش، این مطالعه بر روی بنزن تمرکز دارد که از سوختن گاز طبیعی یا پروپان تولید می‌شود و پیش‌تر نیز مشخص شده بود که خطر سرطان را افزایش می‌دهد.
محققان در این مطالعه، همچنین پخش این گاز را در تعداد کمتری از مکان‌ها تحلیل کرده و با مدل‌های کامپیوتری، نحوه انتشار بنزن را شبیه‌سازی کردند.
داده‌ها نشان داد که در خانه‌هایی با اجاق‌گازهای دارای بالاترین میزان انتشار بنزن و کمترین تهویه، خطر سرطان ناشی از بنزن به‌طور چشمگیری افزایش می‌یابد؛ به‌ویژه برای کودکان، که خطر مواجهه مادام‌العمر با سرطان در آنها ۱.۸۵ برابر بیشتر از بزرگسالان است.
به گفته محققان در این مقاله، اجاق‌گازهای گاز طبیعی و پروپان از طریق احتراق، بنزن (یک ماده سرطان‌زای شناخته‌شده) منتشر می‌کنند.
مطابق نتایج به دست آمده در این طرح تحقیقاتی، خطر سرطان در آپارتمان‌ها و خانه‌های کوچک‌تر به‌طور قابل‌توجهی بیشتر بود. تا آنجا که بنزن متصاعد شده از اجاق گاز واقع در آشپزخانه، حتی به اتاق‌خواب‌ها هم می‌رسد؛ جایی که زمان زیادی در آن سپری میکنیم و همین موضوع، خطر را افزایش می‌دهد.
سطح قابل قبول خطر سرطان از نظر سازمان جهانی بهداشت
سازمان جهانی بهداشت، سطح قابل‌قبول خطر سرطان ناشی از مواجهه با مواد سرطان‌زا را یک نفر در یک میلیون در نظر می‌گیرد، به این معنا که اگر یک میلیون نفر در معرض این سطح قرار بگیرند، انتظار می‌رود که تنها یک نفر به دلیل این مواجهه، به سرطان مبتلا شود.
نتایج نگران‌کننده این مطالعه، این است که در مورد مواجهه با بنزن در اتاق‌خواب ناشی از اجاق‌گازهای منتشرکننده بنزن، خطر مادام‌العمر سرطان برای کودکان، بین ۱.۹۲ تا ۱۲.۰۳ در یک میلیون و خطر مادام‌العمر سرطان برای بزرگسالان به رقم ۰.۹۴ تا ۵.۸۹ در یک میلیون نفر می‌رسد که این ارقام، بسیار بالاتر از سطوح توصیه‌شده توسط سازمان جهانی بهداشت هستند.
بنابر یافته‌های این تحقیق، بدترین سناریوهای ممکن را نشان می‌دهند؛ یعنی بالاترین میزان انتشار بنزن و کمترین سطح تهویه، خطرات بالقوه برای انسان به ویژه برای کودکان را ممکن می‌کنند، چرا که وزن بدن آنها کمتر و نرخ تنفسشان سریع‌تر است.
محققان تاکید می‌کنند که این مقادیر ممکن است، تحت تاثیر عوامل مختلفی از جمله اندازه خانه، شرایط آب‌وهوایی، استفاده از هود، سیستم تهویه منزل، دفعات و مدت زمان استفاده از اجاق‌گاز و فر و همچنین ویژگی‌های متابولیک و فیزیولوژیک منحصر به فرد هر فرد، تغییر کند.
با وجود همه این نگرانی‌ها، نتایج این تحقیق نشانگر این است که بهبود و افزایش تهویه (حتی باز کردن یک پنجره در منزل) و یا کاهش دفعات استفاده از اجاق‌گاز می‌تواند تاثیر چشمگیری در کاهش خطر ابتلا به سرطان داشته باشد.
از آنجا که اغلب شهرنشینان، بیشترین وقت خود را در فضای بسته می‌گذرانند و با افزایش دورکاری پس از دوران کرونا، حضور افراد در خانه، بیش از پیش شده است، توجه به نتایج این مطالعه و انجام لزوم مطالعات بیشتر درباره آلودگی هوای داخل ساختمان، ضروری به نظر می‌رسد.
جزئیات این پژوهش در مجله Journal of Hazardous Materials منتشر شده است.
معاون رئیس جمهور: زنان در بطن حیات اجتماعی ایران نقش بی‌بدیلی دارند
معاون امور زنان و خانواده رئیس جمهور گفت: بی‌گمان زنان ایران‌زمین از آغازین لحظات شکل‌گیری تمدن تا امروز در بطن حیات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و حتی سیاسی این سرزمین حضوری فعال و تأثیرگذار داشته‌اند.
زهرا بهروز آذر همزمان با آغاز به کار همایش «زن در تاریخ محلی ایران، پهنة شمال» در ساری در پیامی اظهار کرد: آغاز این همایش وزین را به برگزارکنندگان گرامی پژوهشگران پرتلاش و تمامی اندیشمندان و فرهنگ‌سازان این بخش از میهن عزیزمان صمیمانه تبریک می‌گویم. افسوس که امکان حضور در این گردهمایی ارزشمند را نیافتم، اما به‌واسطة اهمیت موضوع، وظیفه دانستم کلامی هرچند کوتاه در همراهی با این حرکت علمی بیان کنم.
معاون رئیس جمهور گفت: بی‌گمان زنان ایران‌زمین از آغازین لحظات شکل‌گیری تمدن تا امروز در بطن حیات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و حتی سیاسی این سرزمین حضوری فعال و تأثیرگذار داشته‌اند؛ حضوری که به هیچ‌وجه به محیط خانه محدود نبوده و گستره‌ای از کشاورزی و دامداری گرفته تا صنایع بومی، آموزش غیررسمی، انتقال سنت‌ها، مشارکت در دانش و آفرینش ادبی را در بر می‌گرفته است. با این‌حال، آنچه از این واقعیت در روایت‌های رسمی تاریخ باقی مانده، سهمی اندک و سایه‌وار است.
