سردرگمی روح لطیف کودکان در هیاهوی فضای مجازی
وقتی غفلت والدین آینده کودک را به چالش میکشد
ورود کودکان به عرصه مدلینگ بدون در نظر گرفتن شرایط روحی و آموزشهای مناسب صرفا برای کسب درآمد توسط برخی از والدین و انتشار عکس آنها در فضای مجازی میتواند آسیبهای جبران ناپذیری بر روی شخصیت کودک وارد کند.
فضای مجازی قاب هزاران رنگی که هر روز شاهد ظهور پدیدهای جدید در آن هستیم، این روزها روی دیگر خود را نشان داده و دنیای کودکانه فرزندان این مرز و بوم را به بازی گرفته، فضایی که برای نشان دادن خود و گرفتن هزار و اندی لایک، کودکان را از هیاهوهای کودکانهشان دور و دورتر کرده است.
کودکانی که به جای بازی با عروسکها و ماشینهای اسباببازی و وقت گذراندن با همسن و سالهایشان، ساعتها لباسهای رنگارنگ بر تن میکنند و با کمک والدین رنگ و لعابی به صورت ظریفشان میدهند تا عکسی بگیرند و فیلمی بسازند، شاید مورد توجه کاربران قرار بگیرند و آنها از کودک تعریف و تمجید کنند و در آخر بپرسند لباس کودک را از کدام پیج خریداری کردهاید؟
والدینی که زیبایی کودک خود را به بدون توجه به آینده و حتی تمایل آن به حضور در این فضا منتشر میکنند، تا به حال با خود فکر کردهاند که ممکن است در آینده فرزندشان چه آسیبهای روحی را متحمل شود، کودکانی که از روزهای آغازین عمرش شهرت را نه در دنیای واقعی بلکه از پشت ویترین اینستاگرام تجربه کردهاند و تمجیدها و حتی گاه حرفهای رکیک برخی از کاربران و نشر عکسهایشان در پیجهای مختلف و با عناوینی زشت ممکن است در آینده روح لطیف آنها را آزار دهد.
این کودکان که در ۲۴ ساعت حداقل ۵ ساعت را مشغول کار و گرفتن عکس با ژستهای مختلف هستند با کودکی که هر روز ۵ ساعت بر سر چهار راه مینشیند و گل میفروشند چه فرقی دارند که با انتشار عکس کودکان کار عدهای نوای دلسوزی سر میدهند که مگر کودک در این سن و سال باید کار کند؟
اما برای کودکی که مدل است دلشان ضعف میرود؟ مگر نه اینکه روح لطیف این کودکان باهم تفاوتی ندارد و هر دوی آنها به جای کار باید دوران کودکیشان را با محبت خانواده و گذر از هیاهوهای بچگیشان سر کنند.
پس نمیتوان ظاهر لاکچری و فقر را برای حفظ روح لطیف کودکان تفکیک کرد، هر دو دسته ازاین کودکان کار حسرت لحظاتی را خواهند خورد که دیگر هیچ گاه باز نمیگردند در واقع هر دو دسته از این کودکان به انتخاب خود وارد بازار کار نشدهاند.
آزاده خداوردی، استاد دانشگاه پیام نور بندرعباس با اشاره به استفاده از کودکان در صنعت مد و به عنوان مدل اظهار کرد: این کار که شهرت و محبوبیت ظاهری زیاد و سود مالی را با خود به همراه دارد سبب شده که والدین تلاش زیادی برای ورود کودک خود به این عرصه داشته باشند، مدلینگ یک حرفه تخصصی است که برای ورود به آن به غیر از استایل مناسب و چهره مطلوب نیاز به گذراندن دورههای آموزشی خاصی دارد.
این روانشناس در ادامه بیان کرد: کودکانی که وارد این حرفه میشوند زمان نه چندان کمی را باید برای حرفهای شدن در این شغل بگذرانند، کودکانی که باید در دوران کودکی بازی آزادانه و زندگی پر شور و نشاط داشته باشند، زمان زیادی را در این دورهها از دست میدهند.
خداوردی با بیان اینکه این موضوع میتواند در شکلگیری شخصیت کودک تاثیر داشته باشد، گفت: طبیعتاً این کودک وارد دنیایی میشود که با دنیای کودکانه او تفاوت دارد باید برای شغلی که به عهده گرفته یا بهتر بگویم به او تحمیل شده است ژستها و حتی آرایشهایی را داشته باشد که مناسب سن او نیست و درک و شناخت آن را ندارد.
وی ادامه داد: تاکید زیاد بر جنبههای زیبایی چهره و بدن سبب میشود که این زیبایی به عنوان یک اصل برای کودک محسوب شده و از سایر استعدادها و تواناییهای خود غفلت کند.
بروز حس خودشیفتگی در کودک
استاد دانشگاه پیام نور با تاکید بر اینکه والدین باید به این موضوع توجه بیشتری کنند تا فرزندشان آسیب نبیند، اظهار کرد: امکان بروز حس خودشیفتگی به دلیل تاکید زیاد بر برتری ظاهری او و ایجاد اضطراب و نگرانی به دلیل از دست دادن ظاهر خود و بالتبع از دست دادن تایید و پذیرش دیگران، برای او به وجود آید بنابراین انتظار میرود والدین به این مهم توجه بیشتری کنند و با وارد کردن کودک به دنیایی که برایش قابل درک و فهم نیست به او آسیب نزنند.
خداوردی با بیان اینکه به طور کلی نمیتوان فضای مجازی را آسیب زا دانست، گفت: در شرایط کنونی و با وجود اپیدمی کویید ۱۹ ضرورت حضور افراد و همچنین کودکان در فضای مجازی و شبکههای اجتماعی پر رنگتر از قبل شده و ما خیلی از آموزشها و اطلاعات مفید را از اینترنت دریافت میکنیم ولی همانطور که همه میدانیم استفاده کنترل نشده از این فضا میتواند افراد را دچار آسیبهایی کند.
مدیریت فضای مجازی و آگاهسازی کودک
وی با بیان اینکه راه حل جلوگیری از آسیبهای فضای مجازی مدیریت آن توسط والدین است، ادامه داد: این آسیبها در سطح خانواده و کودکان مشکلات زیادی را موجب میشود به همین دلیل والدین با آموزش نحوه استفاده و آگاهسازی کودکان در خصوص مخاطراتی که ممکن است با حضور در ارتباطات مجازی با آن مواجه شوند از آسیبهای احتمالی جلوگیری کنند.
این روانشناس خاطرنشان کرد: یکی از مواردی این روزها زیاد در فضای مجازی با آن روبرو می شویم اشتراک عکسهای کودکان است که معمولا خانوادهها پس از تولد کودکان با هدف ایجاد اشتراک روند رشد کودک با دیگران انجام میدهند.
وی افزود: اگر دقیقتر به این موضوع نگاه کنیم میبینیم که احتمال این موضوع وجود دارد که کودک وقتی پا به دوران بزرگسالی گذاشت، این کار والدین خود را درست نداند و از تصاویری که بدون نظر او در فضای مجازی پخش شده است رضایت نداشته باشد بنابراین والدین باید در انتخاب عکسها دقت بیشتری کرده و به حریم خصوصی کودک خود احترام بگذارند.