دسته: سبک زندگی
سفرهای انفرادی یا گروهی؟ چگونه انتخاب کنیم؟
سفر یکی از لذت‌بخش‌ترین تجربیات زندگی است که در هرجای دنیا و در هر شهری بسته به شخصیت آدم‌ها اتفاق می‌افتد و می‌تواند به ما کمک کند تا با فرهنگ‌ها، مردم و مکان‌های جدید آشنا شویم، اما همیشه این سؤال مطرح می‌شود که سفر انفرادی بهتر است یا سفر گروهی؟
سفر انفرادی یا گروهی؟ هر دو نوع سفر ویژگی‌های خاص خود را دارند و انتخاب بین آنها بستگی به شخصیت، اهداف و شرایط فردی دارد. اینکه شخص علاقه داشته باشد به تنهایی سفر کند یا به فراخور حالش با گروهی برای سفر همراه شود یک انتخاب کاملا شخصی است. اما باید دید در چه مواقعی بهتر است برای سفر کردن گروه را انتخاب کنیم و به اصطلاح با تور برای مسافرت همراه شویم و این مسافرت با تور چه مزایا و معایبی می‌تواند برایمان به همراه داشته باشد.در این گزارش جامع، به بررسی کامل سفر انفرادی و گروهی پرداخته و مزایا، معایب، نکات ضروری و توصیه‌های کلیدی برای هر کدام را ارائه داده است.
سفر انفرادی
سفر انفرادی به معنای سفر کردن به‌تنهایی، بدون همراهی دوستان یا خانواده است. در این نوع سفر، مسافر خودش برنامه‌ریزی می‌کند، تصمیم‌گیری‌ها را بر عهده دارد و مسئولیت همه‌ی امور را می‌پذیرد.
مزایا:
۱. آزادی و استقلال مطلق : یکی از بزرگ‌ترین مزایای سفر انفرادی، آزادی عمل است. شما می‌توانید برنامه‌ریزی کنید، زمان‌بندی کنید و هر جا که بخواهید بروید بدون اینکه نیاز به هماهنگی با دیگران داشته باشید.
۲. تجربه شخصی: سفر انفرادی به شما این امکان را می‌دهد که تجربه‌های شخصی و خاصی را کسب کنید. شما می‌توانید با مردم محلی ارتباط برقرار کنید و به عمق فرهنگ آنها نفوذ کنید.این امر باعث می‌شود تجربه‌ی شما غنی‌تر و آموزنده‌تر باشد.
۳. خودشناسی و رفتار شخصی: سفر انفرادی فرصتی عالی برای خودشناسی و تفکر درباره زندگی است.وقتی تنها سفر می‌کنید، در موقعیت‌های مختلفی قرار می‌گیرید که شما را وادار به تصمیم‌گیری، حل مشکلات و مدیریت موقعیت‌های دشوار می‌کند. این تجربه باعث افزایش اعتمادبه‌نفس و رشد فردی شما می‌شود.
۴. انعطاف‌پذیری: اگر تصمیم بگیرید که برنامه‌تان را تغییر دهید، هیچ کس وجود ندارد که شما را محدود کند. این انعطاف‌پذیری می‌تواند سفر را بسیار لذت‌بخش‌تر کند.در سفر گروهی، هماهنگی با دیگران گاهی سخت است، اما در سفر انفرادی می‌توانید برنامه‌ریزی خود را به‌راحتی تغییر دهید و هر طور که دوست دارید از سفر لذت ببرید.
۵. کنترل کامل بر هزینه‌ها: در سفر گروهی، گاهی مجبورید هزینه‌هایی را بپردازید که ممکن است به آنها نیاز نداشته باشید. اما در سفر انفرادی، شما کاملاً بر هزینه‌های خود کنترل دارید و می‌توانید بر اساس بودجه‌ی خود تصمیم بگیرید.
معایب:
۱.احساس تنهایی: یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها در سفر انفرادی، احساس تنهایی است. ممکن است در برخی مواقع دلتان برای خانواده و دوستان تنگ شود واحساس کنید که نیاز به همراه دارید.این مشکل در سفرهای طولانی‌مدت بیشتر دیده می‌شود.
۲. مسئولیت بیشتر: در سفر انفرادی، تمام مسئولیت‌ها بر عهده شماست. از برنامه‌ریزی گرفته تا مدیریت هزینه‌ها و امنیت شخصی، همه چیز به شما بستگی دارد.بنابراین، احتیاط و آمادگی بیشتری لازم است.
۳. هزینه‌ها: معمولاً سفر انفرادی می‌تواند گران‌تر باشد، زیرا نمی‌توانید هزینه‌هایی مانند اقامت و حمل‌ونقل را با دیگران تقسیم کنید.بنابراین ممکن است این نوع سفر گران‌تر از سفر گروهی باشد.
نکات مهم برای سفر انفرادی
بررسی امنیت مقصد: قبل از سفر، درباره‌ی امنیت منطقه‌ی موردنظر تحقیق کنید.
همیشه اطلاعات سفر خود را با خانواده یا دوستان به اشتراک بگذارید: مکان‌هایی که قرار است بروید را به کسی اطلاع دهید.
وسایل ضروری را همراه داشته باشید: یک کیت کمک‌های اولیه، کپی مدارک مهم و پول نقد در موارد ضروری همیشه مفید است.
مراقب هزینه‌ها باشید: مدیریت مالی در سفر انفرادی اهمیت زیادی دارد، پس از قبل برنامه‌ریزی کنید.
سفر گروهی
سفر گروهی به معنای سفر با دوستان، خانواده یا همسفران دیگر است. در این نوع سفر، برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری‌ها به‌صورت جمعی انجام می‌شود.
مزایا:
۱. همراهی و دوستی: سفر گروهی به شما این امکان را می‌دهد که با دوستان یا خانواده خود به اشتراک بگذارید و لحظات خوبی را تجربه کنید. این نوع سفر می‌تواند روابط را تقویت کند و خاطره‌انگیزی را برای شما رقم بزند.
۲. تقسیم هزینه‌ها: یکی از مزایای عمده سفر گروهی، امکان تقسیم هزینه‌ها است. این موضوع می‌تواند هزینه‌های اقامت، غذا و حمل و نقل را کاهش دهد.که باعث کاهش هزینه‌های سفر می‌شود.
۳. تجربه‌های مشترک: سفر گروهی می‌تواند فرصت‌های بیشتری برای ایجاد خاطرات مشترک فراهم کند. شما می‌توانید تجربیات خود را با دیگران به اشتراک بگذارید و از آن لذت ببرید.
۴. امنیت بیشتر: در برخی موارد، سفر گروهی می‌تواند احساس امنیت بیشتری ایجاد کند. وجود دیگران می‌تواند به کاهش خطرات احتمالی کمک کند و در صورت بروز مشکل، اعضای گروه از یکدیگر حمایت می‌کنند.
5- تقسیم وظایف و مسئولیت‌ها: در سفر گروهی، برنامه‌ریزی و انجام کارها بین اعضای گروه تقسیم می‌شود که باعث می‌شود مسئولیت کمتری روی یک نفر باشد.
معایب:
۱. محدودیت در آزادی: یکی از بزرگ‌ترین معایب سفر گروهی، محدودیت در آزادی عمل است. شما باید با برنامه‌ریزی‌های گروه هماهنگ شوید و ممکن است نتوانید به آنچه که واقعاً می‌خواهید انجام دهید، برسید.
۲. احتمال بروز اختلاف نظر: در یک گروه ممکن است نظرات مختلفی وجود داشته باشد که می‌تواند منجر به تنش یا عدم توافق شود.
۳. سختی در برنامه‌ریزی و هماهنگی: برنامه‌ریزی برای یک گروه ممکن است پیچیده‌تر باشد، زیرا نیاز به هماهنگی با نظرات و ترجیحات مختلف دارد.به‌خصوص اگر تعداد افراد گروه زیاد باشد.
نکات مهم برای سفر گروهی
قبل از سفر، برنامه‌ریزی دقیقی انجام دهید: توافق در مورد مقصد، بودجه و برنامه‌ها از بروز اختلاف جلوگیری می‌کند.
انعطاف‌پذیر باشید: سعی کنید با نظرات دیگران سازگار باشید و از سخت‌گیری بیش‌ازحد پرهیز کنید.
وظایف را بین اعضای گروه تقسیم کنید: این کار باعث می‌شود سفر راحت‌تر و کم‌تنش‌تر باشد.
مقایسه‌ی نهایی سفر انفرادی و گروهی
• عاشق آزادی و انعطاف‌پذیری هستید → سفر انفرادی مناسب‌تر است.
• امنیت، کاهش هزینه‌ها و همراهی دیگران برایتان مهم است → سفر گروهی گزینه‌ی بهتری است.
در نهایت، انتخاب بین سفر انفرادی یا گروهی بستگی به شخصیت، نیازها و ترجیحات فردی شما دارد. اگر به دنبال آزادی و تجربه‌های شخصی هستید، سفر انفرادی می‌تواند گزینه مناسبی باشد. اما اگر تمایل دارید که لحظات خوبی را با دیگران به اشتراک بگذارید و از امنیت بیشتری برخوردار شوید، سفر گروهی ممکن است بهترین انتخاب باشد.
