دسته: سبک زندگی
تجربه بازارگردی بچه‌ها را دلنشین کنیم
حتما شما هم موقع بازارگردی، با معضل کودکانی که همه چیز می‌خواهند و پای ویترین مغازه‌ها پا می‌کوبند، مواجه شده‌اید. اما راهکار درست در برابر این بچه‌ها چیست و چطور می‌توان آنها را مدیریت کرد؟
حتما شما هم موقع بازارگردی، با معضل کودکانی که همه چیز می‌خواهند و پای ویترین مغازه‌ها پا می‌کوبند، مواجه شده‌اید. اما راهکار درست در برابر این بچه‌ها چیست و چطور می‌توان آنها را مدیریت کرد؟
پیش از رفتن به خرید، حجت را تمام کنید!
پیش از رفتن به مراکز خرید، به کودک بگویید امروز برای خریدن چه چیزی به بازار می‌روید؛ مثلا بگویید: «امروز می‌خوایم کاپشن بخریم» یا مثلا بگویید که فقط به اندازه یک اسباب‌بازی، حق انتخاب دارد.
اجازه انتخاب به او بدهید
حق انتخاب را از کودک نگیرید؛ اما انتخاب‌هایش را محدود کنید؛ مثلا بگویید امروز فقط می‌توانیم دو تا خوراکی بخریم. اجازه بدهید دست به انتخاب بزند؛ این کار هم به او حس اعتمادبه‌نفس می‌دهد، هم باعث می‌شود انتخاب کردن را یاد بگیرد.
با او همدلی کنید
باید این را در نظر بگیرید که با یک کودک سروکار دارید که طاقتش کمتر از یک انسان بزرگسال است. پس اگر در موقعیت، نظرش عوض شد و گفت: «آخه این اسباب‌بازی خیلی قشنگه» با او همراهی کنید و بگویید: «بله خیلی قشنگه؛ اما امروز اومدیم که کاپشن بخریم.»
اجازه ندهید از شما باج بگیرد
گریه کردن، پا کوبیدن، داد زدن و خود را روی زمین کشیدن نباید مجوزی برای گوش دادن به حرف کودک و رسیدن به خواسته‌اش باشد. اجازه ندهید با این کارها از شما باج بگیرد. اگر کودک یک بار با گریه بتواند به خواسته‌اش برسد، احتمالا دفعات بعد هم از این حربه استفاده خواهد کرد.
تمرین صبر با تهیه لیست علاقه‌مندی‌ها
اگر کودک خیلی اصرار به خرید کالای خاصی دارد، یک لیست تهیه کنید. به ترتیب آنها را بنویسید و به او این اطمینان را بدهید که در آینده یا در مناسبتی مثل تولد یا عید برایش آن را تهیه می‌کنید. این شکلی بچه‌ها صبر کردن را هم یاد می‌گیرند.
گفت‌وگو کنید
با بچه‌ها منطقی حرف بزنید. به جای اینکه دست کودک را بکشید و قاطعانه با خواسته‌اش مخالفت کنید، با او حرف بزنید و استدلال کنید که چرا نباید فلان اسباب‌بازی یا خوراکی را بخرید. اگر در بیشتر مواقع با کودکتان منطقی برخورد کنید، بعید است با شما لجبازی کند.
نگویید پول نداریم!
به گزارش وب گاه تبیان، هرگز به فرزند خود نگویید که پول نداریم. این کار، علاوه بر اینکه امنیت روانی کودک را مختل می‌کند، به حس اقتدار شما در چشم کودک هم ممکن است آسیب وارد کند. جوری با کودک استدلال کنید که حس کند این یک مدل مدیریت مالی است. مثلا اگر همان کاپشن گران بود، نگویید: «پول کافی براش نداریم» و به جایش بگویید «با همین پول می‌تونیم لباس مناسب‌تر و بهتر پیدا کنیم.»
آیا اسباب‌بازی را باید متناسب با جنسیت کودک انتخاب کنیم؟
اگرچه بسیاری بر این باورند که بازی با اسباب‌بازی‌های جنس مخالف برای کودکان جنبه‌های منفی دارد، اما یک روان‌شناس کودک، تنوع اسباب‌بازی را عامل توسعه مهارت‌های مختلف در کودکان می‌داند.
جامعه قوانینی را در مورد رفتار کودکان تعیین می‌کند. برخی قوانین، اسباب‌بازی‌هایی را که کودک باید با آنها بازی کند بر اساس جنسیت دیکته می‌کند. بر همین اساس، یکی از تصورات رایجی که در بین والدین وجود دارد این است که بازی با اسباب‌بازی‌های دخترانه مثل عروسک و وسایل آشپزخانه ممکن است برای پسران آسیب‌رسان باشد یا آنها را در مورد نقش جنسیتی‌شان گیج کند؛ اما این تصورات چقدر با واقعیت تطبیق دارد، آیا بازی با اسباب‌بازی‌های دخترانه برای پسران و اسباب‌بازی پسرانه برای دختران باعث سردرگمی آنها در مورد نقش جنسیتی‌شان می‌شود؟
دکتر علیرضا تبریزی، روان‌شناس کودک و نوجوان در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنازندگی به این سؤال پاسخ می‌دهد.
کودکان نیاز به تنوع در اسباب‌بازی دارند
تبریزی می‌گوید بچه‌ها با اسباب‌بازی، زندگی‌کردن را تجربه می‌کنند: همه بچه‌ها نیاز دارند که در اسباب‌بازی‌هایشان تنوع داشته باشند. این تنوع داشتن به این معناست که پسرها می‌توانند اسباب‌بازی‌های دخترانه و دخترها هم می‌توانند اسباب‌بازی‌های پسرانه داشته باشند؛ چون در شخصیت همه آقایان یک بُعد زنانه و در شخصیت همه خانم‌ها یک بُعد مردانه وجود دارد.
او ادامه می‌دهد: برخی تعبیرشان بر این است که برخی مسئولیت‌ها عمدتاً بر عهده خانم‌ها و برخی بر عهده آقایان بوده و همین باعث شده که اسباب‌بازی‌ها تقسیم‌بندی شود؛ مثلاً شاید هزاران سال پیش چون که مردها عمدتاً جنگ را به عهده می‌گرفتند، ابزارها و اسباب بازی‌هایی مثل شمشیر و تفنگ، اسباب بازی پسرانه تلقی شده و چون از همان سال‌ها خانم‌ها عمدتاً وظیفه آشپزی را بر عهده می‌گرفتند، اسباب بازی‌هایی مثل آشپزخانه،گاز و یخچال اسباب‌بازی دخترانه تعبیر شده اما واقعیت این است که در وجود همه‌ی آقایان بُعد زنانه و در وجود همه‌ی خانم‌ها بعد مردانه وجود دارد ؛ بنابراین حتی با آن مدل تقسیم‌بندی پسرها هم می‌توانند اسباب‌بازی‌های دخترانه داشته باشند و برعکس.
