با مشکلات گوارشی در هوای گرم چگونه مقابله کنیم؟

گرمای تابستان فقط روی پوست و مو اثرات منفی نمی‌گذارد و می‌تواند گوارش را نیز تحت‌تأثیر قرار دهد. با افزایش دما، سیستم گوارشی سرعت خود را کم کرده و ضعیف می‌شود که می‌تواند مشکلاتی ایجاد کند. آیا مشکلات گوارشی در تابستان از زیاد قرارگرفتن در معرض نور خورشید ناشی می‌شوند؟

تغییرات آب و هوا بر بدن و عملکرد آن اثر می‌گذارد. هوای خیلی گرم باعث کاهش عملکرد گوارشی می‌شود و احتمال مشکلات و ناراحتی‌های گوارشی مانند گرفتگی معده و درد شکم، احساس تهوع و استفراغ، اسیدیته و سوزش سردل، از دست دادن اشتها، نفخ، یبوست و مدفوع شل و آبکی افزایش می‌یابد. البته این را هم مدنظر داشته باشید که مشکلات گوارشی در تابستان ممکن است واقعاً هم ربطی به تابستان نداشته باشند و فقط تصادفاً با این فصل گرم هم‌زمان شده باشند، بنابراین اگر علاوه بر علائم گوارشی علائم دیگری هم دارید و مشکلتان ادامه‌دار شده حتماً به پزشک مراجعه کنید.

آیا درست است که تابستان بر سلامت گوارش ما اثر می‌گذارد؟

طبق آمار و مطالعات، ریسک شعله‌ورشدن علائم بیماری التهابی روده و گاستروانتریت ویروسی (آنفلوانزای معده) در روزهای گرم سال بیشتر است. گرمای طاقت‌فرسای تابستان می‌تواند برای هر کسی که در حال حاضر مشکلات گوارشی دارد ناراحت‌کننده باشد.

توصیه‌هایی برای حفظ سلامت گوارش در روزهای بسیار گرم تابستان

از مصرف قهوه و نوشابه‌گازدار پرهیز کنید

اگر عادت دارید معمولاً زیاد قهوه و نوشابه مصرف کنید، در روزهای تابستان باید محتاط‌تر باشید. این نوشیدنی‌ها می‌توانند بدنتان را فوراً دهیدراته کرده و معده‌تان را تحریک کنند.

هر روز ورزش کنید

اگر مشکلات معده یا ناراحتی گوارشی دارید پس حتماً لازم است هر روز ورزش کنید. داشتن فعالیت بدنی مستمر و هر روز ورزش‌کردن کمکتان می‌کند از درد و ناراحتی معده و نفخ و گاستریت و بدهضمی خلاص شوید. وقتی هوای بیرون خیلی گرم است بهتر است داخل ورزش کنید. در خانه می‌توانید با وزنه تمرین کنید، یوگا یا تمرینات هوازی انجام دهید.

با این که فعالیت بدنی منظم در تابستان خیلی مهم است؛ اما با مدت و شدت تمرین آهسته شروع کنید، بیش از ۴۵ دقیقه تمرین نکنید و حداقل نیم ساعت بعد از ورزش برای خوردن غذا صبر کنید. این زمان اجازه می دهد تا گردش خون منحرف شده به عضلات به معده بازگردد و به هضم مناسب غذا کمک کند.

دوغ و ماست و کشک بخورید

این موارد می‌توانند تحریکات معده را تسکین دهد و برای سلامت گوارش و تسهیل هضم مفید است. ضمناً این مواد، اسیدیته معده را به حداقل می‌رساند.

رژیم غذایی سالم و مغذی داشته باشید

سعی کنید میوه‌های تازه، سبزی‌ها برگ‌دار و طالبی و سیب و گلابی و خیار و خربزه و هندوانه بیشتر بخورید. شربت نعنا و آبلیمو و سالاد کاهو و کرفس نیز برای تابستان عالی است. از خوردن غذاهای چرب و فراوری شده و کنسروی و هله‌هوله تا جایی که می‌توانید دوری کنید.

از قند و شکر و نوشیدنی‌های شیرین پرهیز کنید

در حالی که نوشیدن مایعات برای هیدراته ماندن بدن بسیار مهم است؛ اما از نوشیدنی‌های شیرین خودداری کنید. غذاهای حاوی قند زیاد و طعم و رنگ افزوده باعث مشکلاتی مثل نفخ و معده درد می‌شوند. غذاهای سنگین هم نخورید؛ چون به گوارشتان فشار می‌آورند. بهترین کار نوشیدن مایعات شفاف است.

پُرخوری نکنید و وعده‌های غذایی را کوچک‌تر و مکررتر کنید

با شروع تابستان برنامه غذایی خود را تغییر دهید  و وعده‌های غذایی‌تان را کوچک‌تر و مکرر کنید؛ یعنی اندازه هر چیزی که می خورید را کاهش دهید، اما به جای سه وعده اصلی، ۵ تا ۶ وعده غذایی بخورید.

فوراً بعد از خوردن غذا نخوابید؛ چون باعث سوزش معده می‌شود. آهسته غذا خوردن، جویدن صحیح و لذت بردن از طعم و مزه غذایی که می خورید همگی به هضم کمک می‌کنند. از آنجایی که سیستم گوارش در تابستان کندتر می‌شود، آهسته و آگاهانه غذا خوردن به جلوگیری از مشکلات گوارشی کمک می کند.

پروبیوتیک بخورید

کفیر و کیمچی حاوی باکتری‌های مفید برای گوارش‌اند و مشکلات گوارش را مثل اسهال که در تابستان رایج است تسکین می‌دهند. سعی کنید پروبیوتیک‌ها را در رژیم غذایی هر روزتان بگنجانید.

از خواص سرکه سیب غافل نشوید

آب سیب تخمیرشده یک راهکار بسیار خوب برای تعدیل pH معده است. مقدار کمی سرکه سیب را با آب رقیق کرده و بنوشید تا نفخ و اسیدیته و گاستریتتان بهتر شود. می‌توانید از سرکه سیب به‌عنوان چاشنی سالاد نیز استفاده کنید.

غذاهای دوستدار معده بخورید

در حالی که بهتر است از غذاهای چرب و اسیدی در تابستان اجتناب شود، لیستی از غذاهای مفید برای معده وجود دارد که به هضم آسان و راحت کمک می‌کند. گیاهانی مانند نعنافلفلی، بابونه و زنجبیل برای تسکین مشکلات گوارشی بسیار مفیدند.

از مواد غذایی خوب نگهداری کنید

روزهای گرم تابستان فرصتی مناسب برای باکتری‌ها و دیگر میکروب‌ها هستند تا خودشان را زنده نگه دارند و تکثیر شوند. اگر از مواد غذایی، خوب و درست نگهداری کنید، می‌توانید جلوی رشد این عوامل بیماری‌زا را بگیرید و دچار عفونت‌های گوارشی نشوید.

در معرض بوهای تند قرار نگیرید

شاید به نظرتان عجیب برسد؛ اما بوها و رایحه‌های تند باعث ناراحتی گوارش می‌شوند و می‌توانند حالت تهوع و استفراغ ایجاد کنند. پس لطفاً برای پوشاندن بوی عرق از عطرهای تند استفاده نکنید.

کمتر از داروهای OTC استفاده کنید

آنتی‌اسیدها و مهارکننده‌های اسیدهای گوارشی مشکلات معده را تسکین می‌دهند؛ اما زیاده‌روی در مصرف آنها می‌تواند شرایط را بدتر کند؛ بنابراین توصیه می‌کنیم مصرف این داروها را در تابستان به حداقل برسانید.

میوه‌های برش خورده و مانده نخورید

به گزارش وب گاه تبیان، میوه‌هایی که برش خورده‌اند و در معرض هوا قرار گرفته‌اند زمینه‌ای مساعد برای رشد باکتری‌ها هستند و مصرف این میوه‌ها خصوصاً در تابستان می‌تواند مشکلاتی برای گوارش ایجاد کرده یا حتی منجر به مسمومیت شود. غذاها و میوه‌هایی را که در معرض هوا بوده‌اند و خوب نگهداری نشده‌اند نخورید.

فواید شنا برای سلامتی

کمتر کسی است که از شنا در دریا و رودخانه و استخر خاطره‌ای نداشته باشد. اما شنا در واقع فقط یک تفریح نیست. شنا یکی از بهترین ورزش‌های هوازی است که در عین مفرح بودن یک فعالیت بدنی بسیار مفید تلقی شده و این پتانسیل را دارد تا بدنتان را تغییر دهد و سطح فیتنستان را بالا ببرد.

شناکردن برای همه افراد در هر سن و سالی عالی بوده و یک ورزش مهیج و پُرطرفدار با هر سطح فیتنسی می‌باشد. شما می‌توانید شنا را به‌عنوان تمرینی لذت‌بخش و آرامش‌بخش انجام دهید؛ اما همچنین می‌توانید با افزایش شدت این تمرین آن را تبدیل به ورزشی جدی و مؤثرتر کنید. به‌هرحال شنا راهی برای حفظ فعالیت بدنی است و می‌تواند بخشی از ۱۵۰ دقیقه‌ای را که توصیه شده باید در هفته ورزش هوازی کنید پُر کند.

به‌طورکلی فعال ماندن یکی از بهترین کارهایی است که می‌توانید برای سلامتی‌تان انجام بدهید. ورزش منظم می‌تواند مغز را سالم نگه دارد، عضلات و استخوان‌ها را قوی کند و خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن را کاهش دهد. شنا نه‌تنها مفرح و لذت‌بخش است؛ بلکه فواید زیادی برای سلامتی دارد که اگر به طور منظم انجام دهید از این فواید بهره خواهید برد.

تمرینی برای تمام بدن

شنا تمام عضلات بدن را به کار می‌گیرد و فرقی هم نمی‌کند چه نوع شنایی انجام دهید. شناکردن نیازمند این است که عضلات میان تنه، بازوها و پاها را به کار ببرید. عضلات پشت و سرینی‌تان در شنا کاملاً درگیر می‌شوند.

کمک به سلامت قلب

ورزش منظم به‌طورکلی برای قلب مفید است از جمله اینکه فشارخون را پایین می‌آورد، کلسترول خوب را افزایش می‌دهد و التهاب را در بدن کاهش می‌دهد. مطالعه‌ای که روی افراد مبتلا به فشارخون بالا انجام شد نشان می‌دهد یک برنامه شنا ده‌هفته‌ای منجر شد فشارخون سیستولیک این افراد پایین بیاید. البته مطالعات بعدی نیز همین یافته‌ها را تأیید کردند. هر چند شناکردن با سرعت تفریحی و راحت هم فوایدی دارد؛ اما طبق تحقیقات یک برنامه شنا با شدت بالا می‌تواند فشارخون سیستولیک را به میزان چشمگیری کاهش دهد و ضمناً ضربان قلب در زمان استراحت را پایین بیاورد.