به یاد داشته باشید که هر دو نوع سفر دارای زیبایی‌ها و چالش‌های خاص خود هستند و مهمترین نکته این است که از هر سفری که انتخاب می‌کنید، لذت ببرید و خاطرات خوبی بسازید.
روش تمیز کردن انواع فرش بدون شستشو
آیا تا به حال به این موضوع فکر کرده‌اید که چگونه می‌توان فرش‌های دستباف و ماشینی را تمیز نگه داشت بدون اینکه نیاز به شستشوی کامل آنها باشد؟ در این قسمت به روش‌های کاربردی و موثر برای تمیز کردن فرش بدون شستن خواهیم پرداخت. این روش‌ها نه تنها به حفظ زیبایی و تمیزی فرش‌ها کمک می‌کنند، بلکه باعث می‌شوند فرش‌های شما عمر طولانی‌تری داشته باشند.
تمیز کردن فرش دستباف با شامپو فرش
برای این کار، ابتدا گرد و غبار سطح فرش را با استفاده از جاروبرقی به دقت پاک کنید؛ سپس مقداری از شامپو فرش را طبق دستورالعمل تولید کننده با آب مخلوط کرده و با یک اسفنج یا برس نرم به آرامی روی سطح فرش بمالید. با حرکات دایره‌ای و ملایم، شامپو را به عمق الیاف فرش هدایت کنید و اجازه دهید چند دقیقه بماند تا لکه‌ها و آلودگی‌ها را از بین ببرد. در نهایت با استفاده از یک پارچه تمیز و مرطوب، باقی مانده‌های شامپو را از روی فرش جمع‌آوری و آن را در جایی خشک و دارای تهویه مناسب قرار دهید تا خشک شود.
تمیز کردن فرش با جوش شیرین
استفاده از جوش شیرین برای تمیز کردن فرش یکی از روش‌های ساده و کارآمد است که می‌تواند به تمیزی و تازگی فرش‌ها کمک کند. برای این کار؛ در وهله اول سطح فرش را با جاروبرقی خوب پاک کنید تا گرد و غبار از بین برود. سپس مقدار مناسبی از جوش شیرین را به طور یکنواخت روی فرش بپاشید و اجازه دهید حداقل ۱۵ تا ۲۰ دقیقه بماند تا جوش شیرین بو و آلودگی‌ها را جذب کند. پس از این مدت، دوباره با جاروبرقی به دقت جوش شیرین را از روی فرش جمع‌آوری کنید. این روش برای تمیز کردن موکت بدون شستن هم بسیار مؤثر است.
تمیز کردن فرش با استفاده از سرکه
درست مانند دیگر روش های ذکر شده سطح فرش را با جاروبرقی تمیز کنید و سپس مخلوطی از سرکه سفید و آب (به نسبت ۱:۱) تهیه کرده و با استفاده از یک بطری اسپری، محلول را روی لکه‌ها اسپری کنید. پس از گذشت چند دقیقه، با یک پارچه تمیز و مرطوب محل لکه‌ها را به آرامی پاک کنید. این روش مخصوصا برای شستن فرش دستباف در خانه مناسب است، زیرا سرکه به طور طبیعی ضدعفونی‌کننده است و به حفظ رنگ‌ها و الیاف فرش کمک می کند و باعث قاطی شدن رنگ فرش دستباف نخواهد شد.
تمیز کردن فرش با استفاده از ترکیب جوش شیرین و نمک
مانند روش استفاده از جوش شیرین که در بالا گفته شد، ابتدا سطح فرش را با جاروبرقی کاملاً تمیز کنید تا گرد و غبار از بین برود؛ سپس مخلوطی از جوش شیرین و نمک تهیه کرده و روی فرش بپاشید. این مخلوط را با یک برس نرم به آرامی به داخل الیاف فرش بمالید و بگذارید حدود ۱۵ تا ۲۰ دقیقه بماند تا لکه‌ها و بو جذب شوند. در آخر با جاروبرقی این ترکیب را جمع کنید و مطمئن باشید که این روش می تواند یکی از بهترین مواد شوینده برای شستن فرش باشد.
تمیزیِ ریشه فرش رو چیکار کنیم
تمیز کردن ریشه فرش در خانه به دقت و مراقبت خاصی نیاز دارد تا از آسیب دیدن آن جلوگیری شود. ابتدا فرش را به طور کامل پهن کنید و ریشه‌ها را جداگانه با آب و شامپو فرش ملایم بشویید. بهتر است از یک برس نرم یا مسواک استفاده کنید تا آلودگی‌ها و لکه ها را از بین ببرید، سپس با دقت و آرامی ریشه‌ها را شستشو دهید.
به گزارش وب گاه نمناک، پس از اتمام شستشو، ریشه‌ها را با دستمالِ حوله ای نرم خشک کنید تا رطوبت زیادی در آن باقی نماند. در نهایت، بگذارید فرش در محل مناسبی با تهویه مناسب خشک شود تا رطوبت کاملاً از بین برود. این روش به شما کمک می‌کند ریشه فرش ها را به خوبی تمیز و نگهداری کنید.
۵ گیاه آپارتمانی که نباید در اتاق خواب باشد
انتخاب گیاهان آپارتمانی برای اتاق خواب نیازمند دقت است، چرا که برخی از آنها می‌توانند بر کیفیت خواب و سلامت شما تأثیر منفی بگذارند. در این گزارش، به معرفی ۵ گیاهی می‌پردازیم که بهتر است از نگهداری آنها در اتاق خواب خودداری کنید و در عوض، گیاهان مناسب‌تری را جایگزین آنها کنید.
۱. سانسوریا (گیاه مار)
سانسوریا به‌دلیل برگ‌های بلند و نوک‌تیز خود، انرژی تیز و برنده‌ای را به فضا منتقل می‌کند که می‌تواند باعث ایجاد تنش و استرس در محیط اتاق خواب شود. همچنین، این گیاه در دسته گیاهان سمی قرار دارد و در صورت بلعیده شدن توسط کودکان یا حیوانات خانگی می‌تواند مشکلاتی ایجاد کند.
۲. کاکتوس‌ها
کاکتوس‌ها با داشتن تیغ‌های تیز و ظاهر خشن، انرژی‌های منفی را به فضا منتقل می‌کنند که ممکن است آرامش مورد نیاز برای خواب را مختل کند. همچنین، در صورت تماس ناخواسته با تیغ‌های آنها، ممکن است آسیب‌های فیزیکی نیز به‌وجود آید.
۳. گیاهان با بوی قوی (مانند یاسمن و مرکبات)
گیاهانی که بوی قوی و تندی دارند، ممکن است باعث تحریک حواس و ایجاد حساسیت‌های آلرژیک شوند که این امر می‌تواند کیفیت خواب را تحت تأثیر قرار دهد. بهتر است از قرار دادن این نوع گیاهان در اتاق خواب خودداری کنید.
۴. گیاهان با شیره چسبناک (مانند هویا و فیکوس)
برخی گیاهان دارای شیره‌های چسبناک هستند که در صورت تماس با پوست یا سطوح مختلف، می‌توانند ایجاد ناراحتی کنند. همچنین، این شیره‌ها ممکن است باعث جذب گرد و غبار شوند که برای محیط اتاق خواب مناسب نیست.
۵. گیاهان سمی (مانند دیفن‌باخیا و فیلودندرون)
برخی گیاهان آپارتمانی دارای ترکیبات سمی هستند که در صورت بلعیده شدن یا تماس با پوست می‌توانند مشکلات جدی ایجاد کنند. به‌عنوان مثال، دیفن‌باخیا و فیلودندرون از جمله این گیاهان هستند که بهتر است از قرار دادن آنها در اتاق خواب، به‌ویژه در حضور کودکان یا حیوانات خانگی، خودداری شود.
گیاهان جایگزین مناسب برای اتاق خواب
اسطوخودوس: با بوی مطبوع و آرامش‌بخش خود، به کاهش استرس و بهبود کیفیت خواب کمک می‌کند.
آلوئه‌ورا: این گیاه در شب اکسیژن تولید می‌کند و به تصفیه هوا کمک می‌کند.
سانسوریا (زبان مادرشوهر): برخلاف سانسوریاهای نوک‌تیز، این نوع سانسوریا با برگ‌های صاف و بدون تیغ، گزینه مناسبی برای اتاق خواب است.
پتوس: گیاهی با نگهداری آسان که به تصفیه هوا کمک می‌کند و در شرایط نوری کم نیز رشد می‌کند.
خانه مجردی؛ آزادی یا بحران روانی برای جوانان؟
چند ماه پیش، یکی از دوستانم که سال‌ها به‌دلیل شغلش در یک شهر دیگر زندگی می‌کرد، برگشت به خانه پدر و مادرش. او که همیشه از زندگی مستقل و مجردی خوشحال بود، حالا داستان‌های متفاوتی برای گفتن داشت. از سختی‌هایی می‌گفت که هرگز فکر نمی‌کرد در زندگی تک‌نفره به آنها برخورد کند. «تنهایی گاهی طاقت‌فرسا می‌شود، مخصوصاً در روزهای سرد و بارانی که هیچ‌کس نیست برای یک فنجان چای داغ کنار تو بنشیند»، این جمله‌ای بود که او را دوباره به خانه خانواده کشاند. مثل بسیاری از جوانان دیگر که روزی با اشتیاق وارد خانه‌های مجردی شدند، اما حالا در جستجوی چیزی بیشتر از آزادی و استقلال، به خانه‌های گرم خانوادگی برگشته‌اند.
