موفقیت همین اتفاقات پیش پا افتاده ای است، که با لبخند از آن ها عبور می کنید
به زندگی من خوش آمدید
الهه جهادگر متولد سال ۱۳۶۸ و دارای مدرک حسابداری تا مقطع کاردانی است . می گوید به دلیل ورود به بازار کار نتوانسته درسش را ادامه دهد و به مقطع کاردانی بسنده کرده است. گواهینامه ها و تندیس های مختلف با عناوین بانوی برند آفرین و برند ساز و کارآفرین برتر در کشور وعنوان بانوی نخبه فرهنگ و هنرازطرف اداره کل ارشاد از جمله افتخارات اوست.
از او پرسیدم که با توجه به رشته تحصیلی ات چطور جذب طراحی لباس شدی؟
احساس نیاز کردن در این زمینه باعث شد به این مسئله ورود پیدا کنم ، تا بانوان هرمزگانی از جمله خودم بتوانند در یک مکان مناسب و به صورت متمرکز کارهای ارائه شده را ببینند و خریداری کنند ، در واقع جایی که هم پارچه باشد، هم مدل و دوخت انجام شود، در نهایت کار را تحویل بگیرند و بروند.
چه دوره هایی برای طراحی لباس گذراندید و چه تاثیری روی کار شما گذاشت؟
حقیقتا در ابتدا من دوره ای برای طراحی لباس نگذراندم . فقط دوست داشتم ایده های خودم را در قالب طرح به اجرا در بیاورم و نوآوری کنم . یک سری از آیتم های لباس بندری و پوشش های مدرن را با هم برای ارائه به نسل جوان تلفیق کردم تا آنها را با پوشش و لباسی بندری آشتی دهم و به سمت و سویی بیایند تا شناسنامه استان که همان لباس بندری و گویشمان است فراموش نشود و پا برجا باقی بماند. در ذهنیت من هیچ وقت این نبود که فقط به استان اکتفا کنم و هدفم کشوری و یا حتی جهانی بود که خدارو شکر در کشور حرفی برای گفتن داریم و از خیلی از شهرهای کشور سفارش می گیریم و ارسال می کنیم.
متاسفانه تا قبل از آن خانم های هرمزگانی به صورت حرفه ای کار نمی کردند و من نمی توانستم خیلی از آنها کمک بگیرم . تنها کاری که توانستم انجام دهم این بود که خودم طراحی را شروع کنم . تا به الان ۲۰۰ طرح دیگر دارم که هنوز به مرحله اجرا نرسیده است. در واقع با اینکه هیچ دوره طراحی نگذراندم هیج وقت با کمبود طرح و طراحی مواجه نبودم.
اما دوره هایی با عناوین مدیریت ، مدیریت کسب و کار ، چابک سازی بنگاه های اقتصادی و بانوان برند آفرین را طی کردم . شرکت در این ورک شاپ ها تاثیر زیادی روی من گذاشت . زیرا در برهه زمانی کنونی نوسانات اقتصادی زیادی در کشور رخ داده و البته انرژی منفی زیادی سمت ما آمد ، اما ما سعی کردیم انرژی های مثبت را دریافت کنیم . می شود با تمام نواقص، کمبودها و مشکلات اقتصادی کارها را به بهترین شکل ممکن انجام داد و خروجی خیلی خوبی داشت.
برای طراحی لباس از چه شیوه های استفاده میکنید؟
برای طراحی باید المان های مختلفی در نظر گرفت که فرهنگ و سنت هرمزگانی زیر سوال نرود . نباید ادغام کردن بدون تفکر انجام شود . در کنار تمام طراحی ها و مدرن بودن، دیزاین سنتی و .. در نظر بگیریم تا خروجی خوبی داشته باشیم.