اسباب بازهای مختلف مهارت‌های متفاوتی را آموزش می‌دهند
تبریزی بازی با اسباب‌بازی‌های متنوع را باعث توسعه مهارت می‌داند و می‌گوید: «بچه‌ها از طریق اسباب‌بازی‌هایی که با آنها بازی می‌کنند، توانایی‌های شناختی خود را توسعه می‌دهند. تحقیقات نشان داده است که اسباب‌بازی‌هایی که هدفشان دختران و پسران است، به هر جنسیت درس‌های متفاوتی می‌آموزد و آنها را تشویق می‌کند تا انواع مختلفی از مهارت‌ها را از طریق بازی توسعه دهند.»
تمایل شدید کودکان به اسباب‌بازی‌های جنس مخالف خطرناک است
اینکه چه زمانی بازی با اسباب‌بازی‌های جنس مخالف برای بچه‌ها خطرناک است، سؤالی است که تبریزی درباره آن می‌گوید: «چنانچه تمام اسباب‌بازی‌های یک دختر، اسباب‌بازی‌های پسرانه یا تمام اسباب‌بازی‌های یک پسر دخترانه باشد، در اینجا لازم است به روان‌درمانگر مراجعه شده و بررسی شود که آیا هویت جنسی در ذهن کودک به‌درستی شکل‌گرفته یا خیر.»
او تصریح می‌کند: «درصورتی‌که تشخیص داده شود که هویت جنسی کودک به‌درستی شکل نگرفته، برای حل این مسئله راهکارهایی به کودک و والدین او داده می‌شود.
تعامل والدین با کودک بیش از اسباب‌بازی بر هویت جنسی کودکان تأثیر می‌گذارد
این روان‌شناس کودک دررابطه‌با نحوه واکنش والدین در گرایش کودک به بازی با اسباب‌بازی‌های جنس مخالف می‌گوید: «در صورت بازی کودک با اسباب‌بازی جنس مخالف، نیازی نیست که والدین برخورد عجیب‌وغریبی داشته باشند؛ چون بیش از اسباب‌بازی، تعامل والدین با کودک بر روی تشکیل هویت جنسی بچه‌ها تأثیرگذار است؛ بنابراین، والدین نباید خیلی نگران نوع انتخاب اسباب‌بازی توسط کودکشان باشند؛ بلکه بیشتر باید به دنبال پذیرش و درک هویت جنسی فرزندشان باشند.
تبریزی در انتقاد به برخی از والدین عنوان می‌کند: «برخی والدین دخترشان را به‌مثابه یک پسر و پسرشان را به‌مثابه یک دختر می‌دانند و فرزندشان را با عباراتی مثل “پسرم مثل یه دختر تو کارهای خونه کمک می‌کنه” یا ” دخترم مثل یه پسر می‌مونه و فلان کار رو انجام میده” مورد تشویق قرار می‌دهند؛ غافل از اینکه این عبارات هویت جنسی کودکان را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد.
به عقیده این روان‌شناس، اثر منفی این‌گونه تعاملات با کودک بسیار بیشتر از اثر اسباب‌بازی است؛ بر همین اساس، او تصریح می‌کند: والدین نباید نسبت به انتخاب اسباب‌بازی خیلی سخت‌گیری داشته باشند؛ زیرا اگر والدین هویت جنسی کودکشان را به‌درستی شکل دهند و به او کمک کنند تا هویت جنسی خودش را کشف کند، این مسئله خودبه‌خود بر روی انتخاب اسباب‌بازی هم اثر خواهد گذاشت.
تبریزی با اشاره به اهمیت داشتن الگوی همجنس برای کودکان می‌گوید: « ما نمی‌توانیم بگویم که اسباب‌بازی‌ها تأثیر منفی بر هویت جنسی کودکان می‌گذارد؛ بلکه گاهی نداشتن یک الگوی همجنس در خانه شاید تأثیر بسیار شدیدتری بر روی کودک بگذارد. به طور مثال، بنده مراجع پسربچه‌ای داشتم که پدر و مادرش جدا شده بودند و کودک اصلاً با پدرش در تماس نبود و فقط با مادرش ارتباط داشت؛ مادر هم پیش مادربزرگ و دو تا خاله‌ها زندگی می‌کرد. این پسربچه به دلیل نداشتن الگوی همجنس در زندگی، روحیه دخترانه‌ای پیدا کرده بود؛ به‌طوری‌که عاشق آیتم‌های دخترانه مثل رنگ صورتی، لاک ناخن و…شده بود و همین مسئله هویت جنسی کودک را تحت تأثیر قرار داده بود.
این روان‌شناس در پایان به والدین توصیه می‌کند: «به‌جای اینکه ذهنتان را درگیر این کنید که کودکتان از اسباب‌بازی دخترانه بیشتر استفاده می‌کند یا پسرانه، به دنبال بهبود و تقویت تعاملاتتان با فرزندتان باشید، به‌خصوص تعاملات والد همجنس یعنی پدرها با پسرها و دخترها با مادرها.
کودکان به ویژه زیر ۵ ساله‌ها، کاندیدای دریافت فصلی واکسن آنفولانزا هستند
سرپرست دفتر آموزش و ارتقای سلامت وزارت بهداشت گفت: در پاییز ویروس آنفولانزا و کووید ۱۹ در جامعه در گردش هستند؛ متخصصان توصیه کرده اند سالمندان و زنان باردار واکسیناسیون خود را به موقع انجام دهند.
فرشید رضایی، سرپرست دفتر آموزش و ارتقای سلامت وزارت بهداشت گفت: سرماخوردگی همراه با آبریزش بینی، عطسه ، سرفه و گرفتگی صدا است و گاهی تب خفیف هم دارد. در واقع ویروس های بیماری‌زای زیادی هستند که بعد از ورود به بینی، دهان و گلوی افراد می توانند باعث بیماری شده و علائمی به نام سرماخوردگی را ایجاد کنند.
او گفت: آنفولانزا و کرونا هم در ابتدا می توانند حالت خفیفی مثل سرماخوردگی داشته باشند؛ اما برخی حالت ها پیش می آیند که اگر توجه شود، می توانند پزشکان را به سمت تشخیص های دیگری هدایت کنند. در سال های اخیر در پاییز هم ویروس آنفولانزا و هم ویروس کووید ۱۹ در جامعه در گردش هستند.
سرپرست دفتر آموزش و ارتقای سلامت وزارت بهداشت بیان کرد: متخصصان توصیه کرده اند سالمندان و زنان باردار واکسیناسیون خود را به موقع انجام دهند.کودکان به ویژه زیر ۵ سال و با تاکید خاص کودکان زیر ۲ سال نیز کاندیدای دریافت فصلی واکسن آنفولانزا هستند.
رضایی ادامه داد: یکی از موضوعات مهم در سلامت جامعه بعد از واکسیناسیون برابر ویروس ها ، واکسیناسیون اجتماعی یا به اصطلاح سواد سلامت است و همه آحاد جامعه باید در مورد مخاطرات اطراف خود آگاهی کامل داشته و با رفتار بهداشتی به حفظ سلامتی خود و اطرافیان پایبند باشند.