بهبود ظرفیت ریه

ریه‌ها عضو مهمی در بدن هستند که طی ورزش نقش بسیار اساسی دارند. ریه‌های شما اکسیژن را به بدن می‌رسانند تا انرژی لازم را داشته باشید و ضمناً کربن‌دی‌اکسید را به‌عنوان یک فراورده جانبی از بدنتان خارج می‌کنند، اما قلب اکسیژن را به عضلاتی می‌رساند که واقعاً ورزش می‌کنند. وقتی ورزش می‌کنید بدن شما اکسیژن بیشتری مصرف می‌کند و ضربان قلبتان در واکنش به این مصرف اکسیژن بالاتر می‌رود.

ریه‌های شما مجبورند سخت‌تر کار کنند تا شما طی ورزش خوب نفس بکشید و این ریه‌ها در جواب به ورزش منظم در عملکردهای خود قوی‌تر می‌شوند. در نتیجه ظرفیت ریه‌ها به‌مرورزمان بیشتر می‌شود. تحقیقات انجام شده نشان می‌دهند ظرفیت ریهٔ شناگرها حتی در مقایسه با فوتبالیست‌ها بیشتر است.

تقویت و خوش‌فرم کردن عضلات

شنا یک ورزش برای تمام بدن است؛ اما بعضی از حرکات در شنا می‌توانند یک سری از عضلات را بیشتر از بقیه درگیر کنند. مثلاً کرال‌پشت، عضلات ران و شکم و سرینی را به‌شدت درگیر می‌کند. شنای پروانه عضلات دوسر و سه‌سربازو و شانه‌ها را کاملاً درگیر می‌کند. کرال‌سینه هم بیشتر عضلات پایین‌تنه را درگیر می‌کند. اما همه شناها به‌خوبی عضلات بدن را به کار می‌گیرند و آنها را قوی‌تر می‌کنند. ضمناً آب به‌عنوان یک مقاومت عمل کرده و نسبت به هوا مقاومت بیشتری ایجاد می‌کند که این هم امتیاز بیشتری برای افزایش قدرت عضلات است.

فعالیتی کم‌شدت اما مفید

اگر در حال ریکاوری از یک آسیب هستید یا مشکل مفاصل دارید، کم شدت بودن ذاتی شنا می‌تواند بسیار به نفعتان باشد و شما را فعال نگه دارد. آب با احاطه‌کردن بدنتان مثل یک حامی عمل کرده و هر فشار اضافی بر مفاصلتان را برمی‌دارد و شما می‌توانید بدون واردکردن فشار بیش از حد در آب پیش بروید.

خیلی از افرادی که آرتریت یا دیگر عوارض مزمن دارند می‌توانند شنا کنند؛ زیرا به عضلات و مفاصلشان فشاری وارد نمی‌شود. تحقیقات روی افراد بی‌تحرک که اوستئوآرتریت داشتند نشان داد سه ماه برنامه شنا منجر به کاهش چشمگیر درد و گرفتگی مفاصل شده و کیفیت زندگی این افراد بهتر شده بود. حتی پیاده‌روی هم می‌تواند به مفاصل فشار وارد کند، بنابراین اگر به دنبال یک فعالیت کم‌شدت و سبُک هستید شنا می‌تواند ورزشی بسیار ایده‌آل برای شما باشد.

کمک به کنترل وزن

شنا همراه با یک رژیم غذایی متعادل می‌تواند نسخه بسیار مناسبی برای کنترل وزن سالم باشد. شنا اگر با سرعت متوسطی انجام شود تقریباً ۲۷۵ کالری در ساعت می‌سوزاند. اما افزایش شدت تمرین می‌تواند تا ۵۰۰ کالری در همان مدت زمانی بسوزاند. شنا را به طور منظم انجام‌دادن کلید مؤثربودن آن است تا نتایج بلندمدت بگیرید و وزنتان را خوب کنترل کنید.

کاهش چربی بدن

شنا علاوه بر کالری‌سوزی، چربی‌سوزی هم دارد. در مطالعه‌ای که روی خانم‌های میان‌سال انجام شد یک گروه به مدت ۱۲ هفته، سه ساعت در هفته شنا می‌کردند و نتیجه این بود که چربی بدنشان کم شده بود. تحقیق انجام شده روی خانم‌های بی‌تحرک نشان داد آنهایی که سه بار در هفته شنا می‌کردند، کاهش وزن بیشتری داشتند و اندازه دور کمر و دور باسن آنها در مقایسه با گروهی که سه بار در هفته پیاده‌روی می‌کردند کاهش سایز بیشتری داشت.

بهبود سلامت روان

به‌طورکلی ورزش در فضای بیرون از خانه فواید زیادی برای روح و روان دارد، از جمله افزایش دقت و تمرکز و کاهش ریسک افسردگی. اگر دسترسی به یک استخر مناسب دارید بهتر است از آن استفاده کنید به سلامت روح و روانتان برسید. تحقیقات نشان می‌دهد شنا در فضای باز می‌تواند سلامت روان را بهتر کند. به‌هرحال فرقی نمی‌کند کجا شنا می‌کنید؛ شنا در هر محیطی می‌تواند آرامش‌بخش و خوشایند باشد و استرستان را کم کند.

افزایش کیفیت خواب

ورزشی مثل شنا می‌تواند ریسک بیماری‌های مزمن را کم کند، اضطراب را تسکین دهد، وزن سالم را حفظ کند و حتی باعث شود بهتر بخوابید. ورزش هوازی به‌طورکلی اثر چشمگیری بر کیفیت خوابتان دارد و اگر با شدت متوسطی انجام شود می‌تواند خواب عمیقتان را بیشتر کند و در نتیجه مغز و بدنتان می‌توانند به‌خوبی بازیابی کرده و انرژی بگیرند.

توصیه‌هایی برای شروع

اگر مشتاقید شنا را به‌عنوان ورزش شروع کنید پس توصیه‌هایی برایتان داریم تا بیشترین بهره را از آن ببرید:

. کم‌کم شروع کنید

شاید یک والیبالیست باشید یا کلاً یک تازه‌کار در ورزش، ولی به‌هرحال اگر تجربه شنا نداشته باشید این ورزش می‌تواند در ابتدا برایتان عجیب و حتی چالش‌برانگیز باشد. پس با دو تا سه جلسه و با سرعت کم و استراحت‌های بیشتر شروع کنید و تدریجاً آنها را افزایش دهید تا بدنتان فرصت داشته باشد خودش را سازگار کند.

. تجهیزات لازم را تهیه کنید

شما نیاز به یک دست لباس شنای مناسب دارید تا اعتمادبه‌نفس لازم را به شما بدهد. یک عینک شنای باکیفیت هم لازم دارید تا راحت در آب حرکت کنید. کلاه شنا نیز نیاز دارید، خصوصاً اگر موهایتان بلند است.

. نکات ایمنی را جدی بگیرید

به گزارش وب گاه تبیان، فرقی نمی‌کند در چه سطح فیتنسی هستید، حتی باتجربه‌ترین شناگرها هم هرگز تنها شنا نمی‌کنند. اتفاق همیشه می‌تواند بیفتد، بنابراین همیشه با یک دوست و همراه به شنا بروید و مطمئن باشید که یک نجات‌غریق در کنارتان هست.

آشنایی با دلایل دوبینی و درمان آن

دوبینی زمانی است که فرد تصویری را که باید یکی ببیند، دوتایی می‌بیند. این دو تصویر می‌توانند کنار هم یا روی‌هم یا هر دو حالت دیده شوند. دوبینی دلایل زیادی می‌تواند داشته باشد، از جمله دیابت و یا ضربه به سر.

دوبینی می‌تواند بر قدرت حرکت و تعادل و خواندن فرد اثر بگذارد. دوبینی دوچشمی فقط زمانی رخ می‌دهد که هر دو چشم باز هستند و اگر فرد یکی از چشم‌ها را ببندد، دوبینی هم برطرف خواهد شد، چون هر چشمی تا حدودی متفاوت می‌بیند.

دوبینی تک‌چشمی زمانی است که دوبینی ناشی از مشکلی است که فقط در یکی از چشم‌ها وجود دارد.

درمان دوبینی بستگی به نوع و علت آن دارد. درمان‌ها می‌توانند شامل ورزش چشم، عینک‌های خاص و عمل جراحی شوند.

آشنایی با دلایل دوبینی و درمان آن

تعریف دوبینی

دوبینی یا دیپلوپیا یک مشکل چشمی است که باعث می‌شود فرد دو تصویر مجزا از یک چیز ببیند. یکی از تصویرها محوتر است. خیلی از افراد اغلب دوبینی را با تاری دید اشتباه می‌گیرند. دوبینی می‌تواند یک چشم یا هر دو چشم را درگیر کند. در دوبینی تک‌چشمی، حتی وقتی چشم دیگر را می‌بندید هم دوبینی وجود دارد. علت هم اغلب مربوط به خود چشم بوده و احتمالاً مشکل نورولوژیکی وجود ندارد.

کسی که دوبینی دوچشمی دارد تنها زمانی دو تصویر می‌بیند که هر دو چشم باز هستند. عوارض جدی‌تری می‌توانند منجر به دوبینی دوچشمی شوند. دوبینی می‌تواند افقی، عمودی یا هر دو باشد.

دوبینی چگونه است؟

چیزی که فرد دچار دوبینی می‌بیند بستگی به نوع دو بینی‌اش دارد:

.افقی: دو تصویر کنار هم دیده می‌شوند

. عمودی: یک تصویر در بالای تصویر دیگر دیده می‌شوند

. مورب: دو تصویر افقی و عمودی نسبت به هم دیده می‌شوند

هم‌راستا نبودن در دوبینی به‌راحتی قابل‌توجه است، اما گاهی ممکن است چندان واضح نبوده و زمانی به چشم بیاید که فرد چشم‌هایش را در جهت‌های خاصی حرکت می‌دهد. شما ممکن است دچار دوبینی باشید اما ندانید. مغز تصاویر یکی از چشم‌ها را نادیده می‌گیرد تا تصاویر نامتقارن و ناتراز را جلوی دیدتان نیاورد.

علت دوبینی

هریک از چشم‌ها تصویر خودش را از محیط خلق می‌کند. مغز دریافت‌های هر یک از چشم‌ها را با هم ترکیب کرده و تبدیل به یک تصویر واضح می‌کند و به شما ارائه می‌دهد. چشم‌ها باید با هم کار کنند تا مشاهده دقیقی داشته باشند. هر چیزی که خللی در این فرایند ایجاد کند می‌تواند باعث دوبینی شود، مثلاً آسیب یک عضله یا عصب.

برخی از بیماری‌ها هم می‌توانند عضلات حرکت‌دهنده چشم‌ها را ضعیف کرده و دوبینی ایجاد کنند. آسیب به عضلاتی که چشم‌ها را حرکت می‌دهند یا عصب‌هایی که حرکات چشم را کنترل می‌کنند نیز می‌تواند منجر به دوبینی شود. آسیب به قسمت‌های خاصی از چشم، مثلاً عدسی‌ها یا قرنیه هم می‌تواند موجب دوبینی شود.