در طراحی لباس چندین آیتم را در نظر می گیرم ، اول اینکه جنس پارچه باید متناسب با استان هرمزگان وبرای آب و هوا مناسب باشد . رنگ پارچه مهم است . ما هرمزگانی ها در لباس هایمان دنیایی از رنگ ها داریم و نمی توانیم روی رنگ های سرد طرحمان را پیاده کنیم . زیبایی پوشش هرمزگانی روی طرح های گرم و شلوغ بودن کار، زیباست و من همیشه این موضوع را مدنظر طرحهایم قرار می دهم.
نظرت درباره فرهنگ و لباس هرمزگانی چیست؟
متاسفانه لباس بومی مردان هرمزگانی که از بین رفت است. ولی لباس بانوان به صورت کمرنگ و فقط در مراسم های خاص سنتی عروسی استفاده می شود. یکی از دلایل آن هزینه بالا و پروسه طولانی مدت تهیه لباس بندری بود . بودن یک مزون لباس بومی سبب شد که هم در هزینه لباس و هم در زمان صرفه جویی شود و بانوان بیشتر به لباس هرمزگانی اهمیت دهند . این لباس ها سرشار از رنگ و طرح است و باعث می شود شخص افسرده نشود و از لحاظ علمی هم ثابت شده که فرد می تواند روحیه بهتری داشته باشد.
اولین طراحی که انجام دادی چه بود؟
اولین طراحی ام مانتوهای بندرعباسی بود که با موجی از انتقاد و تشویق و پیشنهاد روبرو شد. این اتفاق باعث ایجاد یک انگیزه قوی در من شد و این به معنی آن بود که استارت کارم را زدم و به این حرفه ورود پیدا کردم. همیشه منتظر این اتفاق بودم نوآوری و خلاقت باعث می شود که نظرهای مثبت و منفی به سمتت بیاید اما بستگی دارد از چه دیدی به آن نگاه کنید.
برای طراحی لباس ها از چه چیزی الهام میگیرید؟
به هر گوشه استان نگاه کنیم ، یک المان زیبا است که می توان از آن الهام بگیریم و در طراحی ها بیاوریم. از درخت خرما تا گل کاغذی ، دریا ، ساحل و صدف و … که از آن می توان به عنوان المان هرمزگانی یاد کرد و منحصرا به استان هرمزگان ربط داد.
کارهای خود را چگونه به مشتری ارائه میدهید؟
من خیلی دوست داشتم که زمانی که کاری را خلق می کنم تمامی دیزاین ها کار دست بوده و دارای ارزش مادی و معنوی باشد. امیدوارم در این زمینه خودکفا شویم و مجبور نباشیم کارها و متریال را از کشور دیگر بیاوریم . این خودکفا بودن باعث می شود که چرخه اقتصادی به درستی در جامعه به حرکت در بیاید.
با توجه به تجربه ای که داری، کار در مزون چه تفاوتی با تولیدی دارد؟
در تولیدی طرح ها به صورت روتین و معمول اجرا می شود، مثلا از سایز ۳۶ تا ۴۸ با یکسری پارچه و متریال مشخص طرح ها دوخته می شود.
اما مزون شخصی دوزی دارد . در واقع شما یک طراح اختصاصی دارید اگر طرحی را بخواهید که درهیچ جای دنیا نباشد به مزون مراجعه می کنید . طراح این کار را برای شما و با توجه به ذهنیتی که مد نظر شما است انجام می دهد.
طرح های شما چه ویژگی دارد؟
از ویژگی هایی که طرح های من دارد ، این است که طرح های من برگرفته از المان های هرمزگانی و تماما کار دست است و پشت این نوارها و نقوش هرمزگانی ماه ها تلاش بانوانی قرار دارد، که کار خود را در منزل انجام می دهند.
طرح های ما اختصاصی است .مگر اینکه مشتری طرح خودش را بیاورد ، ولی معمولا ۹۰ درصد کار از طرحهای خودمان است . ما طرح های جدیدی که تا به حال اجرایی نشده را به مشتری پیشنهاد می دهیم.
