برگزاری کارگاه آموزشی بهبود ارتباط سازنده با کودک در بستر فضای مجازی
در راستای بزرگداشت هفته ملی کودک، کارگاه آموزشی «بهبود ارتباط سازنده با کودک: ویژه والدین و مربیان» با حضور روانشناس کودک و نوجوان در اداره کل کتابخانه‌های عمومی استان هرمزگان برگزار شد.
کارگاه آموزشی «بهبود ارتباط سازنده با کودک» ویژه والدین و مربیان به همراه معرفی کتابهای مرتبط با حضور حدیثه عباسپور، روانشناس کودک و نوجوان در بستر فضای مجازی برگزار شد.
عباسپور ضمن تأکید بر اهمیت ایجاد ارتباط سازنده و مؤثر والدین و مربیان با کودکان بیان کرد: کودکان بوسیله مشاهده رفتار والدین نحوه برقراری ارتباط را می‌آموزند. در صورتی که رفتار والدین صمیمی و مثبت باشد، احتمال برقراری ارتباط کودک با والدین به صورت مؤثر افزایش پیدا می‌کند. مهارت‌های ارتباطی مناسب بر تمامی مراحل زندگی کودک تأثیر مثبت می‌گذارد. طرز تفکر و عقاید کودکان بر اساس نحوه ارتباط والدین با کودک شکل می‌گیرد. ارتباط مؤثر و مثبت والدین با کودک نشان‌دهنده احترام والدین نسبت به کودک می‌باشد. در نتیجه کودکان احساس می‌کنند که از جانب پدر و مادر مورد حمایت هستند و اعتماد به نفسشان افزایش پیدا می‌کند. از طرف دیگر، ارتباط غیر مؤثر یا منفی باعث می‌شود تا اعتماد به نفس کودک کاهش پیدا کند.
وی ادامه داد: تقویت ارتباط کودک با والدین به تلاش و زمان نیاز دارد. تربیت کودکان بسیار دشوار می‌باشد؛ با برقراری رابطه نزدیک و مؤثر با کودک، والدین می‌توانند در تمامی مراحل زندگی با فرزند خود ارتباط صمیمی داشته باشند. همچنین ارتباط نزدیک کودک با پدر و مادر، روند تربیت فرزندان را آسان‌تر می‌کند. کودکانی که با والدین خود احساس نزدیکی می‌کنند، بیشتر تمایل دارند که مشکلات خود را با والدین در میان بگذارند.
این روانشناس کودک تصریح کرد: والدین بایستی ارتباط صمیمی و مؤثر را در سنین پایین کودک آغاز کنند. زمانی که کودک سوالی داشته باشد و یا تمایل به صحبت کردن داشته باشد، پدر و مادر باید برای پاسخ‌گویی به کودک آماده و حاضر باشند. همچنین والدینی که عشق و درک زیادی نسبت به کودکان خود دارند، زمینه را برای برقراری ارتباط مؤثر آماده می‌کنند. کودکانی که از جانب والدین مورد حمیت قرار می‌گیرند بیشتر تمایل دارند که احساسات و نگرانی‌های خود را با والدین به اشتراک بگذارند. والدین بایستی علاقه خود را به صورت کلامی و غیر کلامی به کودک نشان دهند.
ایشان در ادامه تصریح کرد: پدر و مادر بایستی سعی کنند که برای تشویق کودک خود از پیام‌های مثبت استفاده کنند. برای مثال اگر کودک پس از پایان بازی اسباب‌بازی‌های خود را مرتب کند، والدین می‌توانند به او بگویند : از این که اسباب‌بازی‌های خودت را مرتب می‌کنی بسیار خوشحالم. پدر و مادر باید در مورد نوع کلماتی که استفاده می‌کنند و نحوه بیان کردن آن بسیار مراقب باشند. هر نوع جمله‌ای که والدین به کودک خود بیان می‌کنند نشان‌دهنده احساس آن‌ها نسبت به کودک می‌باشد. برای مثال اگر یکی از والدین به کودک خود بگوید : مزاحمم نشو. فعلاً کار دارم، امکان دارد کودک تصور کند که خواسته‌ها و نیازهایش بی‌اهمیت هستند. والدین همچنین می‌توانند به صورت غیر کلامی از طریق حالت‌ها و حرکات دست و صورت حمایت خود را از کودک نشان دهند. پدر و مادر نباید رفتارهایی مانند فریاد زدن یا عدم توجه به کودک را از خود بروز دهند. چنین رفتارهایی مانع از برقراری ارتباط مؤثر کودک با والدین می‌شود.
گفتنی است در طول این کارگاه، کتابهای مرتبط با ارتباط مؤثر والدین و مربیان با کودک از جمله «مادر کافی» نوشته جی. ا. فرست؛ «تربیت بدون فریاد» نوشته هال ادوارد رانکل و «به بچه‌ها گفتن از بچه‌ها شنیدن» اثر الین مازلیش و آدل فابر معرفی شدند.