شعر هفته / شاعر منیره امینی(خاتون)
منم زنی که شکستید برگ و بارم را
گرفت باد خزان رونق بهارم را
ستون محکم شهری به روی یک گسلم
که برده زلزله ها طاقت و قرارم را
دلم کرانه‌ی مهر و سرم صلابت کوه
ببین نجابت و سرسختی و وقارم را
پر از ترانه و لالایی‌ام برای وطن
سپرده عشق ،به آغوش من دیارم را
زبان الکن شعرم زبانه خواهد شد
به رسمیت نشناسید اگر تبارم را
من از صدا و نفس از ترانه محرومم
به خاک گور سپردید هر چه دارم را
همیشه از شب چشمم ستاره می‌بارد
برای اینکه نبینید شام تارم را
من از قبیله‌ی عشقم دوباره می‌رویم
اگر که بشکند این درد شاخسارم را