افزایش مزون چه تاثیری در جایگاه طراحان لباس دارد؟
زمانی که من برای اولین بار مزون لباس سنتی را در استان زدم ، هیچ وقت فکر نمی کردم که باعث رقابت شود و خانم ها بخواهند مزون لباس های مختلف را در سطح شهر و یا استان اجرایی کنند و این اتفاق می تواند اتفاق خوبی باشد . در ابتدا باعث رونق اشتغال زایی در استان می شود و همچنین اگر هر کدام از آنها زیر مجموعه هایی داشته باشند که در خانه کار می کنند ، این روند باعث ایجاد سازماندهی آنها شده تا بتوانند با درآمد بیشتر ، بیمه و … کار کنند .
اما مسئله ای که ما دراستان نداریم، بحث خلاقیت و نوآوری است . یعنی ما منتظریم یک نفر از خارج گود خلاقیت و نو آوری را بیاورد و ما دنبال رو آنها باشیم . در زمان استارت کار بیشتر تلاشم بر این بوده که کار آفرین باشم تا مزون دار و بوتیک دار.
یک کار آفرین زمانی موفق است که یک صنعت رو به زوال و راکد را شروع کند ، پس زمانی که به سمت و سوی یک صنعت میروی و آن را احیا می کنی به شما کارآفرین می گویند .
و جایگاه طراحان لباس در هرمزگان را چگونه میبینید؟
ما هنرمندان خوبی داریم که به صورت آکادمی تحصیل کردند و حرفی برای گفتن دارند . اما متاسفانه انجمن طراحی لباس در استان هرمزگان این انحصار را برای خودش می خواهد و فکر می کنند کسی نمی تواند این کار را شروع کند . چه اتفاق از این زیبا تر که همه ی ما خانم ها در همه عرصه ها بهترین و تاثیرگذار باشند. حتی کسانی که به صورت اکادمی تحصیل نکرده و بصورت تجربی وارد بازار کار شده اند .
پیشنهاد من این است که همه ی طراحان در قابل انجمن مد و لباس دراستان هرمزگان فعالیت کنیم و تمامی تجربیات خود را به اشتراک بگذاریم تا بتوانیم نواقص کارمان را بپوشانیم و با شرکت در ورک شاپ های های خوبی که در سراسر دنیا برگرار می گردد به تعاملات مثبت برسیم.
در طول سالهای فعالیتت به چه مشکلاتی برخوردی؟
مشکلات که زیاد بود، و سختی های زیادی کشیدم . کاری را شروع کردم که تمام دوستان و خانواده ام مخالف آن بودند . نبود نیروی کارآمد، نداشتن نوآوری و خلاقیت از دیگر مشکلات این کار است. متاسفانه دختران هرمزگانی هیج تلاشی برای نوآوری و خلاقیت انجام نمی دهند و بعد از یک ماه میخواهدند که مزون دار شوند و دل به کار نمی دهند ، غافل از این که موفقیت همین اتفاقات پیش پا افتاده ای است که شما با لبخند از آن ها عبور میکنید . اگر صبر و حوصله کنند به آنجا که لیاقتش را دارند می رسند.
و در آخر چه پیشنهادی برای دوستان طراحی که تازه وارد این رشته شدند، دارید؟
من دانشگاه حسابداری خواندم که هیج ربطی به شغل و علاقه ام نداشت .
روی صحبتم با داشن آموزان طراحی دوخت است ، شما برگ برنده ای دارید و آن تحصیل در رشته ای است که جز علاقه مندی شماست . شروع کار خود را با این رشته زدید . دانشگاه همین رشته را بخواندید و وارد بازار کار شوید .
مزون ما همیشه جذب نیرو دارد، اگر در کنار کارهای مدرسه و درس بتوانید کار کنید، در زمان فارغ التحصیلی جسارت این را دارید بخواهند مزون دار شده و یا تولیدی بزنید.