وی افزود: وقتی صحبت از سلامت واحد می شود، یعنی سیاست‌گذاری سلامت و بودجه بندی برای حفظ سلامت انسان باید به طور جامع و آینده نگر انجام شود و مدیریت واحد داده ها و ظرفیت سازی مشترک توسط دستگاه ها و سازمان های متولی سلامت انسان انجام پذیرد.
او ادامه داد: الان دنیا روی آموزش سلامت به جامعه و توانمندسازی خانواده ها در خودمراقبتی حساب ویژه ای باز کرده است و به سیاستمداران بهداشت کشورها تاکید می شود که بهداشت را از فرد و خانواده آغاز کنند و با حفظ سلامت محیط زندگی شهری و روستایی به ارتقای سلامت و گسترش بهداشت بپردازند.
او افزود: از نگاه سیاست‌گذارانه درمان بیماری به نگاه پیشگیری از بیماری و واکسیناسیون علیه بیماری ها تغییر پیدا کرده و معتقدم که حتی یک قدم پا را از بیماری باید جلوتر گذاشته و به ارتقای سلامت جامعه بپردازیم.
او گفت: در ارتقای سلامت برخلاف پیشگیری از بیماری، توجه معطوف به یک بیماری خاص نیست و رفتارهای بهداشتی که می توانند سلامت زا باشند و جامعه ی سالم و ایمن و تاب آور را ایجاد کنند.
وضعیت بروز سرطان دهانه رحم / «HPV» در کشور نگران کننده نیست
مدیرکل دفتر مدیریت بیماری‌های غیرواگیر وزارت بهداشت با اشاره به اینکه ویروس HPV در ایران نگران کننده نیست؛ در عین حال توضیحاتی درخصوص میزان بروز سرطان دهانه رحم در کشور ارائه داد.
دکتر کوروش اعتماد در گفت‌وگو با ایسنا، درخصوص ورود واکسن HPV به برنامه واکسیناسیون کشوری برای پیشگیری از بروز سرطان دهانه رحم، گفت: در این زمینه باید چند عامل را کنار هم در نظر گرفت. سالانه ۱۲۰۰ تا ۱۴۰۰ مورد جدید بروز سرطان رحم در کشور داریم. از سوی دیگر میزان شیوع HPV در جمعیت عادی خانم‌های کشور آنقدر بالا نیست که شرایط نگران کننده باشد.
وی افزود: همچنین آن دسته از آلودگی‌های HPV که منجر به بروز سرطان دهانه رحم شود، کم است. از طرفی باید مشخص کنیم که کدام گونه از HPV در کشور ما فراوانی دارد که برای آنها واکسن تهیه کنیم. در نهایت نیز باید ببینیم آیا بعد از تلقیح واکسن تغییر رفتاری در گیرندگان واکسن خواهیم داشت یا خیر؟
مدیرکل دفتر مدیریت بیماری‌های غیرواگیر وزارت بهداشت، گفت: توصیه سازمان بهداشت جهانی برای شروع واکسیناسیون HPV در کشورها بر اساس میزان بروز این ویروس تعریف شده است که در کشور ما میزان بروز سرطان رحم بسیار پایین‌تر از این نقطه است؛ بنابراین بر اساس این شاخص هنوز در کشور ما توصیه به انجام کشوری واکسیناسیون HPV نمی‌شود.
او تاکید کرد: در حال حاضر نیز وزارت بهداشت درحال امکان‌سنجی است که به صورت مطالعاتی در کشور شیوع HPV و انواع آن را در خانم‌ها مشخص کند تا به این نسبت، پاسخگو باشد و بر اساس آن در صورت نیاز توصیه به واکسیناسیون HPV کند.
وی افزود: البته واکسن HPV در سطح کشور در دسترس است که اگر برای فردی ضرورت داشته باشد می‌تواند با تجویز متخصص آن را تهیه و تزریق کند.
در راه رسیدن به موفقیت این ۵ مورد فراموش نشود
راه رسیدن به موفقیت در هر زمینهای یک سری مشترکات وجود دارد، مشترکاتی که مثل پله‌هایی مهم در این مسیر محسوب می‌شوند.
سوای تمام نکات ریز و درشتی که در راه رسیدن به موفقیت ارائه می‌شوند بخش‌هایی وجود دارد که کمتر در مورد آنها صحبت می‌شود ، در این مطلب ما ۵ مرحله به شما معرفی میکنیم که میتوانید در مسیر پیشرفت و موفقیت بکار بگیرید و این مراحل همان بخش‌های خاص هستند که گفته شد.
رفتار و کارهایی که باید در راه رسیدن به موفقیت فراموش نشوند:
در راه رسیدن به موفقیت این ۵ مورد فراموش نشود
۱- آنچه که علاقه دارید را بیابید و روی آن وقت بگذارید
شما میتوانید این کار را با مدیتیشن انجام دهید. برای رسیدن به موفقیت میتوانید یک مشاور را بیابید یا اگر ممکن باشد یک مشاور را برای خودتان استخدام کنید. چیزی که شما به ان علاقه دارید را باید به دنبالش بارها و بارها بروید . همچنین توجه داشته باشید که این فرآیند یکباره انجام نمی‌شود و باید برای آن بسیار تلاش کنید.
۲- خدمت به دیگران
صادقانه اگر بخواهیم بگوییم، خدمت به دیگران مانند کارکنان، مشتریان، طرفداران، نیازمندان و دیگر افراد که در اطراف شما هستند، یکی از مهمترین مراحل پیشرفت است زیرا باعث ایجاد صلح و دوستی و رابطه خوبی بین شما و دیگران می‌شود که از هر گوهر و الماسی با ارزشتر است .
۳- ایمان داشته باشید که اگر از همه افرادی که در اطراف شما هستند انتظاری نداشته باشید بیشتر از هر کسی موفق خواهید شد
هر روزی که شما بیدار می‌شوید یا هر سالی که پشت سر می‌گذارید، قطعا ممکن است روز و سال خوبی نباشد. خب چه درسی میتوانید از این روزها و سال‌ها برای اینکه مجددا این روزها تکرار نشوند، بگیرید؟ خب، می‌توان گفت که اگر شما ایمانتان را گسترش دهید و باید به دو مرحله اول برگردید و مجددا دو مرحله اول را مطالعه نمایید و اگر می‌دانید با کاری که می‌خواهید انجام دهید باعث ایجاد کار برای دیگران می‌شود، شروع کنید و تمام تلاشتان را به کار بگیرید.
۴-مراقب خودتان باشید
زمانی که به جایگاه‌های بزرگی رسیدید و دست یافتید و توانستید با کارهایی که انجام می‌دهید باعث ایجاد شادی در میان قشرهای مختلف شوید، سعی کنید از خودتان مراقبت کنید تا بتوانید مجددا باعث ایجاد انرژی و حال خوب در مردم شوید و همان گونه که می‌دانید مرگ همانند یک چرخه است که در زمان مشخص شده به سراغ همه می‌آید و باید برای چنین روزی آماده باشیم.
