شعر هفته – این‌روزها
کنج ایوان دلم
تنهائی
گاه و بی‌گاه سرک میکشد و می‌خندد
حالم اصلا خوش نيست
کودکی بود درون قفس احساسم که به یک،
چشم بر هم زدنی
طفلکی پیر شد و خانه نشین،
چشمها کم‌سو تر،
روزگارش تاریک
ساعت دیواری زنگ پایان زمان را چه هنرمندانه
به نوائی آرام می‌نوازد گاهی
حالم اصلا خوش نيست بی‌قرار است دلم
مضطرب
گیج
مشوّش
حساس
طفلکی این دل هم دل دارد!