تأثیر غیرمنتظره شیرین‌کننده‌های مصنوعی بر سیستم ایمنی بدن؛
درمان دیابت با نوشابه رژیمی!
محققان اعلام کرده‌اند مطالعه روی شیرین‌کننده‌های مصنوعی که معمولا در نوشیدنی‌های رژیمی استفاده می‌شود، اثر غیرمنتظره‌ای بر سیستم ایمنی بدن آشکار کرده است.
به گزارش ایسنا به نقل از اسکای نیوز، محققان مؤسسه فرانسیس کریک در لندن (Francis Crick Institute) دریافتند که مصرف مقدار زیادی سوکرالوز (شیرین‌کننده مصنوعی) باعث کاهش فعال شدن سلول‌های T – نوعی گلبول سفید – در موش‌ها می‌شود و در حالی که این ممکن است در ابتدا یک چیز نگران کننده به نظر برسد، دانشمندان از این یافته‌ها هیجان‌زده هستند.
اگر مشخص شود که شیرین‌کننده اثرات مشابهی در انسان دارد، می‌توان از آن برای درمان افراد مبتلا به اختلالات خودایمنی، از جمله بیماری‌هایی مانند دیابت نوع ۱ استفاده کرد.
بیماری‌های خودایمنی زمانی رخ می‌دهند که سیستم دفاعی داخلی بدن به جای محافظت از بدن، به طور تصادفی به بدن حمله می‌کند.
“کارن ووسدن”، محقق ارشد این مطالعه، می‌گوید: اگر این یافته‌های اولیه در افراد ثابت شود، روزی می‌توانند راهی برای محدود کردن برخی از اثرات مضر شرایط خودایمنی ارائه دهند.
محققان امیدوارند که یافته‌های آن‌ها بتواند به روش جدیدی برای استفاده از دوزهای درمانی بسیار بالاتر سوکرالوز در بیماران منجر شود.
“اولیانا بلاگی”، یکی دیگر از محققان این مطالعه می‌گوید: ما نشان داده‌ایم که یک شیرین‌کننده متداول به نام سوکرالوز، یک مولکول کاملاً بی‌اثر نیست و تأثیر غیرمنتظره‌ای بر سیستم ایمنی دارد. ما مشتاقیم تا بررسی کنیم که آیا انواع یا فرآیندهای سلولی دیگری وجود دارد که به طور مشابه تحت تاثیر این شیرین‌کننده قرار گیرد. انسان‌هایی که مقادیر طبیعی یا نسبتاً زیاد سوکرالوز مصرف می‌کنند، در معرض سطوح به دست آمده در مطالعه قرار نخواهند گرفت. دوزهای آزمایش‌شده در محدوده مصرف توصیه شده بود، اما معادل نوشیدن حدود ۳۰ فنجان قهوه شیرین در روز یا ۱۰ قوطی نوشیدنی گازدار رژیمی است.
سوکرالوز یک شیرین‌کننده مصنوعی حدود ۶۰۰ برابر شیرین‌تر از شکر است و معمولا در غذاها و نوشیدنی‌ها استفاده می‌شود. با این حال، اثرات آن بر بدن هنوز به طور کامل شناخته نشده است.
نتایج این مطالعه اثرات مضر سوکرالوز برای انسان را نشان نمی‌دهد، بنابراین لازم نیست برای جلوگیری از آن به تغییر رژیم غذایی خود فکر کنید.
یافته‌های این مطالعه در مجله «Nature» منتشر شد.