۵- موفقیت خود را جشن بگیرید و آنرا با دیگران به اشتراک بگذارید
به گزارش وب گاه نمناک، زمانیکه شما موفقیت‌هایتان را با دیگران به اشتراک می‌گذارید، دانه‌های موفقیت زیادی را می‌کارید و پس از چند سال بعد رشد خواهند کرد. از آنجا که موفقیت یک چیز بزرگی است از آن می‌توان به عنوان یک باغ یاد کرد و باید از آن مراقبت و نگهداری کرد و با دیگران به اشتراک گذاشت.
مادران تفریح می‌خواهند
مادران تنها مسئول پخت‌وپز و رفت‌وروب و شست‌وشو نیستند. در این میان اگر تفریحی در کار نباشد به طور حتم آثار خود را در خانه نشان می‌دهد.
نیاز انسان به تفریح آنقدر بدیهی است که بررسی و اثبات نمی‌خواهد اما میزان اهمیت این نیاز را می‌توان از منظرهای گوناگون مورد بررسی قرار داد.
از منظر روانشناختی، انسان برای داشتن روان سالم ناگزیر از تفریح است. اهمیت این موضوع تا جایی است که بزرگان دین ما نیز بر آن تاکید داشته‌اند از جمله امام علی (ع) در حکمت ۳۹۰ نهج‌البلاغه بیان داشته‌اند یکی از سه بخش زندگی مومن باید به تفریح اختصاص یابد. (وَ لَیْسَ لِلْعَاقِلِ أَنْ یَکُونَ شَاخِصاً إِلَّا فِی ثَلَاثٍ: مَرَمَّةٍ لِمَعَاشٍ، أَوْ خُطْوَةٍ فِی مَعَادٍ، أَوْ لَذَّةٍ فِی غَیْرِ مُحَرَّمٍ.)
پیشتر، سبک معماریِ انسان‌محور خانه‌ها و حضور بخشی از طبیعت در حیاط خانه‌ها، نشاطی همیشگی برای زنانی تامین می‌کرد که بخش زیادی از زمانشان را در خانه صرف می‌کردند
امروزه اما با تغییر شیوه زندگی، افزایش شهرنشینی، درگیری با روزمرگی‌های ماشینی و بی‌روح، کمرنگ شدن روابط انسانی و بسیاری عوامل دیگر، امکان دستیابی به تفریح آسان و در دسترس در بطن زندگی دشوار شده است.
اثرپذیری بیشتر سبک زندگی زنان، به‌ویژه زنان خانه‌دار و مادران، نسبت به مردان بر اثر این تغییر، دلیل تمرکز این نوشتار بر موضوع تفریح زنان است.
از طرفی جدای از نیاز شخصی زنان به تفریح، به واسطه نقش بی‌بدیل مادری و محور عاطفی خانواده بودن که بر عهده زنان گذاشته شده، سلامت روان و نشاط و شادابی زنان جامعه منجر به ایجاد خانواده‌هایی سالم و شاد می‌شود و می‌دانیم که تفریح از عوامل بسیار مهم حفظ سلامت و نشاط است؛ از این جهت پرداختن به موضوع تفریح زنان اهمیتی دوچندان می‌یابد.
شاید در گذشته به دلیل گسترده بودن خانواده‌ها در قیاس با «خانواده هسته‌ایِ امروز»، پویا بودن محلات و ارتباطات مستمرِ عاطفی و عمیق زنان یک محله با یکدیگر، نیاز زنان به تفریح به اندازه امروز نیازمند بحث و پیگیری نبوده و این نیاز در دل این تعاملات و اقدامات هر چند ساده، اما دسته‌جمعی آنها می‌شد. از طرفی سبک معماریِ انسان‌محور خانه‌ها در قدیم در مقابل معماریِ سرمایه‌محورِ امروز و حضور بخشی از طبیعت در حیاط خانه‌ها، خود نشاطی همیشگی برای زنانی تامین می‌کرد که بخش زیادی از زمانشان را در خانه صرف می‌کردند.
اکنون اما جریان بی‌رحم سرمایه‌داری، همه آن امتیازات را از زن امروز و خانواده‌اش ربوده و نشستن پای دغدغه‌ها و مطالبات این قشر از زنان و چاره‌اندیشی برای رفع این معضل و ایجاد جایگزین امری است ضروری. به این منظور، در این نوشتار پای صحبت ۶ مادر نشسته‌ایم تا نظرات و چالش‌هایشان پیرامون این موضوع را بیان کنند.
زهرا که ۲۶ سال دارد و مادر نوزادی ۴ ماهه است، می‌گوید: از مادربزرگ‌هایم درباره روزگاری که خیلی هم دور نیست، شنیده‌ام در دوران جوانی‌شان درِ خانه‌ها غالبا باز بود، همسایه‌ها همیشه جویای احوال هم بودند و در انجام کارهای روزمره با هم شریک می‌شدند، با هم در حیاط رب می‌پختند، سبزی پاک می‌کردند، قند خرد می‌کردند، نذری می‌پختند، فرش می‌شستند و حال خوبشان در حین انجام کارهای خانه و روزمره آنقدر زیاد بود که در خود، نیازی به تفریح جداگانه احساس نمی‌کردند؛ همان کارهایی که اگر امروز من بخواهم انجامشان دهم باید به تنهایی و در یک چاردیواری سربسته انجامش دهم و آنقدر حس کرختی به من می‌دهد که ترجیح می‌دهم برای تهیه‌شان به فروشگاه‌های زنجیره‌ای پناه ببرم و در میان انبوه کارهای یکنواختم زمانی برای تفریح و تعامل با آدم‌ها باز کنم.
اکنون بسیاری از مادرها باید تفریح را بیرون و جایی دور از خانه بیایند و احتمالا برایش هزینه هم پرداخت کنند؛ چیزی که دستیابی به آن لااقل برای اکثریت اقشار جامعه آسان نیست
کلید صحبت‌های بالا این است که تنهایی زن خانه‌دار و مادر امروز، به واسطه تغییر سبک زندگی، دستیابی به این نیاز اولیه را اینچنین دشوار داشته است. همان طور که این مادر می‌گوید، به سختی می‌توان تفریح و نشاطی در بطن زندگی و در برنامه روزمره او یافت. او باید تفریح را بیرون و جایی دور از خانه‌اش بیابد و احتمالا برایش هزینه هم پرداخت کند؛ چیزی که دستیابی به آن لااقل برای اکثریت اقشار جامعه آسان نیست. نتیجه این می‌شود که تفریح و برنامه‌های نشاط‌آور از برنامه روزانه او حذف می‌شود و کسالت، مادر و خانواده را در بر می‌گیرد. این موضوع در مادران دارای چند فرزند بیشتر به چشم می‌خورد.