علت‌های دوبینی دوچشمی

یکی از علت‌های شایع دوبینی دوچشمی، انحراف چشم یا استرابیسم می‌باشد. این عارضه زمانی رخ می‌دهد که چشم‌ها هم راستا نیستند. استرابیسم در کودکان نسبتاً شایع است. اما این عارضه همیشه هم منجر به دوبینی نمی‌شود.

تعریف دوبینی

دوبینی یا دیپلوپیا یک مشکل چشمی است که باعث می‌شود فرد دو تصویر مجزا از یک چیز ببیند. یکی از تصویرها محوتر است. خیلی از افراد اغلب دوبینی را با تاری دید اشتباه می‌گیرند. دوبینی می‌تواند یک چشم یا هر دو چشم را درگیر کند. در دوبینی تک‌چشمی، حتی وقتی چشم دیگر را می‌بندید هم دوبینی وجود دارد. علت هم اغلب مربوط به خود چشم بوده و احتمالاً مشکل نورولوژیکی وجود ندارد.

کسی که دوبینی دوچشمی دارد تنها زمانی دو تصویر می‌بیند که هر دو چشم باز هستند. عوارض جدی‌تری می‌توانند منجر به دوبینی دوچشمی شوند. دوبینی می‌تواند افقی، عمودی یا هر دو باشد.

دوبینی چگونه است؟

چیزی که فرد دچار دوبینی می‌بیند بستگی به نوع دو بینی‌اش دارد:

. افقی: دو تصویر کنار هم دیده می‌شوند

. عمودی: یک تصویر در بالای تصویر دیگر دیده می‌شوند

. مورب: دو تصویر افقی و عمودی نسبت به هم دیده می‌شوند

هم‌راستا نبودن در دوبینی به‌راحتی قابل‌توجه است، اما گاهی ممکن است چندان واضح نبوده و زمانی به چشم بیاید که فرد چشم‌هایش را در جهت‌های خاصی حرکت می‌دهد. شما ممکن است دچار دوبینی باشید اما ندانید. مغز تصاویر یکی از چشم‌ها را نادیده می‌گیرد تا تصاویر نامتقارن و ناتراز را جلوی دیدتان نیاورد.

علت دوبینی

هریک از چشم‌ها تصویر خودش را از محیط خلق می‌کند. مغز دریافت‌های هر یک از چشم‌ها را با هم ترکیب کرده و تبدیل به یک تصویر واضح می‌کند و به شما ارائه می‌دهد. چشم‌ها باید با هم کار کنند تا مشاهده دقیقی داشته باشند. هر چیزی که خللی در این فرایند ایجاد کند می‌تواند باعث دوبینی شود، مثلاً آسیب یک عضله یا عصب.

برخی از بیماری‌ها هم می‌توانند عضلات حرکت‌دهنده چشم‌ها را ضعیف کرده و دوبینی ایجاد کنند. آسیب به عضلاتی که چشم‌ها را حرکت می‌دهند یا عصب‌هایی که حرکات چشم را کنترل می‌کنند نیز می‌تواند منجر به دوبینی شود. آسیب به قسمت‌های خاصی از چشم، مثلاً عدسی‌ها یا قرنیه هم می‌تواند موجب دوبینی شود.

علت‌های دوبینی دوچشمی

یکی از علت‌های شایع دوبینی دوچشمی، انحراف چشم یا استرابیسم می‌باشد. این عارضه زمانی رخ می‌دهد که چشم‌ها هم راستا نیستند. استرابیسم در کودکان نسبتاً شایع است. اما این عارضه همیشه هم منجر به دوبینی نمی‌شود.

درمان دوبینی

درمان دوبینی معمولاً به علت بستگی دارد.

درمان دوبینی تک‌چشمی

درمان بسته به علت متفاوت است:

. آستیگماتیسم: عینک‌ها یا لنزهای اصلاحی اغلب می‌توانند انحناهای قرنیه را اصلاح کنند و در نتیجه عبور نور به داخل چشم‌ها نیز اصلاح شود.

. جراحی با لیزر: این درمان شامل فرم‌دهی دوباره قرنیه با لیزر می‌شود.

. آب‌مروارید: جراحی معمولاً بهترین درمان است. با عمل جراحی معمولاً علت دوبینی از بین می‌رود. عوارض احتمالی جراحی آب‌مروارید شامل عفونت، درد و احتمالاً ادامهٔ تاری یا دوبینی می‌شود؛ اما معمولاً درمان فوری می‌تواند این عوارض را برطرف کند.

. خشکی چشم: اگر چشم‌ها به‌اندازه کافی اشک تولید نکنند می‌توانند ملتهب و دردناک شوند و ایجاد دوبینی می‌شود. اغلب قطره‌های اشک مصنوعی برای تسکین علائم تجویز می‌شوند.

درمان دوبینی دوچشمی

بسته به علت، درمان دوبینی دوچشمی متفاوت می‌تواند باشد:

. استفاده از عینک

. ورزش چشم

. استفاده از لنزهای غیرشفاف

. استفاده از چسب چشم

. عمل جراحی روی عضلات چشم جهت اصلاح وضعیت آنها

. در انواع خاصی از دوبینی، ممکن است بوتاکس به عضلات چشم تزریق شود تا این عضلات شُل بمانند.

به گزارش وب گاه تبیان،  درمان با بوتاکس باید بسیار با احتیاط انجام شود؛ زیرا منع‌های پزشکی در این مورد وجود دارد. این منع‌ها شامل اختلالات عصبی عضلانی مثل میاستنی گراویس (ضعف وخیم عضلانی) و اسکلروز جانبی آمیوتروفیک می‌شوند. گذاشتن عدسی طبی پریزم در عینک هم می‌تواند به ترازکردن تصاویر چشم‌ها کمک کند. پریزم می‌تواند موقتاً یا دائم به عدسی‌ها بچسبد.

سلامت دهان و دندان مادر چه تأثیری بر جنین می‌گذارد؟

در حالی که بسیاری از افراد در دوران بارداری، سلامت دهان و دندان خود را نادیده می‌گیرند اما تحقیقات نشان می‌دهد که برخی از مشکلات دندانی مادر باردار می‌تواند بر روی جنین تأثیر بگذارد. به همین دلیل مراقبت از سلامت دندان به اندازه سلامت بدن در دوران بارداری ضروری است.

زنان اغلب در دوران بارداری سعی می‌کنند با مصرف ویتامین‌ها، تغذیه سالم و حتی ورزش کردن سلامت فرزندشان را تأمین کنند اما چیزی که به‌اندازه مراقبت از سلامت بدن در دوران بارداری اهمیت دارد، مراقبت از سلامت دهان و دندان است زیرا سلامت دهان و دندان یک زن باردار می‌تواند بر جنین او تأثیر بگذارد؛ چنانچه تحقیقات نشان می‌دهد که بیماری لثه، با وزن کم هنگام تولد و حتی زایمان زودرس مرتبط است. همچنین پوسیدگی دندان در دوران بارداری می‌تواند باعث انتقال باکتری به کودک و پوسیدگی دندان جنین در دوران کودکی شود. بنابراین، درمان هرگونه علائم بیماری لثه و پوسیدگی دندان در دوران بارداری از نکات مهمی است که زنان باردار برای حفظ سلامت خود و کودکشان باید به آن توجه کنند.

سلامت دهان و دندان چه تأثیری بر بارداری دارد؟

یک مطالعه نشان داد که تقریباً ۱۸ درصد از نوزادان نارس و کم‌وزن درنتیجه بیماری پریودنتال (بیماری لثه) در مادران خود به دنیا می‌آیند. تولد نارس و وزن کم هنگام تولد به‌نوبه خود با خطر مرگ‌ومیر بیشتر نوزادان و افزایش خطر ابتلا به برخی از مشکلات سلامتی طولانی‌مدت برای نوزاد مرتبط است.

مطالعات همچنین نشان می‌دهد که بیماری پریودنتال ممکن است شانس ابتلا به پره‌اکلامپسی را در زنان باردار افزایش دهد. پره اکلامپسی یک اختلال فشارخون جدی مرتبط با بارداری است که می‌تواند منجر به زایمان زودرس، مرده زایی و سکته شود. یک مطالعه نشان داد که زنان باردار مبتلا به پره‌اکلامپسی ۳.۵ برابر بیشتر از زنان غیر پره‌اکلامپسی در معرض ابتلا به بیماری پریودنتال هستند. علاوه بر این، تغییرات هورمونی در دوران بارداری می‌تواند لثه‌ها را تحت تأثیر قرار دهد و به‌طور بالقوه منجر به وضعیتی به نام ژنژیویت بارداری (التهاب و خونریزی لثه) شود. به گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات‌متحده (CDC)، حدود ۶۰ تا ۷۵ درصد از زنان باردار از التهاب لثه رنج می‌برند.

سلامت دندان مادر چه تأثیری بر جنین می‌گذارد؟

وجود حفره‌های درمان‌نشده یا پوسیدگی دندان در دهان مادر می‌تواند خطر پوسیدگی دندان نوزاد را در کودکی یا خردسالی افزایش دهد.

پوسیدگی دندان، یک بیماری عفونی و قابل‌انتقال است که تا حدودی ناشی از تجمع باکتری‌های پوسیدگی‌زا (حفره زا) در دهان است. این باکتری‌ها می‌توانند از طریق بزاق از فردی به فرد دیگر، ازجمله از مادر به نوزاد تازه متولدشده، سرایت کنند.

یکی از شناخته‌شده‌ترین انواع باکتری‌های پوسیدگی‌زا، استرپتوکوک موتانس (MS) است. سطح ام‌اس (MS) در داخل دهان به‌عنوان شاخصی برای میزان خطر پوسیدگی استفاده می‌شود، به‌گونه‌ای که ام‌اسِ بیشتر در داخل دهان به معنای خطر بالاتر ابتلا به پوسیدگی است.

 ام‌اس می‌تواند درست از بدو تولد (حتی قبل از اینکه نوزاد دندانی داشته باشد) در دهان نوزاد ایجاد شود. هر چه سطح ام‌اس در دهان مادر بیشتر باشد، احتمال اینکه او باکتری را به نوزادش منتقل کند و ام‌اس در دهان نوزاد جمع شود، بیشتر می‌شود. اگر باکتری ام‌اس در دهان شیرخوار تجمع کند، پس از درآمدن دندان‌ها، احتمال پوسیدگی دندان نوزاد بیشتر می‌شود.

آیا مراقبت از دندان در دوران بارداری بی‌خطر است؟

مراقبت‌های دندانی در دوران بارداری بی‌خطر است و نتایج سلامت دهان و دندان بهتری را برای جنین و همچنین مادر به همراه خواهد داشت. متأسفانه برخی از زنان باردار از روی بی‌توجهی یا ترس از مراجعه به دندان‌پزشک در این دوران، از سلامت دهان و دندانشان غافل می‌شوند؛ این درحالی‌که است که پوسیدگی و بیماری لثه درمان‌نشده می‌تواند منجر به عفونت شده و سلامت مادر و جنین را به خطر بیندازد.