این تغییر مسیر، سوالات زیادی را در ذهنم ایجاد کرد: آیا زندگی مجردی همیشه می‌تواند انتخابی مثبت و مفید برای فرد باشد؟ آیا آزادی بدون حضور خانواده و نظارت‌های اجتماعی، در نهایت می‌تواند به قیمت از دست دادن آرامش روانی و آسیب‌های اجتماعی تمام شود؟این سوالات را با دکتر علیرضا شریفی یزدی، جامعه‌شناس و روانشناس اجتماعی مطرح کردم تا ابعاد مختلف این موضوع را از نگاه او بررسی کنیم.
به گفته این جامعه‌شناس و روانشناس اجتماعی، خانه مجردی یکی از درگاه‌های اصلی آسیب‌های اجتماعی است: «خانه مجردی فضایی است که افراد را در معرض تنهایی عمیق، افسردگی، اضطراب و رفتارهای ناهنجار قرار می‌دهد. این سبک زندگی می‌تواند امنیت روانی و اجتماعی فرد را تهدید کرده و در بلندمدت بر بنیان‌های اجتماعی جامعه تأثیرات منفی جدی بگذارد.»
دلایل گرایش به زندگی مجردی و تأثیرات آن
دکتر شریفی یزدی،جامعه‌شناس روانشناس اجتماعی با اشاره به تغییرات اجتماعی و فرهنگی در دهه‌های اخیر، معتقد است که خانه مجردی بستری برای شکل‌گیری برخی رفتارهای اجتماعی نامتعارف است که می‌تواند افراد را در معرض آسیب‌های مختلف قرار دهد:«بسترسازی برای رفتارهای نامتعارف اجتماعی، عقلانی و فرهنگی همیشه فضایی را ایجاد می‌کند که در آن افراد هم لطمه می‌بینند و هم لطمه می‌زنند. یقیناً زندگی مجردی یا به عبارت عامیانه‌تر ‘خانه‌های مجردی’ یکی از درگاه‌های مهم انواع آسیب‌های
اجتماعی محسوب می‌شود. البته این مسئله برای همه افراد قابل تعمیم نیست، اما در بسیاری از موارد، افراد در این سبک زندگی، محاسنی که زندگی با خانواده دارد را از دست می‌دهند و همین موضوع احتمال آسیب‌ها را افزایش می‌دهد.
وی در ادامه به یکی از مهمترین آثار روانی این سبک زندگی اشاره می‌کند و می‌گوید:«وقتی فرد با خانواده زندگی می‌کند، احساس داشتن پشتیبان و گروهی که در مواقع ضروری از او حمایت کنند، به او امنیت روانی می‌بخشد. حتی اگر هیچ‌گاه از این حمایت‌ها به‌طور عملی استفاده نشود، همین احساس ذهنی که فرد تنها نیست، موجب آرامش و ثبات روانی می‌شود. اما در خانه مجردی، افراد به‌تدریج با احساس تنهایی عمیقی روبه‌رو می‌شوند که می‌تواند منجر به افسردگی، اضطراب و وسواس فکری شود.
کاهش مهارت‌های زندگی و نظارت اجتماعی
یکی دیگر از آسیب‌های زندگی مجردی، از نگاه این روانشناس اجتماعی، عدم یادگیری سبک زندگی متأهلی در سنین جوانی و میانسالی است. او توضیح می‌دهد:«وقتی فرد در خانه والدین زندگی می‌کند، آداب و رسوم و سبک زندگی متأهلی را به‌صورت ناخودآگاه یاد می‌گیرد. این نوع سبک زندگی، اصول خاصی دارد که در محیط خانوادگی به‌صورت تدریجی درونی می‌شود. اما فردی که سال‌ها زندگی مجردی را تجربه کرده، در آینده ممکن است به‌سختی بتواند خود را با مسئولیت‌ها و الزامات زندگی مشترک وفق دهد.
اما فردی که سال‌ها زندگی مجردی را تجربه کرده، در آینده ممکن است به‌سختی بتواند خود را با مسئولیت‌ها و الزامات زندگی مشترک وفق دهد
علاوه بر این، وی به اهمیت نظارت اجتماعی در تعدیل رفتارها اشاره دارد و می‌گوید:«در زندگی خانوادگی، افراد به‌طور طبیعی ناظر بر رفتارهای یکدیگر هستند و همین مسئله باعث می‌شود که رفتارهای افراد تا حد زیادی تعدیل شود. بسیاری از رفتارهای پرخطر یا ناهنجار، به دلیل وجود نظارت و احترام به والدین و بزرگ‌ترها، کنترل می‌شود. اما در زندگی مجردی، این نظارت وجود ندارد و فرد ممکن است بدون احساس مسئولیت اجتماعی، رفتارهایی را تجربه کند که در نهایت به آسیب‌های فردی و اجتماعی منجر شود.
عادت به مجردی؛ چالشی برای ازدواج و مسئولیت‌پذیری
شریفی یزدی یکی دیگر از پیامدهای زندگی مجردی را عادت به این سبک زندگی و دشواری پذیرش زندگی مشترک در آینده می‌داند و توضیح می‌دهد:«وقتی فرد سال‌ها به‌تنهایی زندگی کند، سبک خاصی از زندگی را برای خود تعریف می‌کند که کاملاً با زندگی متأهلی متفاوت است. در این شرایط، پذیرش مسئولیت‌های زندگی مشترک دشوار می‌شود و افراد ممکن است به‌راحتی نتوانند زیر بار تعهدات زندگی زناشویی بروند.مطالعات نیز نشان می‌دهد که افرادی که مدت طولانی زندگی مجردی را تجربه کرده‌اند، کمتر از افرادی که با والدین زندگی کرده‌اند، حاضر به ازدواج می‌شوند.
پیامدهای زندگی مجردی برای نسل‌های آینده
این روانشناس اجتماعی در ادامه به پیامدهای اجتماعی این تغییر اشاره می‌کند و معتقد است که زندگی مجردی به‌عنوان سبک غالب، جامعه را در معرض آسیب‌های گسترده‌ای قرار می‌دهد:«اگر این سبک زندگی در جامعه غالب شود، باید منتظر افزایش انواع آسیب‌های اجتماعی باشیم. در کشور ما، به دلیل ساختار فرهنگی و اجتماعی خاص، زمینه‌ای که در برخی کشورهای دیگر برای سبک زندگی مجردی وجود دارد، فراهم نیست. در نتیجه، تغییرات در این سبک زندگی مستقیماً به درون خانه و خانواده منتقل می‌شود. خانه، به‌عنوان نهادی که در آن شخصیت فرد شکل می‌گیرد و تعاملات اجتماعی پایه‌ریزی می‌شود، در چنین شرایطی نقش خود را از دست می‌دهد و فرد با آسیب‌های بیشتری مواجه می‌شود.
زندگی مجردی نه‌تنها پیامدهای عاطفی و اجتماعی دارد، بلکه از نظر اقتصادی نیز مشکلاتی ایجاد می‌کند. شریفی یزدی در این زمینه توضیح می‌دهد:«از بعد اقتصادی، وقتی در یک خانواده، چهار یا پنج نفر با هم زندگی می‌کنند، هزینه‌ها میان اعضا تقسیم می‌شود و مدیریت مالی بهتری شکل می‌گیرد. اما زمانی که هر فرد به‌تنهایی زندگی کند، این بار اقتصادی هم بر فرد و هم بر جامعه افزایش پیدا می‌کند. کشوری که همین حالا با مشکل مسکن مواجه هستند، در آینده با افزایش تقاضا روبه‌رو خواهد شد. به‌علاوه، مصرف انرژی و هزینه‌های جاری نیز افزایش پیدا می‌کند. شما وقتی یک نفر هستید، همان مقدار انرژی را مصرف می‌کنید که وقتی چند نفر کنار هم باشند. در نتیجه، سبک زندگی مجردی، علاوه بر مشکلات فردی، فشاری مضاعف بر زیرساخت‌های کشور وارد می‌کند.
زندگی مجردی در بلندمدت می‌تواند بنیان‌های اجتماعی را تضعیف کند و پیامدهایی به‌مراتب جدی‌تر برای نسل‌های آینده داشته باشد.