وی در پیام خود می افزاید : همواره گفته شده است که ساختار مردانة تاریخ‌نگاری، عامل این حذف یا کم‌نمایی بوده است؛ ساختاری که در آن، صداهای غیررسمی و زیسته، به‌ویژه صدای زنان، مجال ورود نیافته‌اند. بی‌تردید، این تحلیل بخشی از واقعیت را روشن می‌کند. اما بسنده کردن به آن، خطری در خود دارد: اینکه به‌جای واکاوی علل عمیق‌تر، تنها به تحلیلی آشنا و تکرارشونده بچسبیم. گاه چنین تحلیلی، بی‌آنکه بخواهد، به نوعی «خطای شناختی جمعی» بدل می‌شود؛ سپری که در پشت آن از مواجهه با ریشه‌های پنهان‌تر و مسئولیت‌های ناگفته گریزان می‌مانیم.
بهروز آذر خاطر نشان کرد: واقعیت آن است که مردانه بودن تاریخ، پیش و بیش از آنکه نتیجة مستقیم یک نظام آگاهانه مردسالار باشد، «نشانگر وجود یک مسئله ساختاری در سازوکار ثبت و روایت تاریخ» است؛ مسئله‌ای که زنان نیز به‌گونه‌ای ناخواسته، در تداوم آن نقش داشته‌اند. بسیاری از نقش‌هایی که آنان ایفا کرده‌اند، آن‌چنان در بطن زندگی و ساختارهای روزمره تنیده بوده که به‌صورت امری «بدیهی» زیسته شده و نیازی به ثبت، دفاع یا تبیین نیافته است. این «بدیهی‌سازی» نقش‌ها، شاید خود یکی از دلایل خاموش ماندنشان باشد.
معاون رئیس جمهور: زنان در بطن حیات اجتماعی ایران نقش بی‌بدیلی دارند
وی ادامه داد: از سوی دیگر، باید پذیرفت که تاریخ، به‌طور سنتی و ساختاری، صدای عرصه‌های رسمی قدرت است؛ سیاست، سلطنت، جنگ، قانون‌گذاری. حال آنکه بسیاری از زنان، در عرصه‌هایی فعال بوده‌اند که به‌رغم اهمیت‌شان، کمتر وارد حافظه مکتوب شده‌اند -عرصه‌هایی چون اقتصاد محلی، شبکه‌های عاطفی، آموزش سنتی، حمایت‌های اجتماعی، و تولید فرهنگی شفاهی. شکاف میان آنچه زنان «زیسته‌اند» و آنچه «نوشته شده»، بزرگ‌تر از آن است که تنها با ارجاع به سلطة مردانه فهمیده شود. برای پرکردن این فاصله، باید ساختار روایت را بازنگری کنیم و از خود بپرسیم: «چرا برخی فضاها تاریخی شده‌اند و برخی دیگر نه؟ چرا برخی صداها ثبت شده‌اند و برخی، حتی اگر پرطنین بوده‌اند، در حافظه ما خاموش مانده‌اند؟
معاون رئیس جمهور در بخش دیگری از پیام خود صریح کرد: پاسخ به این پرسش‌ها ما را از سطح به عمق می‌برد. ما را به آنجا می‌برد که ببینیم چگونه عادت‌های فرهنگی، شیوه‌های زیستن، نظام‌های ارزش‌گذاری و حتی برداشت خود زنان از جایگاهشان، در کنار ساختارهای رسمی قدرت، در شکل دادن به سکوت تاریخی آنان نقش داشته است. در این مسیر، باید از تلاش‌های خستگی‌ناپذیر نهادهایی چون «انجمن زنان پژوهشگر تاریخ» یاد کرد؛ نهادی که طی بیش از دو دهه فعالیت پیگیر، کوشیده است با برگزاری همایش‌های علمی، مجالس نکوداشت و نشست‌های فکری، بستری برای روایت زنان در تاریخ فراهم آورد. همچنین بهره‌گیری هوشمندانه این انجمن از ظرفیت سایرنهادهای مدنی، از جمله همراهی با انجمن ایرانی تاریخ، نمونه‌ای از هم‌افزایی موفق است.
وی گفـت امروز که بیش از هر زمان دیگر به مشارکت فعال، گفت‌وگوی بین‌فرهنگی و حفظ انسجام ملی در عین تنوع فرهنگی نیاز داریم، برگزاری چنین همایش‌هایی با محوریت زنان که نیمی از سرمایة فکری و تخصصی ایران عزیز هستند، گامی بلند در مسیر توسعة پایدار فرهنگی و تاریخی است. از همراهی نهادهای اجرایی، مراکز علمی و رسانه‌ها نیز باید قدردانی کرد؛ این همدلی نشان از بلوغ فرهنگی و درک اولویت‌های امروز ایران دارد.
بهروز آذر در پایان پیام خود ضمن تبریک به برگزارکنندگان فرهیخته این رویداد ارزشمند گفت: امید دارم که این همایش گامی باشد در جهت شنیدن و شنواندن آن صداهایی که سال‌ها مغفول مانده‌اند؛ تلاشی برای گشودن افق‌های تازه در بازخوانی تاریخ از منظر تجربة زیستة زنان و فرصتی برای غنی‌تر شدن روایت ملی ما. باشد که دستاوردهای این همایش، نه تنها در عرصة آموزش و پژوهش، بلکه در سیاست‌گذاری فرهنگی و تاریخی نیز به کار آید و آیندگان از دل این تلاش، به تصویری جامع‌تر و انسانی‌تر از گذشتة خود دست یابند.
به گزارش ایرنا، همایش ملی «زن در تاریخ محلی ایران؛ پهنه شمال» که تا کنون پیش‌همایش‌های آن در گلستان و گیلان برگزار شده است
این همایش که فراخوان آن چندی پیش منتشر شد از سوی انجمن زنان پژوهشگر تاریخ ایران و انجمن تاریخ ایرانی و با مشارکت معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری، باشگاه اندیشه، انجمن ملی زنان کارآفرین، سازمان اسناد و کتابخانه ملی، نشر تاریخ ایران و انجمن ایرانی مطالعات تاریخ در حال برگزاری است.