نگرانی‌های رایج در مورد درمان دندان در دوران بارداری شامل بی‌حس‌کننده موضعی، یا عوامل بی‌حس‌کننده و اشعه ایکس دندان است اما این موارد در دوران بارداری بی‌خطر هستند. بااین‌حال، توصیه می‌شود با دندان‌پزشک خود صحبت کنید تا از کم‌خطرترین مواد بی‌حسی استفاده نماید. برای درمان و پر کردن دندان‌های پوسیده نیز باید توجه داشت که حفره‌ها حتماً با مواد پرکننده بدون جیوه پر شوند زیرا پرکننده‌های آمالگام یا نقره ممکن است باعث مشکلات سلامتی شما یا کودکتان شود. آمالگام ترکیبی از مواد مختلف، معمولاً مواد شیمیایی و فلزات است. آمالگام دارای مقدار زیادی جیوه است که سمی می‌باشد.

استفاده از پرکننده آمالگام در دندان مادر باعث می‌شود که جیوه از طریق جفت یا هنگام شیر دادن به کودک منتقل شود. مطالعات نشان داده زنان بارداری که در معرض پر کردن مواد حاوی جیوه قرارگرفته‌اند نسبت به زنان بارداری که در معرض جیوه قرار نگرفته‌اند بیشتر در معرض خطر سقط‌جنین، پره اکلامپسی و نوزادان کم‌وزن قرار داشتند. جیوه همچنین می‌تواند به مغز، کلیه‌ها و سایر اندام‌ها آسیب برساند.

به گفته سازمان غذا و داروی ایالات‌متحده (FDA) اگر باردار هستید یا حتی قصد بارداری دارید، نباید از پرکننده آمالگام دندان استفاده کنید. اگر نیاز به پر کردن حفره دارید، از دندان‌پزشک خود بخواهید از یک پرکننده رزین کامپوزیت بدون جیوه استفاده کند. پرکننده‌های رزین کامپوزیت شامل فلزات سمی مانند جیوه نیستند و برای شما و کودکتان بی‌خطر هستند.

 FDA توصیه نمی‌کند که پرکننده‌های آمالگام دندانی را که قبلاً داشته‌اید بردارید، مگر اینکه دندان‌پزشک شما بگوید که مشکلی در پر کردن وجود دارد.

نکاتی برای سلامت دندان در دوران بارداری

بیماری پریودنتال (التهاب لثه) و تجمع باکتری‌های پوسیدگی‌زا مانند ام‌اس اغلب قابل‌اجتناب هستند. برای کاهش خطر ابتلا به بیماری پریودنتال و پوسیدگی دندان، کافی است تا با رعایت نکات زیر در دوران بارداری از سلامت خود و کودکتان محافظت کنید:

دو بار در روز مسواک بزنید و روزانه از نخ دندان استفاده کنید

 مسواک زدن منظم و نخ دندان کشیدن برای از بین بردن ذرات غذا و باکتری‌های پوسیدگی‌زا از دندان‌ها حیاتی است. اگر رفلکس شدید مربوط به بارداری مسواک زدن دندان‌هایتان را برایتان دشوار می‌کند، سعی کنید به سراغ طعم دیگری از خمیردندان بروید.

یک ساعت بعد از استفراغ مسواک بزنید

 استفراغ، دندان‌های شما را با اسیدهای معده می‌پوشاند که مانند سایر اسیدها می‌تواند با ایجاد دمینرالیزاسیون به دندان‌های شما آسیب برساند. برای ‌به حداقل رساندن این آسیب، سعی کنید بعد از استفراغ ابتدا دهان خود را با یک فنجان آب مخلوط با یک قاشق چای‌خوری جوش‌شیرین بشویید تا اسید را خنثی کنید و حداقل یک ساعت بعد از استفراغ مسواک بزنید.

مصرف کربوهیدرات‌های ساده را به حداقل برسانید

مواد قندی، باکتری‌های بد را جذب می‌کند و pH دهان را کاهش می‌دهد.  شیرینی‌جات مانند آهنربا برای باکتری‌های بد هستند. خوردن غذاهای شیرین یا نشاسته‌ای باعث می‌شود تا باکتری‌های پوسیدگی‌زا (حفره زا) داخل دهان شما از این قندها تغذیه کنند و از آن‌ها برای رشد و تکثیر استفاده نمایند. این باکتری‌ها می‌توانند باعث پوسیدگی دندان و بیماری پریودنتال شوند. میوه‌ها و سبزیجات تازه، آجیل، پنیر، گوشت، ماهی و غلات کامل گزینه‌های بهتری هستند.

بعد از غذا آدامس بدون قند بجوید

 نشان داده‌شده است که جویدن آدامس بدون قند به جلوگیری از پوسیدگی دندان کمک می‌کند.

به‌طور منظم به دندان‌پزشکی مراجعه کنید

هر ۶ تا ۱۲ ماه یک‌بار به دندان‌پزشک مراجعه کنید. دندان‌پزشک می‌تواند به شناسایی و درمان بیماری پریودنتال و پوسیدگی دندان قبل از بدتر شدن آن‌ها کمک کند. معاینات منظم دندانپزشکی جزء مهم مراقبت‌های دوران بارداری است. بااین‌حال، بهتر آن است که قبل از بارداری به دندان‌پزشک مراجعه و نسبت به درمان دندان‌های خود اقدام کنید. اگر در دوران بارداری نیاز به درمان دندانپزشکی داشتید، اغلب می‌توان بعد از سه‌ماهه اول، روش‌های غیر فوری را انجام داد.

راهکارهایی ساده برای داشتن خانواده‌ای سالم

یکی از راهکارهای محکم و مطمئن برای حفظ و ایجاد عادت‌های سالم، انجام آن‌ها به صورت خانوادگی است.

پدرها و مادرها می‌توانند با ایجاد محیطی سالم در خانه یک الگوی بسیار عالی برای تمام خانواده باشند. در هر وعده‌غذایی میوه و سبزی‌خوردن، کمتر غذاهای فراوری شده خوردن، بازی و پیاده‌روی‌کردن و حتی با هم خرید رفتن همگی می‌توانند در ایجاد عادت‌های سالم در خانواده نقش بزرگی داشته باشند.

برای تهیه‌ میان‌وعده‌هایی سالم وقت بگذارید

هر خانواده‌ای می‌تواند میان‌وعده‌های سالمی برای اعضای خانواده در نظر بگیرد، مثل میوه و سبزی تازه. میوه‌ها و سبزی‌ها منابع طبیعی انرژی و مواد مغذی موردنیاز بدن هستند.

میوه‌ها و سبزی‌ها دارای ویتامین‌ها و املاحی هستند که کمک می‌کنند جلوی ابتلا به بیماری‌های مزمن گرفته شود. سعی کنید از انواع میوه و سبزی در انواع رنگ‌ها و طعم‌ها استفاده کنید تا اعضای خانواده بتوانند انواع مواد مغذی موردنیاز بدنشان را تأمین کرده و ضمناً از تنوع رنگ و طعم آنها نیز لذت ببرند. اسفناج و کاهو و کلم سبز، پرتقال و سیب‌زمینی شیرین نارنجی، لوبیای سیاه، ذرت زرد، آلوی بنفش، هندوانه قرمز و پیاز سفید و…، بچه‌ها را تشویق می‌کنند تا مرتباً سبزی‌ها و میوه‌های جدید را تجربه کنند.

معمولاً بچه‌ها و حتی افراد بزرگسال بیشتر سراغ خوراکی‌هایی می‌روند که راحت و سریع به آنها دسترسی دارند؛ بنابراین توصیه می‌کنیم میوه‌ها و سبزی‌ها را کاملاً در دسترس بچه‌ها قرار دهید تا احتمال انتخاب‌های سالم غذایی برایشان بیشتر شود؛ مثلاً می‌توانید یک کاسه سالاد میوه رنگارنگ به‌جای کیک و شکلات در اختیار بچه‌ها بگذارید. غذاهای وسوسه‌برانگیز مثل چیپس و شکلات و بستنی را دور از دسترس و دید بچه‌ها بگذارید، یعنی دقیقاً برعکس خوراکی‌های سالم!

چند ایده برای اینکه هر روز بیشتر میوه و سبزی بخورید

میوه‌ها را خام بخورید تا از شیرینی طبیعی آن لذت ببرید. سبزی‌ها و میوه‌های کنسروی یا منجمد در زمان‌هایی که به میوه و سبزی تازه دسترسی ندارید گزینه‌های مناسبی‌اند. فقط حواستان باشد که نوعی را انتخاب کنید که قند افزوده نداشته باشد. میوه‌ها را به‌صورت کامل مصرف کنید نه آبمیوه. آبمیوه‌ها فیبر خود میوه را ندارند و بهتر است خود میوه را کامل بخورید تا فیبر آن نیز به بدنتان برسد و احساس سیری کنید.

فعالیت بدنی و ورزش را بخشی همیشگی از برنامه‌ی خانوادگی‌تان کنید

بهترین راه افزایش میزان فعالیت بدنی اعضای خانواده این است که آن را برای همگی یک الزام کنید. فعالیت‌ها باید مفرح بوده و چیزهایی باشند که همه خانواده بتوانند با هم انجام دهند. بچه‌ها باید هر روز ۶۰ دقیقه فعالیت بدنی داشته باشند؛ اما نه به‌یک‌باره. پیاده‌روی‌های کوتاه، انجام کارهای خانه و دوچرخه‌سواری فعالیت‌های مناسبی‌اند. هر روشی که می‌توانید به کار ببرید تا همه اعضای خانواده تشویق به فعالیت شوند و یک جا ننشینند و سرگرم تلویزیون و کامپیوتر شوند.

برای ورزش هدف تعیین کنید

هدف‌هایی تعیین کنید که برای شما و خانواده‌تان قابل‌دسترس باشد. با هم به گفتگو بنشینید و هدف مشخص کنید. در هفته‌های اول شاید به همه هدف‌ها نرسید؛ اما اگر پیگیر باشید، فعالیت بدنی بخشی از روتین خانوادگی‌تان خواهد شد.

بهترین راه این است که با سه جلسه ۳۰ دقیقه‌ای در طول هفته شروع کنید، مثلاً پیاده‌روی، فوتبال یا والیبال و یا انجام تمیزکاری‌های خانه. زمانی از روز یا هفته را انتخاب کنید که همه بتوانند و موافق باشند.

برای طول هفته یک لیست غذایی سالم تهیه کنید

بچه‌ها را در برنامه‌ریزی‌های غذایی و آشپزی شرکت دهید. خوردن غذاهای سالم و مغذی و به‌اندازه کمک می‌کند همه اعضای خانواده سالم‌تر باشند و انرژی لازم را در طول روز داشته باشند. آماده‌کردن غذاهای سالم نباید لزوماً سخت و پرهزینه باشد؛ کافی است برنامه‌ریزی کنید تا بدانید چه چیزهایی بخرید و چطور آماده کنید. بچه‌ها را در آشپزی دخالت دهید و ببینید تغییرات سالم چقدر ساده رخ می‌دهند.