شریفی یزدی مهمترین پیامد گسترش زندگی مجردی را افزایش آسیب‌های اجتماعی می‌داند و می‌گوید: «از نظر من، بزرگ‌ترین پیامد منفی این مسئله، آسیب‌های اجتماعی آن است. وقتی فرد به‌تنهایی زندگی کند، ارتباطات اجتماعی او محدود می‌شود، حمایت عاطفی کمتری دریافت می‌کند و احتمال بروز مشکلات روانی افزایش پیدا می‌کند. در سطح کلان، این تغییر می‌تواند باعث ایجاد جامعه‌ای شود که افراد در آن از هم دورتر شده و حس مسئولیت‌پذیری نسبت به خانواده و اجتماع کاهش پیدا کند. این مسئله در بلندمدت می‌تواند بنیان‌های اجتماعی را تضعیف کند و پیامدهایی به‌مراتب جدی‌تر برای نسل‌های آینده داشته باشد.
چگونه از آسیب‌های زندگی مجردی در امان بمانیم؟
شریفی یزدی در پاسخ به این پرسش که افرادی که ناچار به زندگی مجردی شده‌اند، چگونه می‌توانند از آسیب‌های آن در امان بمانند، می‌گوید:«تجربه زندگی در کنار خانواده، مزایای فراوانی دارد و تا جایی که امکان دارد، نباید از آن محروم شد. همان‌طور که در فرهنگ ما رایج بوده، بهتر است افراد به سمت زندگی متأهلانه و متعهدانه حرکت کنند. اما اگر به هر دلیلی—مانند مأموریت کاری، تحصیل یا شرایط فردی—مجبور به زندگی مجردی شدند، رعایت برخی نکات ضروری است.
وی در ادامه تأکید می‌کند: «اولین توصیه این است که حتماً از افراد مناسب برای هم‌خانگی استفاده کنند تا کاملاً تنها نباشند. دوم، باید توجه داشته باشند که محیط‌های مجردی می‌توانند زمینه‌ساز آسیب‌های اجتماعی مختلفی شوند؛ از انواع اعتیاد گرفته تا تفریحات ناسالم. آگاهی از این خطرات و مراقبت از خود برای گرفتار نشدن در این معضلات، بسیار مهم است.
او در پایان می‌گوید: «اگر فردی ناچار به زندگی مجردی شد، باید با برنامه‌ریزی صحیح، ارتباط مستمر با خانواده و حفظ سبک زندگی سالم، از آسیب‌های احتمالی دوری کند.
زوجین در سال اول ازدواج چه مشکلاتی را تجربه می‌کنند؟/ راهکارهایی برای رفع تعارضات
یک مشاور خانواده با تشریح دیدگاه‌های غلط در ازدواج، از زوجین خواست تا با مقایسه‌های نادرست و آرمانگرایی زندگی خود را تلخ نکنند و گفت: زوجین باید به رشد شخصیت خود بیشتر اهمیت داده و احترام را جایگزین غرور و تعصب کنند.
سودابه غیری، مشاور خانواده در گفت‌وگو با ایسنا، درباره مشکلات زوجین در سال اول ازدواج، اظهار کرد: اگر بخواهیم مشکلات رایج در سال اول ازدواج را دسته بندی کنیم، می‌توانیم در ابتدای به باورهای غلط و انتظارات نابه‌جا در مورد ازدواج و خانواده، همسر، نقش‌ها و وظایف همسری اشاره کنیم. ازدواج یک تغییر بزرگ است و عبور از مجردی به متاهلی چالش‌های زیادی به همراه دارد. اگر دیدگاه نادرستی به هر یک از مواردی که گفته شد داشته باشیم، نمی‌توانیم عملکردهای طبیعی و موثری هم قطعا داشته باشیم.
چند دیدگاه غلط در ازدواج
آرمانگرایی و مقایسه‌های نادرست زندگی خود با دیگران
وی در ادامه تصریح کرد: مورد بعدی، آرمانگرایی است که اغلب زوج‌های جوان تحت تاثیر دوستان و بستگان به خصوص فضای مجازی، مقایسه‌های نادرستی از باطن زندگی خود با ظاهر زندگی دیگران انجام می‌دهند که همین نقطه می‌تواند شروع تعارضات زوجی را رقم بزند و در ادامه نارضایتی‌ها را به وجود بیاورد.
غیری درباره نداشتن مهارت ارتباطی موثر با همسر و خانواده طرف مقابل، افزود: در جامعه و فرهنگ اصیل ایرانی ارتباط بر مبنای احترام به خانواده برای هر یک از زوجین مهم است و زمانیکه همسر یا خود شخص تلاشی برای سازگاری با خانواده طرف مقابل نداشته باشد و به مرور ارتباط بین زوج هم دچار مشکل می شود و در ادامه به بحث‌ها و تنش‌های خانوادگی دیگری هم منجر شود.
نداشتن مهارت حل مساله در اختلافات
غیری، نداشتن مهارت حل مساله در اختلافات، خانوادگی و عکس‌العمل های تند و هیجانی، همچنین نداشتن مهارت انعطاف پذیری و بخشش را از آسیب‌های مهم در رابطه زوجین توصیف کرد و گفت: وضعیت اقتصادی و شرایط تامین معیشت، تامین مسکن و… به صورت کلی درآمد و هزینه‌ها در سال اول زندگی مشترک نوپا نیز، ممکن است که به همکاری و مشورت و مدیریت بیشتری نیاز داشته باشد.
تمرکز بر نقاط ضعف و منفی شخصیت طرف مقابل و خانواده‌اش عمده مشکلات زوجین
این مشاور خانواده، از عمده مشکلات زوجین را تمرکز بر نقاط ضعف و منفی شخصیت طرف مقابل و خانواده‌اش عنوان کرد و گفت: همه اشخاص، حتی خود شخص و خانواده‌اش هم ممکن است نقاط ضعف و منفی داشته باشند و در عین توجه به این مسائل، مطمئنا نقاط مثبتی هم وجود دارند که گاهی به آن توجه نمی‌کنند. در مورد زوج‌هایی که از فرهنگ‌های متفاوتی و یا شهرهای متفاوتی با هم ازدواج کردند، مساله اختلاف فرهنگی در صورتیکه هر یک از طرفین پا فشاری بر آداب و رسوم خود داشته باشند، شدت بیشتری پیدا می‌کند و حتی مثل موارد قبلی به اختلافات و تنش‌های خانوادگی بیشتر دامن بزند.
وی همچنین با اشاره به اینکه ممکن است ساعت کار طولانی و عدم تطبیق با نقش متاهلی، انجام کارهای شخصی و علایق فردی، ارتباط با دوستان، رفت و آمدهای خانوادگی و همسرشان از نظر زمانی تعادلی برقرار نشود، بیان کرد: وقت نگذاشتن به اندازه کافی برای یکدیگر و توجه نکردن به نیازهای عاطفی، روانی و جنسی طرفین از گلایه‌های رایج زوج‌هایی است که به تازگی ازدواج کرده‌اند.
رشد شخصیت، مهمترین معیار شناخت
غیری در ادامه تصریح کرد: اغلب مسائل ریشه در گذشته دارند و اینکه اشخاص به خودشناسی، آگاهی، رشد شخصیت به میزان کافی نرسیده‌اند؛ معیارهای درستی برای ازدواج و انتخاب همسر نداشته‌اند؛ درک و دید درستی از زندگی مشترک و ازدواج پیدا نکرده‌اند؛ برای نقش‌های همسری آماده نیستند و مشاوره پیش از ازدواج انجام نداده‌اند؛ همچنین به شناخت کافی از یکدیگر و خانواده هم نرسیده‌اند. مسائل، خواسته‌ها، انتظارات، ارزش‌های طرف مقابل را قبل از ازدواج به اندازه کافی جدی نگرفته‌اند. همین طور در تعاریف شخصی از مفاهیمی مانند صداقت، تعهد، شیوه عشق‌ورزی، مرزهای زوجی، مسئولیت پذیری، درک متقابل وظایف و نقش‌های همسری و… با هم اتفاق نظر ندارند.
وی در ادامه افزود: مشکلات زمان خواستگاری مثل تعیین مهریه و شروط ضمن عقد، نامزدی، رسم و رسوم، هدایا و … که آن زمان وجود داشته به صورت کامل حل و فصل نشده و در بحث‌ها مجددا مطرح شده است. گاهی اوقات زوج‌ها خصوصا کسانی که سنشان پایین است بخاطر نداشتن مهارت کافی و یا کم‌تجربه بودن به جای برخورد درست، منطقی و در نظر گرفتن شرایط ، به جای گذشت و بخشش مسائل گذشته را مدام در بحث‌هایشان تکرار می‌کنند و این سبب تولید خشم بیشتر در زوج‌ها می شود و روابط توام با صمیمیت آنها را تخریب می‌کند.
سلامت روان، گام اول داشتن یک زندگی طبیعی
وی بیماری‌های جسمی و روحی که درمانی برایشان صورت نمی‌گیرد را از اثرات منفی در روابط زوجین دانست و ادامه داد: مسائلی مثل اعتیاد به انواع مخدرها و عادات مخرب در صورت عدم درمان نقش‌های همسری را هدف می‌گیرند و باعث اختلال در عملکرد شخص در زندگی مشترک می شود. گاهی اوقات برخی افراد دچار بیماری یا اختلالات در حوزه اعصاب و روان هستند، مانند اضطراب، افسردگی، کمال گرایی، وسواس فکری و عملی، بیش فعالی، اهمال کاری و…، همین طور در موارد شدیدتر مثل اسکیزوفرنی، پارانوئید، دوقطبی و… که آن بیماری یا اختلال به وسیله خودشان یا اعضای خانواده‌شان تشخیص داده نشده و یا اگر از وجود مشکل مطلع هستند سهل انگاری کردند و تحت درمان قرار نگرفته‌اند، که همین موضوع به خودی خود مسائل زیادی را در زندگی مشترک به وجود می‌آورد. یادمان باشد که سلامت روان برای داشتن یک زندگی طبیعی گام اول است و بی‌توجهی به آن مشکلات بزرگی را به وجود خواهد آورد.