مباحث نظری و روش‌شناسی مرتبط با نسبت تاریخ محلی و تاریخ زنان، زنان و تاریخ‌نگاری، زنان و کنش‌گری سیاسی، زنان و اقتصادی، زنان و فرهنگ و ادب و هنر، زنان و دانش، زنان و پوشش، زنان و معماری، زنان و نهادهای مدنی، زیست زنانه، مادرانگی زنان و مدیریت نقش‌ها، زنان و محیط زیتس، نابرابری‌های جنسیتی، زنان سرپرست خانوار، مواجهه زنان با خشونت، زنان و مهاجرت، زنان و زبان، زنان و زیست شهری و روستایی، زنان و رسوم، زنان حاملان میراث ناملموس، زنان و خودآگاهی و زنان و جنگ(از منظر آسیب‌شناسی) محورهای این همایش ملی پژوهشی هستند.
سهم زنان از جامعه کارمندی بیشتر شد
آمارها نشان می‌دهد که در چند سال اخیر سهم زنان از جامعه کارمندان دولت به ۴۵ درصد افزایش یافته است که این امر با مجوزهای استخدامی صادر شده برای جذب معلمان جدید در آموزش و پرورش بی ارتباط نیست.
به گزارش خبرنگار اقتصادی ایرنا، دستگاه‌های اجرایی برای رسیدگی به خدمات و امور مراجعان و مردم نیاز به نیروی کاری دارد که بتواند متناسب با وظایف محوله امور را به سرانجام برساند، از همین رو اقدام به استخدام افراد در رده‌های مختلف شغلی و برای دستگاه‌های مختلف وابسته به تمامی وزارتخانه‌ها، موسسات دولتی، موسسات یا نهادهای عمومی غیر دولتی، شرکت‌های دولتی و تمامی دستگاه‌های شمول قانون از جمله شرکت ملی نفت ایران، سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران، بانک مرکزی، بانک‌ها و بیمه‌های دولتی می‌کند.
سازمان اداری و استخدامی کشور، کارمند را فردی معرفی می کند که براساس ضوابط و مقررات مربوط، به موجب حکم و یا قرارداد مقام صلاحیت‌دار در یک دستگاه اجرایی به خدمت پذیرفته می‌شود، کارمندان بر اساس نوع قرارداد در چهار گروه رسمی، پیمانی، کارمعین و شرکتی دسته بندی می شوند.
آخرین آمار منتشر شده از وضعیت جامعه کارمندی کشور به سال ۱۴۰۲ اختصاص دارد که جزئیاتی از تحصیلات، نوع قرارداد، تعداد کارمندان استان‌ها و جنسیت آنان را نشان می دهد.
این آمار نشان می دهد تعداد کل کارمندان دولت بدون احتساب نیروهای نظامی، انتظامی و کارکنان وزارتخانه‌های اطلاعات، دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح و شرکت‌های وابسته در پایان سال ۱۴۰۲به ۲ میلیون و ۲۸۰ هزار و ۸۷۵ نفر می رسیده است.
جمعیت ۴۵ درصدی زنان در جامعه کارمندان
از میان این تعداد کارمند دولتی، یک میلیون و ۱۹ هزار و ۹۳۳ نفر کارمندان دولت را زنان و یک میلیون و ۲۶۰ هزار و ۹۴۲ نفر را مردان تشکیل می دهند که هر کدام قراردادهای مختلف رسمی، پیمانی، کارمعین و شرکتی دارند یعنی اینکه ۴۵ درصد جامعه کارمندان را زنان تشکیل می دهند، در حالی که این شاخص در سال ۱۴۰۰ حدود ۴۱ درصد بود.
به نظر می رسد برگزاری آزمون های استخدامی در سه سال گذشته بخصوص برای جذب معلمان جدید در آموزش و پرورش و وزارت بهداشت، از علل سنگین تر شدن کفه زنان در نظام اداری کشور باشد.
آمار سازمان اداری و استخدامی کشور نشان می دهد تعداد نیروهای رسمی مجموع کارمندان دولت به یک میلیون و ۵۴۵ هزار و ۸۹۲ نفر می رسد که از این تعداد ۶۸۹ هزار و ۴۳۱ نفر را زنان و ۸۵۶ هزار و ۴۶۱ نفر را مردان تشکیل می دهند.
تعداد کل کارمندان دارای قرارداد پیمانی به ۳۵۶ هزار و ۴۰۷ نفر می رسد که از این میان ۱۸۳ هزار و ۱۷۳ نفر زن و ۱۷۳ هزار و ۲۳۴ نفر مرد هستند، تفاوت قرارداد رسمی و پیمانی در مدت زمان استخدام و نحوه تبدیل وضعیت نیروهای استخدامی جدید است، نیروهایی که به عنوان کارمند به استخدام نهادهای دولتی یا وابسته به دولت در می آیند ابتدا قرارداد پیمانی دارند و طبق قانون پس از گذشت مدت زمانی معین می توانند به قرارداد رسمی تبدیل وضعیت شوند.
افرادی که با عنوان کارمند با قرارداد کارمعین در استخدام دولت هستند، ۲۷۵ هزار و ۱۱۸ نفر محاسبه شده اند که تعداد زنان از این میان به ۱۳۲ هزار و ۶۴۰ نفر و مردان به ۱۴۲ هزار و ۴۷۸ نفر می رسد؛ قرارداد کارمعین، نوعی از قرارداد است که تاریخ اتمام ندارد اما یک قرارداد دائمی هم نیست، مدت کار آن وابسته به اتمام پروژه مد نظر کارفرماست، به عبارتی کارگر(کارمند) و کارفرما توافق می کنند که کارگر در ازای دریافت مبلغی نسبت به انجام پروژه ای اقدام کند که با اتمام پروژه قرارداد فسخ می شود.