هر آخر هفته با هم بنشینید و برنامه غذایی هفته بعد را بریزید. سپس لیست خریدتان را بر اساس همین برنامه بنویسید و فقط طبق همان پیش بروید. انتخاب‌های سالم غذایی از خانه شروع می‌شوند. اجازه دهید در مورد لیست خرید، همه افراد نظر بدهند.

محدودکردن مصرف قند و شیرینی برای خانواده راحت‌تر از محدودکردن آن فقط برای یک نفر است. هنگامی که لیست خرید را می‌نویسید به این مسئله دقت کنید.

نوشیدنی‌های سالم انتخاب کنید

دوغ و شیر کم‌چرب بخرید، آبمیوه را به‌صورت طبیعی و خانگی تهیه کنید و سراغ شربت‌های خیلی شیرین نروید.

کمتر از تلویزیون و کامپیوتر استفاده کنید

کارشناسان می‌گویند باید مدت‌زمان استفاده از کامپیوتر و تلویزیون را محدود کنید، مثلاً یکی دو ساعت در روز. زمانی را که قرار است بی‌هدف مقابل تلویزیون و کامپیوتر سپری کنید بهتر است با خانواده و فعالیت بدنی بگذرانید. برای مدت‌زمان استفاده بچه‌ها از تلویزیون و کامپیوتر و بازی‌هایی ویدئویی محدوده زمانی بگذارید.

راهکارهایی ساده برای داشتن خانواده‌ای سالم

با خانواده‌تان حرف بزنید

به بچه‌ها توضیح دهید که باید کمتر بی‌تحرک بنشینند و بیشتر تحرک داشته باشند تا سالم بمانند.

الگوی خوبی باشید

به گزارش وب گاه تبیان، خودتان باید الگوی خوبی باشید و در روز بیشتر از دو ساعت از اسکرین‌ها استفاده نکنید. اگر بچه‌ها شما را ببینند خودبه‌خود از شما الگوبرداری می‌کنند. انجام تمرینات ورزشی را برای اعضای خانواده مفرح و رقابتی کنید.

۷ توصیه برای تبدیل شدن به یک مادر فوق العاده

بسیاری از مادران علاقه زیادی دارند تا به یک مادر فوق العاده تبدیل شوند اما در این راه ناموفق هستند، برای تبدیل شدن به مادری موفق حتما این نکات را رعایت کنید.

یک “مادر فوق العاده” توانایی بیش از حد توانایی یک مادر معمولی را دارد که خانواده را تنظیم کند و مسئولیت‌های خانوادگی و کاری را پخش و متعادل سازد. او همچنین، مادر باهوشی است که می‌داند بهتر است، تا وظایف خانه را بین اعضای خانواده پخش کند تا همه چیز بهتر انجام شود و سر جایش قرار بگیرد.

آیا یک مادر فوق العاده شدن، ممکن است؟

هنگامی که با خواسته‌های بسیاری از زنان در زندگی حرفه ای کاری و زندگی شخصیشان مواجه می‌شوید، مادر بودن، می‌تواند بسیار دشوار باشد و برای بسیاری این موفقیت یک چالش واقعی است. یک مادر فوق العاده و بی‌نظیر، به این معنی نیست که باید مراقب همه چیز باشید؛ تمیز و مرتب نگهداشتن خانه، مراقبت و پرورش کودکان، کار کردن در بیرون منزل، داشتن همسر و اینکه هنوز هم بخواهید تا زیبا و سلامت باشید… تمام این موارد برای یک نفر به تنهایی بسیار زیاد است با این حال، اینها هنوز هم هدف، برای بسیاری از زنان هستند ولی آیا این می‌تواند انتظار بیش از حدی از خودمان باشد؟ پاسخ را در ادامه این مطلب خواهید خواند.

توصیه‌هایی برای مادر فوق العاده و بی نظیر بودن

کلید و نکته اساسی برای مادر فوق العاده بودن، این است که خودتان را بیش از حد برای کمال و کامل بودن اذیت نکنید، زیرا کمال اصلا وجود خارجی ندارد بر اساس این فرضیه اساسی، ما به شما هفت توصیه‌ می‌کنیم که بسیار برای شما ضروری و لازم هستند تا به راحتی و با خوشحالی تمام به بقیه جنبه‌های مادری خود نیز رسیدگی کنید:

۱. عشق و بخشش

عشق شما برای خانواده‌تان مهم است؛ پس از همه اینها، کودکان همیشه دوست دارند “دوستت دارم” را از پدر و مادر خود بشنوند. شما هرگز نمی‌توانید فقط آن را بگوئید. با این حال، باید آن را ثابت نیز کنید ولی چطور؟

وقت خالی خود را با آنها بازی کنید، برای مطالعه با هم و به عنوان یک خانواده وقت بگذرانید و بر روی محدودیت‌هایی که نیاز دارند تا سالم بزرگ شوند، سخت‌گیر نباشید. با آنها در مواقع لزوم به صحبت کردن بپردازید؛ بخشش نیز باید در خانواده وجود داشته باشد. دفعاتی پیش می‌آید که اشتباهاتی صورت می‌گیرند با این حال، درخواست بخشش و بخشیدن برای یک کودک در حال رشد، به عنوان یک انسان، بخشی از کار یک مادر باهوش و بی نظیر است.

۲. اولویت بندی مسائل مهم

برنامه‌های خود را تنظیم کنید و سپس به آنها اولویت دهید و مسائل بسیار مهم را در اول لیست قرار دهید. اگر شما باید کاری را به پایان برسانید و می‌دانید چه زمانی باید بچه‌های خود را به مدرسه برسانید، وقت خالی خود را در انجام کارتان قرار دهید و مسولیت خود را انجام دهید، منابع تکنولوژیکی زیادی وجود دارند که می‌توانند به برنامه‌ریزی تعهدات شما به عنوان یک زن رسیدگی کنند به سادگی می‌توانید کارهایتان را اولویت بندی کنید، به یاد داشته باشید که چه چیزهایی را نباید فراموش کنید. شما می‌توانیدبه جای مراجعه به بانک، معاملات بانکی‌تان را با برنامه‌های الکتریکی انجام دهید و ایمیل خود را جوری تنظیم کنید که مهمترین پیام‌ها را در اول صفحه ببینید.

۳.سازماندهی کارهای خانگی

وظایف خانه باید یک مسئولیت مشترک بین همه اعضای خانواده باشد. اگر تمام وظایف را بین همه اعضا تقسیم کنید، با هم می‌توانند فضای پاک و دلپذیر خانه را به دست آورند، هرکسی می‌تواند براساس سن خود، قدرت و توانایی‌هایش، مسولیتی را قبول کند و انجام بدهد بین همه، می‌توانید یک لیست و سررسید از وظایف داخلی خانه بدهید. وسواس بر نظم و پاکیزگی خوب نیست و هم چنین کثیفی و شلوغ بودن هم خوب نیست.

۴. وقت گذاشتن

گاهی باید مسئولیت‌ها و کارها را جدا کنید، و زمانی را، برای باهم بودن به عنوان یک خانواده بگذارید حداقل یک وعده غذا، در روز را باید با هم باشید، اما با تلویزیون و موبایل‌های خاموش. وعده‌های غذایی کنار خانواده، سلامت جسمی و عاطفی کودکان و نوجوانان را پرورش می‌دهد زمان‌ها را باید برای همه کودکانتان، شریک زندگی خود و البته برای خودتان بگذارید. به یاد داشته باشید که می‌توانید چیزی را که امروز انجام نداده‌اید، را برای فردا بگذارید و به تعویق افتادن به معنای فراموش کردن آن نیست.

۵.خندیدن و گریه کردن

در زندگی خانوادگی، احساسات خوب و بد وجود دارد. یک مادر فوق العاده و بی‌نظیر، از وجود خانواده خود لذت می‌برد و شادی و لذت کنار هم بودن را با بقیه خانواده به اشتراک می‌گذارد، لبخند زدن بعد از یک روز دشوار کاری، هم زمان باهم، در طول زمان‌های سختتان، اشک‌هایتان را بدون نگرانی با شریک زندگیتان و فرزندانتان تقسیم کنید و در میان بگذارید. به اشتراک گذاشتن احساسات و حس کردن آنها و اقدامات مربوط به احساسات، دقیقا بخشی از یادگیری است، که یک مادر بی‌نقص و بی‌نظیر، به فرزندانش آموزش می‌دهد بیش از نظر دادن در موردش، کودکان هر روز در رفتار و کارهای مادرشان، آن را می‌بینند.

۶. به رسمیت شناختن پدر

یک مادر فوق العاده برای فرزندانش، پدر را به رسمیت می‌شناساند و به او ارزش مردی را می‌دهد که به آنها زندگی می‌بخشد. با همسر خود مشارکت داشته باشید، چه در کارهای خانه و چه در کارهای مربوط به بچه‌ها امروزه به اشتباه، شخصیت مادر را جوری تعیین کرده‌ایم که او میتواند همه نوع کاری را انجام دهد، و توانایی دادن عشق و حمایت از مردی را دارد که با او زندگی می کند.

اگر زن و شوهر جدا شوند، این بدان معنی نیست که فرزندان نیز باید از پدر جدا شوند حتی در مواردی که پدر غایب است و توانایی انجام مسئولیت هایش را ندارد، یک مادر فوق العاده، از ایجاد حس بد و تنفر در فرزندانش جلوگیری می کند ؛ مشکلات بین زن و شوهر، نباید باعث تاثیر گذاری و خراب شدن رابطه بین والدین و فرزندان شود.

۷. از خودتان مراقبت کنید

شما باید هم از فرزندانتان و هم از خودتان مراقبت کنید برای یک مادر فوق العاده بودن، مطابق با خواسته های فرزندان در حال رشد خود بودن، باید از لحاظ جسمی، ذهنی و احساسی فیت و خوب باشید؛ رژیم غذایی خوب و ورزش کردن ضروری است همچنین اگر می‌خواهید فرزندانتان غذاهای سالم بخورند و از سنین کم ورزش کنند، بهترین راه برای تحقق این اهداف، انجام این کارها توسط خودتان است. اگر احساس می‌کنید در مسئولیت‌های خانگی خود غرق شده‌اید یا نمی‌دانید چگونه آنها را در این شرایط دشوار و پیچیده، در دست بگیرید، برای کمک گرفتن از یک شخص حرفه‌ای دریغ نکنید و تعادل روانی و احساسی شما نیز به میزان رفاه و آسودگی فرزندانتان بستگی دارد.

انعکاس نهایی برای همه مادرهای فوق العاده

یک مادر فوق العاده بودن، به معنای داشتن “قدرت برتر” نیست.

بخش مهمی از مادر بودن، دانستن، پذیرش و تشخیص این است که شما نیاز به حمایت و کمک دارید.

این پذیرش و شناخت، قدرت واقعی شما را برای رشد فرزندانتان، نشان می‌دهد.

این موضوع، مخصوصا برای مادرانی مهم است که باید فرزندانشان را به تنهایی یزرگ کنند.

به یاد داشته باشید که همیشه یک دست کمک کننده وجود دارد، یک مادربزرگ، یک برادر یا خواهر که می‌تواند به شما کمک کند.