زوجین به رشد شخصیت خود بیشتر اهمیت دهند
وی درباره اقدامات موثر برای رفع تعارضات میان زوجین، اظهار کرد: زوجین به رشد شخصیت خودشان بیشتر اهمیت بدهند. کتاب و مقاله بخوانند، پادکست گوش کنند، برنامه‌های آموزشی مفید در حوزه روانشناسی رادیو و تلویزیون را در برنامه‌شان قرار بدهند. می‌توانند در کلاس‌ها و کارگاه‌های روانشناسی شرکت کنند. در صورتیکه مشکلاتی وجود دارد، برای مشاوره زوجی به موقع به مشاور خانواده مراجعه کنند، به خاطر داشته باشند که هر چه دیرتر برای حل مشکلات اقدام کنند، مسائل پیچیده‌تر و عمیق‌تر خواهد شد و به دنبال آن درمان، زمان بیشتری خواهد برد.
احترام را جایگزین غرور و تعصب بیجا کنید
این مشاور خانواده، در پایان به زوجین توصیه کرد تا از مقایسه و آرمان گرایی بپرهیزند، واقع بین باشند و به جای غرور، تعصب و خودبینی، احترام متقابل و تفکر منطقی را مورد توجه قرار دهند؛ بین کار و زندگی مشترک تعادل به وجود بیاورند. در عین توجه به فضای شخصی در زندگی مشترک، حلقه زوجی را هم استوار نگاه دارند.
وی ادامه داد: همچنین زوجین مرزهای زندگی مشترک را با خانواده، دوستان، همکاران و… در سطح روشن و قابل قبولی مشخص کنند. درک متقابل و همدلی را افزایش بدهند، خودشان را جای طرف مقابل بگذارند و مسائل را از دیدگاه او هم ببینند. پذیرششان را بالا ببرند و خشم‌شان را مدیریت کنند، مسئولیت پذیر باشند و سهم خود در تعارضات را بپذیرند و هر کدام برای ایجاد تغییرات مثبت تلاش کنند. مشکلات را نادیده نگیرند و به موقع و برای حل آنها اقدام کنند، چرا که دلخوری های رفع نشده باعث رنجش‌هایی عمیق‌تر می‌شوند. همچنین در تقسیم کار و وظایف دیدگاه منصفانه‌ای داشته باشند؛ همیشه فضای امن گفت‌وگو را به وجود بیاورند تا به دیگری اجازه بدهند بدون ترس و نگرانی از واکنش‌های شدید و تدافعی یا تخریب و سرزنش، در مورد خواسته‌ها، مشکلات فردی و زوجی با یکدیگر گفت‌وگو کنند و نسبت به گلایه‌ها و نگرانی‌های طرف مقابل بی‌تفاوت نباشند.
چرا فالگیرها در عصر فناوری همچنان مشتری دارند؟
وقتی علم و فناوری پیشرفت می‌کند، انتظار می‌رود باورهای خرافی کمرنگ شوند اما گرایش به فالگیری و رمالی همچنان در برخی اقشار اجتماع وجود دارد. کارشناسان می‌گویند؛ خرافات ریشه در فقر فرهنگی و درعین حال چالش‌های روانی و اجتماعی- اقتصادی دارد که سبب می‌شود باوجود گسترش علم و فناوری‌های جدید، همچنان بخشی از جامعه برای حل آنها به راهکارهای نادرست متوسل شود.
جادوگری، فالگیری، رمالی و از این نوع اعتقادها از گذشته در جامعه وجود داشته و تا به امروز هم وجود دارد. اگرچه به نظر می‌آید که با پیشرفت علم و فناوری و بالا رفتن سطح آگاهی جامعه، این نوع اعتقادها می‌بایست کمتر شده باشد اما شاهد گسترش آن در میان مردم و حتی قشرهای تحصیلکرده و به ویژه در میان ورزشکاران هستیم. به همین علت هم در فضای مجازی و برخی آگهی‌ها در سطح خیابان، تبلیغاتی از افرادی وجود دارد که ادعا می‌کنند با فالگیری، رمالی و طالع‌بینی می‌توانند کمک کنند که افراد به آن چیزی که می‌خواهند دست پیدا کنند. پژوهشگر ایرنا گفتگویی با «آرزو معصومیان» روانشناس بالینی و «عظیمه‌السادات عبدللهی» جامعه‌شناس انجام داده تا از منظر جامعه‌شناسی و روانشناختی به این مساله بپردازد. متن گفتگو را در ادامه می‌خوانیم:
افراد چه زمانی به خرافات رو می‌آورند؟
معصومیان در پاسخ به این پرسش که علت روانشناختی گسترش خرافات در جامعه چیست، می‌گوید: یکی از نشانه‌های گسترش چنین امری در جامعه، رجوع به فالگیرها و رمال‌ها است. از نظر فروید باورها و عقاید خرافی از ناخودآگاه انسان نشات می‌گیرد. در عصر علم و فناوری و حتی در کشورهای غربی، خرافات به صورت ملموسی رو به افزایش است و گروه‌هایی در مورد علوم غیبی شکل گرفته‌اند.
این روانشناس بالینی بیان می‌دارد: مطالعات روانشناختی خرافات، نشان می‌دهد که معمولاً در مواقعی که امکان کنترل محیط کمتر است و در مسائل حساس و لحظه‌هایی که فرد دچار ابهام و عدم اعتماد و اطمینان به آینده است، خرافات بیشتر می‌شود. همچنین هنگامی که فرد با مسائلی روبه‌رو است که در مقابله با آن دچار احساس شکست و ترس می‌شود و نمی‌تواند به شیوه علمی و استدلال منطقی به آن پاسخ دهد، به خرافات رو می‌آورد.
معصومیان: ویژگی‌های شخصیتی و روانی همانند سبک فرزندپروری، محیط و آداب و رسوم می‌تواند باعث پذیرش بیشتر خرافات در افراد شود
وی در ادامه به چند مورد از علت‌های دیگر افزایش خرافات در جامعه اشاره کرده و می‌افزاید: ویژگی‌های شخصیتی و روانی همانند سبک فرزندپروری، محیط و آداب و رسوم می‌تواند باعث پذیرش بیشتر خرافات در افراد شود. برای نمونه افراد مبتلا به بیماری پارانویا می‌خواهند بدانند که اطرافیانشان برای ضربه زدن به آنها از چه راه‌هایی استفاده می‌کنند. شخصیت‌های خودشیفته به علت اینکه می‌خواهند خود را آگاه‌تر و موفق‌تر از دیگران نشان دهند، برای آگاهی از آینده نامعلوم به این روش متوسل می‌شوند. همچنین هنگامی که پیش می‌آید که افرادی به علت تنبلی به جای اینکه به کار و تلاش و برنامه‌ریزی در زندگی بپردازند، به دنبال راه‌حل‌های ساده‌تر برای رسیدن به اهدافشان هستند و به همین دلیل به سمت طالع‌بینی و فالگیری می‌روند.
رشد فناوری و نفوذ خرافات مدرن در فضای مجازی چه ارتباطی با یکدیگر دارند؟
معصومیان رشد فناوری و نفوذ خرافات مدرن در فضای مجازی اشاره می‌کند و اظهار می‌دارد: امروزه روش طالع‌بین‌ها و فالگیرها تغییر کرده و با ظاهر جذاب‌تر و به روزتر در دنیای مجازی فعالیت می‌کنند. تبلیغات حرفه‌ای که در صفحه‌های مجازی این افراد وجود دارد و بازخوردهای مثبتی که از طرف کاربران و مشتریان به همراه دارد، ناخوداگاه دیگر افرادی را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد که به امور ماورا و همچنین تایید گرفتن و راهنمایی از دیگران دارند. این افراد فکر می‌کنند به این روش می‌توانند از اضطراب و تنهایی و حالت ابهام خود بکاهند و زمانی هرچند کوتاه به آرامش برسند.
وی در ادامه می‌افزاید: در چنین شرایطی نقش تحصیلات و تفکر خلاق کم می‌شود و افراد به جای یادگیری مهارت‌های لازم برای روبرو شدن با مشکلات زندگی و حتی با وجود شکست‌هایی که در مراجعه به فالگیرها دیده شده، اما همچنان این موضوع در جامعه به صورت پررنگ دیده می‌شود.