سارا ۲۹ ساله و مادر دو دختر کوچک در این باره با پژوهشگر ایرنا چنین همکلام می‌شود: من در طول روز کلا درگیر کارهای خانه و بچه‌ها هستم. اگر بخواهم خلاصه برنامه روزانه‌ام را بگویم این است که بعد از بیدار شدن، صبحانه بچه‌ها را می دهم و بعد ناهار مهیا می‌کنم. ظرف ها را می‌شویم و خانه را مرتب می‌کنم. به دختر کوچکتر و شیرخوارم رسیدگی می‌کنم و هر وقت توانستم بخوابانمش می‌روم سراغ ناهار درست کردن. بعد از آن هم لباس‌ها را می‌شویم، با بچه‌ها بازی و سرگرمشان می‌کنم. نوبت شام درست کردن می‌شود و بعد، شام و مرتب کردن خانه و دوباره بچه‌ها… در همین میانه‌ها، اگر بچه‌ها کاری با من نداشته باشند به فضای مجازی سر می‌زنم.
انجام مداوم کارهای روزمره، آن هم به تنهایی و نبود تفریح و حال خوب در گفتار این مادر مشهود است. در این میان، مساله اساسی این است که اگر برای جبران یک خلا عمیق یعنی نیاز به یک استراحتگاه فکری برنامه‌ای هدفمند موجود نباشد، هستند کسانی که سرگرمی‌هایی در مسیر اهداف خود برای این گروه از زنان تدارک ببینند.
بار دیگر به جمله آخر صحبت‌های این مادر باید توجه کرد که می‌گوید اگر وقتی بماند، در زمان فراغتش سری به فضای مجازی می‌زند؛ فضایی که به لطف حضور بلاگرها و فروشگاه‌های مجازی، که تنها به فروش بیشتر خود فکر می‌کنند، یکی از عوامل اصلی ایجاد نیاز کاذب، احساس کمبود و روحیه مصرف‌گرایی شده است.
نورا که در آستانه ۳۰ سالگی است و دختری هشت ماهه دارد، درباره این تاثیر می‌گوید: وقتی تفریح کردن، آن هم به لاکچری‌ترین شکل ممکن در زندگی افراد شاخص در فضای مجازی دیده می‌شود و به هر دلیلی امکان انجامش در زندگی ما مادرهای معمولی وجود ندارد، ناخودآگاه حس منفی ایجاد می‌شود.
گشتنِ بی‌هدف در فضای مجازی، تنها یکی از جایگزین‌های در دسترس زنان برای جبران خلاء تعاملات اجتماعی و تفریح در زندگی روزمره آنان است
این چرخه معیوب تا آنجا ادامه می‌یابد که این احساس کمبود به همه خانواده تسری یافته و گاه پدر خانواده را تحت فشار اقتصادی بیشتر قرار می‌دهد. گشتن بی‌هدف در فضای مجازی، تنها یکی از جایگزین‌های در دسترس زنان برای جبران خلاء تعاملات اجتماعی و تفریح در زندگی روزمره آنان است.
گذراندن ساعات طولانی در آرایشگاه‌ها، فروشگاه‌ها، پای فیلم و سریال‌های ضدخانواده ماهواره و کانال‌های مجازی، جایگزین‌های دیگری هستند که این قشر از زنان غالبا به آنها پناه می برند.
مشخص است که هر یک از این موارد پیامدهایی دارند که بررسی‌شان در این نوشتار نمی‌گنجد. قطعا امکانات تفریحی زیادی همچون کافه‌ها، پارک‌ها، باشگاه‌های ورزشی و … در سطح شهر برای همگان وجود دارد اما استفاده از این امکانات هم چالش‌ها و محدودیت‌هایی برای مادران به همراه دارد که بعضا باعث محرومیت آنان در استفاده از این امکانات یا سبب جدا شدن مادر از فرزندان برای استفاده از چنین امکاناتی می‌شود.
این مادران نبود مکان‌های مناسب برای شیردهی، خواباندن و تعویض پوشک کودک، در دسترس نبودن سرویس بهداشتی برای بچه‌های بزرگتر و وجود نداشتن فضای سرگرمی برای کودک در آن مکان‌ها را از عمده چالش‌های خود در استفاده از این امکانات می‌دانند.
عطیه مادر پسری پنج ساله که به تازگی صاحب دوقلوهای یک ماهه نیز شده از زنانی است که به پژوهشگر ایرنا معرفی شده تا درباره زندگی روزمره‌اش سخن بگوید. در میان روزمرگی‌هایی که روایت می‌کند و خیلی از جملاتش شبیه سایر مادران پرمشغله است این صحبت‌ها جالب توجه است: من به شخصه خیلی نیاز و علاقه به ورزش دارم اما اصلا شرایطش نیست. من قبلا زمانی با پسرم به کلاس ورزشی که در مسجد برای مادران برگزار می‌شد می رفتم اما حتی آنجا هم فضای مناسبی برای حضور بچه‌ها وجود نداشت. با این که آن کلاس برای مادران برگزار می شد.
برخی مادران نبود مکان‌های مناسب برای شیردهی، خواباندن و تعویض پوشک کودک، در دسترس نبودن سرویس بهداشتی برای بچه‌های بزرگتر و وجود نداشتن فضای سرگرمی برای کودک در آن مکان‌ها را از عمده چالش‌های خود در استفاده از امکانات شهری موجود می‌دانند
در کنار سختی‌ها و تلخی‌هایی که بیان شد، هستند زنان و مادرانی که با خلاقیت و ذوق‌شان یا به واسطه روحیه تعاملی و روابط عمومی بالا، زندگی خود و فرزندانشان را تا حدودی از این یکنواختی درآورده‌اند.
یاسمین ۳۹ ساله که سه پسر چهار، هشت و ۱۷ ساله دارد، درباره فعالیت‌هایی که حالش را خوب می‌کند می‌گوید: ما با خانم‌های محل که فرزند کوچک دارند یک گروه تشکیل داده‌ایم و بعضی روزها در هفته دور هم جمع می‌شویم، حرف می‌زنیم، انتقال تجربه میکنیم و کتاب می‌خوانیم. بچه‌ها هم بازی می‌کنند و کسی از سروصدای بازی‌شان ایراد نمی‌گیرد. من در خانه با پسرهایم کاردستی درست میکنیم، بازی میکنیم، گِل بازی، توپ بازی و این هم برای آنها هم برای من لذت‌بخش است. در کنار این‌ها من در بالکن خانه‌ام گلخانه کوچکی درست کرده‌ام و در اوقات فراغتم به آنجا سر می‌زنم، گل می‌کارم، گلدان‌ها را جابجا و مرتب می‌کنم و واقعا روحیه می‌گیرم.
محبوبه هم مادر دیگری است که اظهار می‌دارد: ما عصرها با بچه‌ها به پارک محله می‌رویم، به روضه‌های خانگی می‌رویم، در خانه با هم بازی میکنیم، کیک می‌پزیم، با هم میوه‌ها را تزئین میکنیم و می‌خوریم که بچه‌ها خیلی این کار را دوست دارند. زمانی که بچه‌ها کاری ندارند کتاب‌های مورد علاقه‌ام را می‌خوانم. ما یک دورهمی دوستانه ماهیانه داریم که ماهی یک بار جمع می‌شویم و چند ساعتی کنار هم خوش می‌گذرانیم. در کنار همه این‌ها من سعی می‌کنم از مادری کردن و بودن در کنار فرزندانم لذت ببرم و مادری کردن، خودش برایم یک تفریح خوب است.