دولت تعداد نیرو نیز با قرارداد کارگری دارد که جمعیت آنان ۱۰۳ هزار و ۴۵۸ نفر شامل ۱۴ هزار و ۶۸۹ زن و ۸۸ هزار و ۷۶۹ مرد است، تفاوت این کارمندان فقط در قرارداد نیست و دریافتی و قوانین مربوط به آنان نیز تابع قراردادهای مربوط به کارگران می شود که علت عقد این نوع قراردادها، برون سپاری بخشی از خدمات دولت در یک نهاد به بخش خصوصی است بدین ترتیب شرکت خصوصی با افراد مد نظر اقدام به عقد قرارداد کارگری می کند در حالی که فرد در خدمت نهاد دولتی است.
نیروهای رسمی با اختلاف بسیار زیادی بیشترین سهم را در میان انواع قراردادها دارند(حدود ۶۷.۷ درصد)، این امر نشان‌دهنده الگوی استخدام بلندمدت در دستگاه‌های دولتی و تعداد کم نیروهای شرکتی (۴.۵ درصد) بیانگر محدودیت در برون‌سپاری خدمات به بخش خصوصی است.
بخشی از آمار سازمان اداری و استخدامی وضعیت تحصیلاتی کارمندان را نشان می دهد که از بین ۲ میلیون و ۲۸۰ هزار و ۸۷۵ نفر کارمند، ۷۹ هزار و ۱۳۹ نفر دارای تحصیلات کمتر از دیپلم هستند، ۳۱۰ هزار و ۶۴۱ نفر دارای دیپلم، ۱۲۵ هزار و ۲۵۲ نفر فوق دیپلم، یک میلیون و ۱۰۳ هزار و ۸۹۴ نفر لیسانس یا کارشناسی، ۵۴۴ هزار و ۷۴۵ نفر فوق لیسانس یا کارشناسی ارشد و ۱۱۷ هزار و ۲۰۴ نفر دکتری تخصصی هستند.
مدرک کارشناسی، رایج‌ترین مقطع تحصیلی میان کارمندان است که نشان‌دهنده نیاز به نیروهای متخصص و تحصیل‌کرده برای مدیریت و ارائه خدمات عمومی است و سهم بالای دارندگان مدارک تحصیلات تکمیلی (کارشناسی ارشد و دکتری) می‌تواند نشان‌دهنده اهمیت نیروی انسانی ماهر و تحصیل‌کرده در ساختار دولت باشد.
توزیع استانی کارمندان
بررسی محل خدمت کارمندان نیز اطلاعات قابل توجهی را نشان می دهد، بر این اساس ۹۴ هزار و ۷۰۶ نفر از کارمندان دولت در استان آذربایجان شرقی، ۷۸ هزار و ۳۲۴ نفر در آذربایجان غربی، ۳۹ هزار و ۳۴۳ نفر در اردبیل، ۱۱۱ هزار و ۸۱۳ نفر در اصفهان، ۴۹ هزار و ۶۸۳ نفر در البرز، ۲۶ هزار و ۵۴۰ نفر در ایلام، ۴۰ هزار و ۳۸۱ نفر در بوشهر، ۴۴۹ هزار و ۲۷۳ نفر در تهران، ۳۱ هزار و ۱۹۲ نفر در چهارمحال بختیاری، ۳۱ هزار و ۷۶۲ نفر در خراسان جنوبی، ۳۲ هزار و ۴۱۱ نفر در خراسان شمالی، ۱۵۹ هزار و ۹۲۷ نفر در خوزستان، ۳۳ هزار و ۵۲۹ نفر در زنجان و ۲۷ هزار ۱۰۴ نفر در استان سمنان مشغول به کار هستند.
کارمندان شاغل در استان سیستان و بلوچستان به ۷۶ هزار و ۹۶۲ نفر، فارس به ۱۲۹ هزار و ۶۶۹ نفر، قزوین به ۳۲ هزار و ۲۴۷ نفر، قم به ۳۰ هزار و ۸۵۹ نفر، کردستان به ۴۵ هزار و ۵۹۷ نفر، کرمان به ۷۷ هزار و ۱۸۳ نفر، کرمانشاه به ۵۷ هزار و ۶۶۶ نفر، کهگیلویه و بویراحمد به ۳۳ هزار و ۸۲۸ نفر، گلستان ۵۳ هزار و ۶۲۹ نفر، گیلان به ۶۳ هزار و ۷۶۷ نفر، لرستان به ۴۷ هزار و ۷۵۹ نفر، مازندران به ۸۷ هزار و ۲۱ نفر، مرکزی به ۴۱ هزار و ۵۶۴ نفر، هرمزگان به ۵۵ هزار و ۱۹۷ نفر، همدان به ۴۶ هزار و ۶۵۳ نفر و یزد به ۳۷ هزار و ۹۷۱ نفر می رسد.
سهم بالای تهران از تعداد کل کارمندان نشان‌دهنده تمرکز نهادها و دستگاه‌های اجرایی در پایتخت کشور است اما در عین حال تعداد کارمندان استان البرز با جمعیت ۲ میلیون و ۷۰۰ هزار نفر تناسب ندارد و تعداد بالای کارمندان استان خوزستان نیز نشان دهنده حضور نیروهای کار بالا به علت مراکز نفتی در این محدوده است ضمن آنکه استان‌های کم‌جمعیت‌تر (مانند ایلام و سمنان) به‌شدت سهم کمتری دارند که این می‌تواند به تمرکززدایی از منابع انسانی نیاز داشته باشد.
چرا همیشه احساس سرما می کنم؟
آیا فقط شما از سرما می‌لرزید، در حالی که دیگران مشکلی ندارند؟ اگر این حس سرما به دمای محیط ربطی ندارد و مدام آزارتان می‌دهد، احتمالاً نشانه‌ای از یک مشکل سلامتی پنهان است. در حالی که گاهی اوقات احساس سرما طبیعی است، اما تکرار و شدت آن می‌تواند جدی باشد.
احساس سرما در فصل زمستان، واکنشی طبیعی و سازگارانه از سوی بدن در برابر کاهش دماست. بدن برای حفظ دمای داخلی ثابت، انرژی بیشتری صرف می‌کند و این می‌تواند منجر به احساس سرما شود. با این حال، اگر در دمای معمولی و شرایطی که دیگران احساس سرما نمی‌کنند، شما به طور مداوم احساس سرما می‌کنید، این حس می‌تواند نشانه‌ای از وجود مشکلات زمینه‌ای در سلامتی شما باشد. نادیده گرفتن این علامت می‌تواند عواقب جدی‌تری به همراه داشته باشد، چرا که بدن در حال ارسال پیامی برای شماست.