فقر فرهنگی یکی از علت‌های مهم گرایش به فالگیران و دعانویسان است
عبداللهی در پاسخ به این پرسش که با توجه به بالا رفتن سطح آگاهی جامعه، چرا گرایش با فالگیری و رمالی بیشتر شده است، می‌گوید: از منظر جامعه‌شناسی، افرادی که سراغ رمالی و فالگیری می‌روند، دسترسی به اطلاعات صحیح ندارند. به همین علت هم با وعده‌های بی‌سرانجامی که رمال‌ها به آنها می‌دهند، امیدوار می‌شوند. چنین افرادی بیشترین قربانیان هستند.
در میان افراد تحصیلکرده گرایش به فال و فاگیری کمتر از دیگر افراد است، اگر هم باشد بیشتر جنبه تفریح و سرگرمی دارد. در واقع باور به فال در میان قشر تحصیلکرده کمتر از افراد دیگر استبه عقیده این جامعه‌شناس، فقر فرهنگی یکی از علت‌های مهم گرایش برخی از افراد به فالگیران و دعانویسان است. به بیانی دیگر، گرایش ناآگاهانه عده‌ای از مردم جامعه به رمال‌ها، فالگیرها، دعانویس‌ها و کف‌بین‌ها از فقر فرهنگی درون جامعه خبر می‌دهد و این موضوع یک معضل فرهنگی محسوب می‌شود.
گرایش افراد تحصیلکرده به فالگیری کمتر است
عبداللهی در پاسخ به این پرسش که فالگیری در میان کدام گروه‌های جامعه بیشتر است، می‌گوید: به صورت دقیق نمی‌توان گفت که گرایش به فال و فالگیری در میان چه گروه‌هایی از جامعه بیشتر شده است و نمی‌توانیم بگوییم که فقط یک قشر خاص گرایش به فالگیری دارند، زیرا موضوع شخصیتی افراد مهم است و ارتباطی به طبقه یا گروه خاصی ندارد.
وی اظهار می‌دارد: در میان افراد تحصیلکرده گرایش به فال و فاگیری کمتر از دیگر افراد است، اگر هم باشد بیشتر جنبه تفریح و سرگرمی دارد. در واقع باور به فال در میان قشر تحصیلکرده کمتر از افراد دیگر است.
مشکلات اقتصادی یکی از علت‌های رواج رمالی و دعانویسی در جامعه است
این جامعه‌شناس، افزایش مشکلات اقتصادی خانواده‌ها را یکی از علت‌های رواج رمالی و دعانویسی در جامعه می‌داند و می‌گوید: در واقع مردم به فال، دعا و جادو به عنوان یکی از راه‌حل‌های مشکلات خود نگاه می‌کنند؛ یعنی آنها سعی می‌کنند در قالب فال، ورق، قهوه، طلسم و جادو، گره‌ای از مشکلات زندگی خود را باز کنند.
عبداللهی: گرایش ناآگاهانه عده‌ای از مردم جامعه به رمال‌ها، فالگیرها، دعانویس‌ها و کف‌بین‌ها از فقر فرهنگی درون جامعه خبر می‌دهد و این موضوع یک معضل فرهنگی محسوب می‌شود
عبداللهی در جامعه‌ای که در شرایط نامطلوب روانی و اجتماعی قرار دارد، افرادی که از یک قدرت ماورائی برای حل مشکلات مردم حرف بزنند، تا اندازه‌ای طبیعی است. افراد وقتی از همه عوامل دیگر مستاصل می‌شوند، به رمال و دعانویس مراجعه می‌کنند. بنابراین گرایش افراد جامعه به دعانویسان و رمالان، بیش از همه نشان از یک جامعه تقدیرگرا، مستاصل و ناامید دارد.
وی، باور داشتن به خرافات را یکی دیگر از مهمترین عواملی می‌داند که سبب می‌شود مردم برای گره‌گشایی از مشکلاتشان به کمک گرفتن از رمالان و فالگیران روی بیاورند.
این جامعه‌شناس معتقد است که در برخی مواقع نیز افرادی برای سرگرمی به دعانویسان و فالگیران گرایش پیدا می‌کنند. بنابراین مشتریان این گروه شیاد را یا بیکاران تشکیل می‌دهند یا افرادی که به علت فقر و دیگر عوامل از حل مشکلاتشان ناامید شده‌اند.
گرایش به فالگیری در میان افراد چه آسیب‌هایی دارد؟
عبداللهی معتقد است که گرایش به فال و فالگیری هنگام تصمیم‌گیری‌های مهم در زندگی ایجاد می‌شود؛ یعنی افراد در این موقعیت‌ها برای اینکه از مسئولیت خود شانه خالی کنند، تصمیم‌گیری را بر عهده فرد دیگری می‌گذارند.
این جامعه‌شناس در پایان یادآور می‌شود: افرادی که به سخنان فالگیرها اهمیت می‌دهند، در آینده به شرایطی می‌رسند که حتی نمی‌توانند انتخاب درستی داشته باشند. این افراد در مواقع مختلف از زندگی که با مشکلی روبرو شوند، با خود فکر می‌کنند که این همان مشکلی است که فالگیر به آن اشاره کرده بود، بنابراین برای حل مشکل تلاش نمی‌کنند و منتظر می‌شوند، ببینند گفته‌های فالگیر اثبات می‌شود؟ در صورتی که این موضوع قدرت ذهنی و عملگرایی به موقع افراد را تضعیف می‌کند.
قهوه و چای خطر ابتلا به سرطان سر و گردن را کاهش می‌دهند
تحقیقات جدید نشان می‌دهد که میزان قهوه یا چایی که می‌نوشید ممکن است بر کاهش خطر ابتلا به انواع مختلف سرطان‌های سر و گردن تأثیر بگذارد.
به نوشته نشریه پزشکی ”Everyday Health”، دانشمندان مؤسسه سرطان هانتسمن در دانشکده پزشکی دانشگاه یوتا داده‌های ۱۴ مطالعه قبلی را روی حدود ۱۰هزار بیمار مبتلا به سرطان سر و گردن و یک گروه کنترل متشکل از بیش از ۱۵ هزار نفر که این بدخیمی‌ها را نداشتند جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل کردند.
براساس یافته‌های منتشر شده در نشریه پزشکی “Cancer”، به طور کلی، افرادی که بیش از چهار فنجان قهوه کافئین‌دار در روز می‌نوشند، در مقایسه با افرادی که اصلا قهوه مصرف نمی‌کنند، ۱۷ درصد کمتر در معرض خطر ابتلا به سرطان سر و گردن هستند.
در این مطالعه، مصرف روزانه یک فنجان چای نیز با کاهش ۹ درصدی خطر ابتلا به سرطان سر و گردن همراه بود. همچنین نوشیدن قهوه بدون کافئین با کاهش ۲۵ درصدی خطر ابتلا به سرطان حفره دهان مرتبط بود.
محققان همچنین خاطرنشان کردند که مصرف‌کنندگان چای نسبت به افرادی که چای نمی‌نوشند، ۲۹ درصد کمتر در معرض خطر ابتلا به “سرطان هیپوفارنکس” که در انتهای گلو ایجاد می‌شود هستند.
به گفته دانشمندان، ترکیبات زیستی فعال موجود در قهوه و چای، به غیر از کافئین اثر ضد سرطانی آنها را افزایش می‌دهد.
با این که ممکن است انواع آنتی اکسیدان‌ها و سایر ترکیبات موجود در قهوه و چای با خواص ضد سرطانی در کاهش خطر ابتلا به سرطان سر و گردن نقش داشته باشند، اما امکان دارد افرادی که این نوشیدنی‌ها را مصرف می‌کنند عادات دیگری نیز داشته باشند که خطر ابتلا به این سرطان‌ها را در آنها افزایش دهد.
کودکانی با قلب های سالم، با رژیم غذایی مناسب
سلول های بنیادی بلوک های اساسی ساختمان بدن انسان هستند و می توانند هر بافتی مانند قلب، ماهیچه، غضروف، استخوان یا کبد را متمایز کرده و تولید مثل کنند. در بدن کودکان با توجه به بیشتر بودن این سلولها به راحتی می توان با رعایت یک رژیم غذایی مناسب، میزان ساخت سلولهای بنیادی را افزایش داده و به سلامت کودکان بخصوص سلامت قلب آنها کمک کرد.
کودکان تازه متولد شده دارای بسیاری از سلول های بنیادی در گردش هستند که برای رشد مورد نیاز است و می تواند به سرعت به آنها کمک کند تا از بیماری های عفونی و آسیب ها بهبود یابند. با افزایش سن، میزان سلول های بنیادی در حال گردش در بدن، هر سال شروع به کاهش کرده و روند بهبودی فرد را بسیار دشوارتر می کند. بنابراین می توان گفت، غذا بهترین دارو است و رژیم غذایی در افراد و بویژه کودکان به طور قابل توجهی بر چرخه های بازسازی طبیعی بدن تأثیر می گذارد. به گزارش یورو نیوز، گنجاندن مواد غذایی سازگار با سلول های بنیادی در رژیم غذایی کودک اولین قدم فوق العاده در ترویج رشد طبیعی سلول های بنیادی است.
دکتر خوزه فرانسیسکو لوپز، محقق ارشد در دانشگاه آمریکایی کیتو در این باره می‌گوید: «عادات غذایی اولیه به طور قابل توجهی بر نتایج درازمدت سلامت تأثیر می‌گذارند.»