در انتها، باید پذیرفت مادر بودن، به دلیل وابستگی زیاد فرزند، خواه ناخواه همراه با محدودیت‌هایی است. اکثر مادران با آگاهی نسبت به این محدودیت‌ها، به دلیل عشقی که خداوند نسبت به این نقش در وجودشان قرار داده و به دلیل جایگاه والای مادر در عالم آفرینش، این نقش را پذیرفته‌اند. از این رو، عدم امکان دستیابی مادر به بعضی از تفریحات انکارنشدنی است.
با این حال، مادران با بازتعریف مفهوم تفریح برای خود، تغییر نگاه‌شان به مادری و خانه‌داری و لذت بردن از آن، به کار بردن خلاقیت برای ایجاد تفریح در خانه، ایجاد ارتباط و تعاملات دوستانه با افراد نزدیک به خود و استفاده از امکانات تفریحی پیرامونشان می‌توانند تا حدودی کاستی‌ها را جبران کنند.
البته که در کنار تلاش مادران، سیاستگذاران نیز موظفند در هر کدام از این موارد به یاری مادران بشتابند؛ از جمله اهمیت و زیبایی‌های نقش مادری را با فرهنگ‌سازی برای مادران و همه اقشار جامعه تفهیم کنند، در معماری خانه‌ها بازنگری به عمل آورند، در مدیریت شهری به محله‌ها با محوریت زنان هر محله، هویت‌بخشی کنند و در مکان‌های تفریحی امکانات مورد نیاز زنان را فراهم آورند تا شاید بتوانند جایگزینی برای پرسه زدن در فضای مجازی یا گرایش به سمت سیگار و قلیان پیش روی آنان قرار دهند.
افراد دیابتی در آینده، فقط سالی سه بار دارو تزریق خواهند کرد
سامانه رهایشی در دانشگاه استنفورد ساخته شده که می‌تواند دارو را به آرامی در بدن رها کند. این سامانه این امکان را فراهم می‌کند که بیمار دیابتی هر چهار ماه یک بار دارو تزریق کند. این فناوری در مرحله آزمایشگاهی بوده و روی موش‌ها با موفقیت آزمایش شده است.
به گزارش ایسنا به نقل از پایگاه خبری فناوری نانو، مهندسان دانشگاه استنفورد یک سیستم تحویل داروی هیدروژلی ارائه کرده‌اند که تزریق روزانه یا هفتگی داروهای دیابت و داروهای کنترل وزن مانند Ozempic ،Mounjaro ،Trulicity ،Victoza را به یک تزریق هر چهار ماه یک بار تبدیل می‌کند.
محققان معتقدند که چنین سیستمی، مدیریت دیابت و وزن را تا حد زیادی بهبود می‌بخشد، انطباق دارو را بهبود بخشیده و به افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ کمک می‌کند تا نتایج سلامت طولانی مدت را تجربه کنند.
نیم‌میلیارد نفر در جهان از بیماری دیابت رنج می‌برند که از این میان ۱۳۰ میلیون نفر در آمریکا زندگی می‌کنند که درمان آنها ۴۰۰ میلیارد دلار هزینه به دنبال دارد. پپتید شبیه گلوکاگون ۱ (GLP-1) به‌عنوان یک داروی معجزه آسا شناخته می‌شود که عوراض کمی دارد. این گروه از هیدروژل برای رهایش آهسته این دارو استفاده کردند.
راز این هیدروژل در خصوصیات فیزیکی منحصر به‌فرد آن است. هیدروژل‌ها چیز جدیدی نیستند، به‌عنوان مثال بسیاری از افراد لنزهای تماسی ساخته شده از هیدروژل استفاده می‌کنند. هیدروژل از زنجیره‌های پلیمری و نانوذرات که مولکول‌های دارویی را نگه می‌دارند تشکیل شده که با گسیخته شدن این زنجیره، محتویات دارویی آن آزاد می‌شود.
اریک اپل از محققان این پروژه می‌گوید: «هیدروژل ما طی چند ماه مانند حل شدن حبه قند در آب، حل می‌شود و ترکیبات آن مولکول به مولکول آزاد می‌شود.»
این هیدروژل جدید، که از لحاظ فنی به‌عنوان هیدروژل پلیمر-نانوذره (PNP) شناخته می‌شود به راحتی با سرنگ‌های رایج تزریق می‌شود و به مدت چهار ماه در بدن دوام خواهد داشت و در این زمان داروی GLP-۱ را به آرامی وارد بدن می‌کند.
این ژل در ابعاد کوچک در بدن قرار داده می‌شود که برای بیمار مشکلی ایجاد نشود و حس ناخوشایندی نداشته باشد و به اندازه کافی هم ترکیبات دارویی داشته باشد که بتواند برای چهار ماه رهایش را انجام دهد.
این گروه تاکنون این تیم سیستم جدید تحویل دارو را در موش‌های آزمایشگاهی با موفقیت بالا آزمایش کرده است. در موش صحرایی، یک تزریق واحد از این درمان مبتنی بر هیدروژل باعث بهبود مدیریت قند خون و وزن در مقایسه با تزریق روزانه یک داروی تجاری پیشرو می‌شود. این سیستم تحویل دارو می‌تواند در سایر داروها و سایر شرایط نیز اعمال شود.
استفاده از دستمال مرطوب فاقد مواد آنتی‌باکتریال برای پوست نوزاد
فوق تخصص نوزادان عنوان کرد؛
دبیر اجرایی نهمین کنگره سلامت نوزادان ایران گفت: استفاده از دستمال مرطوب فاقد مواد آنتی‌باکتریال، الکل، پارابن و صابون برای مراقبت از پوست نوزادان مانعی ندارد.
پریسا محققی، هدف از برگزاری کنگره سلامت نوزادان ایران را، ایجاد دسترسی به اطلاعات جدید و بهبود عملکرد و دانش متخصصان این حوزه از طریق ارائه تازه‌های علم نوزادان در زمینه‌های مراقبت، پیشگیری، بهبود سلامت و درمان بیماری‌های نوزادان عنوان کرد.
وی افزود: ارائه‌های علمی در کنار برگزاری کارگاه‌های آموزشی، و ارتباط با صنعت یکی از مواردی است که کنگره سلامت نوزادان را برای فعالان این حوزه به مرجع دانشی تبدیل کرده است.
فوق تخصص نوزادان و عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی، در پاسخ به نگرانی برخی از پزشکان و پرستاران در رابطه با استفاده از محصولات بهداشتی نوزادان به‌ویژه دستمال مرطوب، عنوان کرد: «در استفاده از محصولات بهداشتی نوزادان و به‌خصوص دستمال مرطوب، آنچه موجب نگرانی است وجود مواد آنتی باکتریال و نگهدارنده در دستمال مرطوب است. اگر دستمال مرطوب دارای آنتی باکتریال استفاده شود موجب از بین رفتن باکتری‌های مفید روی سطح پوست نوزاد شده و برای وی مشکل ایجاد می‌کند. اما اگر دستمال مرطوب فاقد مواد آنتی باکتریال باشد، استفاده از آن بدون ضرر است.