این نوع احساس سرمای مزمن و غیرطبیعی، نباید به سادگی نادیده گرفته شود. عوامل متعددی می‌توانند در ایجاد این حس نقش داشته باشند. از کم‌خونی و مشکلات تیروئید گرفته تا اختلالات گردش خون و حتی کمبود برخی ویتامین‌ها و مواد معدنی، همگی می‌توانند باعث شوند که بدن شما به طور مداوم احساس سرما کند. شناسایی علت اصلی این مشکل، قدم اول در جهت درمان و بهبود کیفیت زندگی شماست.
در این میان، توجه به سایر علائم و نشانه‌هایی که همراه با احساس سرما تجربه می‌کنید، اهمیت زیادی دارد. خستگی، ضعف، رنگ‌پریدگی پوست، بی‌حسی یا سوزن سوزن شدن در اندام‌ها، تغییرات در وزن و اشتها، ریزش مو و خشکی پوست، همگی می‌توانند سرنخ‌هایی ارزشمند برای تشخیص مشکل اصلی باشند. در این مطلب، به بررسی چند دلیل رایج و مهم می‌پردازیم که توضیح می‌دهند چرا احساس سرمای بیش از حد ممکن است همواره بخشی از وجود شما باشد.
چرا همیشه احساس سرما می کنم؟
۱. اختلالات گردش خون و خون‌رسانی ضعیف
یکی از دلایل اصلی احساس سرما، اختلالات گردش خون است. اگر جریان خون در بدن به درستی جریان پیدا نکند، ممکن است افراد احساس سرما کنند. این مشکل می‌تواند به دلایلی مانند بیماری‌های قلبی، فشار خون پایین یا حتی نشستن در وضعیت ثابت برای مدت طولانی ایجاد شود. در این حالت، خون به خوبی به اندام‌ها و قسمت‌های مختلف بدن نمی‌رسد و افراد احساس سرما در دست‌ها، پاها و حتی بدن خود دارند.
۲. کم‌خونی و سطح پایین هموگلوبین
کم‌خونی یکی دیگر از عوامل رایج در احساس سرماست. در این وضعیت، سطح هموگلوبین در خون پایین است و بدن به اندازه کافی قادر به حمل اکسیژن به بافت‌ها و اعضای مختلف نیست. این کمبود اکسیژن می‌تواند باعث احساس سردی و بی‌حالی در افراد شود. اگر به طور مداوم احساس سرما می‌کنید و علائم دیگری مثل خستگی شدید یا رنگ پریدگی دارید، ممکن است به کم‌خونی مبتلا باشید و بهتر است با پزشک مشورت کنید.
۳. اختلالات غده تیروئید (هایپوتیروئیدیسم)
غده تیروئید نقش مهمی در تنظیم دمای بدن و متابولیسم دارد. زمانی که غده تیروئید به درستی عمل نمی‌کند و مقدار هورمون تیروئید کاهش می‌یابد، می‌تواند باعث هایپوتیروئیدیسم (کم‌کاری تیروئید) شود. یکی از علائم شایع این بیماری، احساس سرما به طور مداوم است. اگر علاوه بر احساس سرما، علائمی مانند خشکی پوست، خستگی، افزایش وزن یا ضعف عضلانی را تجربه می‌کنید، ممکن است دچار اختلالات تیروئید شده باشید و نیاز به بررسی پزشکی داشته باشید.
۴. کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی
کمبود برخی از ویتامین‌ها و مواد معدنی مانند ویتامین D، آهن و منیزیم می‌تواند موجب احساس سرما شود. این مواد مغذی نقش مهمی در سلامت عمومی بدن و عملکرد صحیح سیستم ایمنی دارند. به‌ویژه، کمبود ویتامین D در فصل‌های سرد یا در افرادی که مدت زیادی در محیط‌های بسته و کم‌نور هستند، شایع است و می‌تواند باعث سردی و ضعف عمومی شود. مصرف مکمل‌ها یا اصلاح رژیم غذایی با مواد غذایی غنی از این ویتامین‌ها و مواد معدنی می‌تواند کمک‌کننده باشد.
۵. استرس و اضطراب
استرس و اضطراب نیز می‌توانند یکی از دلایل احساس سرما باشند. در مواقع استرس، بدن هورمون‌های خاصی ترشح می‌کند که می‌تواند دمای بدن را کاهش دهد و در نتیجه احساس سرما ایجاد کند. همچنین، استرس مزمن می‌تواند تأثیرات منفی بر سیستم عصبی و گردش خون داشته باشد، که در نهایت منجر به احساس سردی در بدن می‌شود. مدیریت استرس از طریق تکنیک‌های آرام‌سازی، یوگا یا مدیتیشن می‌تواند به کاهش این احساس کمک کند.
۶. افزایش حساسیت به سرما (سندرم رینود)
سندرم رینود یک اختلال عروقی است که در آن عروق کوچک به طور غیرطبیعی به سرما یا استرس واکنش نشان می‌دهند و باعث محدود شدن جریان خون به دست‌ها و پاها می‌شود. این واکنش می‌تواند منجر به احساس سردی شدید در این نواحی شود. این مشکل در برخی افراد می‌تواند به طور مزمن رخ دهد و نیاز به درمان‌های خاص داشته باشد.
۷. سایر عوامل فیزیکی و محیطی
در برخی مواقع، احساس سرما می‌تواند ناشی از عوامل محیطی باشد. به عنوان مثال، در معرض باد سرد یا تغییرات دمایی ناگهانی قرار گرفتن می‌تواند باعث سرما خوردن و احساس سردی در بدن شود. همچنین، بیماری‌هایی مانند آنفولانزا یا سرماخوردگی می‌توانند علائمی مشابه سرما را ایجاد کنند.