وی اضافه کرد:«نکته کلیدی برای والدین اهمیت ترویج یک رژیم غذایی غنی از غذاهای کامل و چربی‌های سالم برای بهینه سازی سلامت فرزندان و کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن است.»
رژیم غذایی مدیترانه‌ای چیست و چطور به سلامت ما کمک می‌کند؟
رژیم مدیترانه‌ای شیوه‌ای برای غذا خوردن است که در آن بر پخت و پز گیاهی و مصرف چربی‌های سالم تاکید شده است. میوه‌ها، سبزیجات، حبوبات، دانه‌ها، آجیل، غلات کامل، گوشت بدون چربی و ماهی همگی در این برنامه غذایی نقش دارند.
دکترناتالی موث، سخنگوی آکادمی اطفال آمریکا، در این خصوص می‌گوید: «هر کودکی نیاز به اتخاذ یک رژیم مدیترانه‌ای ندارد، اما افزایش ‘غذاهای واقعی’ در رژیم غذایی کودکان و کاهش غذاهای بسیار فرآوری‌شده که قند و سدیم اضافه دارند، بسیار مهم است.»
وی اضافه کرد: «ما می‌دانیم که کالری غذاهای فوق فرآوری‌شده حدود ۷۰ درصد از مصرف معمولی یک نوجوان را تشکیل می‌دهد. هر تغییری که بتواند مصرف چیزهایی مانند چیپس، کلوچه و نوشابه‌های گازدار را کاهش دهد و باعث افزایش مصرف میوه‌ها و سبزیجات در نوجوانان شود، یک پیروزی بزرگ است.»
وی با بیان اینکه تحقیقات به صورت فزاینده نشان می‌دهند ارزش رژیم غذایی مدیترانه‌ای برای کودکان و نوجوانان (مانند بزرگسالان) یکسان است، گفت: «یکی از تاثیرگذارترین گام‌هایی که والدین می‌توانند برای کمک به بهبود تغذیه بچه‌ها بردارند، متعهد شدن به وعده‌های غذایی منظم خانوادگی و تلاش برای تهیه غذا در خانه، تا حد امکان، است. هر چه بچه‌ها بیشتر در معرض میوه‌ها، سبزیجات و ماهی باشند، احتمال بیشتری دارد که آنها را امتحان کنند و در نهایت دوستشان داشته باشند.»
کارشناسان می‌گویند با این وجود اما همیشه مهم است که ترجیحات کودک را در نظر داشته باشید. برای این کار پیروی از برنامه‌های غذایی متناسب با سن و ورزش توصیه شده توسط متخصص اطفال کودک نیز ضروری است.
آنان به والدین و سرپرستان توصیه می‌کنند که غذا خوردن فرزندانشان را بین وعده‌های غذایی و میان وعده‌ها محدود کنند و همچنین نوشابه‌ها و آبمیوه‌های شیرین را برای بهبود کنترل قند خون و وزن حذف کنند.
سالم‌ترین چای برای نوشیدن کدام است؟
در یک روز سرد، هیچ چیز به اندازه‌ی نشستن زیر یک پتوی گرم و نوشیدن یک فنجان چای داغ آرامش‌بخش نیست. اما چای چیزی بیش از یک نوشیدنی آرامش‌بخش و تأمین‌کننده‌ی آب بدن در هوای سرد است.
پس از آب، چای دومین نوشیدنی محبوب در جهان است. از چای سبز و نعناع گرفته تا بابونه، هر نوع چای طعم منحصربه‌فرد و فواید سلامتی خاص خود را دارد.
یورونیوز در گزارشی می نویسد: چای به طور کلی نه تنها خوش‌طعم است، بلکه حاوی پلی‌فنول‌های مفید یا همان آنتی‌اکسیدان‌های گیاهی برای سلامتی نیز هست.
تحقیقات نشان می‌دهند که نوشیدن چای سبز و چای سیاه می‌تواند به کاهش خطر بیماری‌های قلبی عروقی کمک کند. نوشیدن چهار فنجان یا بیشتر چای در روز با کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ مرتبط است.
همچنین مطالعات نشان می‌دهند که افرادی که چای می‌نوشند تراکم استخوانی بهتری دارند و کمتر در معرض پوکی استخوان و شکستگی قرار می‌گیرند.
نوشیدن چهار فنجان یا بیشتر چای در روز با کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ مرتبط است
علاوه بر آن مصرف چای با کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های شناختی مانند آلزایمر و زوال عقل همراه است و گزارش شده افرادی که روزانه دو فنجان یا بیشتر چای می‌نوشند، کمتر در معرض خطر ابتلا به پارکینسون قرار دارند.
اما چای‌ها چگونه با یکدیگر مقایسه می‌شوند و کدام یک از همه سالم‌تر است؟
چای سبز: یک نوشیدنی همه‌کاره
اثرات مفید چای سبز بارها در تحقیقات ثابت شده است. چای سبز در انواع مختلفی موجود است؛ از جمله سنچا، ماچا، گیووکورو، لانگ‌جینگ و گان‌پودر. چای سبز مانند چای سیاه از گیاه «کاملیا سیننسیس» تهیه می‌شود، اما برگ‌های آن بلافاصله بخار داده شده یا تفت داده می‌شوند تا رنگ سبز خود را حفظ کنند.
این چای به دلیل اثرات تقویت‌کننده سلامتی به‌طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته است. پژوهش‌ها نشان می‌دهد افرادی که چای سبز می‌نوشند، در مقایسه با افرادی که چای نمی‌نوشند، کمتر به سرطان‌های اندومتر، ریه، دهان و تخمدان مبتلا می‌شوند.
همچنین این افراد کمتر در معرض خطر ابتلا به سرطان لنفوم غیرهوچکین، بیماری‌های قلبی-عروقی، ضعف جسمانی و اختلالات شناختی مانند زوال عقل هستند.
چای سیاه: کمک‌کننده به کاهش کلسترول
چای سیاه می‌تواند کلسترول بد بدن را کاهش دهد. چای سیاه نیز از گیاه کاملیا سیننسیس تهیه می‌شود، اما برخلاف چای سبز برگ‌های آن کاملاً اکسید می‌شوند. فرآیندی که باعث می‌شود رنگ سیاه مشخص چای سیاه ایجاد شود.
چای سیاه کافئین بیشتری نسبت به چای سبز دارد و میزان کاته‌چین‌های مفید آن کمتر از چای سبز است. انواع مختلفی از چای سیاه وجود دارد؛ از جمله ارل گری، دارجلینگ، صبحانه انگلیسی و سیلان.
این چای فواید مختلفی برای سلامتی دارد از جمله کاهش کلسترول بد در افرادی که در معرض خطر بیماری‌های قلبی هستند، تقویت سلامت استخوان‌ها، افزایش هوشیاری ذهنی و تمرکز و کاهش خطر حمله قلبی، بیماری پارکینسون، سرطان‌های گوارشی و آرتریت روماتوئید. با این حال تأثیر محافظتی چای سیاه ممکن است نسبتاً کم باشد.
چای نعناع: آرام‌کننده‌ی معده
چای نعناع می‌تواند تاثیر آرامبخش بر معده دارد. چای نعناع که از دم کردن برگ‌های تازه یا خشک‌شده‌ی نعناع در آب داغ تهیه می‌شود بدون کافئین است و قرن‌ها به عنوان یک ضدتهوع طبیعی مورد استفاده قرار گرفته است. اگرچه مطالعات کافی درباره‌ی چای نعناع انجام نگرفته است، اما روغن نعناع موجود در برگ‌های این گیاه اثرات مثبتی بر سیستم گوارشی دارد.
چای بابونه: آرام‌بخشی با فواید متعدد
چای بابونه بدون کافئین است و از دم کردن گل‌های خشک بابونه در آب داغ تهیه می‌شود. از این چای اغلب به عنوان یک نوشیدنی آرامبخش استفاده می‌شود و گاهی با گیاهان دیگری مانند نعناع، گل بامیه (هیبیسکوس) و علف لیمو ترکیب می‌شود.
تحقیقات نشان داده است که چای بابونه در بهبود کیفیت خواب، به‌ویژه برای افرادی که در طول شب مکرراً از خواب بیدار می‌شوند، تاثیر دارد. این چای همچنین به کنترل قند خون در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ کمک می‌کند. کاهش التهاب در دهان و دستگاه گوارش به ویژه در بیماران سرطانی و همچنین تسکین مشکلات پوستی، افسردگی و استفراغ در آنان از جمله فواید این چای است.
چای زنجبیل: تسکین‌دهنده تهوع
چای زنجبیل به کاهش تهوع در دوران بارداری کمک می‌کند. چای زنجبیل قرن‌ها به عنوان یک روش طبیعی برای کاهش حالت تهوع استفاده شده است. این چای نیز مانند سایر چای‌های گیاهی بدون کافئین است و از دم کردن زنجبیل تازه یا خشک‌شده در آب داغ تهیه می‌شود.