دبیر اجرایی نهمین کنگره سلامت نوزادان ایران در مورد همکاری صنعت و دانشگاه نیز افزود: همیشه انجمن پزشکان نوزادان و نیز اداره سلامت نوزادان وزارت بهداشت در زمینه همکاری با شرکت‌هایی که فن‌آوری‌های جدید را به کار می‌گیرند و توسعه می‌دهند، همکاری می‌کنند. ما حاضریم که در کنار شرکت‌ها باشیم و برای آزمایش محصولات و ارتقا کیفیت با آنها همکاری کنیم.
محققی با اشاره به اینکه تهیه و تولید محصولات مرتبط با نوزادان در کشور امری نسبتاً جدید است، اظهار کرد: پیش از این دسترسی به محصولات خارجی وجود داشت و نیازی به محصولات داخلی احساس نمی‌شد. اما تحریم از یکسو و افزایش قیمت محصولات خارجی از سوی دیگر، موجب شد که شرکت‌های ایرانی وارد این حوزه شوند و سال به سال به تعداد و کیفیت آنها افزوده می‌شود. ما از این بابت خوشحالیم چراکه هم دسترسی بهتری به محصولات ایجاد شده است و هم صرفه‌جویی ارزی می‌شود.
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی در خصوص عدم پذیرش محصولات ویژه نوزادان توسط خانواده‌ها نیز عنوان کرد: به گمان من کم کاری از جانب همه ما بوده است، اگر محصول ایرانی با کیفیتی در بازار وجود دارد باید از آن صحبت کنیم و از آن استفاده کنیم. خانواده‌ها نیز دوست دارند که بهترین محصول با کمترین مشکل را برای نوزاد خود استفاده کنند و اگر اطمینان داشته باشند که استفاده از محصول ایرانی برای نوزادشان مشکلی ایجاد نمی‌کند، قطعاً از آن محصولات استفاده می‌کنند. شاید قدم اول در این راه بیمارستان‌هایی باشند که نوزاد در آنها به دنیا می‌آید، آنها می‌توانند از همین محصولات ایرانی با کیفیت استفاده کنند و آن را به خانواده‌ها نشان دهند.
این فوق تخصص نوزادان، در ارتباط با ویژگی محصولاتی مانند پوشک و دستمال مرطوب که با پوست نوزادان در تماس است، اظهار کرد: قدرت جذب محصولی مانند پوشک، نداشتن نشتی، چسب خوب، و نداشتن عوارض پوستی از ویژگی‌های مهم پوشک است و نباید برای نوزاد که پوست لطیفی دارد مشکل ایجاد کند. البته باید به خانواده‌ها آموزش لازم برای تعویض به موقع پوشک هم داد تا از بروز برخی از عوارضی که ناشی از استفاده نادرست محصولات است اجتناب شود و اعتماد به محصولات ایرانی از بین نرود.
نهمین کنگره سلامت نوزادان ایران از ۲۴ الی ۲۶ آبان ۱۴۰۲ در مرکز همایش‌های بین‌المللی رازی دانشگاه علوم پزشکی با حضور پزشکان و پرستاران نوزادان برگزار شد.
آخرین وضعیت HIV در کشور؛ درگیری ۸۱ درصدی مردان نسبت به درگیری ۱۹ درصدی زنان در موارد کلی
بنابر اعلام مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت، اگرچه ۸۱ درصد کل موارد HIV در کشور را مردان و ۱۹ درصد را زنان تشکیل می‌دهند، اما الگوی راه انتقال و درصد ابتلای زنان و مردان در سال‌های اخیر تغییر کرده است.
HIV یک بیماری عفونی قابل کنترل و درمان است که مخصوص گروه یا قشر خاصی نیست و از سه طریق تزریق خون و فرآورده‌های خونی آلوده، تماس جنسی پرخطر و همچنین از طریق مادر آلوده به کودک منتقل می‌شود.
با تشخیص و درمان به موقع این بیماری عفونی، می‌توان از شدت آن و رسیدن به مرحله ایدز جلوگیری کرد؛ بنابراین به شرط پایبندی به درمان، HIV دیگر بیماری کشنده‌ای نیست؛ هرچند که ابتلا به عفونت HIV هیچ علامتی ندارد و فرد متبلا می‌تواند تا سالیان متمادی بدون هیچ مشکلی به زندگی خود ادامه دهد.
تنها راه تشخیص HIV انجام آزمایش خون است که آن هم ممکن است در چند ماه اول ورود ویروس به بدن به شکل کاذب منفی باشد. از این رو لازم است تا اگر فردی به دلیل یک رفتار پرخطر، شک به ابتلا به HIV داشت حتما به مراکز مشاوره بیماری‌های رفتاری وزارت بهداشت مراجعه کند که آدرس این مراکز در پایگاه اطلاع رسانی وزارت بهداشت آمده است.
بنابر اعلام دفتر مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت، کل موارد ثبت شده مبتلا به HIV (موارد زنده و فوت شده) در کشور تاکنون ۴۶ هزار و ۳۲۰ نفر بوده است که مرگ ۲۲ هزار و ۴۱۵ نفر آنها ثبت شده است و ۵۲۶۶ نفر نیز برای دریافت خدمات به مراکز ارائه دهنده خدمت مراجعه نکرده‌اند.
تا پایان شش ماهه اول سال ۱۴۰۲ از بین افراد مبتلا به HIV شناسایی، ثبت و گزارش شده؛ تعداد ۲۳ هزار و ۹۰۵ نفر زنده هستند که از این تعداد ۱۸ هزار و ۶۳۹ نفر خدمات مربوط به مراقبت و درمان HIV را دریافت کرده‌اند و تعداد ۱۷ هزار و ۷۱۱ نفر تحت درمان قرار دارند.
بر اساس نظام جامع مدیریت داده‌های الکترونیک HIV کشور؛ اگرچه ۸۱ درصد کل موارد را مردان و ۱۹ درصد را زنان تشکیل می‌دهند، اما الگوی راه انتقال و درصد ابتلای زنان و مردان در سال‌های اخیر تغییر کرده است؛ به گونه‌ای که از کل موارد شناسایی و گزارش شده در شش ماهه اول سال جاری، ۲۸ درصد موارد ثبت شده را زنان و ۷۲ درصد آنها را مردان تشکیل می‌دهند. الگوی انتقال سنی در سال‌های اخیر تغییری نکرده است.
علل ابتلا به HIV در بین کل مواردی که از سال ۱۳۶۵ تاکنون در کشور به ثبت رسیده‌اند، به ترتیب تزریق با وسائل مشترک در مصرف کنندگان مواد (۵۵.۲ درصد)، رابطه جنسی (۲۶.۵ درصد) و انتقال از مادر به کودک (۱.۶درصد) بوده است. همچنین راه انتقال در ۱۶.۴ درصد از این گروه نامشخص مانده است.