فرزندان شما نیاز به مراقبت و راهنمایی شما برای رشد دارند.

به گزارش وب گاه نمناک، یک مادر کامل، عشق می‌ورزد، حمایت می‌کند، تشویق می‌کند، درک می‌کند و در زمان مناسب اجازه می‌دهد که فرزندانش بر اساس تصمیمات خودشان زندگی کنند و سرنوشت خود را در دست بگیرند.

راز مبتلانشدن برخی افراد به کووید-۱۹ کشف شد

دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا سانفرانسیسکو در توضیح اینکه چرا برخی از افراد به بیماری کووید-۱۹ مبتلا نمی‌شوند، یا در واقع بدون علامت هستند، می‌گویند ممکن است یک جهش ژنی در کار باشد.

افرادی که به کووید-۱۹ مبتلا می‌شوند، اما هرگز علائمی از خود نشان نمی‌دهند، احتمالا یک برگ برنده ژنتیکی در آستین خود دارند.

بر اساس مطالعه جدیدی که توسط محققان دانشگاه کالیفرنیا سانفرانسیسکو انجام شده، بیش از دو برابر افرادی که علامت‌دار می‌شوند، حامل یک تنوع ژنی خاص هستند که به آنها در از بین بردن ویروس کمک می‌کند.

این مطالعه که در مجله Nature منتشر شده، اولین شواهدی را ارائه می‌دهد که نشان می‌دهد یک پایه ژنتیکی برای ابتلای بدون علامت به ویروس SARS-CoV-۲ وجود دارد.

این پژوهش به حل معمای اینکه چرا برخی از افراد می‌توانند بدون ابتلا به کووید-۱۹ به آن آلوده شوند، کمک می‌کند.

جواب این معما در آنتی‌ژن لکوسیت انسانی(HLA) یا نشانگرهای پروتئینی است که به سیستم ایمنی سیگنال می‌دهند. به نظر می‌رسد جهش در یکی از ژن‌های کدکننده HLA به سلول‌های T کشنده ویروس کمک می‌کند تا ویروس SARS-CoV-۲ را شناسایی کرده و یک حمله برق‌آسا را آغاز کنند.

سلول‌های T در برخی از افرادی که حامل این نوع هستند، می‌توانند ویروس کرونای جدید را حتی اگر قبلاً با آن مواجه نشده باشند، به دلیل شباهت آن به ویروس‌های سرماخوردگی فصلی که از قبل می‌شناسند، شناسایی کنند.

جیل هولنباخ، استاد نورولوژی و اپیدمیولوژی و آمار زیستی در دانشگاه کالیفرنیا سان فرانسیسکو و یکی از اعضای موسسه ویل برای علوم اعصاب در UCSF و پژوهشگر ارشد این مطالعه توضیح داد: اگر ارتشی داشته باشید که بتواند دشمن را زود تشخیص دهد، این یک مزیت بزرگ است. مثل داشتن سربازانی است که برای نبرد آماده هستند و از قبل می‌دانند به دنبال چه چیزی بگردند.

گفتنی است که این جهش ژنتیکی موسوم به HLA-B*۱۵:۰۱ کاملاً شایع است و حدود ۱۰ درصد از جمعیت مورد مطالعه آن را دارند. این جهش از آلوده شدن سلول‌ها توسط ویروس جلوگیری نمی‌کند، بلکه از بروز علائم در افراد جلوگیری می‌کند.

محققان دریافتند که ۲۰ درصد از افرادی که پس از عفونت بدون علامت بودند، حداقل یک نسخه از HLA-B*۱۵:۰۱ را داشتند.

پژوهشگران می‌گویند این کشف به اهداف جدیدی برای داروها و واکسن‌ها منجر خواهد شد.

تفاوت سرماخوردن در تابستان با سرماخوردگی در زمستان چیست؟

راهکارهای مقابله با سرماخوردگی تابستانی

بینی‌تان مثل شیر آب آبریزی دارد، تب دارید و عطسه‌هایتان تمام نمی‌شوند، پس دچار یکی از سرماخوردگی‌های تابستانی شده‌اید؛ اما واقعاً چرا باید در تابستان سرما بخورید؟ واقعیت این است که سرماخوردگی فقط مربوط به زمستان نیست و عجیب نیست که در تابستان هم دچار سرماخوردگی شوید.

هر چند شاید متفاوت به نظر برسند؛ اما در واقع تفاوتی بین سرماخوردگی در تابستان و سرماخوردگی در زمستان وجود ندارد. هر دو سرماخوردگی ناشی از ویروس‌هایی هستند که می‌توانند منتشر شده و افراد را در هر هوایی مبتلا کنند. هر دو سرماخوردگی اغلب با زدن دست آلوده به بینی، دهان یا چشم‌ها منتقل می‌شوند و به این دلیل که هر دو ویروسی هستند هیچ‌کدام با آنتی‌بیوتیک درمان نمی‌شوند.

بزرگ‌ترین تفاوت بین سرماخوردگی تابستانی و زمستانی در نحوهٔ واکنش ما به آنهاست. در زمستان ما طبیعتاً در تلاش برای خوب شدن و درمان سرماخوردگی تمایل داریم در خانه و زیر پتوی گرم‌ونرم بمانیم، درحالی‌که در تابستان دلمان می‌خواهد بیشتر بیرون باشیم و از هوای گرم و تابستانی استفاده کنیم.

از کجا بدانیم سرما خورده‌ایم یا دچار آلرژی شده‌ایم؟

سرماخوردگی در تابستان و آلرژی‌ها ویژگی‌های مشابهی دارند مثل آبریزش بینی، عطسه، گرفتگی بینی، خارش گلو و…، اما به‌طورکلی سرماخوردگی شامل علائم دیگری نیز می‌شود، مثل عرق‌کردن، تب و سرفه. اگر علائمتان بعد از دو هفته برطرف شوند پس نشانهٔ سرماخوردگی است که دوره‌اش را طی کرده است. اما علائم آلرژی معمولاً طولانی‌تر و مداوم‌اند.

علائم سرماخوردگی معمولاً در ابتدا خفیف‌اند، به‌مرور بدتر می‌شوند و سپس دوباره خفیف شده و برطرف می‌شوند.

شروع علائم در سرماخوردگی و آلرژی نیز متفاوت است. در سرماخوردگی شروع علائم می‌تواند در زمان‌های مختلفی رخ بدهد؛ اما در آلرژی معمولاً علائم به یکباره ظاهر می‌شوند.

اگر علائمتان با رفتن به ناحیه‌ای متفاوت بدتر شدند پس به‌احتمال زیاد آلرژی دارید، زیرا آلرژن‌ها و گیاهان حساسیت‌زا می‌توانند در هر منطقه‌ای به طرز محسوسی متفاوت باشند.

آیا ویروس‌ها و باکتری‌های کاملا مشابهی باعث سرماخوردگی در تابستان و زمستان می‌شوند؟

پاسخ منفی است. سرماخوردگی‌های زمستانی معمولاً ناشی از رینوویروس‌ها هستند و تقریباً ۲۰۰ نوع یا بیشتر رینوویروس وجود دارد. رینوویروس‌ها در هوای سرد بهتر دوام می‌آورند. اما سرماخوردگی‌های تابستانی معمولاً ناشی از یک انتروویروس‌اند که در روده زندگی می‌کند. انتروویروس علاوه بر علائم معمول سرماخوردگی، به دلیل اینکه در روده‌ها زندگی می‌کند می‌تواند موجب تهوع، استفراغ و گاهی راش‌های پوستی نیز بشود.

خوب است این را نیز بدانید که سرماخوردگی زمستانی ممکن است کوتاه و شدید باشد؛ اما انواع تابستانی دوست دارند برای مدت بیشتری باقی بمانند. علاوه بر این سرماخوردگی تابستانی عادت به تکرار دارد!

بهترین راه درمان سرماخوردگی تابستان چیست؟

به گزارش وب گاه تبیان، طول مدت بیماری بستگی به سیستم ایمنی بدنتان دارد که آن نیز وابسته به مایعاتی است که می‌نوشید، غذاهایی که می‌خورید و فعالیت‌هایی که انجام می‌دهید. بسیاری از راهکارهای سنتی درمان سرماخوردگی در زمستان برای درمان سرماخوردگی در تابستان نیز به کار می‌روند و با خیلی از آنها آشنا هستید:

. وقتی خورشید می‌درخشد و فعالیت‌های بیرون در فضای باز شما را وسوسه می‌کنند واقعاً سخت است که در خانه بمانید. اما بدن شما برای اینکه بتواند خودش را از دست ویروس‌ها نجات بدهد و التیام پیدا کند نیاز دارید به‌اندازه کافی استراحت کنید و بخوابید. شما نباید فعالیت بدنی زیادی انجام دهید؛ چون سیستم ایمنی‌تان دچار چالش خواهد شد و نمی‌تواند با عوامل بیماری‌زایی که مهمان ناخوانده بدنتان هستند خوب مبارزه کند.

. آب زیاد بنوشید و غذاهای مقوی بخورید. نوشیدن آب زیاد کمک می‌کند بدنتان دهیدراته نشود. آب‌پرتقال می‌تواند بسیار مفید باشد؛ زیرا ویتامین c قابل‌توجهی دارد. نوشیدنی‌های گرم مثل چای نیز می‌توانند تسکین‌دهنده باشند و علائم را تخفیف بدهند. از نوشیدن قهوه و نوشابه‌های انرژی‌زا خودداری کنید و به میزان زیاد ویتامین و املاح به بدنتان برسانید. میوه و سبزی تازه حاوی مواد مغذی مثل زینک و آهن و ویتامین c زیاد بخورید.

. دست‌هایتان را تمیز نگه دارید، زیرا میکروب‌ها معمولاً مستقیم یا غیرمستقیم از افراد مبتلا به افراد سالم و از طریق دست منتقل می‌شود و بزرگ‌ترین دفاع شما رعایت بهداشت دست‌هایتان است. یعنی شما باید مکرراً و چندین بار طی روز دست‌ها را با آب گرم و صابون خوب بشویید. اگر دسترسی به آب و صابون ندارید حتماً از ضدعفونی‌کننده دست استفاده کنید.

. مدتی از روز در فضای باز باشید. مطمئناً قرار نیست به جاهای شلوغ بروید یا با فعالیت‌های زیاد خودتان را خسته کنید؛ اما واقعیت این است که احتمال ابتلا به سرماخوردگی در تابستان در فضای بسته داخل بیشتر است. محیط بسته و کولر و پنکه احتمال انتشار ویروس‌ها را بیشتر می‌کنند و در نهایت با اینکه تابستان است؛ ولی به سرماخوردگی دچار خواهید شد. پس توصیه می‌کنیم مدت‌زمان کوتاهی را در فضای باز و زیر نور خورشید باشید؛ چون برایتان واقعاً مفید است و پرتوهای فرابنفش خورشید می‌توانند ویروس‌های سرماخوردگی را از بین ببرند.

