شعر هفته – چینی نازک تنهائی
برهوتی است دلم
نه کسی می آيد، نه کسی میخواند
نه کسی حوصله دارد بنشیند
نفسی تازه کند
بینوا .. ، “چینی نازک تنهائی من”
چند وقتی است تَرَک برداشته
پیش‌ترها سازی داشت دلم،
می‌نواخت خوب و آرام .. اما حالا
ساز اینجاست ولی .. نه دلی مانده نه هیچ
برهوتی است دلم
نه گلی می‌روید نه گلی می‌ماند
خاکش انگار نمک زار، چه بد
“به سراغ من اگر می‌آیید”
کاسه ای آب برایم کافی است
این بیابان تشنه است
جرعه ای آب حياتش بدهید