راهکارهای مقابله با احساس سرما
اگر شما هم همیشه احساس سرما می‌کنید، می‌توانید با رعایت نکات زیر به بهبود وضعیت خود کمک کنید:
پوشیدن لباس‌های گرم: استفاده از لایه‌های مختلف لباس به ویژه در فصول سرد می‌تواند به حفظ دمای بدن کمک کند.
ورزش منظم: فعالیت بدنی باعث بهبود گردش خون و افزایش دمای بدن می‌شود. حداقل روزانه ۳۰ دقیقه پیاده‌روی یا ورزش‌های سبک انجام دهید.
اصلاح رژیم غذایی: مصرف مواد غذایی غنی از آهن، ویتامین D و سایر مواد معدنی می‌تواند به رفع مشکل سرما کمک کند. غذاهای حاوی سبزیجات برگ‌سبز، گوشت قرمز، ماهی چرب و محصولات لبنی را در رژیم غذایی خود بگنجانید.
استراحت و خواب کافی: خواب کافی و استراحت به بدن کمک می‌کند تا دمای طبیعی خود را حفظ کند و به شما انرژی بدهد.
مدیریت استرس: استفاده از تکنیک‌های آرام‌سازی مانند تنفس عمیق یا یوگا می‌تواند در کاهش استرس و جلوگیری از احساس سرما موثر باشد.
احساس سرما می‌تواند به دلایل مختلفی در بدن ایجاد شود، از مشکلات پزشکی مانند کم‌خونی و اختلالات تیروئید گرفته تا عوامل محیطی یا استرس. برای شناسایی علت دقیق آن و یافتن راهکارهای مناسب، مهم است که به تغییرات دیگر در بدن خود توجه کنید و در صورت نیاز به پزشک مراجعهکنید. رعایت نکات ساده‌ای مانند پوشیدن لباس‌های گرم، ورزش منظم و اصلاح رژیم غذایی می‌تواند در کاهش این احساس کمک‌کننده باشد.
منبع: healthline
امنیت کودک در دنیای امروز؛ آموزش صحیح برخورد با غریبه‌ها
تصور کنید فرزندتان در زمین بازی با خوشحالی تاب می خورد، غافل از خطراتی که ممکن است در کمین باشد. به عنوان والدین، غریزه ما محافظت و هدایت آنها است. اما چگونه می‌توانیم به طور موثر فرزندانمان را در مورد افراد غریبه آموزش دهیم و به آنها قدرت دهیم تا ایمن بمانند بدون اینکه ترس بیجا را القا کنیم؟
همه ما شاهد بوده‌ایم کودکانی خجالتی که هنگام مواجهه با غریبه‌ها، سکوت و انفعال را ترجیح می‌دهند. این ترس و اضطراب، در بازه خاصی از رشد، پدیده‌ای طبیعی است. اما گاهی این اضطراب چنان گسترده می‌شود که مانع رشد طبیعی کودک شده و نگرانی‌هایی را برای او و خانواده‌اش ایجاد می‌کند.از سوی دیگر، کودکانی هستند که برعکس، بسیار معاشرتی بوده و با افراد ناآشنا به‌راحتی ارتباط برقرار می‌کنند. اما والدین این کودکان نیز نگران‌اند؛ چرا که بیم آن دارند این صمیمیت و اعتماد به بزرگسالان غریبه، خطراتی را برای کودکشان به‌دنبال داشته باشد.
اینجاست که والدین با یک دو راهی بزرگ مواجه می‌شوند: چطور حدود خطرات اعتماد و صحبت با غریبه‌ها را برای کودک توصیف کنیم، بدون آنکه نگرانی و وحشت را در او بکاریم؟ چگونه ضمن آگاه کردن فرزندمان از خطرات احتمالی، حس امنیت و آرامش را در او حفظ کنیم؟ آیا صحبت کردن از خطرات و نکات ایمنی، باعث ایجاد هراس و رویاهای وحشتناک نمی‌شود؟
پاسخ این است: این نگرانی‌ها به‌جاست. صحبت کردن درباره خطرات، نه برای کودک خوشایند است و نه برای والدین. اما باید تلاش کنیم ضمن ارائه هشدارهای لازم، حس ایمنی را نیز در کودک تقویت کنیم. شکل مطرح کردن هشدارها نیز در احساسات بعدی کودک تاثیرگذار است.
بهتر است در شرایط آرام و بدون وجود خطر، متناسب با سن و شرایط رشدی کودک، موقعیت‌های خطرناک را در قالب داستان و سناریو توصیف کنیم. از قهرمان‌های کودکی مثال بزنیم و از کودک بپرسیم که اگر در آن شرایط قرار گرفت،
چه باید بکند و چه نباید انجام دهد. ضمن آموزش راهکارها، کودک را از منابع حمایتی و ایمنی‌بخش در اطرافش آگاه کنیم.
کودک از چه سنی غریبه را می‌شناسد و چگونه باید با فرزندتان درباره تعامل با غریبه‌ها صحبت کنید؟ در این مطلب با این موضوع مهم آشنا شوید.
کودک از چه سنی غریبه را می‌شناسد
چیزهایی که در مورد صحبت با غریبه‌ها به فرزندتان می‌گویید با سن او در ارتباط است. برای مثال، بچه‌های خردسال نمی‌دانند غریبه چیست و نمی‌توانند بفهمند چه کسی قابل اعتماد است و چه کسی نیست. شما می‌توانید اصول اولیهٔ حفظ امنیت را به این بچه‌های کوچک آموزش دهید، اما آنها هنوز برای صحبت در مورد نحوهٔ برخورد با غریبه‌ها آماده نیستند.
بسیاری از بچه‌ها تا چهار سالگی دربارهٔ غریبه‌ها شنیده‌اند و می‌توانند یادگیری قوانین مربوط به حفظ امنیت خود را شروع کنند. با این حال، آنها هنوز خیلی کوچک‌تر از آن هستند که در فضاهای عمومی بدون نظارت بزرگسالان باشند، زیرا قدرت قضاوت خوب و کنترلی روی هوس‌ها و تکانه‌هایشان ندارند.