. دم‌نوش گیاهی مصرف کنید. گیاهان مستقیماً سرماخوردگی را از بین نمی‌برند؛ اما طبق یافته‌های علمی دم‌نوش‌های گیاهی می‌توانند سیستم ایمنی‌تان را تقویت کرده و به بدنتان کمک کنند با سرماخوردگی بهتر بجنگد. ریشه شیرین‌بیان، دم‌نوش زنجبیل و سیر و چای بابونه و پونه گزینه‌های خوبی هستند.

. درمان علائم. هر چند درمان خاصی برای علائم سرماخوردگی وجود ندارد؛ اما برخی از داروهای بدون نسخه می‌توانند در تسکین علائم به شما کمک کنند، مثل استامینوفن برای تب، اسپری‌های ضد احتقان بینی و شربت‌های سرفه.

برای تسکین درد نوزادان چه باید کرد؟

تسکین درد در نوزادان در هنگام رشد و تکامل، نوزادان نیاز دارند که دردهایشان کاهش یابد تا بتوانند به خوبی رشد کنند. در این مطللب به بررسی روش‌های تسکین درد در نوزادان پرداخته شده است.

تجربه درد بخشی اجتناب ناپذیر از زندگی است، حتی برای نوزادان. روش‌ها و شرایط دردناک می‌تواند باعث ناراحتی، ناراحتی و اثرات بالقوه طولانی مدت بر رشد نوزادان شود. بنابراین، درک روش‌های موثر تسکین درد در نوزادان برای اطمینان از رفاه و به حداقل رساندن رنج آنها بسیار مهم است. هدف این مقاله بررسی راهبردها و مداخلات مختلف برای تسکین درد در نوزادان به همراه مزایا و ملاحظات آنهاست.

درک درد نوزاد

نوزادان ظرفیت احساس درد را دارند، اگرچه درک آنها ممکن است با کودکان بزرگتر و بزرگسالان متفاوت باشد. درد در نوزادان می‌تواند ناشی از روش‌های پزشکی مانند واکسیناسیون، آزمایش خون یا مداخلات جراحی و همچنین در نتیجه شرایطی مانند قولنج، دندان درآوردن یا عفونت باشد. با وجود توانایی‌های ارتباطی محدود، نوزادان درد را از طریق نشانه‌های رفتاری مانند گریه کردن، گریه کردن، تغییر در الگوهای خواب و تغییر رفتار تغذیه ابراز می‌کنند.

روش‌های تسکین درد در نوزادان

مداخلات غیر دارویی

قنداق کردن: پیچاندن نوزادان در پتو احساس امنیت می‌کند، اضطراب را کاهش می‌دهد و باعث آرامش در طی عمل‌های دردناک می‌شود.

مکیدن غیر مغذی: پستانک‌ها، نوک سینه‌های آغشته به قند، یا انگشتان آغشته به محلول قند استریل می‌تواند به منحرف کردن حواس نوزادان و تسکین آن در طی مراحل دردناک کمک کند.

مراقبت کانگورویی: تماس پوست به پوست با والدین یا مراقب می‌تواند باعث آرامش و تسکین درد شود و احساس امنیت و آرامش را تقویت کند.

تکنیک‌های حواس‌پرتی: درگیر کردن نوزادان با اسباب‌بازی، موسیقی یا آواز خواندن می‌تواند توجه آنها را منحرف کند و درک درد را در طی اقدامات پزشکی به حداقل برساند.

مداخلات دارویی

مسکن‌های موضعی: کرم‌ها یا پمادهای حاوی بی‌حس کننده‌های موضعی مانند لیدوکائین را می‌توان قبل از انجام عمل‌های دردناک روی پوست استفاده کرد و باعث تسکین موضعی درد می‌شود.

مسکن‌های خوراکی: استامینوفن و ایبوپروفن معمولاً برای تسکین دردهای خفیف تا متوسط ​​در نوزادان، تحت راهنمایی پزشکی مناسب استفاده می‌شوند.

ملاحظات و اقدامات احتیاطی

دوز مناسب سن

استفاده از دوزهای مناسب مسکن‌ها بر اساس سن و وزن نوزاد بسیار مهم است. مشاوره با یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی توصیه می‌شود.

رویکرد فردی

انتخاب روش تسکین درد ممکن است بسته به روش، وضعیت پزشکی نوزاد و ارزیابی ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی متفاوت باشد.

عوارض جانبی

مداخلات دارویی، به ویژه مواد افیونی، خطرات و عوارض جانبی بالقوه‌ای را به همراه دارند. استفاده از آنها باید به دقت نظارت شود و محدود به شرایطی شود که روش‌های غیر دارویی به تنهایی ممکن است ناکافی باشند.

سوالات متداول درباره تسکین درد در نوزادان

نوزادان از چه سنی شروع به تجربه درد می‌کنند؟

نوزادان می‌توانند از بدو تولد درد را تجربه کنند. مسیرهای حسی و گیرنده‌های درد آنها توسعه یافته است، اگرچه درک آنها از درد ممکن است با کودکان بزرگتر و بزرگسالان متفاوت باشد.

والدین چگونه می‌توانند تشخیص دهند که کودکشان درد دارد؟

والدین می‌توانند به دنبال نشانه‌های رفتاری باشند که نشان دهنده درد در نوزادشان باشد. این نشانه‌ها ممکن است شامل گریه کردن، گریم کردن، تغییر در الگوی خواب، تحریک پذیری، کاهش اشتها یا مشکل در تسلی دادن باشد.

آیا روش‌های غیر دارویی برای تسکین درد در نوزادان وجود دارد؟

بله، چندین روش غیر دارویی برای تسکین درد در نوزادان وجود دارد. اینها شامل قنداق کردن، مکیدن غیر مغذی (با استفاده از پستانک یا نوک پستان با روکش قند)، مراقبت از کانگورو (تماس پوست با پوست)، و تکنیک‌های حواس پرتی (مانند اسباب بازی، موسیقی، یا آواز خواندن) است.

برخی از مسکن های موضعی که می توانند برای تسکین درد در نوزادان استفاده شوند چیست؟

مسکن‌های موضعی حاوی بی‌حس کننده‌های موضعی، مانند لیدوکائین، می‌توانند برای تسکین درد در نوزادان استفاده شوند. این کرم‌ها یا پمادها قبل از انجام عمل‌های دردناک روی پوست اعمال می‌شوند و باعث تسکین موضعی درد می‌شوند.

آیا می‌توان از مسکن‌های خوراکی برای تسکین درد در نوزادان استفاده کرد؟

بله، مسکن‌های خوراکی مانند استامینوفن و ایبوپروفن را می‌توان برای تسکین درد در نوزادان استفاده کرد. با این حال، مهم است که با یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی مشورت کنید تا دوز مناسب را بر اساس سن و وزن کودک تعیین کنید.

آیا از مواد افیونی برای تسکین درد در نوزادان استفاده می‌شود؟

در موارد خاص، ممکن است از مواد افیونی برای تسکین درد در نوزادان، به ویژه برای دردهای شدیدتر استفاده شود. با این حال، به دلیل خطرات احتمالی و عوارض جانبی مرتبط با مواد افیونی، استفاده از آنها به دقت تحت نظارت و نظارت پزشکی تجویز می‌شود.

هنگام استفاده از روش‌های تسکین درد در نوزادان چه اقدامات احتیاطی باید انجام شود؟

در نظر گرفتن دوز مناسب برای سن، استفاده از تکنیک‌های مناسب برای تجویز داروها یا استفاده از مسکن‌های موضعی و رعایت دقیق راهنمایی‌های متخصصان مراقبت‌های بهداشتی مهم است. علاوه بر این، والدین و مراقبان باید از هر گونه عوارض جانبی بالقوه آگاه باشند و هر گونه نگرانی را با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی در میان بگذارند.

آیا روش‌های تسکین درد می‌تواند در اثربخشی روش‌های پزشکی یا واکسیناسیون اختلال ایجاد کند؟

روش‌های تسکین درد، زمانی که به طور مناسب مورد استفاده قرار گیرند، معمولاً با اثربخشی روش‌های پزشکی یا واکسیناسیون تداخلی ندارند. در واقع، تسکین درد در طول این روش‌ها می‌تواند به کاهش استرس و ناراحتی کودک کمک کند و تجربه را قابل تحمل‌تر کند.

آیا والدین باید قبل از استفاده از روش‌های تسکین درد در نوزادان با یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی مشورت کنند؟

بله، همیشه توصیه می‌شود قبل از استفاده از روش‌های تسکین درد با یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی مشورت کنید، مخصوصاً زمانی که استفاده از مسکن‌های خوراکی در نظر گرفته می‌شود یا اگر کودک دارای شرایط پزشکی زمینه‌ای است. یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی می‌تواند در مورد مناسب‌ترین روش‌ها و دوزها بر اساس وضعیت خاص راهنمایی کند.

آیا روش‌های غیر دارویی به تنهایی برای تسکین درد در نوزادان کافی است؟

روش‌های غیردارویی می‌توانند برای تسکین درد خفیف تا متوسط ​​در نوزادان مؤثر باشند، اما ممکن است شرایطی وجود داشته باشد که مداخلات دارویی به‌ویژه برای دردهای شدیدتر ضروری باشد. انتخاب روش تسکین درد باید بر اساس وضعیت نوزاد، روش خاص و ارزیابی ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی فردی باشد.

سخن پایانی مقاله درباره تسکین درد در نوزادان

پرداختن به درد در نوزادان جنبه حیاتی مراقبت و رفاه آنهاست. با درک روش‌های مختلف تسکین درد موجود، متخصصان مراقبت‌های بهداشتی، والدین و مراقبان می‌توانند اقدامات پیشگیرانه‌ای را برای اطمینان از راحتی و به حداقل رساندن ناراحتی مرتبط با روش‌ها و شرایط دردناک انجام دهند. یک رویکرد جامع که ترکیبی از مداخلات غیردارویی، مانند قنداق کردن، مراقبت کانگورویی، و تکنیک‌های حواس‌پرتی، همراه با مداخلات دارویی مناسب در مواقع ضروری است، می‌تواند به طور قابل توجهی به کاهش درد و ارتقای رفاه کلی نوزادان کمک کند.

به گزارش وب گاه بیتوته، تجربه درد بخشی اجتناب ناپذیر از زندگی است، حتی برای نوزادان. روش ها و شرایط دردناک می‌تواند باعث ناراحتی، ناراحتی و اثرات بالقوه طولانی مدت بر رشد نوزادان شود. بنابراین، درک روش‌های موثر تسکین درد در نوزادان برای اطمینان از رفاه و به حداقل رساندن رنج آنها بسیار مهم است. هدف این مقاله بررسی راهبردها و مداخلات مختلف برای تسکین درد در نوزادان به همراه مزایا و ملاحظات آنهاست.

هیسترکتومی؛ دلایل، انواع و پیامدها

همه چیز درمورد عمل جراحی برداشتن رحم

هیسترکتومی یک عمل جراحی است که طی آن رحم از بدن خارج می‌شود. بعد از این عمل شما نمی‌توانید باردار شوید و دیگر پریود نخواهید داشت. دلایل این عمل جراحی می‌تواند شامل خونریزی غیرمعمول، افتادگی رحم، فیبروم یا سرطان باشد. ریکاوری بعد از هیسترکتومی بسته به نوع عملی که انجام شده معمولاً ۴ تا ۶ هفته طول می‌کشد.