بنابر اعلام دفتر مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت، لازم به ذکر است که راه انتقال ۰.۲ درصد از این موارد مربوط به خون و فرآورده‌های خونی در سال‌های پیش از اجرای سیاست پالایش ۱۰۰ درصدی خون سالم توسط سازمان انتقال خون است.
در بین مواردی که در شش ماهه اول سال ۱۴۰۲ تشخیص داده شده‌اند نیز راه احتمالی انتقال در ۱۱.۱ درصد موارد اعتیاد تزریقی، ۵۸.۷ درصد روابط جنسی، ۰.۶ درصد مادر به کودک و در ۲۹.۶ درصد راه احتمالی ابتلا بیان نشده و هیچ مورد ابتلای جدیدی از طریق خون و فرآورده‌های خونی ثبت نشده است.
آبشار مراقبت و درمان HIV
از آنجا که ویروس HIV تنها در گلبول‌های سفید قادر به ادامه حیات است؛ بنابراین تنها از طریقی منتقل می‌شود که گلبول سفید منتقل شود که گلبول سفید هم فقط در خون و ترشحات جنسی وجود دارد؛ پس همانطور که میکروب بیماری‌های اسهالی از طریق تنفس منتقل نمی‌شود؛ ویروس HIV نیز از طریق تماس‌های عادی اجتماعی مثل سوار شدن در اتوبوس و تاکسی و استفاده از تلفن‌های عمومی، غذا خوردن، آشامیدن و یا استفاده از قاشق و چنگال، لیوان و وسایل و ظروف غذاخوری، استفاده از سرویس‌های بهداشتی مشترک مثل حمام، توالت و استخرهای مشترک، اشک و بزاق و از راه هوا و توسط حیوانات، حشرات و یا نیش آنها منتقل نمی‌شود.
مانند همه بیماری‌های عفونی، یکی از روش‌های پیشگیری از ابتلا به HIV، مانع شدن ورود ویروس به بدن فرد است. استفاده از سرنگ‌های یکبار مصرف در تزریق و وسایل محافظتی در روابط جنسی می‌تواند از راه‌های اصلی پیشگیری از انتقال بیماری باشد.
تاکنون داروی موثری که بتواند ویروس را کامل از بین ببرد شناخته نشده است اما داروهایی وجود دارند که می‌توانند تعداد ویروس درخون را به شدت کم کرده و مانع پدید آمدن علایم مرحله ایدز شوند. در کنار این داروها فرد باید تحت مراقبت قرار گیرد تا عواملی که باعث ضعیف شدن سیستم ایمنی‌اش می‌شود نیز از بین برود.
ویرایش دستورالعمل بیمه برای درمان ناباروری
معاون سازمان بیمه سلامت خبر داد:
معاون دفتر خدمات تخصصی سازمان بیمه سلامت ایران بااشاره به ویرایش و تکمیل دوره‌ای دستورالعمل بیمه برای درمان ناباروری همچنین اعلام کرد: افراد نابارور برای استفاده از خدمات بیمه‌ای باید به مراکز و پزشکان صاحب صلاحیت سازمان مراجعه نمایند تا نشان دار شوند و بتوانند از خدمات استفاده کنند.
«مریم آزادی»، معاون دفتر خدمات تخصصی سازمان بیمه سلامت ایران با اشاره به قانون جوانی جمعیت که اشاره دارد سازمان‌های بیمه‌گر باید هزینه درمان زوج‌های نابارور را تحت پوشش قرار دهند، گفت: سازمان بیمه سلامت به‌عنوان نهادی پایه این اقدامات را از سال ۱۴۰۰ در دستور کار قرار داده و برای این اقدام پیش قدم شد و تا امروز به‌صورت مستمر این کار را اجرایی کرده.
وی از شکل‌گیری ۱۹۹ مرکز درمان ناباروری اعم از درمانگاه، بیمارستان و مرکز جراحی محدود سخن گفت و افزود: این مراکز با بیمه سلامت قرار داد دارند و کسانی که به مراکز دولتی ما مراجعه می‌کنند، ۹۰ درصد خدمت گیری آنها تحت پوشش بیمه قرار می‌گیرد و اگر به مراکز خصوصی یا جهاد دانشگاهی و خیریه نیز مراجعه شود، ۹۰ درصد تعرفه عمومی غیر دولتی را پوشش می‌دهیم.
آزادی اضافه کرد: با ارائه مدارک و مستنداتی دال بر دریافت خدمت می‌توان به ادارات کل بیمه سلامت در کشور مراجعه کرد و خسارت درمان را دریافت نمود.
به گفته معاون دفتر خدمات تخصصی سازمان بیمه سلامت ایران، هیئت وزیران به‌صورت سالانه تعرفه بخش‌های مختلف را بر اساس مالکیتِ دولتی، غیرعمومی یا خصوصی تعیین می‌کند و برای حوزه بستری نیز ۹۰ درصد تعرفه دولتی را پوشش می‌دهیم ولی برای درمان ناباروری اگر فرد به مراکز غیر دولتی مراجعه کند، ۹۰ درصد تعرفه غیر عمومیِ دولتی پوشش داده می‌شود.
اگر زوجین به مراکز دولتی نیز مراجعه کنند، ۹۰ درصد تعرفه دولتی از سوی بیمه سلامت پوشش داده می‌شود.
آزادی در بخشی دیگر از سخنان خود گفت: یک زوج نابارور ممکن است با اقدامات ساده صاحب فرزند شود و این اقدامات در سطوح یک و دو صورت می‌گیرد و لیست مراکز طرف قرارداد ما نیز در پرتال سازمان بیمه سلامت موجود است و برای استفاده از خدمات بیمه می‌توان به این مراکز مراجعه کرد و راهی را نیز در نظر گرفتیم که اگر زوجین به مراکز غیر طرف قرارداد با ما مراجعه نمایند، بتوانیم در قالب هزینه‌ای به آنها کمک کنیم.
وی اضافه کرد: در سال‌های قبل خدمات درمان ناباروری تحت پوشش هیچ بیمه‌ای نبود و از اواخر ۱۴۰۰ تحت پوشش قرار گرفت و باید افراد نابارور به مراکز و پزشکان صاحب صلاحیت ما مراجعه نمایند تا نشان دار شده و بتوانند از خدمات ما استفاده نمایند. در این راستا انتظار داریم در راستای شناسایی بیماران کمک شود که شامل سطوح معاونت بهداشت و درمان می‌شود تا بتوان پس از شناسایی خدمات مناسب را به زوجین ارائه دهیم.
آزادی گفت: در گذشته خدمات تحت پوشش ساده و محدود بود؛ ولی دستورالعمل ویرایش می‌شود و نسخه جدید آن برای سازمان‌های بیمه‌گر ارسال می‌شود که بر اساس نیازمندی‌هایی است که از محیط دریافت میکنیم.