بچه‌های دبستانی احتمالاً شنیده‌اند که بعضی از غریبه‌ها ممکن است خطرناک باشند، اما هنوز هم این امکان وجود دارد که تصور کنند هر بزرگسالی که مهربان به نظر می‌رسد بی‌خطر است. این بچه‌های پنج تا هشت ساله بسیار بیشتر از کودکان خردسال دو تا چهار سال احتمال حضور در فضاهای عمومی بدون نظارت بزرگسالان را دارند. مثلاً در راه رفتن به مدرسه، در بازی‌های گروهی مثل فوتبال یا دوچرخه‌سواری با یک دوست! آنها همچنین ممکن است به اینترنت دسترسی داشته باشند یا گهگاه برای مدت کوتاهی در خانه تنها بمانند. به همین دلیل است که به دستورالعمل‌های روشن در مورد نحوهٔ تعامل با غریبه‌ها نیاز دارند. پس اگر کودکان از شما جدا شوند، باید قوانین ساده و واضحی را بلد باشند تا با دنبال کردن آنها در معرض خطر کمتری قرار گیرند.
همچنین وقتی در مورد غریبه‌ها صحبت میکنیم، این را نیز به خاطر داشته باشید که موارد کودک‌ربایی توسط غریبه‌ها کمتر است و سالانه کودکان بسیاری مفقود و قربانی سوءاستفاده‌های متعدد می‌شوند که بیشتر گاهی آنها حتی از افراد آشنای ما هستند، پس در آموزش به کودکانمان دقیق باشیم.
چگونه با فرزند خود در مورد غریبه‌ها صحبت کنید
اگر کودکان از شما جدا شوند، باید قوانین ساده و واضحی را بلد باشند تا با دنبال کردن آنها در معرض خطر کمتری قرار گیرند. اما این قوانین چیست و چطور آنها را به کودکمان یاد بدهیم:
با اصول اولیه و ساده شروع کنید: برای شروع حرف زدن در مورد غریبه‌ها با کودکان دو و سه ساله، دربارهٔ معنای امنیت کلی آنها صحبت کنید. مثلاً وقتی بیرون می‌روید، از آنها بخواهید که نزدیک شما بمانند.
در مورد مفهوم غریبه صحبت کنید: بچه‌ها معمولاً در حدود چهار سالگی برای این گفت‌وگو و فهمیدن معنی غریبه‌ها آماده هستند. شما می‌توانید با پرسیدن سؤال «می‌دونی غریبه چیه؟» از فرزندتان شروع کنید. اگر او مطمئن نیست که غریبه چیست، به او بگویید غریبه هر کسی است که ما او را نمی‌شناسیم. برای پیشگیری از ترساندن بی‌مورد فرزند خود، تأکید کنید که یک شخص غریبه لزوماً آدم خوب یا آدم بدی نیست، فقط کسی است که او نمی‌شناسد.
اصول اولیهٔ امنیت بدنی کودک را یاد بدهید: قبل از صحبت در این مورد باید بدانید که لازم است از ابتدا اندام تناسلی کودکتان را با اسم «اندام خصوصی» و باسنش را با نام «باسن» به او معرفی کنید تا فرزندتان بداند که این بخش‌های بدنش هم نامی مشخص و شناخته‌شده دارد و عنوان‌های عجیب و غریب روی اندام تناسلی کودکان نگذارید. حالا اگر کودک پرسید اندام خصوصی چیست یا کجاست، چه بگویید؟ بگویید: «اندام خصوصی جایی است که با لباس زیر یا مایو پوشانده می‌شود.» بچه‌ها در حدود دو سالگی دیگر به اندازهٔ کافی بزرگ شده‌اند که با نام «اندام خصوصی» و «باسن» آشنا شوند و بدانند که دیده شدن این بخش‌های خصوصی بدنشان توسط چه کسانی و در چه صورتی ایرادی ندارد.
افراد قابل اعتماد را معرفی کنید: بزرگسالانی را که بچه‌ها می‌توانند به آنها اعتماد کنند مشخص کنید. علاوه بر پدربزرگ و مادربزرگ، مثال‌هایی از چند بزرگسال را که کودک می‌تواند برای کمک پیش آنها برود، مثلاً یکی دیگر از والدینی که می‌شناسید و به آنها اعتماد کامل دارید، یک معلم یا مشاور مدرسه را نشان دهید. به افراد دارای مقام و مسئولیت، مانند پلیس، نگهبانان و کارمندان یک فروشگاه بزرگ اشاره کنید تا فرزندتان بتواند افراد غریبه‌ای را هم که ممکن است بتواند در صورت گم شدن به او کمک کنند، تشخیص دهد. برای شروع می‌توانید از فرم و رنگ لباس این افراد برای تشخیص آنها به کودکتان استفاده کنید.
قوانینی در مورد نحوهٔ برخورد با غریبه‌ها یادش بدهید: بایدها و نبایدها را یادش بدهید و قوانینی در مورد نحوهٔ برخورد با غریبه‌ها تعریف کنید. به عنوان مثال، اگر کودکتان کمی بزرگ‌تر است و می‌تواند منظورتان را متوجه شود، به او یک نقشه‌ٔ عملی برای دنبال کردن در صورت جدا شدن از خودتان بدهید. مثلاً بگویید: «اگه مامان رو توی فروشگاه گم کردی، برو جایی که پول می‌دیم و به اونها بگو گم شدی، اسم خودت رو به اونها بگو و تا وقتی من دنبالت می‌آم از اونجا تکان نخور و با هیچ‌کس هم جایی نرو!» به یک کودک دو تا چهار ساله یا بزرگ‌تر هم بگویید که اگر شخص غریبه‌ای در جایی مثل پارک یا بیرون از خانه به او نزدیک شد، باید مستقیماً پیش شما بیاید.
مشخص کنید با غریبه‌ها در چه حدی صحبت کند: فرزند شما باید بداند که اگرچه جواب دادن سلام یک غریبه وقتی شما کنارش هستید اشکالی ندارد، اما او مجبور نیست با هیچ غریبه‌ای صحبت کند و وقتی هم شما نزدیکش نباشید اصلاً نباید این کار را بکند. هیچ ایرادی ندارد که کودکتان یاد بگیرد و به دیگران بگوید: «من نباید با غریبه‌ها صحبت کنم». همچنین واضح و روشن به او بگویید که هرگز نباید با یک غریبه جایی برود.