گروه ایرنا زندگی – هیسترکتومی یک عمل جراحی است که طی آن رحم از بدن خارج می‌شود. بعد از این عمل شما نمی‌توانید باردار شوید و دیگر پریود نخواهید داشت. دلایل این عمل جراحی می‌تواند شامل خونریزی غیرمعمول، افتادگی رحم، فیبروم یا سرطان باشد. ریکاوری بعد از هیسترکتومی بسته به نوع عملی که انجام شده معمولاً ۴ تا ۶ هفته طول می‌کشد.

چرا هیسترکتومی انجام می‌شود؟

هیسترکتومی برای درمان طیفی از بیماری‌های زنان انجام می‌شود، از جمله:

. فیبروم‌های رحم

این توده‌های خوش‌خیم (غیر سرطانی) در دیوارهٔ رحم رشد می‌کنند. در بعضی از خانم‌ها فیبروم‌ها می‌توانند باعث درد یا خونریزی‌های سنگین شوند. فیبروم‌های رحم، شایع‌ترین دلیل هیسترکتومی می‌باشند.

. اندومتریوز

در این عارضه بافتی که معمولاً داخل رحم را می‌پوشاند، در خارج از رحم و روی تخمدان‌ها شروع به رشد می‌کند. اندومتریوز می‌تواند باعث درد شدید و خونریزی بین پریودها شود.

. افتادگی رحم

این اتفاق زمانی است که رحم از جای معمول خود به سمت واژن پایین می‌افتد. افتادگی رحم در زنانی که زایمان‌های طبیعی متعددی داشته‌اند شایع است؛ اما بعد از یائسگی یا به دلیل چاقی هم می‌تواند روی دهد.

. خونریزی‌های سنگین یا غیرمعمول رحم

این خونریزی‌ها می‌تواند ناشی از تغییرات هورمونی، عفونت، سرطان و یا فیبروم‌ها باشد.

. سرطان‌های زنان

سرطان‌های زنان شامل سرطان تخمدان، سرطان دهانه رحم، سرطان رحم یا اندومتریوم می‌شود.

انواع هیستروکتومی چیست؟

. هیسترکتومی توتال یا کامل: معمول‌ترین نوع هیسترکتومی است که طی آن رحم و دهانه رحم به طور کامل برداشته می‌شود. تخمدان‌ها و لوله‌های فالوپ ممکن است برداشته شوند یا باقی بمانند.

. هیسترکتومی ساب توتال یا جزئی: در این نوع هیسترکتومی فقط بخش بالایی رحم خارج شده و دهانه رحم یا همان سرویکس در جای خود باقی می‌ماند. تخمدان‌ها ممکن است برداشته شوند یا باقی بمانند.

. هیسترکتومی رادیکال: در هیسترکتومی رادیکال تمام رحم، دهانه رحم، بافت هر دو طرف دهانه رحم و بخش بالایی واژن خارج می‌شوند. این نوع هیسترکتومی اغلب برای درمان انواعی از سرطان‌ها مثل سرطان دهانه رحم انجام می‌شود. لوله‌های فالوپ و تخمدان‌ها ممکن است خارج شوند یا باقی بمانند.

سالپنگو اوفورکتومی نیز نوعی عمل است که در آن، تخمدان‌ها و لوله‌های فالوپ خارج شده و معمولاً همراه با هیسترکتومی انجام می‌شود. این روش می‌تواند یک‌طرفه باشد، که شامل برداشتن یک تخمدان و لوله فالوپ است، یا دوطرفه، به این معنی که جراح هر دو تخمدان و لوله‌های فالوپ را برمی‌دارد.

انواع هیسترکتومی چگونه انجام می‌شوند؟

نوع هیسترکتومی که انجام می‌شود بستگی به دلیل این عمل جراحی، سابقه پزشکی بیمار و دیگر فاکتورها دارد.

هیسترکتومی شکمی: پزشک از طریق برشی در پایین شکم، رحم را خارج می‌کند. هیسترکتومی شکمی ممکن است زمانی انجام شود که چسبندگی‌هایی وجود دارد یا رحم خیلی بزرگ است (چسبندگی‌ها اسکارهایی هستند که بافت‌ها را به هم می‌چسبانند). هیسترکتومی شکمی نسبت به هیسترکتومی واژینال یا لاپاراسکوپیک عوارض بیشتری دارد، مثل عفونت زخم، خونریزی، لخته‌شدن خون و آسیب بافت و عصب. بیماری که هیسترکتومی شکمی انجام داده نیاز به بستری بیمارستانی طولانی‌تر دارد (سه تا پنج روز) و ریکاوری آن نیز بیشتر طول می‌کشد (شش تا هشت هفته).

هیسترکتومی واژینال: در هیسترکتومی واژینال رحم از طریق واژن خارج می‌شود. این نوع هیسترکتومی به‌طورکلی عوارض کمتری نسبت به هیسترکتومی شکمی یا لاپاراسکوپیک دارد. بیمار بعد از این عمل زودتر بهبود پیدا می‌کند و می‌تواند به فعالیت‌های عادی خود برگردد. هیسترکتومی واژینال در مواردی که ممکن باشد، اولین گزینه هیسترکتومی می‌باشد.

هیسترکتومی لاپاراسکوپیک: لاپراسکوپ وسیله‌ای با لوله‌ای نازک و چراغ‌دار و با دوربینی ریز است که به پزشک اجازه می‌دهد اندام‌های لگنی را خوب ببیند. در جراحی لاپاراسکوپیک، برش‌های کوچکی روی شکم ایجاد شده و لاپاراسکوپ وارد بدن می‌شود. طی هیسترکتومی لاپاراسکوپیک، رحم به‌صورت تکه‌های کوچک‌تر شدن از طریق برش‌های روی شکم یا واژن خارج می‌شود.

در دوره ریکاوری انتظار چه عوارضی را باید داشته باشید؟

مدت زمانی ریکاوری به نوع عمل هیسترکتومی انجام شده و وضعیت کلی سلامت بیمار بستگی دارد. ممکن است شما یک هفته در بیمارستان بستری شوید. به‌طورکلی جراحی شکمی به چهار تا شش هفته زمان برای ریکاوری نیاز دارد. جراحی‌های واژینال و لاپاراسکوپیک سه تا چهار هفته دوره ریکاوری دارند.

در مدت زمان ریکاوری شما باید هر چه زودتر از جایتان بلند شوید و راه بروید تا ریسک لخته‌شدن خون را به حداقل برسانید. همچنین برای کاهش ریسک لخته خون و تسکین درد داروهایی به شما داده می‌شود.

بعد از عمل جراحی ممکن است این موارد را تجربه کنید:

. خونریزی و ترشح از واژن

. یبوست

. مشکلات کوتاه‌مدت در تخلیه مثانه

. شاید احساس افسردگی کنید از اینکه دیگر نمی‌توانید باردار شوید، از سویی دیگر به دلیل علائمی که قبلاً ناراحتتان می‌کردند؛ اما دیگر از بین رفته‌اند احساس بهتری دارید

عوارض جدی‌تر

. انسداد روده

. پارگی بخیه‌های داخلی

. آسیب مجاری ادراری

. عفوت شدید

. لخته خون

. مشکلات مرتبط با بیهوشی

 بعد از ریکاوری همچنان لازم است طی یک روتین برای چکاپ به پزشکتان مراجعه کنید.

معمول‌ترین پیامدهای هیسترکتومی چیست؟

اگر در هیسترکتومی، تخمدان‌هایتان نیز خارج شده باشند احتمالاً دچار علائم یائسگی خواهید شد:

. گُرگرفتگی‌ها

. خشکی واژن

. کاهش میل جنسی

. مشکل در خواب (بی‌خوابی)

آیا بعد از هیسترکتومی دچار مشکلات معده می‌شوید؟

خیلی طبیعی است که بعد از هیسترکتومی دچار احساس نفخ و تورم شکم شوید. هفته‌ها طول می‌کشد تا پُف و تورم شکمتان بخوابد. انجام بعضی از حرکات ورزشی، استفاده از کمپرس گرم یا تغییراتی در رژیم غذایی می‌تواند مفید باشد.

آیا بعد از هیسترکتومی وارد یائسگی خواهید شد؟

بستگی به این دارد که تخمدان‌ها برداشته شده باشند یا باقی بمانند. اگر تخمدان‌ها بعد از هیسترکتومی باقی مانده باشند، شما فوراً وارد یائسگی نمی‌شوید. اگر هر دو تخمدان خارج شده باشند ممکن است فوراً وارد دوره یائسگی شوید.

آیا بعد از هیسترکتومی همچنان به پاپ‌اسمیر نیاز است؟

به‌طورکلی خیر و خصوصاً اینکه ریسک کمتری برای ابتلا به سرطان دهانه رحم دارید. اگر هیسترکتومی به دلیل سرطان انجام شده باشد همچنان تست پاپ‌اسمیر لازم است.

آیا هیسترکتومی بر زندگی جنسی‌تان اثر می‌گذارد؟

عملکرد جنسی معمولاً تحت‌تأثیر هیسترکتومی نیست؛ اما اگر تخمدان‌ها نیز همراه با رحم خارج شده باشند به معنی شروع علائم یائسگی است. علائمی مانند کاهش میل جنسی و خشکی واژن ممکن است روی بدهند. استفاده از یک لوبریکانت بر پایه آب می‌تواند به کاهش خشکی واژن کمک کند.

بعد از هیسترکتومی، جای خالی رحم با چه چیزی پُر می‌شود؟

بعد از هیسترکتومی، دیگر اندام‌ها به سمت جای خالی رحم حرکت می‌کنند. روده باریک و روده بزرگ معمولاً جای خالی رحم را پُر خواهند کرد.

آیا جایگزین‌هایی برای هیسترکتومی وجود دارد؟

به گزارش وب گاه تبیان تیم پزشکی شما بهترین روش درمان را بر اساس علائم و عارضه‌ای که دارید در نظر می‌گیرد. زمانی که هیسترکتومی الزام پزشکی نداشته نباشد ممکن است جایگزین‌هایی توصیه شود:

. صبرکردن و پیگیری‌کردن تا معلوم شود عارضه بهتر می‌شود یا نه

. مصرف داروهایی مثل قرص ضدبارداری برای کنترل پریودهای دردناک یا خونریزی‌های غیرعادی

. سوزاندن دیواره داخلی رحم برای خونریزی‌های سنگین

. به‌کاربردن روش‌هایی برای کوچک‌کردن فیبروم‌ها یا عمل جراحی برای برداشتن فیبروم‌های رحم

. انجام ورزش‌هایی که عضلات لگن و رحم را تقویت می‌کنند برای رفع افتادگی رحم

. استفاده از پساری برای بالا نگه‌داشتن رحم

. عمل جراحی برای درمان اندومتریوز یا خونریزی واژینال که شامل برداشتن تمام رحم نمی‌شود.