این چای به کاهش تهوع در دوران بارداری کمک می‌کند. همچنین حالت تهوع و استفراغ ناشی از درمان سرطان را در بیماران تسکین می‌دهد. چای زنجبیل همچنین دارای خواص ضدالتهابی قوی است که می‌تواند به کاهش سطح تری‌گلیسیرید، بهبود فشار خون و کاهش علائم آرتروز کمک کند.
اما کدام چای سالم‌ترین است؟
با توجه به ویژگی‌های مفید و چشمگیر چای سبز، بسیاری آن را سالم‌ترین نوشیدنی جهان می‌دانند. اما اگر چای سبز مورد علاقه‌ی شما نیست، گزینه‌های دیگری مانند چای نعناع و بابونه نیز وجود دارند که علاوه بر فواید سلامتی، انتخاب‌های مناسبی برای افرادی هستند که به دنبال چای‌های بدون کافئین هستند.
ویروس «چیکونگونیا»، علائم و راه‌های تشخیص
ویروس چیکونگونیا (Chikungunya) از طریق نیش پشه، انسان را آلوده می‌کند و باعث تب و درد مفاصل می‌شود. این ویروس به‌ندرت کشنده است، اما نوع حاد آن می‌تواند بدن فرد را برای زمان طولانی تحت تاثیر قرار دهد و علائم درد در او باقی بماند. در حال حاضر هیچ درمان و واکسن خاصی برای این ویروس وجود ندارد، و فقط باید به فکر راه های پیشگیری از چیکونگونیا باشید.
چیکونگونیا یک بیماری ویروسی منتقله از پشه است. نام چیکونگونیا از کلمه‌ای در زبان کیماکوند (تانزانیا) گرفته شده است که به معنای «منحرف شدن» است. ویروس ناشی از این بیماری یک ویروس RNA در جنس آلفا ویروس از خانواده Togaviridae است.
شایع‌ترین علائم عفونت تب و درد مفاصل است. علائم دیگر ممکن است شامل سردرد، درد عضلانی، تورم مفاصل یا بثورات پوستی باشد. شیوع بیماری در کشورهای آفریقا، آمریکا، آسیا، اروپا و کارائیب، اقیانوس هند و اقیانوس آرام رخ داده است. این خطر وجود دارد که ویروس توسط مسافران آلوده سرایت کند. در حال حاضر هیچ دارویی برای درمان عفونت ویروس چیکونگونیا وجود ندارد.
شایع‌ترین علائم عفونت تب و درد مفاصل استاما در نوامبر ۲۰۲۳، سازمان غذا و داروی ایالات متحده، واکسن چیکونگونیا (تولید شده توسط Valenva) را برای بزرگسالان ۱۸ سال و بالاتر تأیید کرد.
در حال حاضر هیچ درمان و واکسن خاصی برای این ویروس وجود ندارد و فقط باید به فکر راه های پیشگیری از چیکونگونیا باشید
شباهت چیکونگونیا و تب دانگ
این ویروس به تب دانگ هم شباهت دارد، که اتفاقا در مناطق یکسانی شایع هستند. بنابراین در این مناطق، بیماران مشکوک به چیکونگونیا باید تا زمانی که نتیجه آزمایش دانگ منفی شود، از مصرف آسپیرین یا داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی خودداری کنند. زیرا این داروها می توانند خطر خونریزی داخلی در مبتلایان به تب دانگ را افزایش دهند.
پس از تشخیص بیماری چیکونگونیا، به بیمارانی که به‌طور مداوم درد مفصلی دارند، توصیه می‌شود از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی و کورتیکواستروئیدها، از جمله داروهای موضعی استفاده کنند. فیزیوتراپی می تواند به کاهش علائم درد کمک کند.
نحوه انتقال این بیماری
ویروس چیکونگونیا توسط پشه‌ها منتقل می‌شود که معمولاً Aedes (Stegomyia) aegypti و Aedes (Stegomyia) albopictus هستند. این پشه‌ها می‌توانند ویروس‌های دنگی و زیکا را نیز منتقل کنند. این پشه‌ها عمدتاً در ساعات روز نیش می‌زنند. در ظروف آب تخم می‌گذارند. در فضای باز تغذیه می‌کنند.
هنگامی که یک پشه سالم از فردی تغذیه می‌کند که CHIKV در خون او در گردش است، پشه می‌تواند ویروس را ببلعد. سپس این ویروس در طی چند روز در پشه تکثیر می‌شود. به غدد بزاقی آن می‌رسد. زمانی که پشه نیش می‌زند، ویروس به میزبان انسانی جدید منتقل می‌شود.
ویروس دوباره در این فرد تازه آلوده، شروع به تکثیر می‌کند و به غلظت بالایی در خون او می‌رسد. در این مرحله فرد الوده می‌تواند پشه‌های بیشتر را آلوده کرده و چرخه انتقال را تداوم بخشد.
از انجایی که این بیماری از طریق خون منتقل می‌شود، پرسنل آزمایشگاهی و پزشکان نیز در عرض خطر بالایی برای ابتلا قرار دارند.
انتقال نادر در رحم، عمدتاً در سه ماهه دوم نیز ثبت شده است.
ویروس چیکونگونیا در شیر مادر یافت نشده است و تا به امروز هیچ گزارشی مبنی بر ابتلای نوزادان به ویروس چیکونگونیا از طریق شیردهی گزارش نشده است.
علائم
اکثر افرادی که به ویروس چیکونگونیا آلوده می شوند، برخی علائم را نشان می دهند. علائم این بیماری معمولاً سه تا هفت روز پس از نیش زدن پشه آلوده شروع می شود.
شایع ترین علائم تب و درد مفاصل است. همچنین علائم دیگر این بیماری ممکن است شامل سردرد، درد عضلانی، تورم مفاصل یا بثورات پوستی باشد.
همچنین افراد در معرض خطر ابتلا به بیماری شدیدتر عبارتند از: نوزادان مبتلا به این بیماری که در حوالی زمان تولد مبتلا شدند، افراد مسن (بیش از ۶۵ سال) و افراد مبتلا به اختلالات و بیمای‌های مزمن مانند فشار خون بالا، دیابت یا بیماری قلبی.
اکثر بیماران در عرض یک هفته احساس بهتری پیدا می‌کنند. با این حال، درد مفاصل می تواند شدید و ناتوان کننده باشد و ممکن است برای ماه ها ادامه داشته باشد.
مرگ ناشی از چیکونگونیا نادر است.
تشخیص
اگر اخیرا به منطقه ای سفر کردید که ویروس چیکونگونیا در آن یافت شده است و علائمی را که در بالا توضیح داده شد دارید، به پزشک خود مراجعه کنید. به پزشک خود بگویید که چه زمانی و به کجا سفر کرده اید.
پزشک شما ممکن است آزمایش خون را برای تشخیص چیکونگونیا یا سایر ویروس‌های مشابه مانند «دنگی» و «زیکا» تجویز کند.
درمان
در حال حاضر هیچ واکسنی برای پیشگیری یا دارویی برای درمان چیکونگونیا وجود ندارد.
استراحت کردن، مصرف مایعات و داروهای مسکن بدون نسخه ممکن است برخی علائم را تسکین دهند.
برای کاهش تب و درد از داروهایی مانند استامینوفن استفاده کنید.
اگر چیکونگونیا دارید، در هفته اول بیماری از خود در برابر نیش پشه محافظت کنید.
در هفته اول بیماری، ویروس چیکونگونیا را می توان در خون یافت. این ویروس می تواند از طریق نیش پشه از یک فرد آلوده به پشه منتقل شود. پس از آن پشه آلوده می تواند ویروس را به افراد دیگر نیز منتقل کند.
از مصرف آسپرین و سایر داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDS) خودداری کنید.
پیشگیری و کنترل
پیشگیری از عفونت چیکونگونیا با اجتناب از نیش پشه بهترین نوع محافظت در برابر این بیماری است. بیماران مشکوک به عفونت چیکونگونیا باید تا حد امکان از گزیده شدن توسط پشه اجتناب کنند تا از انتقال بیشتر بیماری جلوگیری شود.
در طول شیوع، حشره‌کش‌ها ممکن است برای کشتن پشه‌های بالغ پرنده اسپری شوند. تصفیه آب در ظروف برای کشتن لاروهای نابالغ نیز توصیه می‌شود.
برای جلوگیری از ورود پشه‌ها به خانه باید از توری در و پنجره استفاده شود. مواد دافع را می توان بر روی پوست یا روی لباس مطابق با دستورالعمل های برچسب محصول اعمال کرد. مواد دافع باید حاوی DEET، IR3535 یا ایکاریدین باشند.
نکاتی برای نوزادان و کودکان
لباسی به کودک بپوشانید که بازوها و پاها را بپوشاند.
کالسکه ها و کریر نوزاد را با پشه بند بپوشانید.
از مواد دافع حشرات به دست، چشم، دهان، بریدگی یا پوست تحریک شده کودک استفاده نکنید.
یک بار در هفته، وسایلی که آب را در خود نگه می‌دارند، مانند لاستیک‌ها، سطل‌ها، گلدان‌ها، اسباب‌بازی‌ها، استخرها، حمام‌های پرندگان، گلدان‌ها یا ظروف زباله، را خالی کرده و بشویید یا بیرون بیاندازید.