باید و نبایدهایی در مورد اینترنت تعیین کنید: هر رایانه‌ای را که فرزندتان از آن استفاده می‌کند در فضای مشترک خانه قرار دهید تا بتوانید روی کاری که انجام می‌دهد نظارت داشته باشید. کودکان در این سن نباید به فضاهای مکالمهٔ آنلاین بروند. به فرزند خود بگویید که هرگز هیچ نوع اطلاعات شخصی از خودش و شما را در فضای آنلاین به کسی ندهد، به سؤالات کسی پاسخ ندهد یا فرم‌های آنلاین را هم پر نکند.
قوانینی برای استفاده از دستشویی عمومی داشته باشید: در حدود شش سالگی که بیشتر بچه‌ها می‌توانند از سرویس بهداشتی عمومی به تنهایی استفاده کنند نیز هوشیار و مراقب باشید، بیرون در دستشویی بایستید و به فرزندتان بگویید که در صورت نیاز شما را صدا بزند. به او بگویید که درخواست هر کسی را که پیشنهاد کمک به او می‌دهد با گفتن «نه، ممنونم، خودم انجام می‌دم!» یا «نه، ممنون، مامان یا بابام بهم کمک می‌کنه!» رد کند.
بچه‌های بزرگ‌تر را برای تنها بودن در خانه آماده کنید: به کودکتان بیاموزید که اگر کسی زنگ در را زد، نباید آن را باز کند، بلکه باید بگوید: «مامان یا بابا الان نمی‌تونه بیاد در رو باز کنه.» اگر آن شخص بسته‌ای برای شما آورده باشد هم باید به او بگوید آن را پشت در بگذارد یا بعداً دوباره برگردد ولی هرگز در را بدون اطلاع و تأیید شما باز نکند.
دربارهٔ جواب دادن به تلفن تصمیم بگیرید: در مورد اینکه آیا می‌خواهید فرزندتان به تلفن پاسخ دهد یا نه تصمیم‌گیری کنید. سعی کنید بچه‌ها را بدون مراقب در خانه تنها نگذارید اما اگر زمانی مجبور به این کار هستید و قصد دارید وقتی خارج از خانه هستید با خانه در تماس باشید، از تلفنی که اطلاعات تماس‌گیرنده را نمایش می‌دهد و «آی‌دی‌کالر» دارد استفاده کنید تا وقتی تماس می‌گیرید، فرزندتان بداند شما هستید. در غیر این صورت، شاید ترجیح بدهید تلفن را از دسترس بچه‌ها خارج کنید.
نقش بازی کنید تا به او آموزش دهید، نه اینکه او را بترسانید: سؤالات «چی کار می‌کنی اگه؟» فرصتی برای تمرین ایجاد می‌کند، فقط حتماً رویکرد مثبت و سازنده‌ای داشته باشید و کودک خود را نترسانید. استفاده از نقش بازی کردن در آموزش نحوهٔ روبه‌رو شدن با شرایط پیچیده‌تر به بچه‌ها مهم و کلیدی است. به عنوان مثال، با فرزندتان این نمایش را بازی کنید که اگر وقتی در پارک تنها باشد و شخصی به او نزدیک شود چه کند. مثلاً بگویید سریع پیش شما بیاید یا به سمت نزدیک‌ترین پدر و مادری که آنجا با بچه‌هایشان هستند برود.
از اظهارات ترسناک خودداری کنید: برای رساندن منظور خود به کودکتان ممکن است وسوسه شوید که هشدارهایی مانند اینها صادر کنید: «یه غریبه ممکنه تو رو از من دور کنه!» یا «ممکنه من دیگه هرگز تو رو نبینم!» اما اینها کودک شما را بی‌دلیل می‌ترساند. یادتان باشد گفت‌وگو و راهنمایی‌هایتان نباید در مورد چیزی باشد که شما از آن می‌ترسید، بلکه باید در مورد چیزهایی باشد که فرزندتان را توانمند و آگاه کند.
خونسرد و معقول عمل کنید: خونسرد بمانید و صحبت خود را به باید و نبایدهای اصلی محدود کنید. اگر فرزندتان پرسید که چرا نمی‌تواند با یک غریبه برود، چیزی شبیه این بگویید: «چون من می‌خوام بدونم تو کجا هستی و تو هم بلدی قوانین رو خوب و درست انجام بدی!»
پیام‌ها را تکرار کنید: نیازی به زیاده‌روی نیست اما در فرصت‌های مناسب، مانند زمان نزدیک رفتن به جشن و مهمانی‌ها، در سفر یا قبل از رفتن به هر مکان عمومی که کودک ممکن است نزدیک افراد غریبه باشد، روی این پیام‌ها تأکید کنید.
به کودک بگویید که خانه کجاست: با آموزش نام کامل کودک، نام کامل خود شما، بعد آدرس و شماره تلفن خانه‌تان شروع کنید. گاهی هم به شکل یک بازی، آدرس و شماره تلفن را از بچه‌های بزرگ‌تر امتحان بگیرید. هنگامی که فرزندتان برای دوچرخه‌سواری یا پیاده‌روی در محله بدون حضور شما به اندازهٔ کافی بزرگ شد، در مورد مرزها و اینکه تا کجا می‌تواند برود صحبت کنید و جاهای مشخص و مکان‌های امنی مثل کلانتری را نشانش دهید تا در صورت نیازش به کمک به آنجا برود.
در مورد کارت شناسایی با کودک صحبت کنید: زمانی که حدس زدید کودکتان آمادگی دارد به او بگویید یک کارت شناسایی، مشخصات فیزیکی، سن، آدرس، عکس، اثر انگشت و اطلاعات تماس هر شخص را توضیح می‌دهد است. با بزرگ‌تر شدن فرزندتان نیز عکس کارت شناسایی‌اش را بهروز کنید.